τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ.
Στό προηγούμενο φύλλο εἴχαμε ἀναφερθεῖ μεταξύ ἄλλων, στό πῶς σχεδιάστηκε ἀπό τήν Σαηεντολογία καί τούς συμμάχους της ἡ πρόκληση βλάβης στίς σχέσεις τῆς Ἑλλάδας μέ τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καί τό Ἰσραήλ μέ μία Ἀπόρρητη Ἀναφορά τῆς Ε.Υ.Π. σχετικά μέ αἱρέσεις καί παραθρησκευτικές ὀργανώσεις. Τά ἀνωτέρω περιλαμβάνονται, μεταξύ ἄλλων στό Ὑπόμνημα, πού ὁ δημοσιογράφος Ἀντώνης Μποσνακούδης ὑπέβαλε στήν Ἐπιτροπή Θεσμῶν καί Διαφάνειας, τό 2013.
Στό Ὑπόμνημα αὐτό ἀποδεικνύεται ἡ «Πολιτική, δημοσιογραφική καί κοινωνική διάβρωση ἀπό τή συγκαλυμμένη δράση τῆς ἐξτρεμιστικῆς ὀργάνωσης Σαηεντολογίας-ΚΕΦΕ», δηλαδή, ἡ καταστροφική δράση τῆς ἐπικίνδυνης σέκτας, στή κοινωνική, πολιτική, ἀμυντική καί θρησκευτική ὑπόσταση τῆς Πατρῖδος μας[1] μέ στοιχεῖα: πρακτικά δικαστικῶν ἀποφάσεων καί ἔγγραφα, κατασχεθέντα ἀπό τρεῖς ἑφόδους τοῦ Εἰσαγγελέως κ. Ἰωάννη Ἀγγελῆ.
Νά ὑπενθυμίσουμε δέ ὅτι ἡ συγκεκριμένη ἀναφορά τῆς Ε.Υ.Π. ἦταν οὐσιαστικά μία συλλογή ἀπό ἀνοιχτές πηγές[2] καί δέν ἀποτελοῦσε «βαθιά δουλειά»[3] Μυστικῆς Ὑπηρεσίας. Τό δέ τμῆμα αὐτό τῆς Ε.Υ.Π. ἠσχολεῖτο μέ ἀντικατασκοπεία, καταπολέμηση ὀργανωμένου ἐγκλήματος, κ.λπ., ὅπως ἐπίσης μέ τή δράση πρακτόρων πού δέν ἔχουν ἐπίσημη διπλωματική κάλυψη (πράκτορες N.O.C.)».
Νά ὑπενθυμίσουμε ἀκόμη ὅτι πολύτιμη ὑποστήριξη, σέ αὐτή τήν κατεύθυνση τῆς δυσφήμισης τῆς Ἑλλάδας, ἡ Σαηεντολογία ἔλαβε ἀπό τήν ὀργάνωση «Παρατηρητήριο τοῦ Ἐλσίνκι», ὁ Πρόεδρος τῆς ὁποίας, κ. Παναγιώτης Δημητρᾶς, σέ ἔγγραφό τοῦ 1995, χαρακτηρίζεται ἀπό τή Σαηεντολογία ὡς σύμμαχος. Στή δίκη τοῦ 1996 δέ, μέ τήν ὁποία ἔκλεισε τό ΚΕΦΕ, ὁ κ. Δημητρᾶς ἦταν μάρτυρας ὑπεράσπισης τῆς Σαηεντολογίας.
Καί τέλος νά ὑπενθυμίσουμε τήν κατάρτιση ἀπό τήν Σαηεντολογία προγράμματος ἐλέγχου τοῦ Ἀμερικανικοῦ Προξενείου στήν Ἀθήνα καί τήν διοχέτευση συκοφαντικοῦ ὑλικοῦ ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, πού ἔπαιξε ρόλο στή διαμόρφωση ἀνθελληνικῆς ἀντίληψης καί κλίματος στό Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, τό ὁποῖο στίς ἐτήσιες πλέον ἀναφορές του, σχετικά μέ ἀνθρώπινα δικαιώματα στήν χώρα μας, ἐκφράζεται προκλητικῶς ἄδικα καί ἐπιθετικά γιά τή χώρα μας.
Καί συνεχίζει ὁ κ. Μποσνακούδης: «Ὁ πρώην Ὑπουργός Δικαιοσύνης κ. Σωτήρης Χατζηγάκης καί ἡ πρώην Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κ. Ντόρα Μπακογιάννη οὐσιαστικά δέν ἀπάντησαν στίς σχετικές ἐρωτήσεις τοῦ βουλευτῆ Πολατίδη [σχετικά μέ τήν κατοχή ἀπόρρητου στρατιωτικοῦ ἐγγράφου ἀπό τήν Σαηεντολογία-ΚΕΦΕ] ὁ δέ πρώην Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν κ. Προκόπης Παυλόπουλος δέν ἀπάντησε καθόλου. Δέν προχώρησαν οὔτε σέ ἔρευνα.
»Μέ αὐτή τή στάση τους ἔχουν εὐθύνη πού ἐπέτρεψαν νά συνεχιστεῖ ἡ παραβίαση τῶν Ἄρθρων 141, 157 καί 192 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα καί κάλυψαν προϊόντα δράσης ὀργάνωσης τοῦ Νόμου 2928/2001.
»Μέ δεδομένο, ὅπως ἀναφέρεται ἐκτεταμένα καί στήν Ἀναφορά τοῦ εἰσαγγελέα Ἀγγελῆ, ὅτι τό σαηεντολογικό κέντρο ΚΕΦΕ στήν Ἑλλάδα βρίσκεται ὑπό ἄμεσο ἔλεγχο ἀπό τή διεθνῆ διοίκηση στή Δανία καί ΗΠΑ, εὐθύνη γιά κάθε ἀδίκημα ἔχει καί ὁ Ντέϊβιντ Μισκάβιτς (David Miscavige), διάδοχος τοῦ ἱδρυτῆ τῆς ὀργάνωσης, Ρόν Χάμπαρτ καί Ἀρχηγός τῆς Σαηεντολογίας διεθνῶς, ὡς ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει τόν τελικό ἔλεγχο κάθε ἐνέργειας τῶν σαηεντολογικῶν κέντρων, δεδομένου ὅτι τά κατασχεθέντα ἔγγραφα ἀποδεικνύουν στενότατη ἐπαφή καί ἐπικοινωνία τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματούχων μέ τό εὐρωπαϊκό κέντρο στή Δανία καί τό διεθνές στίς ΗΠΑ.
»Ἡ εὐθύνη τοῦ Ντέϊβιντ Μισκάβιτς δέν ἀποκλείει τήν εὐθύνη καί ἄλλων κατωτέρων στελεχῶν τῆς Σαηεντολογίας πού κατέχουν συγκεκριμένες θέσεις ὑλοποίησης τῆς πολιτικῆς τῆς ὀργάνωσης, τά ὁποῖα ἀναφέρονται (χωρίς πλῆρες ὄνομα) στά κατασχεθέντα ἔγγραφα. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι αὐτά βασίζονται σέ ἔγγραφα πού κατασχέθηκαν τό 1995 καί δεδομένου ὅτι δέν πραγματοποιήθηκε ἀπό τότε ἕφοδος ἤ ἄλλη παρόμοια δικαστική ἐνέργεια, δέν μπορῶ νά γνωρίζω μέ βεβαιότητα ὅλα τά συγκεκριμένα πρόσωπα πού ἔχουν εὐθύνη».
Ἀλλά ἄς ἀφήσουμε τόν χῶρο τῆς Σαηεντολογίας-ΚΕΦΕ κι ἄς ἀναζητήσουμε τήν περαιτέρω πολιτεία τοῦ δεδηλωμένου ὡς συμμάχου της, τοῦ -κατά δήλωσή του- δερβίση καί σεΐχη ἰσλαμικῶν ταγμάτων, Τάκη Ἀλεξίου, γιά τόν ὁποῖον -σέ ἔγγραφο ὅπου οἱ Ἕλληνες ἀξιωματοῦχοι τοῦ ΚΕΦE παρουσιάζουν διάφορα γεγονότα μέχρι τίς ἑφόδους τοῦ εἰσαγγελέα-, ἀναφέρεται ὅτι τό τμῆμα ἀντικατασκοπίας στήν ΕΥΠ ἔκλεισε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1995, μέ δικές του ἐνέργειες. Στίς σελίδες 243-254 ὑπάρχει πλῆθος ἐγγράφων πού ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ πολύτιμος σύμμαχος τῆς Σαηεντολογίας, Τάκης Ἀλεξίου, Πρόεδρος τῆς δορυφορικῆς ὀργάνωσης τοῦ ΚΕΦΕ, ΠΑΝΙΦΕ (σελίδες 57 καί 61-71 τῆς Ἀναφορᾶς τοῦ εἰσαγγελέα Ἀγγελῆ) ἔκλεισε, μέ δικές του ἐνέργειες, καί τό ἀντίστοιχο τμῆμα τῆς Κρατικῆς Ἀσφάλειας.
Ἐπίσης, ἀξίζει νά παρακολουθήσουμε τίς νεότερες ἐξελίξεις στήν μακροσκελῆ αὐτή σειρά τῶν γεγονότων, πού μᾶς ἀπησχόλησαν ἐπί εἴκοσι καί πλέον ἑβδομάδες καί πού θά μποροῦσαν νά φέρουν τόν γενικό τίτλο: «Σαηεντολογία, Ἀλεξίου καί ἡ διείσδυση τοῦ Στέϊτ Ντιπάρτμεντ στή διαμόρφωση τῆς ζωῆς καί τοῦ πολιτικοῦ γίγνεσθαι στή χώρα μας».
Στίς 23 Δεκεμβρίου 2021, παραμονή σχεδόν τῆς Γέννησης τοῦ Κυρίου μας, ἔκλεισε τά μάτια της, χτυπημένη ἀπό τήν ἐπάρατο μία πρωταγωνίστρια τοῦ «θεάτρου αὐτοῦ τοῦ παραλόγου», ἡ Χαρίκλεια Ἀνδρουτσοπούλου.
Εἴχαμε παρακολουθήσει τή Χαρίκλεια, ὡς βασικό στέλεχος τῆς Ὁμάδας τοῦ δερβίση καί σεΐχη νά κατηγορεῖ ἀπό τηλεοράσεως τόν πατέρα της γιά ἀνεπίτρεπτες πράξεις μέ στόχο νά φιμώσει τήν οἰκογένειά της καί νά «προστατεύσει» τόν διδάσκαλο καί γκουρού της, Τάκη Ἀλεξίου[4].
Ἡ Ὁμάδα Ἀλεξίου (πρώην «Ἐπιτροπή Ρούμι Ἑλλάδος» καί νῦν «Πανελλήνια Ἱστορική καί Φιλοσοφική Ἑταιρεία» (ΠΑΝ.Ι.Φ.Ε.) εἶχε ἐγκατασταθεῖ, ὅπως εἴδαμε, στήν ἀκριτική Θράκη μέ προφανῆ στόχο τήν διείσδυση στή ζωή τῆς περιοχῆς, κυρίως σέ χώρους τῆς Ὑγείας καί τῆς Ἐκπαίδευσης -στελέχη τῆς Ὁμάδος ἤσαν γιατροί καί ἐκπαιδευτικοί- ὑπό τήν μορφή τῆς «ἀνιδιοτελοῦς βοήθειας πρός τόν συνάνθρωπο».
Βέβαια, ἡ ἀνύστακτος φροντίδα γιά τό ποίμνιό του, τοῦ τότε Μητροπολίτου Μαρωνείας καί Κομοτηνής καί νῦν μακαριστοῦ κυροῦ Δαμασκηνοῦ, ἀγωνιστοῦ κληρικοῦ καί Προέδρου τῆς Συνοδικής Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων τήν περίοδο ἐκείνη, δέν ἄφησε στόν Σούφι γκουρού πολλά περιθώρια.
Ἔτσι, καί παρά τήν στήριξη τῶν «φίλων» καί συμμάχων του (Τρίμη, Ραφαηλίδη, Πελώνη κ.λπ.) πού μέ δημοσιεύματα προσπαθοῦσαν νά στηρίξουν τά ἀστήρικτα καί νά καταδείξουν ὅτι στό πρόσωπο τοῦ Ἀλεξίου διαβάλλεται καί συκοφαντεῖται ὁ Ρούμι, ἡ δράση τῆς Ὁμάδας Ἀλεξίου εἶχε ἀρχίσει πλέον νά ἐκτίθεται στό κοινό τῆς ἀκριτικῆς Θράκης. Αὐτός ἦταν προφανῶς καί ὁ λόγος πού ὁ δερβίσης καί σεΐχης ἀπεφάσισε τή μεταστέγαση τῆς παρέας του σέ ἄλλη ἀκριτική περιοχή, τή Ρόδο.
Ἀλλά εἶχε ἤδη ἀρχίσει ἡ διάσπαση καί ἡ κατάρρευση.
Πρώτη διεχώρισε τή θέση της ἀπό τήν Ὁμάδα ἡ Χαρίκλεια Ἀνδρουτσοπούλου· καί εἶναι ἐντυπωσιακό τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος ἐπέλεξε τό πλέον ἀφοσιωμένο καί δυναμικό στέλεχος τῆς Ὁμάδος γιά νά ἀρχίσει τό ξήλωμα...
Ἡ Χαρίκλεια ἀποστασιοποιήθηκε ὄχι γιά ἰδεολογικούς λόγους ἀλλά μέ ἀφορμή πρακτικές διαδικασίες, κάτι πολύ συχνό στήν ἀποχώρηση ὀπαδῶν ἀπό σέκτες καί καταστροφικές λατρεῖες. Αὐτό ὅμως δέν ἐμπόδισε τήν ὑπόλοιπη Ὁμάδα, προφανῶς τῇ προτροπῇ τοῦ «διδασκάλου»; νά τῆς ἐπιτεθεῖ μέ στόχο τήν ἐξουθένωσή της κάτι στό ὁποῖο ἀναμείχθηκε τελικά καί ἡ Δικαιοσύνη μέ ἀποτέλεσμα νά εἰσπράξει ὁ ἀρχηγός τῆς Ὁμάδος 25μηνη φυλάκιση πρωτοδίκως ἀπό τό Τριμελές Πλημμελειοδικεῖο Ρόδου[5].
Τή συνέχεια καί τό τέλος τῆς χαρακτηριστικῆς αὐτῆς ἱστορίας, πού μᾶς ἀπησχόλησε ἐπί 23 συνεχεῖς ἑβδομάδες θά φιλοξενήσουμε στό ἑπόμενο φύλλο.
Τὰ περιεχόμενα τοῦ ἄρθρου ἐκφράζουν θέσεις νομικές, ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἀντιαιρετικές καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ προσβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη κανενός, τὶς ὁποῖες δηλώνουμε ὅτι σεβόμεθα δεόντως.
