ΣΚΟΤΟΣ! Εκεί που κρύβεται ο Θεός. “Κύριος εἶπεν τοῦ κατασκηνῶσαι ἐν γνόφω”
Β. Παρ. 6,1
“Αυτός ένα λόγο μόνο είπε και έγιναν. Αυτός διαταγή έδωκε και αμέσως κτίσθηκαν αρμονικά” (Ψαλ. 148,5). Αυτός ο ίδιος, “το σκότος επάνω της αβύσσου” ήλθε να το διαχωρίσει, χαρίζοντας το φως, κατά την δημιουργία του κόσμου.
Σκότος! Ένα από τα στοιχεία της γης. Της γης της αόρατης και ακατασκεύαστης. Μέσα στο σκότος αυτό ο Θεός απεφάσισε να κατασκηνώσει, κρυπτόμενος διακριτικά από τον άνθρωπο. Από τον απλό, αλλά ακόμη και από τον προφήτη και άγιό του. “καί ἔθετο σκότος ἀποκρυφήν αὐτοῦ” (Ψαλμ. 17,12).
Τι άλλο ήταν η νεφέλη που σκέπασε για έξι μέρες το όρος Σινά και μετά προσκάλεσε ο Θεός τον Μωυσή να εισέλθει στον γνόφο, για να δει εκεί την δόξαν του ωσεί πυρ φλέγον (Eξ. 24,17-18); Είδος σκότους, αόρατης παρουσίας, κρυφής παρεύρεσης, που προδιδόταν από την θεϊκή φωνή. Ποιός ήταν ο λόγος; Κανείς δεν μπορούσε να ίδει τον Θεό “κατάματα”, γιατί θα ... πέθαινε.
Εάν οι Ισραηλίτες δεν μπορούσαν να ίδουν το πρόσωπο του Μωυσέως, διότι έλαμπε από τις συζητήσεις του με τον Θεό (Εξ. 34,33) πώς θα ατένιζαν τον ίδιο τον Θεό; Μόνο εν μέσω σκότους. Όπως λοιπόν φορούσε κάλυμμα στο πρόσωπό του ο Μωυσής τον καιρό που συναναστρεφόταν με τους Ισραηλίτες, έτσι λοιπόν και ο Θεός “εἶπε τοῦ κατοικεῖν ἐν γνόφω” (Γ. Βασ. 8,53) για να μη στραβώνει με την μοναδική λάμψη και ακτινοβολία του, τα πλάσματά του.
Ω άνθρωπε παρανοϊκέ και άκρως προκλητικέ! Τόλμησε να κοιτάξεις τον ήλιο κατάματα. Μπορείς; Όχι φυσικά! Κι όμως έχεις την αναίδεια, να ίδεις το πρόσωπο του Θεού για να “πιστέψεις”. Αυτού του υπερτέρου νοητού Ηλίου. Είχε την απαίτηση ο πρώτος Ρώσος αστροναύτης να αντικρίσει τον Θεό στο διάστημα, αλλά για κακή του τύχη πετούσε πολύ χαμηλά. Ο Θεός βρίσκεται πολύ ψηλά σε σχέση με την ανθρώπινη αντίληψη και την κοντόφθαλμη πρόκληση.
Αλλά τι άλλο ήταν οι βροντές και οι αστραπές στο Σινά, την ώρα που παρουσιαζόταν ο Θεός; Είδος κάλυψης. Νοητής σκοτίας. Κάτι ανάλογο ήταν η βιαία πνοή και το πυρ της Πεντηκοστής. Ήταν η επίσημη αναγγελία της ελεύσεως και παρουσίας του μοναδικού βασιλέως. Οι επίγειοι βασιλείς και αυτοκράτορες με “ψιλή”, προαναγγέλλονται με βαρετές τυμπανοκρουσίες και τον ήχο σαλπίγγων. Με τον “σαματά”, κατά το λαϊκό φθέγμα. Μόνο έτσι μπορούν να αυθυποβάλλουν φοβικά τους υπηκόους τους. Ο βασιλεύς Θεός, έχει άλλους τρόπους πρωτότυπους, μοναδικούς, για να εμφανίζεται στον λαό του, επιδιώκοντας την παιδαγώγηση και όχι την καταδυνάστευση. Έτσι μπορεί στο Σινά ο λαός να δοκίμασε τον φόβο και τον τρόμο ένεκα των φαινομένων, αλλά μετέπειτα απήλαυσε την χάρη και την αγάπη κατά την επιφοίτηση. Γιατί το σκότος μέσα στο οποίο κρυπτόταν ο Θεός, έχει αρχίσει σταδιακά να διαλύεται από το δικό του φως. Τότε ο λαός βρισκόταν μακράν του όρους ένεκα του φόβου και μόνο ο Μωυσής τολμούσε την προσέγγιση, καθότι τύγχανε προσκεκλημένος του Θεού και εισερχόταν “εις τον γνόφον” (Εξ. 20,21), όπου υπήρχε ο Θεός.
Αλλά αυτός ο γνόφος, απλώνεται μέχρι των ημερών μας μέσα στα άγια των αγίων, στο ιερό βήμα, την ώρα που προσφέρει θυσία ο ιερέας. Τα πάντα καλύπτονται από ένα ιδιάζον ιερό σκότος, μέχρις ότου “φωτισθούν” άπαντα, από το οριστικό φως της Δευτέρας Παρουσίας του Θεού. Μία σταδιακή πορεία του ανθρώπου από το ημίφως της Δαμασκού προς το εκθαμβωτικό θεϊκό φως της Άνω Ιερουσαλήμ! Βαθμιαία, για να μη στραβωθεί ο πρότερος και προπάντων πεθάνει, ένεκα της θεοψίας.
Αλλά ας επιχειρήσουμε την προσέγγιση της εννοίας “σκότος”,
μέσα στα άδυτα της Καινής Διαθήκης.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή θα διαπιστώσουμε, ότι ο Χριστός αρέσκεται στο σκότος. Πρώτα απ' όλα η γέννησή του λαμβάνει χώρα κατά την νύχτα, εν μέσω της οποίας οι βοσκοί φυλάγουν τα ποίμνιά τους από τους επίδοξους νυχτερινούς επιδρομείς. Μήπως και ο Χριστός την ίδια ώρα προσπαθεί να φυλαχθεί από τους στυγνούς δολοφόνους αδυνάμων νηπίων; Το επιλεκτικό στοιχείο των επισκέψεων μόνο από τους απλούς ποιμένες και τους θεοσεβείς μάγους, τη βοηθεία των αγγέλων, αυτό δηλοί.
Γεννιέται λοιπόν ο Χριστός και, κατ' ευθείαν από το απόμακρο σπήλαιο, εισέρχεται να κατοικήσει σε ένα άλλο σπήλαιο. Αυτό του ανθρωπίνου σαρκίου. Τι αποτελεί το εν λόγω κατάλυμα; Ένα προπέτασμα καπνού, μία νεφέλη, μία παραλλαγή, μία απόκρυψη, ένα σκότος μέσα στο οποίο θα κατασκηνώσει ο Θεός κατά την επίγεια δράση του, για ευνοήτους λόγους.
Αλλά και κατά την μετέπειτα επί γης πορεία του ο Χριστός, προτιμούσε το σκότος της αφανείας, καθότι δεν ήταν λάτρης της δημοσιότητος και του προκατασκευασμένου πλαστού ηγετικού προφίλ. Ήταν Θεός, ήταν ηγέτης μοναδικός, αναμφισβήτητος. Είχε την μία και μοναδική αξία του Μονοκράτορος. Μόνο ένα έτερο “σκότος” τον προσέγγιζε ύπουλα, με στόχο να τον σκιάσει “στην φτέρνα”. Έτσι ο Χριστός επεδίωκε περισσώς το “λάθε βιώσας” και “ἐνεβριμών” επέτασσε‧ “ὁρᾶτε μηδείς γινωσκέτω” (Ματ. 9,30).
Οι τηλεοπτικές προβολές και οι κάλπικες καμπάνιες εκπορεύονται από ανίσχυρους, ανύπαρκτους ηγετίσκους, κοινούς δικτατορίσκους της σήμερον, που δεν έχουν άλλο τρόπο να ενθρονισθούν. Μόνο την βία και το ψέμα. Την τυραννία! Γιατί είναι κάλπικοι και απατεώνες. Πλάνοι. Δεν έχουν καμμία σχέση με την γνησιότητα, καθότι αυτή αποτελεί προνόμιο του Χριστού.
Έτσι λοιπόν, εν μέσω του Θαβώρ, εν μέσω της φωτεινής νεφέλης, και πάλι υπέβοσκε ένα θεϊκό σκότος, το οποίο προφύλαξε τους πρότερον κοιμωμένους μαθητές από το υπερβολικό φως της μεταμόρφωσης. Γιατί αν οι τρεις επιλεγμένοι μαθητές, μετέβαιναν απότομα από το σκότος του ύπνου στο υπέρμετρο και απόλυτο φως της μεταμόρφωσης, αν δεν πέθαιναν, οπωσδήποτε θα τυφλώνονταν. Γι' αυτό ο παντογνώστης Θεός κατηύθυνε στο “καθώς ἠδύναντο”.
Αλλά κάτι ανάλογο επανελήφθη και στο μέλλον. Πότε; Όταν “τάς δέ νύκτας ἐξερχόμενος ηὐλίζετο εἰς τό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ὁ Κύριος” (Λουκ. 21,38). Όταν απεσύρθη για τελευταία φορά ο Χριστός στο εν λόγω όρος για να προσευχηθεί, εκείνη την ώρα μέσα στο βαθύ σκότος που απειλούσε πλέον και τον ίδιο τον Χριστό, οι μαθητές ήταν βυθισμένοι στο σκότος του ύπνου τους και πάλι.
Ας μη λησμονήσουμε όμως, ότι εν τω μέσω της νυκτός έκανε έφοδο ο νυμφίος και αιφνιδίασε τις πέντε μωρές παρθένες. Τις βυθισμένες στο σκότος της αδιαφορίας, της ραθυμίας, της αναξιότητας και του οριστικού θανάτου.
Αλλά το στοιχείο του ιδιάζοντος σκότους, κυριαρχούσε και κατά την ώρα της σταύρωσης του Κυρίου. Στο αποκορύφωμα της γήινης πάλης του Θεού με τον Διάβολο, ερχόταν το ιερό σκότος σε μία σκληρή αναμέτρηση με το διαβολικό τοιούτο. Αυτό, των κοσμοκρατόρων του σκότους (Εφ. 6,12).
Όμως νύχτα επίσης, “ὀψίας γενομένης” (Μαρκ. 15,42) και ημέρα Παρασκευή, το πρότυπο των ευσχημόνων βουλευτών, προσεγγίζει με τόλμη το σατανικό σκότος της εξουσίας κοσμικής και θρησκευτικής προσπαθώντας να το διαλύσει με την μοναδική ανταύγεια της τόλμης του και της φωτεινής ομολογίας του.
Πλησιάζοντας όμως στο τέλος της παράθεσης των στοιχείων της Καινής Διαθήκης περί του σκότους, επισφραγίζουμε την έρευνά μας με την επισήμανση στο γεγονός, ότι νύχτα ανεστήθη ο Χριστός, για να διαλύσει το σκότος της αμαρτίας, αλλά ακόμη και κατά την ώρα της Ανάληψής του εις τους ουρανούς, ανεχώρησε τυλιγμένος από το σκότος νεφέλης, αφήνοντας και πάλι τους μαθητές άφωνους, απορούντες και εξισταμένους.
Όπως αντιληφθήκαμε με τα όσα παρετέθησαν μέχρι τούδε,
το σκότος για τον Θεό έχει διαφορετική θεώρηση
σε σχέση με αυτή των ανθρώπων.
Η νύχτα επίσης ενώπιόν του είναι σαν μέρα φωτεινή. Το σκότος της νυκτός είναι όπως και το φως της ημέρας πάμφωτα ενώπιόν του (Ψαλ. 138,12). Γιατί την εξουσία της νυκτός την ανέθεσε στη σελήνη και στους αστέρες (Ψαλ. 135,9).
Όμως στις μέρες μας “οἱ καθήμενοι ἐν σκοτεινοῖς” (Ψαλ. 142,3) επιζητούν παθιασμένοι το σκότος, για να καλύψει τις ανομίες τους. Ποθούν την σκοτεινή νύχτα να αντικαταστήσει το φως, ώστε να τρυφούν αθέατοι, χωρίς να γνωρίζουν όμως ότι “ταύτη τῆ νυκτί τήν ψυχήν τους ἀπαιτοῦσιν”. Χωρίς να γνωρίζουν ότι “ὀ Κύριος ἔρχεται, ὀψέ ἤ μεσονυκτίου”.
Επίσης δεν γνωρίζουν ότι του Κυρίου είναι το σκοτάδι και η νύχτα και κατά την διάρκειά της τριγυρνούν στα δάση τα άγρια θηρία προς αναζήτηση τροφής (Ψαλ. 103,20). Μάλλον το εν λόγω το γνωρίζουν τα “θεριά τα ανήμερα”, τα δίποδα, και γι' αυτό περιφέρονται νύχτα προς εύρεση διαφορετικής τροφής. Ψυχικής. Προπάντων νύχτα λαμβάνουν τις αποφάσεις για τα μελλούμενα. Έχουν όμως σκοτισθεί οι οφθαλμοί τους τόσο, ώστε “τοῦ μή βλέπειν αὐτῶν” (Ψαλ. 68,24).
Αόμματοι πλέον οι κοσμοκράτορες του σκότους (Εφ. 6,12), ποθούν μέσω του σχιζοφρενούς οργανισμού ηνωμένων εχθρών του φωτός, να βυθίσουν περαιτέρω την κοινωνία σε ένα απροσδιόριστο σκότος. Μέσα λοιπόν στην θεόστραβη κοινωνία, λαμβάνοντας τα ηνία του σκοταδισμού οι μονόφθαλμοι, επιτάσσουν, προτείνοντας ευγενικά: “Η ιδεολογία των ΛΟΑΤΚΙ θα πρέπει να υπερισχύει της θρησκευτικής ελευθερίας! Επίσης προτείνεται στις κυβερνήσεις των κρατών–μελών (του ΟΗΕ) να χρησιμοποιήσουν τους θρησκευτικούς ηγέτες όλων των θρησκευμάτων για να προωθήσουν, την ομοφυλοφιλική και τράνς ιδεολογία στο ποίμνιό τους! [Μάλλον θα εννοούν τους χοίρους των Γεργεσηνών]. Ένας από τους στόχους που τίθεται είναι η “ιερολόγηση” του “γάμου” των ομοφύλων ζευγαριών και η αλλαγή των διδασκαλιών περί καταδίκης της ομοφυλοφιλίας οι αμαρτίας”. Πηγή: enromiosini.gr.
Είναι αυτοί οι ίδιοι, “οι ηνωμένοι”, γιατί ξέχωρα και ατομικά δεν έχουν κότσια να αναμετρηθούν, που ενημέρωσαν “την τεχνητή νοημοσύνη”, ποιές απαντήσεις θα δίδει στους “γκαβούς” τω σώματι και τη ψυχή.
Παραθέτουμε την ερώτηση: Πώς θα κάνω αλλαγή φύλου στον σκύλο μου;
Απάντηση: “Η αλλαγή φύλου στον σκύλο σας δεν είναι δυνατή, καθώς οι γενετικές και βιολογικές διαφορές μεταξύ των αρσενικών και θηλυκών σκύλων είναι αναπόσπαστο μέρος του φυσιολογικού τους αναπαραγωγικού και ενδοκρινικού συστήματος.”
Δεύτερη ερώτηση “παράλληλη”:
Πώς θα κάνω αλλαγή φύλου στον 7 ετών γιό μου;
Απάντηση: “Η αλλαγή φύλου είναι ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και ευαισθησία, ειδικά όταν πρόκειται για ένα παιδί. Είναι σημαντικό να συνεργαστείτε με ειδικούς στον τομέα της ψυχολογίας και της ιατρικής, για να διασφαλίσετε ότι λαμβάνετε τις καλύτερες δυνατές συμβουλές και υποστήριξη”.
Συμπέρασμα: Αδύνατη η αλλαγή φύλου στο σκύλο μας. Δεν το συζητάμε. Σεβόμαστε τα ζώα. Για τον άνθρωπο, το συζητάμε, το προσπαθούμε και θα το επιτύχουμε. Αυτά λένε “τῆς σκύλας τά γεννήματα”. Αλλά όλοι οι σκύλοι μια γενιά είναι! Και εν προκειμένω είναι οι σύγχρονοι σκοταδιστές, που κουμαντάρουν τον “ντουνιά”, μέσω της ανωμαλίας τους, κατηγορώντας ταυτοχρόνως ως σκοταδιστές ανθρώπους έντιμους και άμεμπτους, χωρίς βεβαρημένο και νοσηρό παρελθόν, όπως το δικό τους.
Κατηγορούν ανθρώπους αγωνιστές, που την νύχτα λούζουν με δάκρυα την κλίνη τους, ευρισκόμενοι σε στιγμή αυτοεξέτασης (Ψαλ. 6,7). Την νύχτα αναπέμπουν ωδή ευχαριστίας στον Κύριο (Ψαλ. 4,19). Την νύχτα την αξιοποιούν, μελετώντας τον νόμο του Θεού (Ψαλ. 1,2 -76,7).
Αλλά λησμόνησαν οι πρότεροι “άνθρωποι της νύχτας”, ότι μέσα στην νύχτα ο Θεός τηρεί τις υποσχέσεις του (Ψαλ. 91,3) και προετοιμάζει κάτι για όλους μας. Άρα και γι' αυτούς.
Την ώρα όμως που εν τω μέσω της νυκτός ξυπνάει το πνεύμα του ευσεβούς ανθρώπου, ώστε το πρωί να είναι έτοιμο να ακούσει τα θεϊκά παραγγέλματα, οι έτεροι, οι εταίρες του Διαόλου, όρθρου βαθέος, συνωστίζονται στα ιδιόρρυθμα βουλευτήρια, να ψηφίσουν την ολοκληρωτική επιβολή του σκότους. Πρωτεύοντα θέματα προς ψήφιση: “Στο Διάολο η οικογένεια, στο Διάολο η πατρίς. Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς”.
Εκ πρώτης ακοής, ο κοινός νους προτάσσει το ορθόν. Δηλαδή, οι πρότεροι διακινητές νοσηρών δοξασιών, να οδεύσουν οι ίδιοι προς τον Διάολο, καθότι τον έχουν πατέρα. Μη συγχέουμε τους πραγματικούς γονείς μέσα στον πανικό αναζήτησης γονέων Α και Β, πλανώμενοι στα αλγεβρικά μονοπάτια αναζήτησης του αγνώστου Χ.
Ο πατέρας ο δικός μας έχει όνομα και είναι ο Θεός μας.
Με το συμπάθιο φίλοι μας “εταίροι”! Άιντε στον Διάολο τον πατέρα σας και οψόμεθα εις ουρανίους Φιλίππους για τα περαιτέρω.
Κάποιος θυμόσοφος κήρυκας του Ευαγγελίου του παρελθόντος, είχε αναφωνήσει, ότι και η κόλαση πρέπει να γεμίσει. Τώρα, όσοι είναι απάτορες, αμήτορες και ταλαίπωροι ορφανοί, ας ψάξουν για υιοθεσίες, εν μέσω της πεθαμένης Ελλάδος που ζήτησαν.
Εμείς όμως που είμαστε ενταγμένοι μέσα στην απέραντη οικογένεια του Χριστού, ας απολαμβάνουμε καθημερινώς το φως ιλαρόν του εσπερινού και την πρωίαν ας βυθιζόμαστε στο φως το αληθινόν της θείας λειτουργίας. Ο δικός μας πατέρας είναι Αθάνατος, αλλά και η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.
