Μέ τὸ λόγο του, «Νὰ ἔχετε ἐμπιστοσύνη σὲ μᾶς», μήπως ὁ Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν κ. Χριστόδουλος δὲν ἐννοεῖ νὰ ἔχωμε ἐμπιστοσύνη στοὺς ἡγέτες τῆς ᾿Εκκλησίας γενικῶς, ἀλλ᾽ ἐννοεῖ νὰ ἔχωμε ἐμπιστοσύνη στὸ πρόσωπό του εἰδικῶς; Ἂς ἔλθωμε λοιπὸν καὶ στὴ Μακαριότητά του.
᾿Αρχικῶς, ὅταν ὁ κ. Χριστόδουλος ἐξελέγη ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν, χαρήκαμε. Καὶ ὅταν κατὰ τὴν ἐνθρόνισί του ἐξεφώνησε τὸν μνημειώδη ἐκεῖνο λόγο· καὶ ὅταν ἔγιναν οἱ μεγαλειώδεις ἐκεῖνες λαοσυνάξεις· καὶ ὅταν ἀκούσθηκαν ὑπέροχες ὁμιλίες καὶ μεγάλες ἐξαγγελίες καὶ ἐπαγγελίες, ἰδίως περὶ καθάρσεως τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐνθουσιαστήκαμε. ᾿Ηλπίσαμεν, ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν νέον Ἰσραήλ. ᾿Αλλ᾽ ἤδη ἄγει τὸ ἕκτον ἔτος, ἀφ᾽ οὗ ἐγένετο ᾿Αρχιεπίσκοπος, καὶ οὐδὲν γενναῖον ἐγένετο ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ.
Στὴν ἑξαετία τῆς ᾿Αρχιεπισκοπικῆς ἐξουσίας του εἴδαμε στὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο ὡρισμένα καλά: Πλουσία γνῶσι, σπανία ὁμιλητικὴ ἱκανότητα, πλουσία διασπορὰ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀκάματη δραστηριότητα. ᾿Αλλὰ στὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο εἴδαμε καὶ πράγματα, τὰ ὁποῖα λυποῦν καὶ ἀπογοητεύουν τοὺς συνειδητοὺς ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς. Εἴδαμε διπλωματία καὶ διγλωσσία, ποὺ δὲν συνάδουν πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς εὐθύτητοςκαὶ τῆς εἰλικρινείας τοῦ Χριστιανισμοῦ. Εἴδαμε μεγαλομανία καὶ ἐπιδειξιομανία, ποὺ δὲν συμβιβάζονται πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς ταπεινώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ. «Μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι», παραγγέλλει ὁ ᾿Απόστολος (Ρωμ. 12:16). Εἴδαμε πολυτέλεια, ἀσυμβίβαστη πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς χριστιανικῆς πτωχείας καὶ ἁπλότητος. ᾽Αντιθέτως πρὸς τὴν παραγγελία τοῦ ᾿Αποστόλου πρὸς τὸν ᾿Επίσκοπο Τιμόθεο, «Μηδὲν ποιῶν κατὰ πρόσκλισιν» (Α΄ Τιμ. 5:21), εἴδαμε τὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο νὰ ἐνεργῇ ἐκλογὲς ᾿Αρχιερέων εὐνοιοκρατικῶς, ἐκλέγοντας «ἡμετέρους». ᾿Αντιθέτως πάλι πρὸς τὴν
ἀποστολικὴ παραγγελία, «Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5:22), ὁ Αρχιεπίσκοπος προέβη σὲ χειροτονίες διαβεβλημένων προσώπων. Βεβαίως ἐξελέγησαν καὶ χειροτονήθηκαν καὶ ἀδιάβλητα πρόσωπα, ἀλλ᾽ αὐτὸ δὲν ἀμνηστεύει τὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο γιὰ τὴν ἐκλογὴ καὶ τὴ χειροτονία τῶν διαβεβλημένων προσώπων. Κληρικοί, μάλιστα καὶ Ἐπίσκοποι, ἀποδεδειγμένως σκανδαλοποιοὶ μὲ σεξουαλικά, οἰκονομικὰ καὶ ἄλλα βοῶντα σκάνδαλα, τυγχάνουν ὄχι ἁπλῶς ἀνοχῆς, ἀλλὰ καὶ προστασίας. ᾿Αντιθέτως δὲ δύο ἀπὸ τοὺς ἀδιαβλήτους Μητροπολῖτες, τοὺς ὁποίους ἐξεθρόνισεν ὁ μακαρίτης Σεραφείμ, παραμένουν καὶ ἐπὶ Χριστοδούλου ἀδικημένοι καὶ συκοφαντούμενοι ὡς «ἀκοινώνητοι».
᾿Αλλὰ καὶ ὁ ὑποφαινόμενος παραμένω «ἀφωρισμένος», διότι διέπραξα... τὸ ἔγκλημα νὰ ἐλέγξω αἱρεσιάρχη ᾿Αρχιεπίσκοπο καὶ νὰ ὑπερασπίσω τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Πίστι τοῦ Χριστοῦ. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος, βλέποντας, ὅτι δὲν δύναται νὰ σταθῇ κατηγορία ἐναντίον μου στὴν Αὐστραλία, μετέθεσε τὸ θέμα στὴν Ἑλλάδα. ᾿Αντιφάσκοντας πρὸς ὅ,τι ἀνακοινώθηκε ἀρχικῶς, ἰσχυρίσθηκε, ὅτι ἀφωρίσθηκα γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἐπεισόδια στὸν ἱερὸ ναὸ τῆς Μεταμορφώσεως Κηφισιᾶς στὶς 5 Αὐγούστου 1993! Ὡς τέκνο τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπευθύνθηκα πρὸς τὴν Ἱεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας μου καὶ ζήτησα ν᾿ ἀποφανθῇ περὶ τοῦ ἂν ὁ περιβόητος ἀφορισμός μου εἶνε δίκαιος ἢ ἄδικος, ἔγκυρος ἢ ἄκυρος. ᾿Αλλ᾽ ἀπάντησι δὲν δόθηκε, προφανῶς γιὰ λόγους σκοπιμότητος, γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστηθῇ ὁ κ. Βαρθολομαῖος καὶ μερικοὶ ἄλλοι. Ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος ἐξεδήλωσε καλὴ πρόθεσι, ἀλλὰ δὲν προχώρησε, ἔμεινε στὴν καλὴ πρόθεσι, διότι ἡ καλὴ πρόθεσι δὲν στοιχίζει, ἐνῷ οἱ ἡρωικὲς ἀποφάνσεις καὶ ἀποφάσεις στοιχίζουν. Γιὰ ὑψηλοὺς ὅμως τίτλους, μνημόνευσι ὀνομάτων καὶ δικαιοδοσίες ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος δίνει μάχες μὲ τὸν Πατριάρχη... Μερικοὶ νομίζουν, ὅτι ὁ ἀφορισμός μου μὲ ἀπασχολεῖ σοβαρῶς. ᾿Αλλὰ δὲν μὲ ἀπασχολεῖ σοβαρῶς. Τὸν θεωρῶ ἀστεῖο καὶ γελοῖο. Τιμὴ καὶ ὄχι μομφὴ γιὰ μένα. Καὶ εὐχαριστῶ τὸ Θεό, διότι μὲ ἀξίωσε ν᾿ ἀφορισθῶ γιὰ τ᾽ ὄνομά του. Θίγω δὲ τὸ θέμα τοῦ ψευτοαφορισμοῦ μου, καθὼς ἔθιξα καὶ ἄλλα θέματα, πρὸς ἔλεγχο τῶν διοικούντων τὴν ᾿Εκκλησία. Δυστυχῶς ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία καὶ ἐπὶ Χριστοδούλου διαπράττει κραυγαλέες ἀδικίες καὶ ἀνέχεται κραυγαλέες ἀδικίες, δὲν ἀγωνίζεται ὑπὲρ δικαιοσύνης, δὲν κάνει τίποτε γενναῖο καὶ ἡρωικὸ πρὸς ἀποκατάστασι τοῦ δικαίου.
Τόσο λείπει τὸ γενναῖο φρόνημα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκησι, ὥστε φοβεῖται τὰ εἰρωνικὰ σχόλια τῶν κοσμικῶν, ἰδίως τῶν δημοσιογράφων, καὶ δὲν τολμᾷ νὰ ἐκδώσῃ μία ἐγκύκλιο, μὲ τὴν ὁποία νὰ ἐλέγχῃ τὴν ἀναίδεια καὶ τὴν ἀναισχυντία τῶν γυναικῶν, ποὺ ἐμφανίζονται δημοσίως ἡμίγυμνες καὶ σχεδὸν ὁλόγυμνες, καὶ πέταξαν ἔξω καὶ τὶς κοιλιές τους καὶ τοὺς ὀμφαλούς τους, καὶ εἰσέρχονται ἀσυστόλως καὶ στοὺς ἱεροὺς ναούς. Ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος κάλεσε τοὺς νέους νὰ ἔλθουν στὴν ᾿Εκκλησία ὅπως εἶνε. Μ᾿ αὐτὸ τὸ λόγο ἐμεῖς νομίζουμε, ὅτι ὁ Αρχιεπίσκοπος δὲν ἐξέφρασε μοντερνιστικὴ ἀντίληψι, δὲν ἐνέκρινε τὶς γυμνιστικὲς καὶ τὶς ἔξαλλες μόδες, ἀλλ᾽ ἤθελε νὰ εἰπῇ: ᾿Ελᾶτε στὴν ᾿Εκκλησία ὅπως εἶσθε καὶ θὰ τὰ βροῦμε. Οἱ νέοι ὅμως ἐξέλαθαν τὸ λόγο τοῦ Προκαθημένου μὲ
μοντερνιστικὴ ἔννοια, ἐμφανίζονται δημοσίως καὶ εἰσβάλλουν καὶ στοὺς ναοὺς ὅπως θέλουν, καὶ ὅταν κανεὶς τοὺς κάνῃ παρατήρησι ἢ τοὺς συμβουλεύσῃ νὰ ἔχουν σεμνὴ ἐμφάνισι, ἐπικαλοῦνται τὸ λόγο τοῦ Προκαθημένου λέγοντας αὐθαδέστατα: Ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος εἶπε νὰ ἐμφανιζώμεθα ὅπως εἴμεθα. Καλλίτερα καταλαβαίνετε σεῖς ἀπὸ τὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο;... Μεγάλη ζημιὰ στὴ νεότητα ἔκανε ὁ ἀρχιεπισκοπικὸς λόγος. Καὶ ἂν ὄντως αὐτὸς ὁ λόγος δὲν ἦταν μοντερνιστικός, ἀλλὰ παρεξηγήθηκε, ὅπως ἐμεῖς νομίζουμε, δὲν ἔπρεπε ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος νὰ δώσῃ ἐξηγήσεις καὶ νὰ ἄρῃ τὴν παρεξήγησι; ᾿Αλλὰ ποῦ τόλμη γιὰ ν᾽ ἀντιμετωπίσῃ ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος τὰ εἰρωνικὰ σχόλια τοῦ κόσμου;
Ὁ ᾿Απόστολος γράφει: «Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς, ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέθειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι!» (Τίτ. 2:11-12). Ὡς πρὸς τὸ «σωφρόνως» καὶ «δικαίως», ὡς πρὸς τὴ χριστιανικὴ ἠθικὴ δηλαδή, ὁ Μακαριώτατος ἔχει χαλαρὲς ἀντιλήψεις συμφώνως πρὸς ὅσα προηγουμένως γράψαμε. Καὶ ὡς πρὸς τὸ «εὐσεβῶς», ὡς πρὸς τὴ χριστιανικὴ πίστι δηλαδή, ποῖες ἀντιλήψεις ἔχει καὶ ποῖες συμπεριφορές; Ἤλεγξε ποτὲ τοὺς Πατριάρχες γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό τους, γιὰ τὶς ἐκτροπές τους ἀπὸ τὶς γραμμὲς τῆς ᾿Ορθοδοξίας; Ἤλεγξε τὸν χειρότερο αἱρετικὸ κληρικὸ ὅλων τῶς αἰώνων, τὸν Αὐστραλίας Στυλιανό; Τιμώρησε ἢ ἤλεγξε τοὐλάχιστον οἰκουμενιστὰς Ἱεράρχες τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς ὁποίας εἶνε Προκαθήμενος; ᾿Αλλὰ πῶς νὰ τιμωρήσῃ ἢ νὰ ἐλέγξῃ ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος οἰκουμενιστάς, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἀποδεικνύεται οἰκουμενιστής; Τάσσεται ὑπὲρ τῆς συνεχίσεως τοῦ Διαλόγου μὲ τοὺς Παπικούς, καίτοι μέχρι τώρα ὁ Διάλογος ἀπεδείχθη ἄκαρπος, ἀλλὰ καὶ ἐπιζήμιος. Ἔχει πολλὰ «σῦρ᾽ τα φέρ᾽ τα» μὲ τοὺς Παπικούς, καίτοι τὰ αὐξανόμενα ἀνοίγματα πρὸς αὐτοὺς ἐγκυμονοῦν κίνδυνο σχίσματος, ὅπως ὡμολόγησεν ἄλλος οἰκουμενιστὴς Ἱεράρχης, ὁμογάλακτος ἐν Χριστῷ ἀδελφός του. Θὰ μείνῃ δὲ στὴν Ἱστορία ὡς ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἔφερε στὴν Ἑλλάδα τὸν Πάπα. Ὃ ᾿Απόστολος ᾿Ιωάννης ρητῶς λέγει, νὰ μὴ δεχώμεθα στὸ σπίτι μας καὶ νὰ μὴ χαιρετίζωμε διδάσκαλο αἱρέσεως (Β΄ Ἰωάν. 10). Ὁ πιστὸς λαὸς ἀντιδροῦσε στὸν ἐρχομὸ τοῦ Πάπα ὡς θρησκευτικοῦ ἀρχηγοῦ καὶ στὴν ὑποδοχή του ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία. ᾿Αλλ᾽ ὁ κ. Χριστόδουλος, ὑπεράνω τοῦ ᾿Αποστόλου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ θέτοντας τὸν ἑαυτό του, τὸ θέλημά του, ἄναψε πράσινο στὸν θρησκευτικὸ πλανητάρχη καὶ ἦλθε στὴν Ελλάδα καὶ τὸν ὑποδέχθηκε ἐπισημότατα. Καὶ ναὶ μὲν
μίλησε γιὰ δογματικὲς διαφορὲς τῶν ᾿Ορθοδόξων πρὸς τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, ἀλλὰ τὸν προσφώνησε ὡς «ἁγιώτατον» καὶ ὡς «Ἐπίσκοπον Ρώμης», ἐνῷ οἱ αἱρετικοὶ δὲν ἔχουν ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ ἱερωσύνη. Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος τάσσεται καὶ ὑπὲρ τῶν Διαθρησκειακῶν Συναντήσεων, καὶ συγκαλεῖ τέτοιες Συναντήσεις. Ξέφυγαν δὲ ἀπὸ τὸ ἕρκος τῶν ὀδόντων του καὶ καθαρῶς αἱρετικὲς ἐκφράσεις. Πρὸς Μουσουλμάνους εἶπε: Ἣ χάρις τοῦ Θεοῦ σας νὰ σᾶς εὐλογῇ! Ἐπίσης δήλωσε: Ὅλοι ἀνήκουμε στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν πιστεύουν καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν εἶνε Χριστιανοί! Ὥστε στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στὴν ᾿Εκκλησία δηλαδή, ἀνήκουν καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι! Κήρυγμα πανθρησκείας.
Μακαριώτατε! Κατόπιν ὅσων ἀναφέραμε, ἀλλὰ καὶ ἄλλων, τὰ ὁποῖα παραλείψαμε, ὁ εὐσεβὴς λαός, ποὺ γνωρίζει τὴν Πίστι καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πῶς μπορεῖ νὰ σᾶς ἔχῃ ἐμπιστοσύνη; Σᾶς σεβόμεθα ὡς ᾿Αρχιεπίσκοπο, προσευχόμεθα γιὰ σᾶς (ἐνῷ οἱ μεγάλοι καὶ τρανοί, μὲ τοὺς ὁποίους εὐχαριστεῖσθε νὰ ἐπικοινωνῆτε καὶ νὰ συναναστρέφεσθε, δὲν προσεύχονται), ἐκτιμοῦμε καὶ θαυμάζουμε ὡρισμένα προσόντα, μὲ τὰ ὁποῖα σᾶς προίκισε ὁ Θεός, ἀλλὰ γιὰ ὡρισμένες ἀντιλήψεις σας καὶ συμπεριφορὲς σὲ θέματα πνευματικότητος καὶ Πίστεως κλονιζόμεθα ἀπέναντί σας, θλιβόμεθα καὶ ἀνησυχοῦμε σοβαρῶς. Μὴν ἀκούετε ἐπιπολαίους, ἰδιοτελεῖς καὶ κόλακες ἀνθρώπους. ᾿Ακοῦστε εἰλικρινεῖς φωνὲς συνειδητῶν Χριστιανῶν, ποὺ ἀγαποῦν τὸ Θεὸ καὶ ἀγαποῦν καὶ ἐσᾶς. Εἶσθε εὐφυής, εὐφυέστατος. ᾿Αλλά, παρὰ τὴν εὐφυΐα σας, ἀδικεῖτε τὸν ἑαυτό σας καὶ τὴν ᾿Εκκλησία. Χρησιμοποιήσετε τὴν εὐφυΐα σας καὶ τὴν ἐξουσία σας γιὰ τὸ καλὸ τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ τοῦ ἑαυτοῦ σας. ᾿Αλλάξετε νοοτροπία καὶ πορεία. Βαδίσετε ἀκριβῶς πάνω στὶς γραμμὲς τῆς ᾽᾿Ορθοδοξίας. Πορευθῆτε στὰ ἴχνη τῶν Πατέρων, ἰδίως τῶν προμάχων τῆς Πίστεως. ᾿Αγαπήσετε καὶ ἐκτιμήσετε ὑπεράνω ὅλων τῶν ἀνθρώπων τὸν πιστὸ καὶ ταπεινὸ λαό, διότι κυρίως γι᾿ αὐτὸν ὑπάρχετε ὡς ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης, καὶ αὐτὸς εἶνε τὸ κριτήριο τῆς ἀληθείας καὶ ὁ φύλαξ τῆς Πίστεως. ᾿Αλλοιωθῆτε τὴν ἀλλοίωσι τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου. Καὶ ὅταν ὁ πιστὸς λαὸς διαπιστώσῃ τέτοια ἀλλοίωσι, θὰ σᾶς περιθάλῃ μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη του, καὶ ὁ Θεὸς θὰ σᾶς δώσῃ πλουσία τὴ χάρι του, καὶ θὰ ἐκτελέσετε τὸν τόσο ὑψηλὸ ὅσο καὶ δύσκολο προορισμό σας, καὶ θ᾽ ἀναδειχθῆτε ὄντως δοῦλος Χριστοῦ κατὰ τό ὄνομά σας, καὶ θὰ εὐαρεστήσετε στὸ Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀναχωρώντας ἀπὸ τὸ μάταιο τοῦτο κόσμο δὲν θὰ πᾶτε κάτω, ἀλλὰ θὰ πᾶτε ἐπάνω, καὶ θὰ εἶσθε ὄντως μακαριώτατος.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Θεολόγου - Φιλολόγου «ἈΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ», ΕΚΔΟΣΙΣ Β΄, Ἔκδοσις ᾿Ορθοδόξου Ἱεραποστολικῆς ᾿Αδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ 2005
