Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργόπουλου
Λέκτορος Θεολογική Σχόλης Α.Π.Θ.
ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΝΕΚΡΩΝ:
ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΜΟΡΜΟΝΩΝ
Aπo τα μέσα της δεκαετίας τού 1970 παρουσιάστηκε και, δραστηριοποιείται προσηλυτιστικά στην Ελλάδα μια ακόμη παραχριστιανική αιρετική κίνηση που Ιδρύθηκε στις Η.Π.Α τον 19ον αιώνα από τον Joseph Smith (1805 -1844) και είναι γνωστή διεθνώς με την ονομασία «Εκκλησία τού Ι. Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών» αλλά και με το όνομα Μορμόνοι, όνομα που το λαμβάνουν από το ιερό τους βιβλίο γνωστό ως «Βιβλίο τού Μόρμον».
Αν αξιολογήσουμε τις διδασκαλίες της εν λόγω παραχριστιανικής κίνησης από ορθόδοξο πρίσμα, χωρίς δυσκολία, θα διαπιστώσουμε, ότι οι αντιλήψεις των Μορμόνων αποτελούν ένα μεταλλείο πλανών. Μέσα στο μεταλλείο αυτό των πλανών των Μορμόνων έχει θέση μία κακόδοξη και περίεργη διδασκαλία τους. το λεγόμενο βάπτισμα των νεκρών1 .
Το βάπτισμα των νεκρών θεωρείται κατά τους Μορμόνους ως λύτρωση των νεκρών από τα χέρια του Σατανά. Για τους Μορμόνους το να πεθάνει κάποιος χωρίς γνώση τού Ευαγγελίου, κατά την μορμονική του βεβαίως εκδοχή2, τού στερεί την δυνατότητα εξέλιξης και σωτηρίας στον πνευματικό κόσμο.
ΟΙ νεκροί κατά τους Μορμόνους είναι σε κατάσταση τέτοια που αντιλαμβάνονται και αποδέχονται την πράξη να τους βαπτίσει κάποιος και να τους λυτρώσει έστω και μετά το θάνατο τους. Το βάπτισμα των νεκρών πραγματοποιείται κυρίως στους ναούς τους. Από τις πρώτες πράξεις που πρέπει να κάνει κάποιος όταν γίνει Μορμόνος είναι να βαπτίσει τους νεκρούς συγγενείς του που τυχόν δεν ήταν Μορμόνοι για να τους λυτρώσει. Γι΄ αυτό πρέπει να καταρτίσει με την μεγαλύτερη δυνατή επιμέλεια τον γενεαλογικό κατάλογο της οικογένειάς του. Υποχρεωτικά οι βαπτίσεις των νεκρών καταχωρούνται σε ειδικά βιβλία της κίνησης και αυτό σημαίνει κατά την μορμονική αντίληψη, ότι καταγράφονται ταυτόχρονα και σε αντίστοιχα αρχεία του ουρανού3.
Που όμως στηρίζουν οι Μορμόνοι αύτη την κακόδοξη και περίεργη διδασκαλία και πρακτική τους;
α) Ισχυρίζονται ότι το βάπτισμα των νεκρών το εφαρμόζουν κατόπιν εντολής που έλαβε ο ιδρυτής της αίρεσης J. Smith4 τον Απρίλιο του 1836 καθώς του αποκαλύφθηκαν σε όραμα ο Ιησούς, ο Ηλίας και ο Μωυσής και τού έδωσαν την σχετική εντολή για το βάπτισμα των νεκρών.
β) Επιχειρούν να θεμελιώσουν το βάπτισμα των νεκρών και αγιογραφικά με μία ερμηνευτική διαστρέβλωση και κακοποίηση τού χωρίου 1 Κορ. 15, 29, σε συνδυασμό με τα Ιωάν. 3, 5. και Εβρ. 11,40, Α’ Πετρ. 4,6.
Βεβαίως και η πλάνη αυτή και η πρακτική των Μορμόνων δεν είναι καινοφανής. Είχε παρουσιαστεί μέσα στην εκκλησιαστική Ιστορία τα αρχαία χρόνια με μία διαφορετική μορφή, ως βάπτισμα υπέρ των νεκρών, στις αιρετικές ομάδες των Κηρινθιανών5 και τού Μαρκίωνος6. Στην περίπτωση των Μορμόνων σχετικά με το βάπτισμα των νεκρών για μία ακόμη φορά βλέπουμε ένα σύνηθες φαινόμενο στον χώρο των αιρέσεων. Αρχαίες πλάνες και κακοδοξίες να αλλάζουν απλώς αμφίεση και να ξαναπαρουσιάζονται αργότερα στεγαζόμενες σε διαφορετικούς χώρους.
Υποσημειώσεις
1. Βλ. Κ. Hutten, Seher-Grubler-Enthusiasten, Stuttgart 1966, σσ. 612-614. R. Hauth. Kleiner Sekten Katedtismus. Wuppertal. 2004:. σσ. 57-58. S. Leuenberger. Moimonen. Lage 2005. σσ. 61-63. Η. D. Burton. Baptism far the Dead, D. H. Ludlow (Ed), Encyclopedia of Mormonism. Vol 1, N. York 1992, σσ. 95-96.
2. Βλ. To σχέδιον της Σωτηρίας του ανθρώπου. Gr 6/ 1983. σσ. 23-26.
3. Βλ. J. Smith. Διδαχή και Διαθήκες, 128, 14 (ελλ. εκδ.). Salt Lake City 1985, σ. 241.
4. Βλ. J. Smith, Διδαχή και Διαθήκες. 124. 29-35, οπ.π., σ. 228.
5. Βλ. Επιφανίου Κόπρου. Πανάριον. Αίρεσις 28.6. PG 41. 384D.
6. Βλ. Τερτυλλιανού. Adversus Marcionem 5. 10. PL 2. 494. Ι. Χρυσοστόμου, Α’ Κορινθίους. Ομιλία 40. 1, PG 61, 347. Bernard Μ. Foschini, Those Who Are Baptized for the Dead;! Cor.i 5: 29. A Exegetical Historical Dissertation, στο Catholic Biblical Quarterly 12 (1950). 260-276. 378-388. 13 (1951) 46-78. 172-198. 276-285.
Από το περιοδικό ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ
