ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
(Μεγάλου Ἀποδείπνου)
Μτθ. ζ΄ 7-11
7 Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· 8 πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. 9 ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; 10 καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ; 11 εἰ οὗν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ
Στίς 10 Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Μιχαήλ τοῦ Μαυρουδῆ. Ὁ ἅγιος Μιχαήλ καταγόταν ἀπό τήν περιοχή τῶν Ἀγράφων, ἀπό γονεῖς πτωχούς καί θεοσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τόν ἀνέθρεψαν μέ σεμνότητα καί ταπεινοφροσύνη. Ὅταν ἔφθασε σέ ἡλικία γάμου καί ἀφοῦ εἶχε κοιμηθῆ ὁ πατέρας του, παντρεύθηκε καί πῆγε στήν Θεσσαλονίκη, ὅπου ἐξοικονομοῦσε τά ὡς πρός τό ζεῖν ὡς φούρναρης. Ὅταν πέρασε ἡ Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, βρισκόμενος στόν φοῦρνο ἦλθε ἕνα τουρκόπουλο καί ἐνῶ αὐτός προσπάθησε νά τό κατηχήση, αὐτό τόν κατήγγειλε μέ ἀποτέλεσμα νά τόν ὁδηγήσουν στόν τοῦρκο δικαστή. Ἐκεῖ ὁ Μιχαήλ ἐρωτώμενος τά σχετικά μέ τήν πίστη ἄν καί ἀγράμματος ὁμολόγησε μέ πολλή παρρησία τό μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Θεός ἀληθινός καί ὅτι οἱ προφῆτες προεφήτευσαν γιά αὐτόν, ὅτι ἡ Παναγία εἶναι Θεοτόκος καί μάλιστα ὅτι μετά τόν Χριστό οἱ μετέπειτα προφῆτες εἶναι ψεῦτες καί πλάνοι. Γιά αὐτό τόν ξυλοκόπησαν καί τόν φυλάκισαν. Βρισκόμενος ὁ ἅγιος στήν φυλακή ἐρχόντουσαν οἱ χριστιανοί, γιά νά τόν παρηγορήσουν, ὅμως ὁ ἅγιος Μιχαήλ δέν εἶχε κανένα φόβο στήν ψυχή του καί ὁμολογοῦσε μέ πόθο ὅτι ἤθελε νά μαρτυρήση γιά τόν Χριστό. Οἱ Ἀγαρηνοί μέ κακία τότε τόν κτυποῦσαν καί ὅταν τόν ὁδήγησαν στόν δικαστή αὐτός χαρούμενος ὁμολόγησε «μή χάνεις τόν καιρό σου, παράδωσέ με στόν Θεό μία ὥρα νωρίτερα, διότι θέλω νά γίνω θυσία, νά ψηθῶ σάν γλυκύς ἄρτος, νά βαλθῶ στήν Τράπεζα τῆς Ἁγίας Τράδος καί νά προσφερθῶ σάν εὐωδιαστό θυμίαμα σέ αὐτήν». Ἔτσι στίς 21 Μαρτίου 1547 ὁ ἅγιος Μιχαήλ, ὡς ἄκακο ἀρνίο ὁδηγήθηκε πρός θυσία. Ἐκεῖ τόν ἄλειψαν μέ θειάφι, ἔβαλαν φωτιά καί ὡς καιόμενο κερί παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Κύριο.
Ἀπολυτίκιον (Τὴν ὡραιότητα)
Τὸν ἀγγελώνυμον Μιχαὴλ ἅπαντες καὶ Νεομάρτυρα ἀνευφημήσωμεν, Γρανίτσης γόνον ἐκλεκτόν, Θεσσαλονίκης τὸ σέβας τιμῶντες· ὃς ἐναθλησάμενος ὡς οἱ παῖδες εἰς κάμινον, ῥείθροις τῶν αἱμάτων του ἀσεβείας πῦρ ἔσβεσεν· Χριστὸν οὖν ἐν αὐτῷ ἱκετεύσωμεν, αὐτοῦ πρεσβείαις βοῶντες πυρῶσαι εὐλαβείας τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
