28 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
EΟΡΤΑΖΟΥΜΕ
τὸ ἱστορικὸ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Χρονικῶς ἀπέχουμε ἀρκετὰ
πλέον. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ᾿κείνη τὴ γενεὰ δὲν ζοῦν. Ἐλάχιστοι αὐτόπται
καὶ αὐτήκοοι τῶν γεγονότων ἀπέμειναν. Αὐτοὶ ἔχουν ἱερὰ ὑποχρέωσι νὰ
μεταδώσουν στὴ νέα γενεὰ τὶς ἐντυπώσεις τους, γιὰ νὰ μὴ μείνῃ τὸ ἔθνος
μακριὰ ἀπὸ τὶς ἀναμνήσεις αὐτές. Διότι ἔθνη ποὺ λησμονοῦν τὴν ἱστορία
τους εἶνε ἀνάξια νὰ ζοῦν. Ἐπειδὴ ἀνήκω σ᾿ ἐκείνη τὴ γενεά, θὰ μοῦ
ἐπιτρέψετε νὰ πῶ λίγα λόγια ἀπὸ προσωπικές μου ἐντυπώσεις.
Ἤμουν στὸ Μεσολόγγι, νεαρὸς διάκονος καὶ ἱεροκήρυκας στὴν ἱερὰ
πόλι. Ἦταν 27 Ὀκτωβρίου 1940, ἡμέρα Κυριακή. Τὸ πρωῒ ὅλοι ἐκκλησιάστηκαν
καὶ κατόπιν γύρισαν στὰ σπίτια τους. Καὶ ἦρθε τὸ βράδυ, ἐκεῖνο τὸ
βράδυ! Οἱ μητέρες κοίμησαν τὰ νήπια στὰ λίκνα τους· καὶ οἱ ἀγρότες οἱ
ἐργάτες καὶ οἱ ἁλιεῖς ἀναπαύθηκαν στὰ σκληρὰ κρεβάτια τους, γιὰ νὰ
συνεχίσουν τὴν ἑπομένη μέρα τὴν εἰρηνικὴ ζωή τους.
Ξαφνικὰ λοιπὸν ἐπεβλήθη ὁ πόλεμος. Ἐπεβλήθη ἀπὸ τὸν δικτάτορα
τοῦ Ἄξονος, τὸν κυβερνήτη τῆς Ἰταλίας. Αὐτὸς παρουσιάστηκε τὴ νύχτα, τὰ
μεσάνυχτα, καὶ εἶπε· ―Ἑλλάς, παραδόσου. Καὶ ἡ Ἑλλὰς ἀπήντησε· ―ΟΧΙ.
Ποιός τὸ εἶπε τὸ ΟΧΙ, παρακαλῶ; Πουθενὰ σήμερα δὲν ἀναφέρεται τὸ ὄνομά
του.
Ποῦ καταντήσαμε, νὰ λησμονοῦμε τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια! Δὲν ἀνήκω
σὲ κανένα κόμμα· ἀνήκω μόνο στὸ Χριστὸ καὶ στὴν Ἑλλάδα, καὶ ὁμιλῶ
ἀμερολήπτως. Λοιπὸν ποιός τὸ εἶπε τὸ ΟΧΙ; Τὸ εἶπε ὁ σκύλος; ὁ γάτος;
ποιός τὸ εἶπε; Τὸ λέγω μετὰ δακρύων καὶ συγκινήσεως. Σημειωτέον δέ, ὅτι
ἐγὼ ἐδιώχθην τότε ἐπὶ τοῦ καθεστῶτος ἐκείνου· ἐδιώχθημεν,
διότι λέγαμε τὴν ἀλήθεια. Πηγαίνετε στὸ Μεσολόγγι νὰ ρωτήσετε, καὶ θὰ
μάθετε ὅτι ἐγὼ ἐδιώχθην ἀπὸ τὴ δικτατορία. Ἕτερον ἑκάτερον ὅμως· μὴν
ἀνακατεύουμε τὶς πολιτικὲς ἰδεολογίες. Λέγω λοιπόν, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ
ἠξιώθη νὰ πῇ τὸ ἱστορικὸν ΟΧΙ εἶνε ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς. Αἰωνία του ἡ
μνήμη. Καὶ τὸ ΟΧΙ ἐκεῖνο ἔγινε πανελλήνιο. Τὸ ἐπανέλαβαν μεγάλοι, μικροὶ
καὶ παιδιά, ὅλος ὁ λαός.
Καὶ ἡ μικρά μας Ἑλλὰς ἐνίκησε. Πῶς ἐνίκησε;…..
Την συνέχεια
