ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Β΄ Κορ. ς΄ 1-10
1 Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς 2 λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας- 3 μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, 4 ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, 5 ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, 6 ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, 7 ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, 8 διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, 9 ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, 10 ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. ζ΄ 36-50
36 Ἠρώτα δέ τις αὐτὸν τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου ἀνεκλίθη. 37 καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου 38 καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ. 39 ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων· οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστι. 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Σίμων, ἔχω σοί τι εἰπεῖν, ὁ δέ φησι· διδάσκαλε, εἰπέ. 41 δύο χρεωφειλέται ἦσαν δανειστῇ τινι. ὁ εἷς ὤφειλε δηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἕτερος πεντήκοντα. 42 μὴ ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἀποδοῦναι, ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο· τίς οὖν αὐτῶν, εἰπέ, πλεῖον αὐτὸν ἀγαπήσει; 43 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σίμων εἶπεν· ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖον ἐχαρίσατο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ὀρθῶς ἔκρινας. 44 καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη· βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ ἐπὶ τοὺς πόδας μου οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέ μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξε. 45 φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ᾿ ἧς εἰσῆλθεν οὐ διέλιπε καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας. 46 ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψέ μου τοὺς πόδας. 47 οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ. 48 εἶπε δὲ αὐτῇ· ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι. 49 καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς· τίς οὗτός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν; 50 εἶπε δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΦΗΜΙΑ
Στίς 16 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί πανευφήμου Εὐφημίας. Ἡ ἁγία Εὐφημία ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ, καταγόταν ἀπό τήν Χαλκηδόνα, ἀπό γονεῖς πλούσιους καί εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τῆς δίδαξαν τήν πίστη. Τήν ἐποχή ἐκείνη ἀνθύπατος τῆς Ἀσίας ἦταν ὁ εἰδωλολάτρης Πρίσκος, ὁ ὁποῖος εἶχε προστάξει νά θυσιάσουν οἱ κάτοικοι τῆς ἐπαρχίας τῆς Χαλκηδόνας στόν ψεύτικο θεό Ἄρη. Γιά τόν λόγο αὐτό οἱ χριστιανοί κρυβόντουσαν, ὅταν ὅμως συνελήφθηκε ἡ ἁγία Εὐφημία μαζί μέ ἄλλους χριστιανούς καί ὁδηγήθηκαν στόν ἡγεμόνα ὁμολόγησαν μέ πολύ θάρρος τήν πίστη τους, μέ ἀποτέλεσμα νά τούς δείρουν γιά εἴκοσι ἡμέρες τόσο σκληρά πού οἱ δήμιοι ἔπεσαν στήν γῆ ἡμιθανεῖς. Ὅταν τούς ἀποφυλάκισαν ἡ ἁγία παρά τούς βασανισμούς ἔλαμπε ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ· ὅμως καί πάλι τήν κτύπησαν στό πρόσωπο μέ ὠμά δέρματα καί τήν ξαναφυλάκισαν. Κατόπιν τήν ὁδήγησαν στόν ἀνθύπατο, ὁ ὁποῖος διέταξε νά συντρίψουν τό σῶμα της μέ τροχούς, ἡ χάρις ὅμως τοῦ Θεοῦ τήν διατήρησε ἀβλαβῆ. Ἔτσι ὁ Πρίσκος διέταξε νά τήν ρίξουν σέ μία ἀναμμένη κάμινο, ὅμως ἄγγελος Κυρίου τήν προστάτευσε καί μάλιστα οἱ ὑπηρέτες πού τήν ὁδήγησαν στήν κάμινο βλέποντας τό θαῦμα πίστευσαν στόν Χριστό καί βρῆκαν μαρτυρικό θάνατο. Κατόπιν τήν ἔρριξαν σέ ἕνα λάκκο μέ νερό γεμάτο μέ σαρκοβόρα θηρία τῆς θάλασσας πού καί πάλι ἔμεινε ἀβλαβής. Μετά τήν ἔρριξαν σέ ἄλλο λάκκο στρωμένο μέ αἰχμηρά σουβλιά, ἀπό τά ὁποῖα διατηρήθηκε ὑγιής. Ἔπειτα τήν πριόνισαν καί τήν ἔκαψαν σέ τηγάνια πυρωμένα, ὅμως ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τήν προστάτευσε. Τέλος τήν ἔδωσαν σέ ἄγρια θηρία, ὅπου ἡ ἁγία παρέδωσε τό πνεῦμα της στόν Κύριο μετά ἀπό ἕνα δάγκωμα ἀπό ἀρκούδα. Τό ἅγιο λείψανό της οἱ γονεῖς της τό ἐνταφίασαν κοντά στήν Χαλκηδόνα μέ πολύ εὐλάβεια.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος γ΄ . Τὴν ὡραιότητα.)
Τῷ θείῳ ἔρωτι, Λαμπρῶς ἀθλήσασα, εἰς ὀσμὴν ἔδραμες, Χριστοῦ πανεύφημε, οἴα νεᾶνις παγκαλλής, καὶ Μάρτυς πεποικιλμένη, ὅθεν εἰσελήλυθας, εἰς παστάδα οὐράνιον, κόσμῳ διανέμουσα, ἰαμάτων χαρίσματα, καὶ σώζουσα τοὺς σοὶ ἐκβοῶντας, χαίροις θεόφρον Εὐφημία.
Μεγαλυνάριον
Εὔφημόν σε αἶνον καί ἱερόν, πανεύφημε Μάρτυς, ἀναμέλπωμεν εὐπρεπῶς· σύ γάρ Εὐφημία, ἐμπρέψασα εὐφήμως, τῷ Λόγῳ ἐδοξάσθῃς ὡς καλλιπάρθενος.
