«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΥΑΚΙΝΘΟΥ
'Ηγουμένου τῆς 'Ιερᾶς Μονῆς Πούτνα Μολδαβίας Ρουμανίας
(1924-1998)
Μετάφρασις ἀπό τά ρουμανικά π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
'Αγαπητοί Χριστιανοί,
'Εμεῖς οἱ σημερινοί ἄνθρωποι, πού ἀγαποῦμε τίς κοσμικές ἀπολαύσεις καί χαρές, δύσκολα ἠμποροῦμε νά φαντασθοῦμε πόσο μεγάλη ἦτο ἡ λύπη τῶν γονέων παλιότερα πού δέν εἶχαν παιδιά. 'Ιδιαίτερα στόν ἑβραϊκό λαό ἡ ἀτεκνία τῶν συζύγων ἐθεωρεῖτο σάν μία περιφρόνησις τοῦ Θεοῦ καί ὄνειδος ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἅγιοι Θεοπάτορες 'Ιωακείμ καί ῎Αννα γιά πολλά χρόνια δέν εἶχαν ἀποκτήσει παιδί. Παρακαλοῦσαν μέ δάκρυα τόν Θεό νά τούς χαρίση ἔστω ἕνα παιδί, τό ὁποῖον Τοῦ ὑποσχέθηκαν ὅτι θά τό ἀφιέρωναν σ' Αὐτόν.
Μετά ἀπό πολλά χρόνια ἐπιμόνου προσευχῆς καί θερμῶν δεήσεων ὁ πολυέλεος Θεός τούς ἐχάρισε ἕνα βρέφος ἐκλεκτό καί ἱερώτατο, τό ὁποῖον τό ὠνόμασαν Μαρία, ἡ ὁποία ἐπρόκειτο νά γίνη ἡ ἐλπίς τῆς σωτηρίας ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. 'Αλλά ποιός θά ἠμπορέση νά περιγράψη τί ἀπερίγραπτη χαρά ἐπλήρωσε τίς καρδιές τῶν ἁγίων Θεοπατόρων 'Ιωακείμ καί ῎Αννης καί ὅλων τῶν συγγενῶν τους, ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς θαυμαστῆς γεννήσεως! Καί, ἀφοῦ συμπληρώθηκαν τρία χρόνια ἀπό τήν γέννησί της, ἐνθυμήθηκαν οἱ γονεῖς της, τήν ὑπόσχεσί τους γιά νά ἀφιερώσουν τήν Παρθένο Μαρία στόν Κύριο. ῎Ετσι, ἀφοῦ ἔκαναν ὅλες τίς προετοιμασίες, συγκέντρωσαν ὅλους τούς συγγενεῖς τους στήν Ναζαρέτ, διότι ὁ ἅγιος 'Ιωακείμ καταγόταν ἀπό βασιλικό γένος, ἐνῶ ἡ ἁγία ῎Αννα ἀπό λευϊτικό. 'Εστόλισαν τήν μικρή τους κορούλα μέ στολίδια βασιλικά, ἐκάλεσαν καί ἄλλες νέες παρθένες, τίς ὁποῖες ἐστόλισαν κι αὐτές μέ ὡραῖα ἐνδύματα καί στολίδια καί τίς ἔβαλαν νά περπατοῦν μπροστά μέ ἀναμμένες λαμπάδες ψάλλοντας ἀπό στήθους ψαλμούς τοῦ Δαβίδ. 'Ενῶ στό μέσον ἐβάδιζαν οἱ ἅγιοι 'Ιωακείμ καί ῎Αννα μέ τήν ἁγία Παρθένο ἀνάμεσά τους. Τί θαυμαστή συνοδεία ἀπό παρθένες θά ἠμποροῦσε τότε νά ὑπάρχη καλλίτερη! Τί ἐξαίσια θέα φαινόταν τότε σ'ὅλο τό γένος τῶν Θεοπατόρων! Τί ἀνείπωτη χαρά εἶχε καταλάβει τότε ὅλων τίς καρδιές!
Μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες πορεία ἔφθασαν στήν 'Ιερουσαλήμ. Βλέποντας τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων αὐτή τήν ἀσυνήθιστη συνοδεία μέ νεαρές κοπέλλες, πού περιέβαλλαν μέ τόση στοργή καί ἀγάπη τήν Παρθένο Μαρία καί ἐπορεύοντο πρός τόν ναό τοῦ Σολομῶντος, ἀκολούθησαν καί αὐτοί τήν ἴδια κατεύθυνσι. Τότε ἐκπληρώθηκαν τά λόγια τοῦ Προφήτου Δαβίδ, ὁ ὁποῖος ἔλεγε: «Θυγατέρες βασιλέων ἐν τῆ τιμῆ σου· παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῶ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. ῎Ακουσον, θύγατερ, καί ἴδε καί κλῖνον τό οὖς σου καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου· καί ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεύς τοῦ κάλλου σου ἀπενεχθήσονται τῶ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι» δηλαδή: «Πριγκήπισσες, θυγατέρες βασιλέων ἀποτελοῦν τήν τιμητική συνοδεία σου. Στά δεξιά σου στέκεται μέ μεγαλοπρέπεια ἡ βασίλισσα, στολισμένη καί φορῶντας ἔνδυμα ὑφασμένο μέ χρυσές κλωστές καί ποικίλα κεντήματα καί χρώματα. 'Εσύ, ὦ μελλόνυμφη κόρη, ἄκουσε τήν συμβουλή μου. Σκῦψε τό αὐτί σου, ὥστε νά ἀκούη μέ προσοχή καί νά δέχεται τίς ἐντολές τοῦ βασιλέως νυμφίου σου καί λησμόνησε ἐντελῶς τόν λαό, στόν ὁποῖο μέχρι τώρα ἀνῆκες, καί ἀκόμη αὐτόν τόν πατρικό σου οἶκο (σπίτι). Τότε ὁ βασιλεύς-νυμφίος σου, θά ἀγαπήση τό κάλλος σουὅθά προσαχθοῦν στόν βασιλέα παρθένοι, οἱ ὁποῖες θά ἀκολουθοῦν πίσω ἀπό αὐτήν (τήν Θεοτόκο Παρθένο Μαρία) ὡς τιμητική της συνοδεία. Οἱ φίλες της, πού τήν συνοδεύουν, θά προσαχθοῦν σέ σένα, τόν βασιλέα καί νυμφίο» (Ψαλμ. 44, 10-16).
Κατόπιν, ἀφοῦ ἔφθασαν μπροστά στόν ναό, ὅπου περίμεναν οἱ ἱερεῖς, ἐστάθησαν πρίν ἀπό 15 σκαλιά. Τότε ἡ Παρθένος Μαρία ἀνέβηκε μόνη της τά ὑπόλοιπα σκαλιά, μέχρις ὅτου ἔφθασε στό τελευταῖο καί χωρίς νά σταματήση σέ κάποιο ἀπ' αὐτά. 'Εκεῖ τήν ἐπερίμενε καί τήν ὑποδέχθηκε ὁ ἅγιος Ζαχαρίας, ὁ πατέρας τοῦ ἁγίου 'Ιωάννου τοῦ Προδρόμου καί τήν ὡδήγησε κατ' εὐθεῖαν μέσα στά ῞Αγια τῶν 'Αγίων, ἐκεῖ ὅπου κανένα πρόσωπο ἀπό τό γυναικεῖο φῦλο δέν εἶχε ποτέ μπεῖ, οὔτε ἀκόμη ἱερεῖς, παρά μόνο ὁ ἀρχιερεύς εἰσερχόταν κι αὐτός μιά φορά τόν χρόνο «οὐ χωρίς αἵματος, ὁ προσφέρει ὑπέρ ἑαυτοῦ καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων» ('Εβρ. 9, 7). 'Εκεῖ τῆς ὑπέδειξε τόν τόπο τῆς προσευχῆς καί τῆς διαμονῆς της, ὅπου θά ἔμενε, ὄχι στόν χῶρο τῆς ἐκκλησίας, ὅπου ἐστέκοντο γιά προσευχή οἱ ἄλλες παρθένες.
'Αφοῦ ἐμπιστεύθηκαν οἱ ἅγιοι 'Ιωακείμ καί ῎Αννα τήν Παρθένο στά χέρια τῶν ἱερέων καί τήν ἔδωσαν ὡς δῶρο στόν Κύριο, κατά τήν ὑπόσχεσί τους καί, ἀφοῦ προσέφεραν καί τ' ἄλλα δῶρα τους, κατά τά ἔθιμά τους, ἀπήγγειλλαν τά ἑξῆς λόγια στήν Παρθένο: «῎Ακουσον, θύγατερ, καί ἴδε καί κλῖνον τό οὖς σου καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καί ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεύς τοῦ κάλλους σου» (Ψαλμ. 44,12). ῎Ακουσε τήν φωνή τοῦ Κυρίου, χαμήλωσε τ' αὐτιά σου καί ἄκουσε τούς ἁγίους ἱερεῖς καί ἀπό τώρα ξέχασε τόν λαό σου. Ξέχασε τούς συγγενεῖς, ξέχασε τήν Ναζαρέτ, ξέχασε τό σπίτι σου, στό ὁποῖο γεννήθηκες, ξέχασε τούς γονεῖς σου, «καί ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεύς τοῦ κάλλους σου». Σύ δέν ἦλθες στόν κόσμο γιά νά χαρῆς μέ τίς ἐπίγειες χαρές, οὔτε νά δοκιμάσης τίς ἀνθρώπινες εὐφροσύνες τῆς παιδικῆς σου ἡλικίας, ἀλλά γεννήθηκες μέ προσευχή καί νά ζήσης μόνο μέ τήν προσευχή. Σύ γεννήθηκες γιά νά γίνης ἡ χαρά ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου καί νά ὑπομείνης πολλές λύπες στήν καρδιά σου. Σύ σπίτι καί περιουσία σ'αὐτό τόν κόσμο δέν ἀπέκτησες, ἀλλά μέ τήν καθαρότητά σου θά γίνης κατοικητήριο τοῦ ἀνάρχου Θεοῦ. Ξένη θά εἶναι ἡ ζωή σου ἀπό χαρές, γέλια καί διασκεδάσεις, ἀλλά μέ τά δάκρυά σου θά στειρεύσουν ὅλων τῶν ἀνθρώπων τά δάκρυα. 'Επί τῆς γῆς θά ζήσης ὡς μιά πτωχή καί ἐσχάτη «δούλη τοῦ Κυρίου», ἀλλά μετά τόν ἐρχομό σου σ' αὐτόν τόν ναό, θά σέ μακαρίζουν ὅλες οἱ γενεές.
Λοιπόν, ἄκουσε, ἀγαπητή μου κόρη, τήν συμβουλή μου. ῎Ακουσε τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου καί τῶν ἱερέων. Εἴσελθε στά ῞Αγια τῶν 'Αγίων. Προσεύχου γιά τήν Γαλιλαία, προσεύχου γιά τόν ναό τοῦ Θεοῦ, προσεύχου γιά τήν Ναζαρέτ καί γιά ἐμᾶς, τούς γέροντες γονεῖς σου. 'Ιδού, ἐμεῖς τώρα ἐπιστρέφουμε ὀπίσω. ῎Ισως νά μή μᾶς ἴδης πάλι σωματικῶς. 'Ενῶ σύ μεῖνε στίς πύλες τοῦ Οἴκου τοῦ Κυρίου, χωρίς νά λυπῆσαι γιά κάτι. 'Από τώρα ὁ πατέρας σου καί ἡ μητέρα σου θά σέ ἐγκαταλείψουν, ἀλλά θά σέ παραλάβη ὁ Κύριος (πρβλ. Ψαλμ. 26), ὁ 'Οποῖος ἐπεθύμησε τό κάλλος τῆς ψυχῆς σου. Μή λυπῆσαι, Μαρία. Χαῖρε, Κόρη, τῆς οὐρανίου Σιών, ἀγάλλου Κόρη ἁγία, διότι ἐσύ εἶσαι ἡ προσδοκία ὅλων τῶν ἐθνῶν καί ἡ συμφιλίωσις τοῦ 'Αδάμ μέ τόν Θεό».
Μετά ἀπό τά λόγια αὐτά, οἱ ἅγιοι Θεοπάτορες εὐχαρίστησαν τόν Θεό, διότι κατώρθωσαν νέ ἐκπληρώσουν τήν ὑπόσχεσί τους, καί ἐπέστρεψαν στήν Ναζαρέτ μέ εἰρήνη. Κατά καιρούς ἐπήγαιναν στό ναό καί ἔβλεπαν τόν καρπό τῆς προσευχῆς τους καί τήν προέτρεπαν νά ζῆ μία ἀγγελική ζωή. Μετά ἀπό λίγα χρόνια οἱ ἅγιοι Θεοπάτορες ἔφυγαν ἀπ'αὐτή τήν ζωή γιά τήν αἰωνιότητα. 'Η Παρθένος Μαρία παρέμεινε κάτω ἀπό τήν πνευματκή φροντίδα τῶν ἱερέων καί ἐσκεπάζετο σέ ὁλόκληρη τήν ζωή της ἀπό τήν Χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Εἶναι καλό νά γνωρίζουμε ὅτι πέριξ τοῦ μεγάλου ναοῦ, ὑπῆρχαν πολλές κατοικίες, στίς ὁποῖες ἔμεναν οἱ ὑπηρέτες καί λειτουργοί τοῦ ναοῦ. Μάλιστα δίπλα στό τεῖχος τοῦ ναοῦ εὑρίσκετο ἕνα κτίριο μέ τρία πατώματα, πού τό καθένα εἶχε 30 δωμάτια. Σ'αὐτούς τούς χώρους ζοῦσαν μ' ἕνα εἶδος μοναχικῆς ζωῆς τρεῖς κατηγορίες ἀνθρώπων πού ἦταν ἀφιερωμένοι νά ὑπηρετοῦν τόν Θεό στόν μεγάλο ναό: Πρῶτα ἦσαν οἱ παρθένοι, πού ἐκρατοῦσαν παρθενία σέ ὁλόκληρη τήν ζωή τους· κατόπιν ἦσαν οἱ χῆρες, πού ἀπεφάσιζαν νά κρατήσουν τήν ἁγνότητά τους μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς τους, ὅπως ἡ ἁγία ῎Αννα ἡ Προφῆτις, κόρη τοῦ Φανουήλ· ἐνῶ στήν τρίτη κατηγορία ἦσαν οἱ νέοι πού ὑπηρετοῦσαν τόν Κύριο σέ ὁλόκληρη τήν ζωή τους. Αὐτοί ὠνομάζοντο Ναζιραῖοι.
'Η Παρθένος Μαρία ἐμπιστεύθηκε στά χέρια μερικῶν ἡλικιωμένων παρθένων, πού ἐζοῦσαν ὑπό τήν ἐποπτεία τῶν ἱερέων καί ἐπερνοῦσαν τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς του στήν προσευχή καί στήν συνομιλία μέ τόν Κύριο. 'Η Παρθένος δέν ἐζοῦσε μαζί μέ τίς ἄλλες παρθένες. Τίς ὑπερέβαινε ὅλες στήν ἀρετή καί ζοῦσε μία ἀγγελική ζωή. Τήν Κυριακή προσευχόταν στά ῞Αγια τῶν 'Αγίων μέχρι στίς ἐννέα τό πρωῒ. Κατόπιν, μέχρι στίς 3 τό ἀπόγευμα ἔκαμε ἐργόχειρο μαζί μέ ἄλλες παρθένες, ὅπως τό γνέσιμο τοῦ μαλλιοῦ, τήν ὕφανσι ὑφασμάτων γιά τά ἄμφια τῶν ἱερέων καί ἄλλες ἐργασίες. Λέγεται ὅτι ὁ ἄραφος χιτῶνας τοῦ 'Ιησοῦ Χριστοῦ εἶχε ὑφανθῆ ἀπό τά χέρια τῆς Παρθένου Μαρίας τῆς Μητρός Του. Στόν καιρό τοῦ φαγητοῦ ἡ Παρθένος Μαρία, δέν ἤθελε νά τρώγη μέ τίς ἄλλες παρθένες, ἀλλά, μοιράζοντας τήν τροφή της στούς πτωχούς, ἐπέστρεφε στά ἰδιαίτερο δωμάτιό της καί προσευχόταν στόν Κύριο, μέχρις ὅτου ἄγγελος Κυρίου τῆς ἔφερνε ἄλλο οὐράνιο φαγητό.
'Αλλά ποιός ἠμπορεῖ νά διηγηθῆ ἐπαξίως τήν πολιτεία τῆς Παρθένου μέσα στόν ναό τοῦ Θεοῦ; Ποιός ἠμπορεῖ νά ὁμιλήση γιά τίς πύρινες προσευχές της, τίς ἀγγελικές της συνομιλίες, τήν οὐράνια τροφή της, πού τῆς ἔφερνε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, τίς ἀνεκλάλητες πνευματικές χαρές της, τήν τελεία ὑποταγή της στόν Θεό καί τήν θεϊκή ταπείνωσί της;
'Εκεῖ, στά ῞Αγια τῶν 'Αγίων συνήθιζε νά νηστεύη πολύ, νά ὑψώνη τόν νοῦ της μόνο στόν Θεό, νά ἐνθυμῆται τήν πατρική της οἰκία καί τούς γονεῖς της στήν Ναζαρέτ. 'Εκεῖ διδάχθηκε νά ζῆ σάν ἄγγελος, νά ἀπευθύνη τήν καθαρώτατη προσευχή της, ἐνίοτε μέ ὁλόκληρη τήν ὕπαρξί της καί νά συνομιλῆ πάντοτε μέ τούς οὐρανίους ἀγγέλους. 'Εκεῖ εἶδε μέ τά σωματικά της μάτια τό ἄϋλο σῶμα καί τό λαμπερό πρόσωπο τοῦ ἀγγέλου τοῦ Θεοῦ. 'Εκεῖ συνωμίλησε μαζί του. 'Εκεῖ ἐγεύθηκε γιά πρώτη φορά τήν οὐράνια τροφή καί τίς ἀνερμήνευτες χαρές τοῦ 'Αγίου Πνεύματος. 'Εκεῖ κατενόησε ἡ Παρθένος πολλά μυστήρια καί προφητεῖες. 'Εκεῖ ἐγνώρισε ἡ ἴδια ὅτι ἔχει νά ἐπιτελέση ἐπί τῆς γῆς τό ἀνέκφραστο μυστήριο τῆς οὐράνιας οἰκονομίας.
Μετά ἀπό δώδεκα χρόνια παραμονῆς της στόν ναό, οἱ ἱερεῖς προτρεπόμενοι ἀπό τό ῞Αγιο Πνεῦμα, τήν ἔδωσαν στήν προστασία τοῦ δικαίου 'Ιωσήφ, ἁγίου γέροντος γιά νά τήν φυλάξη στό σπίτι του, μέχρις ὅτου ἔλθει ὁ προκαθορισμένος ἀπό τόν Θεό καιρός γιά νά γεννήση τόν 'Ιησοῦ Χριστό, τόν Σωτῆρα τῶν ψυχῶν μας.
'Αγαπητοί Χριστιανοί,
Μεγάλη καί θαυμαστή εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή. Πῶς μία μικρή Παρθένος ἐγκαταλείπει τό πατρικό της σπίτι καί ἀφιερώνεται στόν Κύριο; Πῶς διέρχεται μόνη της στήν προσευχή ἐπί δώδεκα χρόνια;! Πῶς συνηθίζει ἀπό τήν νηπιακή της ἡλικία νά ζήση σάν ἕνας ἐπίγειος ἄγγελος;!
Συνεπῶς, ἐπηρεασμένοι ἀπό τήν δόξα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς καί προτρεπόμενοι ἀπό τήν ἁγιότητα τῆς Παρθένου, ἄς δοξάσουμε Αὐτήν πού ἀπό τήν βρεφική της ἀκόμη ἡλικία μπῆκε στόν ναό τοῦ Κυρίου. Σήμερα λοιπόν, ἡ καθαρωτάτη Παρθένος εἰσέρχεται νά ζήση στόν καθαρώτερο τόπο ἐπί τῆς γῆς. Σήμερα, ὁ Πανάχραντος καρπός τοῦ ἀνθρωπίνου γένους κρύπτεται στό ἁγιώτερο μέρος τοῦ ναοῦ. Διότι κάθε τι τό ἅγιο στά ἅγια μέρη διαφυλάσσεται. 'Η λαμπάδα στό κηροπήγιο τοποθετεῖται, τό κρῖνο στό ἀνθοδοχεῖο τίθεται, ἐνῶ ὁ θησαυρός τοῦ ἁγίου Πνεύματος στά ῞Αγια τῶν 'Αγίων ἐν μυστηρίῳ κατοικεῖ. Σήμερα ἡ Παρθένος, στήν χορεία τῶν παρθένων γίνεται δεκτή. Σήμερα ἡ λαμπάδα τοῦ Κυρίου, περιβαλλομένη ἀπό λαμπάδες ἐνώπιον τοῦ θυσιαστηρίου τίθεται. Σήμερα ἡ Θεομήτωρ, συνοδευομένη ἀπό ἐπίγειες μητέρες στήν Μητέρς Σιών προσφέρεται. Σήμερα ἡ Παρθένος, τό κατοικητήριο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἄτεκνη μητέρα της στήν πολύτεκνη ἐκκλησία χαρίζεται. Σήμερα ὁ μυστικός ἄνθρακας ἀνάπτεται, ὁ ἔνδροσος πόκος εὑρίσκεται, τό ἀλατόμητο ὄρος στό ὄρος Σιών ἀνέρχεται. Σήμερα ὁ παλαιός ναός τόν νέον ναό ὑποδέχεται καί δέν τόν ἀναγνωρίζει. Σήμερα ἡ ἐκκλησία τοῦ νόμου τήν 'Εκκλησία τῆς Χάριτος ἐν μυστηρίῳ δέχεται. Σήμερα ἡ κιβωτός ἡ φέρουσα τό Μάννα, τήν Κιβωτό τήν φέρουσα τόν Χριστό ὑποδέχεται καί τήν ἐκπλήρωσι τῆς ὑποσχέσεως δέν γνωρίζει. Σήμερα ὁ ναός τοῦ Σολομῶντος τόν ἔμψυχο ναό τοῦ Χριστοῦ μέσα του ἀναπαύει. 'Ο ναός τόν ναό χωρεῖ, ἡ ἐκκλησία τήν 'Εκκλησία ὑποδέχεται, ἡ σκιά τοῦ νόμου τό τέλος τοῦ νόμου σκιάζει. 'Η κιβωτός τοῦ νόμου δίπλα στήν Κιβωτό τοῦ 'Αγίου Πνεύματος τοποθετεῖται.
Σήμερα ἡ κεκλεισμένη πύλη στήν πύλη τῶν 'Αγίων διαφυλάσσεται, γιά νά μή ἠμπορῆ κανείς μέσῳ αὐτῆς νά περάση, παρά μόνο ὁ Χριστός Θεός. Σήμερα ὁ οἶκος τῆς παρθενίας μέ τό κλειδί τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἶναι κλειδωμένος, ἀπό τόν Γαβριήλ διακονεῖται, ἀπό τροφή ἀγγέλου τρέφεται, ἀπό ἱερεῖς τιμᾶται, ἀπό παρθένες περιβάλλεται. Σήμερα τό παλάτι τοῦ Χριστοῦ στολίζεται, ὁ θρόνος ἁγιάζεται, ὁ ἅγιος ἄνθρακας διά τῆς προσευχῆς ἀνάπτεται, ἡ θημωνιά δέχεται τήν δρόσο τοῦ Πνεύματος, ἡ θύρα σφραγίζεται, ἡ θησαυρός διαφυλάσσεται, τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων ἀρχίζει, ἡ θυσία τελειοῦται, ἡ θύρα τοῦ ναοῦ κλείεται, ἡ Παρθένος εἰσέρχεται στόν τόπο προσευχῆς της, ὁ Γαβριήλ ἐξ οὐρανοῦ ἀποστέλλεται, τό καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἀποσύρεται, ἡ τράπεζα μέ τούς ἄρτους προευτρεπίζεται, οἱ ἱερεῖς ἔκπληκτοι θυμιατίζουν, οἱ μόσχοι εἰς θυσίαν ὁδηγοῦνται, τά βιβλία τῶν Προφητῶν ἀναγινώσκονται, τά νέφη προσκυνοῦν, ἡ Παλαιστίνη περιμένει, ὁ 'Αδάμ ἀκόμη στενάζει, ἐνῶ τό μυστήριο ἀρχίζει.
'Ελᾶτε σήμερα, καλοί μου Χριστιανοί, ἀπό ὅλα τά μέρη νά δοξάσουμε τήν εἴσοδο τῆς Κεχαριτωμένης στήν ἐκκλησία τοῦ Κυρίου. Μικροί καί μεγάλοι, νέοι καί γέροι, παιδιά καί μητέρες, παρθένες καί χῆρες, ἐλᾶτε σήμερα στίς ἅγιες ἐκκλησίες γιά νά τιμήσουμε μέ τήν ἀγάπη μας, μέ τίς προσευχές μας, μέ τίς ὑμνωδίες μας, μέ τίς λαμπάδες τῶν καρδιῶν μας καί μέ ὅ,τι ἀξιοτίμητο ἔχουμε τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία εἰσῆλθε νά προσευχηθῆ γιά ἐμᾶς στά ῞Αγια τῶν 'Αγίων. ῎Ας δοξάσουμε σήμερα μέ τήν ἀγάπη καί τά καλά μας ἔργα τήν ῎Αχραντη Παρθένο, τήν Μητέρα τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ, τό λίκνον τοῦ Χριστιανισμοῦ, τήν μεσίτρια τῆς σωτηρίας μας, ἡ ὁποία ἀκαταπαύστως προσεύχεται στόν οὐρανό γιά ἐμᾶς. Τότε στόν ναό μέ τούς ἀγγέλους συνωμιλοῦσε, ἐνῶ τώρα μέ τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό ῞Αγιο Πνεῦμα ἀδιακόπως διά τῆς προσευχῆς συνομιλεῖ. Τότε ἀπό τούς ἱερεῖς τοῦ ναοῦ ἐπροστατεύετο, ἐνῶ τώρα ἀπό τά Χερουβείμ καί Σεραφείμ στήν αἰώνια Σιών δοξάζεται. Τότε ἀπό παρθένες περιετριγυρίζετο, ἐνῶ τώρα ἀπό ὅλες τίς χριστιανές παρθένες καί μητέρες ὅλου τοῦ κόσμου μέ σεβασμό περιβάλλεται. Τότε ἀπό τά τείχη τοῦ μεγάλου ναοῦ περιωρίζετο, ἐνῶ τώρα ὅλα τά πέρατα τῆς γῆς μέ τό Μαφόριό της σκεπάζει. Τότε ἀπό τούς ἀρχιερεῖς τοῦ ναοῦ μέ φροντίδα ἐδιδάσκετο, ἐνῶ τώρα αὐτή μᾶς διδάσκει ὅλους τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Τότε ἐτρέφετο ἀπό ἄγγελο μέ τό οὐράνιο Μάννα, ἐνῶ τώρα σ' ὁλόκληρη τήν γῆ τό ἔλεος τῆς Θεομήτορος ἀφθόνως παρέχεται. Τότε ὁ ἄτεκνος ναός τήν Παρθένο ἔκρυβε, ἐνῶ τώρα ἡ πολύτεκνη ἐκκλησία τήν Μητέρα τῆς σωτηρίας μας σ' ὅλο τόν κόσμο φανερώνει. Τότε μερικές παρθένες τήν Παρθένο ἐδόξαζαν, ἐνῶ σήμερα ὅλοι οἱ λαοί τοῦ κόσμου μέ ἀδιάκοπες ψαλμωδίες τήν Δέσποινα τοῦ κόσμου τιμοῦν. Τότε μερικές λαμπάδες τήν Παρθένο περιεκύκλωναν, ἐνῶ τώρα καί ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μέ τίς φωτεινές τους ἀκτῖνες περικοσμοῦν.
Χαῖρε, ὦ Χριστιανικέ κόσμε, σήμερα, περισσότερο ἀπό τήν Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας! Χαῖρε, 'Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ ἡμῶν, περισσότερο ἀπό τόν ναό τοῦ ὄρους Σιών, διότι σήμερα ἡ Παρθένος Μαρία ἀπ' ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος τιμᾶται καί γιά ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους στόν Θεό προσεύχεται.
'Αγαπητοί Χριστιανοί,
Πολλές καί θαυμαστές διδασκαλίες ἠμποροῦμε νά ἀντλήσουμε ἀπό τήν ἱστορία τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Κατ' ἀρχήν ἀξιοσημείωτη εἶναι ἡ συνέπεια μέ τήν ὁποία οἱ ἅγιοι Θεοπάτορες 'Ιωακείμ καί ῎Αννα ἐξεπλήρωσαν τήν δοσμένη ὑπόσχεσί τους στόν Θεό. ῎Αρα γε ἐμεῖς κάνουμε τό ἴδιο; Πόσες φορές δέν ὑποσχόμεθα στόν Θεό ὅτι θά μετανοήσουμε, ὅτι θά βοηθήσουμε τούς πτωχούς, ὅτι δέν θά κατακρίνουμε ἄλλους, ὅτι δέν θά μεθύσουμε πάλι, ὅτι δέν θά περιπέσουμε ξανά στά σαρκικά ἁμαρτήματα! 'Αλλ' ἀμέσως, ὅταν ἀναχωροῦμε ἀπό τήν ἐκκλησία, ὅταν βγαίνουμε ἀπό τό ἐπιτραχήλιο τοῦ παπᾶ ξεχνᾶμε τίς ὑποσχέσεις, πίπτουμε στήν κατάκρισι καί στενοχωροῦμε πάρα πολύ τόν Θεό. Πόσες φορές, εὑρισκόμενοι σέ κίνδυνο, δέν ὑποσχόμεθα στόν Θεό μεγάλα δῶρα καί μιά καθαρώτερη ζωή! 'Αλλ' ἀλλοίμονο, ὅταν γλυτώνουμε ἀπό τήν ἀσθένεια καί κάποια ἀνάγκη μας, λησμονοῦμε τά πάντα καί ἀγωνιοῦμε γιά τήν πιό μεγάλη καταδίκη μας.
῎Αξιος σημειώσεως εἶναι καί ὁ ζῆλος τῶν 'Αγίων Θεοπατόρων, προκειμένου ν' ἀποκτήσουν τόν καρπό τῆς προσευχῆς στήν ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Μέ πόσα δάκρυα ἐζήτησαν ἕνα παιδάκι καί πόσα χρόνια περίμεναν μέ ὑπομονή τήν ἐκπλήρωσι τῆς ἐπιθυμίας τους! 'Ενῶ ἐμεῖς κάνουμε ὅ,τι δήποτε γιά νά γλυτώσουμε ἀπό τά παιδιά. Καί ἐάν ἔχουμε παιδιά, τίς περισσότερες φορές τ' ἀφήνουμε νά μεγαλώσουν χωρίς τήν πρέπουσα φροντίδα σάν νά εἶναι ἀγριολούλουδα. ῎Αρα γε ποῦ εἶναι οἱ γονεῖς ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θά ἐνδύσουν πρεπόντως στίς ἑορταστικές ἡμέρες καί θά ἔλθουν μέ αὐτά μαζί στήν ἐκκλησία; Σπανίως πλέον συναντᾶμε αὐτό τό φαινόμενο. ῎Η, ἐάν ἔλθουν οἱ γονεῖς στήν ἐκκλησία, ξεχνοῦν νά πάρουν καί τά παιδιά τους, λέγοντας ὅτι εἶναι πολύ μικρά, ὅτι τώρα εἶναι νέοι στήν ἡλικία καί πηγαίνουν ἀλλοῦ καί ὅτι θά ἔλθουν πιό πέρα, στά γεράματά τους!
'Αξιοσημείωτη ἐπίσης εἶναι καί ἡ ἀγάπη τῆς Κυρίας Θεοτόκου γιά τήν ἐκκλησία, ἡ ἀκατάπαυστος ζῆλος της γιά τήν προσευχή, ἡ ὑπακοή στούς γονεῖς καί ἱερεῖς, ἡ ἐργατικότης καί ἡ ταπείνωσί της. Διότι γιά νά ἀξιωθῆ ἡ Θεοτόκος νά δεχθῆ στήν κοιλία της τόν 'Ιησοῦ Χριστό, δώδεκα χρόνια ἐφοίτησε μέσα στόν ναό μέ προσευχές καί νηστεῖες. 'Ενῶ ἐμεῖς, ὅταν θέλουμε νά κοινωνήσουμε τ' ῎Αχραντα Μυστήρια, δέν ἔχουμε ὑπομονή νά ἔλθουμε καί νά σταθοῦμε ἔστω δύο ὧρες στήν ἐκκλησία. Δέν ἠμποροῦμε μία ἡμέρα νά νηστεύσουμε, δέν θέλουμε ἔστω μία ὥρα νά προσευχηθοῦμε, καί μέ τόν πλησίον μας νά συγχωρηθοῦμε, ἀλλά βιαστικά ἐξομολογούμεθα, βιαστικά προσευχόμεθα, μέ ἐλάχιστη πίστι κοινωνοῦμε κι ἀμέσως ἐπιστρέφουμε πάλι στά ἴδια ἐνδιαφέροντά μας, στίς ἀπολαυστικές ἐπιδιώξεις μας, στίς ἁμαρτίες μας. ῞Ομως, ἐάν συνεχίσουμε ἔτσι, ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας τίθεται σέ μεγάλο κίνδυνο.
'Οπότε λοιπόν, τί θά κάνουμε; Νά κάνουμε τά καθήκοντά μας ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ-ἐξομολόγησις, προσευχή, θεία Κοινωνία μέ προσοχή καί μεγάλη προετοιμασία καί ὄχι μέ ἀδιαφορία, ὅπως λέγη καί ἡ 'Αγία Γραφή: «'Επικατάρατος πᾶς ὁ ποιῶν τά ἔργα τοῦ Κυρίου ἀμελῶς», δηλαδή: «καταραμένος νά εἶναι ὅποιος κάνει, ἐκτελεῖ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ μέ ἀδιαφορία καί ἀμέλεια» ('Ιερεμ.31,10).
Λοιπόν, 'Αδελφοί, ἐλᾶτε τακτικά καί μέ συνέπεια στήν ἐκκλησία, σταθῆτε μέ ὑπομονή στήν προσευχή. Μήν ἀποκάμνετε ἀπό τήν συνομιλία σας μέ τόν Θεό· θά ἔλθη καιρός νά σιωπήσουμε καί δέν θά ἠμποροῦμε νά προσευχώμεθα, ὅταν ὁ θάνατος κλείση γιά πάντα τά χείλη μας καί δέν θά ἠμποροῦμε πλέον νά πάρουμε τόν δρόμο γιά τήν ἐκκλησία. Τότε, θά κλαῖμε μέ στεναγμούς. Τότε θά εἶναι εἰς μάτην ὁ καημός μας. Πηγαίνετε μαζί μέ τά παιδιά, τούς συγγενεῖς καί τούς φίλους σας καί σταθῆτε, ὅπως ὅλοι μας, μπροστά στήν Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος καί προσεύχεσθε λέγοντας: «'Εν τῶ ναῶ ἑστῶτες τῆς δόξης σου, ἐν οὐρανῶ ἑστᾶναι νομίζομεν, Θεοτόκε πύλη ἐπουράνιε, ἄνοιξον ἡμῖν τήν θύρα τοῦ ἐλέους σου», δηλαδή: «'Ενῶ στεκόμεθα μέσα στόν ναό τῆς δόξης σου, Κύριε, νομίζουμε, ἔχουμε τήν πνευματική αἴσθησι ὅτι στεκόμεθα μπροστά στόν οὐρανό. Θεοτόκε, ἐσύ πού εἶσαι πύλη οὐράνια, ἄνοιξέ μας πόρτα τοῦ ἐλέους σου καί τῆς εὐσπλαχνίας σου». (Τροπάριο τῆς περιόδου τοῦ Τριωδίου ἀπό τό Μεγάλο 'Ωρολόγιο) 'Αμήν.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
