– Γέροντα, πότε πιάνει ἡ κατάρα;
– Ἡ κατάρα πιάνει, ὅταν ὑπάρχη στὴν μέση ἀδικία. Ἄν λ.χ. κάποια κοροϊδέψη μία πονεμένη ἤ τῆς κάνη ἕνα κακό καὶ ἡ πονεμένη τὴν καταρασθῆ, πάει, χάνεται τὸ σόι της. Ὅταν δηλαδή κάνω κακό σὲ κάποιον καὶ ἐκεῖνος μὲ καταριέται, πιάνουν οἱ κατάρες του. Ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς καὶ πιάνουν, ὅπως ἐπιτρέπει λ.χ. νὰ σκοτώση ἕνας κάποιον ἄλλον. Ὅταν ὅμως δὲν ὑπάρχη ἀδικία, τότε ἡ κατάρα γυρνᾶ πίσω σʹ αὐτόν ποὺ τὴν ἔδωσε.
– Καὶ πῶς ἀπαλλάσσεται κανεὶς ἀπὸ τὴν κατάρα;
– Μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν ἐξομολόγηση. Ἔχω ὑπʹ ὄψιν μου πολλές περιπτώσεις, ἄνθρωποι ποὺ ταλαιπωρήθηκαν ἀπὸ κατάρα, ὅταν τὸ κατάλαβαν ὅτι τούς καταράσθηκαν, γιατί εἶχαν φταίξει, μετανοιωσαν, ἐξομολογήθηκαν καὶ τακτοποιήθηκαν. Ἄν αὐτός ποὺ ἔφταιξε πῆ: «Θεέ μου, ἔκανα αὐτὸ καὶ αὐτό, συγχώρεσε μὲ...» καὶ ἐξομολογηθῆ μὲ πόνο καὶ εἰλικρίνεια, τότε ὁ Θεὸς θὰ τὸν συγχωρήση, Θεὸς εἶναι.
– Καὶ τιμωρεῖται μόνον αὐτός ποὺ δέχεται τὴν κατάρα ἤ καὶ αὐτός ποῦ τὴν δίνει;
–Αὐτός ποὺ δέχεται τὴν κατάρα, βασανίζεται σʹ αὐτήν τὴν ζωή. Αὐτός ὅμως ποὺ καταράσθηκε, βασανίζεται καὶ σʹ αὐτήν τὴν ζωή, καὶ στὴν ἄλλη, γιατί ὡς ἐγκληματίας θὰ τιμωρηθῆ ἐκεῖ ἀπὸ τὸν Θεό, ἄν δὲν μετανοήση καὶ ἐξομολογηθῆ. Γιατί, ἐντάξει, μπορεῖ κάποιος νὰ σὲ πείραξε, ἐσύ ὅμως μὲ τὴν κατάρα ποὺ δίνεις, εἶναι σάν νὰ παίρνης τὸ πιστόλι καὶ νὰ τὸν σκοτώνης. Μὲ ποιό δικαίωμα τὸ κάνεις αὐτό; Ὅ,τι καὶ ἄν σου ἔκανε ὁ ἄλλος, δὲν ἔχεις δικαίωμα νὰ τὸν σκοτώσης. Γιὰ νὰ καταρασθῆ κανείς, σημαίνει ὅτι ἔχει κακία. Κατάρα δίνει κανείς, ὅταν τὸ λέη μὲ πάθος, μὲ ἀγανάκτηση.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»
