π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
“Ορθόδοξη Πίστη”
Γ. Κοτρωνάκη
Πρόκειται για την κίνηση του Γ. Κοτρωνάκη, πρώην κήρυκα της «Εκκλησίας του Χριστού» (Κηφισίας 24). Στο φυλλάδιο πού εξέδωσε με τίτλο «Ένα γράμμα για σένα» παρουσιάζεται ότι ανήκει στην «Εκκλησία του Χριστού» και διαφημίζει τις εκδόσεις της. Η ξεχωριστή δραστηριότητα άρχισε με την έκδοση του περιοδικού «Ορθόδοξη Πίστη» (1981).
Ο Κοτρωνάκης υιοθέτησε τη μέθοδο του Σ.Ι. Χαραλαμπάκη (σήμερα: «Αρχέγονη Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία»). Με την έκδοση του περιοδικού «Ορθόδοξη Πίστη» ο Κοτρωνάκης βάλθηκε να αναμορφώσει την Εκκλησία μας. Τελικά(1986) ίδρυσε στο σπίτι του (Μεγάλο Πεύκο) «κατ’ οίκον εκκλησία», «κατά το παράδειγμα των πρώτων Χριστιανικών Εκκλησιών» και επιθυμεί να φέρει το όνομα μόνο του «χριστιανού» (Ανακοίνωση προς τούς κατοίκους της περιοχής Μεγαρίδος για την αποκατάσταση της αληθείας, δίπτυχο).
Όμως ταυτόχρονα κάνει λόγο για την «εκκλησία μας» (απ 2,3.26), και υπογραμμίζει: «ολόκληρη η οικογένειά μου, ταγμένη στην υπηρεσία του Θεού για την ορθόδοξη Πίστη και ζωή στον τόπο μας, θα δουλέψουμε και θα παλέψουμε στο πλευρό της Εκκλησίας μας κι ας μας κακίζουν μερικοί κατ’ επάγγελμα λειτουργοί της «αυτοί είναι απλώς μισθοφόροι» (Ορθόδοξο Φυλλάδιο, πολυγρ.).
Αυτοί οι «κατ’ επάγγελμα λειτουργοί» αποκαλούν το περιοδικό «ευαγγελικών άρχων», αλλά ο Κοτρωνάκης τούς άπαντα πως είναι «νοσηροί ψευδολόγοι» (απ 2,4), «συκοφάντες ψευδολόγοι» (απ 2,10), πού «ψευδολογούν και συκοφαντούν με τον πιο απαίσιo τρόπο» (απ 5,2) και κήρυξαν «αδυσώπητο πόλεμο κακίας και αίσχους» (απ 7,3), «έχουν στιγματισμένη συνείδηση» (απ 5,4) και «ούτε ντρέπονται ούτε τον Θεόν φοβούνται» (ΟΠ 5,7-8).
Τα κίνητρά τους είναι ταπεινά, το κάνουν επειδή ζημιώνονται τα συμφέροντά τους από τις «Χριστιανικές αλήθειες» του περιοδικού (Ανακοίνωση προς τούς κατοίκους…). έτσι παραδόθηκαν «ήδη άνευ όρων» στο Διάβολο (απ 4,11).
Δεν διστάζει να γράψει επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο της Ελλάδος (18.2.1982), να εκφράσει την «απεριόριστη εκτίμησιν» και «ειλικρινή Σεβασμό και Αγάπη» και να υπογραμμίσει πως σκοπός του περιοδικού του είναι «να φέρει σε σύγκριση με τον ΥΓΙH ΘΕΙΟ ΛΟΓΟ το μέρος εκείνο της διδασκαλίας και των ενταλμάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος, ένεκα των οποίων επήλθε η σημερινή αρνησιθρησκία».
Κατά τον Κοτρωνάκη η Ορθόδοξη Εκκλησία «αναθεμάτισε το ευαγγέλιο του Κυρίου μας» (ΟΠ 1,25) και αντικατέστησε την πίστη πού παραδόθηκε με διδασκαλίες δαιμόνων (ΟΠ 1,4), είναι «κατ’ ευφημισμόν Ορθόδοξη Εκκλησία»(ΟΠ 2,10-11. 5,11), απομακρύνθηκε από την «Εκκλησία του Χριστού» και προκαλεί «ρίγη φρίκης» (ΟΠ 5,4), μεταβλήθηκε σε «πόρνη» (ΟΠ 4,9).
Έτσι η νέα ομάδα ανέλαβε να βοηθήσει την Εκκλησία της Ελλάδος να επιστρέψει «στην αγνή εκείνη αγία πίστη» (ΟΠ 4,5), το «βαρύ έργο της καθάρσεως και της διανοίξεως του δρόμου της επιστρoφής στη ρίζα», στην πίστη της «Μίας Αγίας Καθολικής και Aποστολικής Εκκλησίας των πρώτων αιώνων» (ΟΠ 5,8). Σ’ αυτό το έργο ο Κοτρωνάκης καλεί το κοινό και ιδιαίτερα τούς κληρικούς να τον βοηθήσουν: «Έλα και συ, ψυχή ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ στο προσκλητήριο…» (ΟΠ 1,1).
Η ομάδα ισχυρίζεται πως αυτή μόνη υπερασπίζεται την «αγία διδασκαλία» (ΟΠ 5,3), όποιος διαφωνήσει μαζί της, «θα διαφωνήσει με τον ίδιο τον Θεό» και «αν αντιταχθεί έμπρακτα σ’ αυτό θα γίνει θεομάχος»! (ΟΠ 1,5). Όποιος λοιπόν επιθυμεί «να ξανανθίσει στη χώρα μας ο αγνός εκείνος χριστιανισμός… και να κηρυχθεί το ανόθευτο, το σωτήριο ευαγγέλιο», πρέπει να δώσει το παρών στην ομάδα αύτη(ΟΠ 1,5).
Κατά την άποψη του Κοτρωνάκη «ο Λόγος του Θεού έπαυσε να κατευθύνει και να νουθετεί, όχι μόνο την Ορθόδοξη, αλλά και κάθε άλλη Εκκλησία πού δεν έχει μοναδικό γνώμονα την Αγία Γραφή» (ΟΠ 1,17-18). Έτσι αν κάποιος «αισθάνεται την ανάγκη να γίνει και να μείνει ένας πραγματικός χριστιανός» πρέπει «να κτυπήσει την πόρτα της Εκκλησίας του Χριστού», πού «υπάρχει σήμερα στην αγαπημένη μας Πατρίδα», πού «υψώνει την θεόπνευστη Γραφή και ακολουθεί μόνο Αύτη στο κήρυγμα στη διδαχή και στη Ζωή της, Λεωφ. Κηφισίας 24… ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ» (Ένα γράμμα Για σένα, σελ. 7-8). «Η Εκκλησία του Χριστού υπάρχει» και θα υπάρχει «για κάθε άνθρωπο πού ποθεί να την βρει και ν’ αποκτήσει ΜΕΣΑ Σ’ ΑΥΤΗ την αιώνια ΣΩΤΗΡΙΑ» (ΟΠ 6,9).
Όλα αυτά αποδεικνύουν πως η ομάδα είναι παρακλάδι της «Εκκλησίας του Χριστού» (Church of Christ).
Δέχεται «μόνο ό,τι αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη» (Ένα γράμμα, 7). Οι κοινότητες είναι «αυτοδιοίκητες κατά τόπους εκκλησίες» με πρεσβυτέρους πού ονομάζονται και επίσκοποι (ΟΠ 2,21). Μόνο σ’ αυτές τις κοινότητες υπάρχει η σωτηρία (ΟΠ 2,19). Η διαδικασία της «σωτηρίας» ακολουθεί τα στάδια: πίστη, μετάνοια, ομολογία, βάπτισμα, όχι «ανάποδη σειρά των σταδίων» (ΟΠ 1,11. 8, σελ. 12), ο νηπιοβαπτισμός απορρίπτεται (ΟΠ 1,16. 6,8).
Η ευχαριστία είναι απλό σύμβολο (ΟΠ 2,26). Ο όρος «Θεοτόκος» ή «θεομήτωρ» και «παναγία» απορρίπτονται (ΟΠ 1,29), το αειπάρθενο είναι «διδασκαλία δαιμόνων» και των «λαοπλάνων καλογήρων» (ΟΠ2,15). Η τιμή των αγίων απορρίπτεται (ΟΠ 1,14. 21-22. 2,25). Η τιμή των εικόνων είναι «σκοτεινό σχέδιο» του Σατανά (ΟΠ 1,16) και τα θαύματα πού γίνονται δεν προέρχονται από τον Θεό (ΟΠ 6,8. 7,12). Η τιμή των λειψάνων είναι «τερατώδης ειδωλολατρεία» (ΟΠ 4,10). Τα μνημόσυνα (ΟΠ1,19. 5,15) και ο αγιασμός δεν γίνονται δεκτά (ΟΠ 4,11).
Ο Κοτρωνάκης απορρίπτει την ειδική ιεροσύνη (ΟΠ 1,26. 6,11) και το βαθμό του επισκόπου (ΟΠ 4,14. 6,11). Το επισκοπικό αξίωμα είναι «θεοκαπηλία» και σφετερισμός εξουσίας (ΟΠ 4,11). Οι επίσκοποι «άρπαξαν» και «λεηλάτησαν τον οίκον του Θεού» (ΟΠ 7,8). Είναι «προβατόσχημοι λύκοι» (ΟΠ 6,2), «λαθρεπιβάτες και εξολοθρευτές της αγίας ποίμνης» (ΟΠ 6,7), «κάπηλοι και καταχραστές… υπηρέτες σκοτεινών δυνάμεων» (ΟΠ 6,10), μετατρέπουν «τη βασιλεία του Θεού σε βασιλεία δαιμονίων!» (ΟΠ 5,10).
Απευθυνόμενος προς τούς ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος «πού δεν ελέγχονται από την εν Χριστώ συνείδηση» λέγει πως δεν είναι «ούτε χριστιανοί ούτε ορθόδοξοι, ούτε απλώς χριστιανοί, αλλά ούτε και ενσυνείδητοι άνθρωποι» (ΟΠ 5,9).
Ο Κοτρωνάκης προσπαθεί με κάθε τρόπο να στρέψει τούς πρεσβυτέρους της Εκκλησίας εναντίον των επισκόπων τους. Οι πρεσβύτεροι, λέγει «συνετηρούντο οικονομικά από την Εκκλησία… με ιδιαιτέραν φροντίδα… και όχι με λίγα ψίχουλα… των ‘αφεντάδων’» (ΟΠ 4,15). Το «Kατηγορώ» απευθύνεται «εναντίον της κρατούσης ιεραρχίας … και όχι εναντίον των ταλαιπωρημένων και καταπιεσμένων κατωτέρων κληρικών» τούς οποίους υπερασπίζεται «με θέρμη και δικαιοσύνη» (ΟΠ 5,6).
Ο Κοτρωνάκης αδίστακτα υπογραμμίζει και τα ακόλουθα για τούς ορθόδοξους επισκόπους: «Όλοι οι ναρκομανείς και οι νυκτόβιοι του υποκόσμου, όλοι οι διαφθορείς του ανθρωπισμού και της χρηστότητας και οι στυγεροί δολοφόνοι είναι – κατ’ αυτούς – ορθόδοξοι χριστιανοί και ευυπόληπτοι πολίτες, γιατί αυτοί δεν πάνε κόντρα στο φέουδό τους και δεν προβληματίζουν το ‘υπερεκχειλισμένο θησαυροφυλάκιό τους’ ». τουναντίον μάλιστα, όλοι αυτοί είναι η «εκλεκτή πελατεία τους» (ΟΠ 5,9).
Αδιάλλακτο μίσος καλλιεργεί επίσης και για τούς ορθοδόξους μοναχούς. «Δεν ανήκαν ποτέ στον εκλεκτό λαό του Θεού (ΟΠ 4,10)’ είναι «αποστάτες της πίστεως, αποστάτες της ζωής, αποστάτες της ίδιας της ψυχής τους, απέκοψαν τούς εαυτούς τους εκουσίως από το σώμα της Εκκλησίας… τυφλοπόντικοι…» (ΟΠ 8,8), «λαοπλάνοι και ανίκανοι για κάθε έργο καλό» (ΟΠ 2,15. 3,3).
Ο «αναμορφωτής» της Ορθόδοξης Πίστης στηρίζει τις απόψεις του και την χυδαία πολεμική του στην παχυλή αγνοία. Δάσκαλός του αποδεικνύεται ο Χαραλαμπάκης και οι ανιστόρητοι ισχυρισμοί του. Αυτό αποδεικνύεται από τα όσα γράφει για τούς πατέρες της Εκκλησίας, πού τούς θέλει οπωσδήποτε υποστηρικτές των δικών του απόψεων!
«Μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνος», λέγει, δεν υπήρχε ιεροσύνη! (ΟΠ 1,26). Έτσι η διδαχή του στηρίζεται «στην Αγία Γραφή και στις διδασκαλίες εκκλησιαστικών πατέρων, πού διακρίθηκαν και στην πίστη και στην Χριστιανική τους δράση» (ΟΠ 1,30), στους «μεγάλους άνδρες της Εκκλησίας» (ΟΠ 4,10), πού οι μαρτυρίες τους είναι «αδιάψευστες» (ΟΠ 1,23): στον άγιο Ειρηναίο, τον άγιο Αθανάσιο, τον άγιο Επιφάνιο (ΟΠ 1,24), προ παντός στον άγιο Iωάννη το Χρυσόστομο πού ανήκει «στους άξιους πατέρες» (ΟΠ 1,20. 23. 4,10. 5,10).
«Αν βρεθεί κάποιος του Θεού άνθρωπος να αποδείξει τούς μεγάλους αυτούς αγίους του Κυρίου μας σαν αιρετικούς», τότε, υπογραμμίζει ο Κοτρωνάκης, «ονόμασε και το στα χέρια σου έγγραφο αιρετικό και εγώ ας είμαι ανάθεμα. Εάν όμως συνεχίσουν να θεωρούνται γνήσιοι, εργάτες του Πανάγαθου Θεού, σε εξορκίζω … αγωνίσου μαζί μας…» (ΟΠ 1,24).
Θέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Εμείς δεν υποστηρίζουμε πως οι πατέρες της Εκκλησίας μας είναι αιρετικοί. Με την παράθεση όμως της διδαχής του Κοτρωνάκη, π.χ. στο θέμα της ειδικής ιεροσύνης και του επισκοπικού αξιώματος, αποδείξαμε πως δεν έχει καμία σχέση με τούς πατέρες αυτούς, πού οι μαρτυρίες τους είναι αδιάψευστες, γιατί ο Ειρηναίος, ο Αθανάσιος, ο Επιφάνιος και ο Χρυσόστομος, ήσαν επίσκοποι και κήρυτταν την ειδική ιεροσύνη, ενώ ο Κοτρωνάκης χλευάζει τούς επισκόπους και την ιεροσύνη σαν «θεοκαπηλία», σφετερισμό εξουσίας. Επομένως η διδαχή της ομάδας αυτής, αν δεν στηρίζεται στην παχυλή άγνοια, δεν αντέχει στην αντικειμενική ερευνά. Οι υποστηρικτές της προσπαθούν να την επιβάλλουν με ανέντιμα μέσα και να την στηρίξουν στην απάτη.
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ & ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
