«Ἡ Πατερική Στάση γιά τά Ἐμβόλια» Συνέντευξη μέ τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη, Μέρος Γ΄

«Ἡ Πατερική Στάση γιά τά Ἐμβόλια»

Συνέντευξη μέ τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη, Μέρος Γ΄

π. Πέτρος : Σήμερα στήν ἐκπομπή «Τό Ὀρθόδοξο ἦθος», τό τρίτο μέρος τῆς συνέντευξής μας μέ τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη καί θά δοῦμε τό θέμα τῆς ὑπακοῆς στό Κράτος καί στή Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Καί θά τελειώσουμε μέ ἕνα ἐλπιδοφόρο μήνυμα γιά τό μέλλον τῆς Ὀρθοδοξίας.

Νά καλύψουμε τό θέμα τῆς ὑπακοῆς οὐσιαστικά. Εἶναι μεγάλο θέμα αὐτό, πού συνέχεια ταλαιπωρεῖ τόν λαό καί οἱ πολλοί πού ἀντιτίθενται στίς ἀπόψεις πού παρουσιάζετε τώρα, λένε ὅτι «ἐσεῖς δέν εἶστε ὑπάκουοι στήν Ἐκκλησία», δηλαδή στούς Ἐπισκόπους. Νομίζω ὅτι πολλοί πιστοί πᾶνε στούς κληρικούς, στούς ἐπισκόπους καί λένε, νά.. αὐτό εἶναι λάθος.. πῶς τό κάνετε;.. Ἡ ἀπάντηση εἶναι πάντοτε: «ἐσύ εἶσαι λαϊκός, κάτσε καλά, νά ἀκοῦτε τόν ἐπίσκοπο, τόν ἱερέα, ὑπακοή». Καί παρατηρῶ, ἰδιαίτερα στήν Δύση, εἶναι μεγάλο θέμα καί θεωροῦνε ἐπικίνδυνο ὁ κληρικός πού θά μιλάει ἐναντίον.. τήν τυφλή ὑπακοή. Ἤ θά πεῖ ὅτι ὑπάρχει καί κακή ὑπακοή καί καλή ὑπακοή. Αὐτές τίς διακρίσεις. Γιατί στήν Δύση πολλοί ἔχουνε γίνει Ὀρθόδοξοι ἀπό τόν Προτεσταντισμό. Ἐκεῖ κυριαρχεῖ τό ἄτομο καί ὁ ἐγωισμός καί τό χάος ἄς ποῦμε.. Δέν ὑπάρχει ἡ ὑπακοή ἐν πολλοῖς στούς Προτεστάντες. Ἄρα, τείνουν νά πᾶνε στήν ἄλλη ἄκρη. Ἀντιδροῦν στό πνεῦμα αὐτό καί πᾶνε πρός τόν παπισμό. Καί λέει, νά, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔτσι πρέπει νά εἶναι. Καί προσωπικά μοῦ θυμίζει παπισμό καί ὄχι Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καί ὄχι σωστή ἀντίληψη γιά τήν ὑπακοή. Ἐδῶ θά ἤθελα νά μοῦ πεῖτε, λίγο νά βοηθήσουμε τόν κόσμο, τί εἶναι ἡ σωστή ὀρθόδοξη Πατερική θεώρηση τῆς ὑπακοῆς, ὅταν πρόκειται γιά σφάλματα τῶν κληρικῶν καί θέματα πίστεως.

π. Σάββας : Ἔχω ἐδῶ μπροστά μου μιά μελέτη τοῦ κ. Δαπέργολα[1], πού ἔχει συγκεντρωμένα χωρία ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες, πού ἀναφέρονται ἀκριβῶς σ΄ αὐτό τό θέμα. Ἤδη ἀναφέραμε τό χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού λέει, «ἐάν κάποιος, ἀκόμα καί Ἄγγελος, σᾶς πεῖ κάτι ἀντίθετο μέ αὐτά πού ἔχουμε πεῖ ὡς τώρα, ἀντίθετα μέ τό Εὐαγγέλιο, νά μήν πείθεσθε, ἀλλά νά εἶναι καί ἀναθεματισμένος αὐτός πού κάνει αὐτό»[2].

Ἔχουμε τό χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε»[3]. Καί τό χρησιμοποιοῦν πολύ αὐτό οἱ «παπόφιλοι» -θά τολμοῦσα νά πῶ ἔτσι- ἐκκλησιαστικοί, πού θέλουν νά ἐπιβάλλουν αὐτό τό παπικό πνεῦμα ὅπως εἴπατε, τῆς ὑπακοῆς στόν ἕνα, στόν πρῶτο ἄν θέλετε. Καί δυστυχῶς, λέγοντας ὁ ἐπίσκοπος, ὁ ὁποιοσδήποτε ἐπίσκοπος, «ἐγώ κάνω ὑπακοή στόν ἀρχιεπίσκοπο, κάνω ὑπακοή στόν πρῶτο», νομίζει ὅτι φεύγει ἀπό τήν εὐθύνη του. Ἀλλά στήν Ὀρθδοξία δέν ἔχουμε παπισμό, δέν ἔχουμε δηλαδή ἕναν Πάπα. Σέ καμιά περίπτωση στήν Ὀρθδοξία δέν ἔχουμε Πάπα, δηλαδή ἕνα πρόσωπο κεντρικό, στό ὁποῖο ὅλοι κάνουμε ὑπακοή. Σέ καμιά περίπτωση! Γιατί δέν ἔχουμε ἀλάθητο στά πρόσωπα. Ἔχουμε τό Συνοδικό σύστημα καί ἔχουμε τίς Συνόδους τίς Οἰκουμενικές πού εἶναι ἀλάθητες, καί οἱ ὁποῖες Σύνοδοι καί αὐτές ὅμως δέν εἶναι a priori δεκτές, εκ τῶν προτέρων δεκτές, ἐάν δέν κριθοῦν ἀπό τήν βάση, πού εἶναι ὁ Ὀρθόδοξος λαός, τό Ὀρθόδοξο ποίμνιο. Καί τελικά ὁ λαός, ὁ Ὀρθόδοξος λαός, τό Ὀρθόδοξο ποίμνιο θά δώσει ἐτυμηγορία ἄν μία Σύνοδος εἶναι Ὀρθόδοξη ἤ ὄχι.

Ἑπομένως, οὔτε σέ πρόσωπα κάνουμε ὑπακοή μεμονωμένα οὔτε σέ Συνόδους ἀκόμα, ἐάν αὐτά ὅλα δέν συμφωνοῦν μέ τό Εὐαγγέλιο, μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἄν οἱ ἀποφάσεις δέν γίνουν ἀποδεκτές ἀπό τό σύνολο τῆς Ἐκκλησίας.

Λέει λοιπόν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε»[4], ἀλλά εἶπε προηγουμένως, «νά ἀναθεωροῦμε τήν ἔκβαση τῆς ἀναστροφῆς καί ἔτσι νά τούς μιμούμαστε»[5], δηλαδή νά ἐξετάζουμε τό πῶς ζοῦνε καί τό τί λένε. Καί ἐπίσης, λέει μετά, «αὐτοί γάρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες»[6]. Ἐδῶ μπαίνει τό ἐρώτημα: Ἀγρυπνοῦν ὄντως ἐπάνω στήν σκοπιά οἱ ἐπίσκοποί μας; Γιατί ἐπίσκοπος αὐτό σημαίνει, ὅτι εἶσαι πάνω στήν σκοπιά καί ἐποπτεύεις ὅλη τήν Ἐκκλησία.

π. Πέτρος : Ὅλα αὐτά πού λέτε, δύο πράγματα… ὅτι προϋπόθεση, οἱ πιστοί ξέρουν τήν πίστη, καί δεύτερον, δέν ὑπάρχει τυφλή ὑπακοή στήν Ἐκκλησία.

π. Σάββας : Βεβαίως. Ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε τήν πίστη καί μέ τήν προσωπική μας πνευματική μελέτη, τήν μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί ὀφείλουμε νά ἔχουμε, ἀφοῦ ἐρευνήσουμε, ὀρθούς καί ὀρθοδόξους πνευματικούς ὁδηγούς. Τό πῶς θά τούς βροῦμε τώρα αὐτούς, ὑπάρχει πάλι ἡ μεθοδολογία ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες. Ὑπάρχουνε λόγοι στό διαδίκτυο, μπορεῖ νά τούς βρεῖ κανείς, πῶς ἐπιλέγουμε τόν πνευματικό μας ὁδηγό. Ἔχουμε μιλήσει γι’ αὐτό τό θέμα μέ βάση τούς Ἁγίους Πατέρες καί τόν Ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο κ.λ.π.

Ἑπομένως, ὀφείλει ὁ πιστός νά γνωρίζει τήν πίστη του, τουλάχιστον τά βασικά στοιχεῖα, καί ὄχι μόνο ἐγκεφαλικά, θά τολμοῦσα νά πῶ, νά βιώνει ὀρθοδόξως τά δόγματα, νά ὑπάρχει -ὅπως λέμε- ἡ ὀρθόδοξη δογματική συνείδηση, ἡ ὁποία ὑπάρχει σ’ αὐτόν ὁ ὁποῖος ζεῖ ὀρθόδοξα. Μπορεῖ νά εἶναι ἀγράμματος, νά μήν μπορεῖ νά ἐμβαθύνει στούς μεγάλους θεολόγους τῆς Ἐκκλησίας μας, γιατί δέν ἔχει τήν παιδεία τήν γλωσσική κ.λ.π. ἀλλά ὅμως, ὅταν ἀκούσει ἕνα ἀντορθόδοξο κήρυγμα, ἡ συνείδηση, τό καταστάλαγμα τῆς ὅλης ζωῆς δηλαδή πού ὑπάρχει μέσα του, ἡ ὀρθόδοξη συνείδηση, θά ἐπαναστατήσει καί θά πεῖ, αὐτό πού εἶπε ὁ ἱεροκήρυκας δέν μπορῶ νά τό δεχτῶ, κάτι δέν εἶναι σωστό! Δέν μπορεῖ νά πεῖ ἀκριβῶς θεολογικά τί δέν εἶναι σωστό, ἀλλά τό καταλαβαίνει ἡ ψυχή του ὅτι εἶναι λάθος! Βλέπουμε ἁπλούς ἀνθρώπους, ἀγράμματους, καί σοῦ λέει, «πάτερ, ποτέ ἐμβόλιο»! Πῶς τό λέει αὐτό; Τό λέει γιατί ἔχει τήν ἐμπειρία τήν ὀρθόδοξη.

Καί ἀπό τήν ὅλη κατάσταση καί ἀπό αὐτό πού εἴπατε, αὐτός ὁ βίαιος καταναγκασμός, στό νά κάνουν αὐτό τό «καλό καί εὐλογημένο», αὐτό ἀκριβῶς κάτι προδίδει! Ὁ διάβολος μόνο ἀναγκάζει. Ὁ Θεός ποτέ δέν ἀναγκάζει.

π. Πέτρος : Ἄρα, ἀπό τήν μεθοδολογία μᾶς λέει σχεδόν ὅ,τι χρειαζόμαστε γιά νά διακρίνουμε ἄν εἶναι τοῦ Θεοῦ ἤ ὄχι.

π. Σάββας : Καί ἀπό τήν μεθοδολογία καί ἀπό τήν προσωπική μας, ἄς ποῦμε, γνώση καί τό προσωπικό βίωμα, τό ὀρθόδοξο βίωμα. Ἡ ψυχή μας μᾶς πληροφορεῖ. Ἀλλά καί μέ βάση, ὅπως εἴπαμε, τούς Ἅγιους Πατέρες. Ἄς ποῦμε καί ὁ Μέγας Βασίλειος στηριζόμενος στόν Ἀπόστολο Παῦλο, τονίζει ρητά ὅτι, «ἄν οἱ ποιμένες λένε κάτι σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, πρέπει νά ὑπακούουμε. Ἄν ὅμως λέγουν κάτι ἀντίθετο ἀπό τίς ἐντολές τοῦ εὐαγγελίου, ἀκόμα καί ἄν αὐτός πού τό προστάζει δέν εἶναι ἁπλῶς ποιμένας ἤ ἐπίσκοπος ἤ πρεσβύτερος, ἀλλά καί Ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό, τότε ὀφείλουμε νά μήν ὑπακοῦμε»[7].

Στό ἴδιο πνεῦμα καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ὁποῖος λέει τά ἑξῆς ἐντυπωσιακά: «ὅσοι ἐναντιώνονται κατά τῶν ἱερέων γιά θέματα πίστεως.. οῦτε ἐγώ τούς κατακρίνω, ἀλλά, ἐάν πρέπει νά πῶ ὅλη τήν ἀλήθεια, τούς ἐπαινῶ καί χαίρομαι κι ἐγώ μαζί τους. Καί θά εὐχόμουν νά εἶμαι ἕνας ἀπό αὐτούς πού ἀγωνίζονται γιά τήν ἀλήθεια καί λοιδωροῦνται καί θεωροῦνται γιά τόν λόγον αὐτό ὡς ἐχθροί». Γιατί θά γίνουμε μισητοί. Καί εἴμαστε ἤδη σέ κάποιους ἀντιπαθητικοί, γιατί λέμε τήν ἀλήθεια! Καί λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, θά ἤθελα καί ἐγώ νά εἶμαι τέτοιος! «Μᾶλλον δέ καί καυχιέμαι ὅτι εἶμαι τέτοιος». Φαίνεται ὅτι καί ὁ ἴδιος τά εἶχε βιώσει∙ «διότι εἶναι προτιμότερος ὁ πόλεμος γιά τήν ἀρετή, ἀπό τήν εἰρήνη πού συμβιβάζεται μέ τήν κακία καί, ὡς ἐκ τούτου, σέ χωρίζει ἀπό τόν Θεό». Αὐτό εἶναι κλασσική ἔτσι φράση: «Κρείττων γάρ ἐπαινετός πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ»[8]. Γιατί λένε μερικοί, ἐντάξει, τί θά γίνει, θά χωριστοῦμε; Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε ὅτι, «δέν ἦλθα νά φέρω εἰρήνη, ἀλλά μάχαιρα∙ νά χωρίσω πατέρα ἀπό γιό, μητέρα ἀπό κόρη, νύφη ἀπό πεθερά..»[9]. Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι, «ἄν σέ σκανδαλίζει τό μάτι σου, τό χέρι σου, τό πόδι σου, νά τά κόψεις»[10]. Νά ἀποχωριστεῖς δηλαδή ἀπό ἀνθρώπους πού εἶναι πολύ κοντά σου, ἐνδεχομένως καί συγγενεῖς σου στενοί καί πολύ ἀγαπητοί καί «πολύτιμοι» σάν τό μάτι σου, σάν τό χέρι σου, σάν τό πόδι σου, ὅταν αὐτοί σέ σκανδαλίζουν, δηλαδή σέ ἐμποδίζουν νά πᾶς στόν Θεό καί σέ σπρώχνουν στό κακό, στήν ἁμαρτία.

Πολλές φορές οἱ ἄρχοντες εἶναι κακοί, εἴτε εἶναι αὐτοί ἐκκλησιαστικοί εἴτε εἶναι πολιτικοί. Καί λέει λοιπόν ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, τί θά γίνει μ’ αὐτούς;.. θά ὑπακοῦμε σ’ αὐτούς, θά πειθαρχοῦμε; Ὅταν εἶναι πονηρός, τί γίνεται λοιπόν λέει καί δέν πειθαρχοῦμε; Καί ἀπαντάει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Πῶς τό ἐννοεῖς τό "πονηρός"; Ἄν εἶναι πονηρός», κακός δηλαδή, «ἐξαιτίας τῆς πίστεως» ὁ ἄρχοντας, εἴτε εἶναι ἐκκλησιαστικός εἴτε εἶναι πολιτικός, «ἀπόφευγε καί παράτησέ τον, ὄχι μόνον ἄν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλά κι ἄν εἶναι ἄγγελος πού κατέρχεται ἐξ ουρανοῦ». Κι αὐτό βεβαίως τό θεμελιώνει στό ρητό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, πού εἴπαμε προηγουμένως, στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή. «Ἄν εἶναι πονηρός ἐξαιτίας τῆς ζωῆς του», εἶναι διεφθαρμένος δηλαδή, ἀνήθικος κ.λ.π. «μήν ἀσχολεῖσαι»[11], λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Κι αὐτό βεβαίως μᾶς θυμίζει αὐτό πού ἔλεγε ὁ Κύριος γιά τούς γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους∙ πού ἔλεγε: «αὐτά πού σᾶς λένε, νά τά κάνετε, κατά τά λόγια τους νά κάνετε, ἀλλά κατά τά ἔργα τους νά μήν κάνετε»[12]. Γιατί; Ἦταν ὑποκριτές. Καί ἔλεγαν μέν αὐτά πού ὄφειλαν νά ποῦν ὡς κήρυκες τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν τά ἐφάρμοζαν. Ἔτσι καί ἐδῶ λέει ὁ Ἅγιος πατήρ, νά ἐξετάζετε τά λόγια τους καί ἄν εἶναι αἱρετικά -ἡ διδασκαλία τους- νά τούς ἀποφεύγετε, νά φεύγετε μακριά ἀπ’ αὐτούς. Ἄν ἔχουν πέσει σέ αἵρεση δηλαδή καί διδάσκουν ἀντίθετα μέ τήν ἀλήθεια καί τό εὐαγγέλιο. Ἄν ὅμως ἡ ζωή τους, ἡ προσωπική τους ζωή εἶναι διεφθαρμένη, αὐτό μήν τό ἐξετάζεις, μήν ἀσχολεῖσαι.

«Μή προσέχετε λοιπόν τή ζωή», λέει, «ἀλλά τά λόγια τους». Γιατί τά λόγια τους, ἐπειδή εἶναι σέ ὑπεροχική θέση, καί οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ ἱερεῖς καί οἱ πολιτικοί ἄρχοντες, ὀφείλουμε νά τά ἐξετάζουμε. Γιατί τά λόγια τους ἐπηρεάζουν πολλούς ἀνθρώπους καί διαμορφώνουν τή ζωή πολλῶν ἀνθρώπων καθοριστικά. Γι’ αὐτό ἔλεγε προηγουμένως, ὅτι εἶναι μεγάλο κακό νά εἶναι ὁ ἄρχοντας κακός. Εἶναι μεγάλο κακό γιά τόν λαό. Μήν ἀσχολεῖσαι λοιπόν λέει, ἄν ἡ ζωή τους εἶναι διεφθαρμένη, πρόσεξε ὅμως τά λόγια τους, τήν διδασκαλία τους. «Διότι ἐξ αἰτίας τῶν ἠθῶν δέν θά μποροῦσε κανείς ποτέ νά ὑποστεῖ βλάβη»[13]. Ἐπειδή εἶναι ἀνήθικος ὁ ἐπίσκοπος, ὁ πρεσβύτερος, ὁ κληρικός, ἐσύ δέν παθαίνεις βλάβη προσωπικά. Ἄν καί εἴπαμε ἐκκλησιολογικά ὅλοι ἐπηρεάζουμε σέ ἕναν βαθμό ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ἐξαιτίας τῆς ζωῆς μας. Ἀλλά ὡστόσο δέν εἶναι τόσο καθοριστικός ὁ ἐπηρεασμός, ἐπειδή ὁ ἄλλος εἶναι διεφθαρμένος.

Ὅταν ὅμως διδάσκει πονηρά δόγματα, κακά δόγματα, καί προσέξτε ἐδῶ τώρα, ὑπάρχει ἡ διδασκαλία ἡ πονηρή, ἡ κακή, στό ἐπίπεδο τοῦ δόγματος, τῆς πίστεως δηλαδή γιά τόν Θεό, γιά τήν Ἁγία Τριάδα, γιά τόν Χριστό μας κ.λ.π. καί ὑπάρχει καί ἡ πονηρή διδασκαλία, ἡ αἱρετική διδασκαλία στό ἐπίπεδο τῆς ζωῆς. Μπορεῖ νά βγεῖ ἄς ποῦμε -εἶχε συμβεῖ πρίν χρόνια- ἕνας ἐπίσκοπος καί νά πεῖ «δέν ὑπάρχει πρόβλημα μέ τίς προγαμιαῖες σχέσεις.. μέ τήν ἀνηθικότητα δέν ἔχουμε πρόβλημα». Ἤ ἀνηθικότητα εἶναι μόνο, ὅπως ἔλεγε ἕνας κληρικός τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας, «πορνεία εἶναι μόνο αὐτή πού γίνεται ἐπί χρήμασι». Μόνο ὅταν δίνεις χρήματα, τότε εἶναι πορνεία.. κάθε ἄλλη σχέση ἄς ποῦμε ἐκτός γάμου κ.λ.π. δέν εἶναι πορνεία.. μόνο ἄν δίνεις χρήματα.. Ὅλα αὐτά εἶναι αἵρεση στό ἐπίπεδο τῆς ζωῆς. Καί σ’ αὐτή τήν περίπτωση ὀφείλουμε νά ἀσχοληθοῦμε μέ αὐτό. Δέν εἶναι θέμα προσωπικό του ἄς ποῦμε, ἕνα προσωπικό του ἀτόπημα. Ἀλλά ἐκεῖ εἶναι διδασκαλία πού ἐπηρεάζει πάρα πολλούς ἀνθρώπους. Καί πολύ καλά κάνανε οἱ Πατέρες καί ἀντέκρουσαν ἐκεῖνο τόν ἐπίσκοπο πού εἶχε διδάξει αὐτά τά πράγματα στόν λαό.

Ὅταν λοιπόν ὑπάρχει διδασκαλία ἐσφαλμένη, εἴτε στό ἐπίπεδο τοῦ δόγματος εἴτε στό ἐπίπεδο τοῦ ἤθους, ἐκεῖ ὀφείλουμε νά ἀσχοληθοῦμε. Αὐτά λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λοιπόν. Γιατί τότε γίνεται μεγάλη ζημιά. Προσέχετε λοιπόν τά λόγια τους καί ὄχι τή ζωή τους. «Διότι ἐξαιτίας τῶν ἠθῶν δέν θά μποροῦσε κανείς ποτέ νά ὑποστεῖ βλάβη. Γιατί; Διότι εἶναι φανερά σέ ὅλους, καί ὁ ἴδιος, ἀκόμη κι ἄν εἶναι πονηρός χιλιάδες φορές, ποτέ δέν θά διδάξει πονηρές καί διεστραμμένες διδασκαλίες. Ἀλλά ὅταν εἶναι στήν πίστη πονηρός, αὐτό δέν εἶναι φανερό σέ ὅλους κι ἐπίσης τότε δέν θά σταματήσει νά διδάσκει. Διότι καί τό «μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε»[14] εἶναι γιά τόν βίο καί ὄχι γιά τήν πίστη»[15]. Ἐκεῖ ἀφορᾶ αὐτό τό περίφημο ρητό, πού μᾶς τό λένε καί μᾶς τό ξαναλένε κάποιοι.. ὅτι κατακρίνετε τούς ἐπισκόπους καί τούς ἱερεῖς, ὅταν λέτε αὐτά πού λέτε. Αὐτό, τό «μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε»[16] ἀφορᾶ στήν προσωπική τους ζωή. Ἔχει σχέση μέ τό ἦθος τους. Αὐτό, δέν ἀσχολούμαστε. Μπορεῖ νά ξέρουμε κάποια πράγματα, καί ξέρουμε! Γιατί ὅπως καί νά τό κάνει κανείς, γίνονται γνωστά κι αὐτά. Ἀλλά φυσικά καί δέν τά λέμε καί δέν τά διαδίδουμε δημόσια. Γιατί αὐτό εἶναι κατάκριση, εἴτε διαδίδεις κάτι πού εἶναι ψέμα εἴτε εἶναι κάτι ἀληθινό, ἀλλά εἶναι προσωπικό ἀτόπημα τοῦ ἄλλου. Ὀφείλουμε νά μήν τό διαδώσουμε. Τότε πέσαμε στό ἁμάρτημα τῆς κατάκρισης. Ὅταν ὅμως σχολιάζουμε καί ἀντικρούουμε αἱρετικές θέσεις, εἴτε στό ἐπίπεδο τῆς ζωῆς ὅπως εἴπαμε, εἴτε στό ἐπίπεδο του δόγματος, τότε κάνουμε τό καθῆκον μας ὡς ποιμένες ἀπέναντι στόν λαό. Γιατί ὁ ποιμήν αὐτό τό καθῆκον ἔχει, νά διδάσκει τήν ἀλήθεια στόν λαό καί νά τόν προφυλάσσει ἀπό τήν αἵρεση, ἀπό τήν πλάνη.

Αὐτά λοιπόν ὡς πρός τό θέμα τῆς ὑπακοῆς. Ἡ ὑπακοή τελικῶς, ὅπως μᾶς ἔλεγε καί ὁ σεβαστός καθηγητής μας, ὁ κ. Τσελεγγίδης, εἶναι στόν Χριστό. Καί ὅταν κάτι λέγεται εἴτε ἀπό πρεσβύτερο ἤ ἀπό ἐπίσκοπο ἤ ἀπό Σύνοδο, ἤ καί ἀπό ὅλες τίς Συνόδους ἀκόμα, ὅταν εἶναι ἀντίθετο μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλουμε, ὀφείλουμε νά μήν κάνουμε ὑπακοή. Ἔχουμε πάρα πολλά παραδείγματα στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία ἀνδρῶν, ἀλλά καί γυναικῶν, πού ἀντιτάχθηκαν σθεναρά καί ἐπαινέθηκαν καί ἁγίασαν!

Γιά παράδειγμα, στίν 9 Ἰουνίου ἔχουμε ἕνα συγκλονιστικό Συναξάρι, πέντε κανονικῶν, πέντε δηλαδή μοναζουσῶν, οἱ ὁποῖες ἐσφαγιάσθησαν ἀπό τόν πνευματικό τους πατέρα! Ὅσο κι ἄν ἀκούγεται παράδοξο αὐτό. Ἦταν στά χρόνια τοῦ βασιλέα τῆς Περσίας Σαθωρίου (330) καί αὐτός ὁ ἱερομόναχος εἶχε ἕνα μοναστηράκι μέ πέντε καλόγριες, ἀλλά ἤτανε μέ τήν νόσο τοῦ Ἰούδα, ἤτανε φιλάργυρος. Ἤτανε καιρός διωγμῶν καί ὁ βασιλέας ἔκανε ἔρευνες στά σπίτια γιά νά ἀνακαλύψει τούς χριστιανούς. Ἔκανε ἔρευνα λοιπόν καί στό σπίτι αὐτοῦ τοῦ ἱερομονάχου καί οἱ ἐρευνῶντες, μεταξύ τῶν ἄλλων, βρῆκαν καί ἕνα πυθάρι γεμάτο χρυσό. Γιατί αὐτός μάζευε.. δυστυχῶς, εἶχε αὐτή τήν ἀρρώστια. Τό πῆραν τό πυθάρι καί τό πῆγαν στόν βασιλέα. Ὁ βασιλέας βέβαια τά λιμπίστηκε, κατά τό κοινῶς λεγόμενο, ἤθελε νά τά πάρει τά χρήματα. Φώναζε ὁ ἱερομόναχος, τά λεφτά μου κ.λ.π. καί τοῦ εἶπε ὁ βασιλέας, βεβαίως εἶναι δικά σου τά χρήματα.. θά σοῦ τά δώσω μέ μία προϋπόθεση: νά ἀρνηθεῖς τόν Χριστό. Ἐκεῖνος στήν ἀρχή δίστασε, ἀλλά δυστυχῶς μετά εἶπε, ναί, ἀρνοῦμαι τόν Χριστό! Ὁ βασιλέας κάπως ἱκανοποιήθηκε, ἀλλά διαβολικῷ τῷ τρόπῳ καί ὑποβολή.. λέει, ἐντάξει, θά στά δώσω τά χρήματα, ἀλλά θέλω καί κάτι ἀκόμα. Θέλω, ὅπως ἐσύ ἀρνήθηκες τόν Χριστό, νά Τόν ἀρνηθοῦν καί οἱ πέντε καλόγριες πού ἔχεις μαζί σου. Πρέπει ἐσύ νά πᾶς νά τίς πείσεις νά σέ ἀκολουθήσουν καί νά προσκυνήσουν τά εἴδωλα. Πῆγε πράγματι καί μόλις οἱ μοναχές τό ἄκουσαν αὐτό, ὄχι μόνο δέν δέχτηκαν νά ὑπακούσουν σ’ αὐτή τήν ἐντολή, ἦταν ἐντολή πνευματικοῦ! Ἄς προσέξουμε ἐδῶ, γιατί πολλοί καλύπτονται καί λένε, «μοῦ τό εἶπε ὁ πνευματικός μου». Κι ἄν σοῦ πεῖ ὁ πνευματικός σου, παιδί μου, αὔριο: ν’ ἀρνηθεῖς τόν Χριστό, θά Τόν ἀρνηθεῖς; Ἤ ἄν σοῦ πεῖ: νά πάψεις νά τρῶς, θά πάψεις νά τρῶς; Κι ἄν σοῦ πεῖ, νά πᾶς νά πνιγεῖς, θά πᾶς νά πνιγεῖς; Ἡ ὑπακοή δέν εἶναι ἀδιάκριτη καί δέν εἶναι ἔτσι τυφλή.

Ὁπότε, τόν ἔφτυσαν τόν πνευματικό! Καί ὁ πνευματικός πῆγε στόν βασιλέα καί τοῦ λέει, δέν ὑπακοῦνε, δέν κάνουν ὑπακοή. Τούς τό εἶπα, τούς ἔδωσα ἐντολή καί δέν ὑπακοῦν. Καί τοῦ λέει ὁ βασιλέας, πάρε τότε ἕνα μαχαίρι καί σφάξτες! Καί πράγματι πῆγε καί τίς ἔσφαξε. Καί εἶναι Ἅγιες. Εἶναι οἱ πέντε Ἅγιες Κανονικές. Συναξάρι φοβερό στίς 9 Ἰουνίου. Καί βέβαια καί ὁ ἴδιος εἶχε οἰκτρό τέλος. Τήν ἄλλη μέρα τόν ἔπνιξαν καί τόν ἴδιο οἱ ἄνθρωποι τοῦ βασιλιά γιά νά τοῦ πάρουν τά χρήματα. Αὐτό εἶναι τό τέλος τοῦ προδότου τῆς πίστεως.

Ὑπάρχει ἄλλο συγκλονιστικό περιστατικό μέ τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή∙ ὁ ὁποῖος ἀντιτάχθηκε ὄχι σέ ἕναν ἐπίσκοπο, ἀλλά στίς Συνόδους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης! Καί τοῦ λέγανε, «μέ ποιόν εἶσαι ἐσύ;..μέ ποιά Ἐκκλησία εἶσαι;.. ἀφοῦ ὅλοι οἱ Πατριάρχες καί ὅλες οἱ Σύνοδοι ἔχουν ὑποκύψει στόν μονοθελητισμό; Ὑπῆρχε τότε φοβερή αἵρεση. Καί ὁ Ἅγιος Μάξιμος, ὅπως καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες, εἶπε ὅτι «ἐγώ εἶμαι μέ τήν Ἐκκλησία». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖ πού εἶναι ἡ ἀλήθεια.

Καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τό λέει ξεκάθαρα. Ποιοί εἶναι τῆς Ἐκκλησίας; Γιατί μᾶς ἔχουνε ἔτσι δυστυχῶς ζαλίσει καί μέ αὐτό, πού λέγεται κατά κόρον, «ἡμεῖς ὡς Ἐκκλησία».. τό λένε κατά κόρον κάποιοι ἐπίσκοποι καί πατριάρχες. Δέν εἶστε «ὡς Ἐκκλησία», δέν εἶστε Ἐκκλησία ἐσεῖς. Ἐκκλησία εἶναι, καί πρέπει νά τό ξεκαθαρίσουμε αὐτό, ἡ Παναγία Τριάς, εἶναι ὅλοι οἱ Ἄγγελοι, οἱ Ἅγιοι καί ὅλοι ὅσοι ζοῦνε ὀρθοδόξως ἐδῶ στή γῆ. Αὐτοί εἶναι Ἐκκλησία, πραγματική Ἐκκλησία, καί ὄχι μόνο οἱ ἐπίσκοποι ἤ μόνο οἱ ἱερεῖς. Καί μάλιστα αὐτοί πού εἶναι «οἱ τῆς ἀληθείας». Γιατί λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Ποιοί εἶναι τῆς Ἐκκλησίας; Οἱ τῆς ἀληθείας». Αὐτοί πού εἶναι μέ τήν ἀλήθεια, δηλαδή μέ τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ Αὐτοαλήθεια.

Ἔχουμε λοιπόν τόν Ἅγιο Μάξιμο. Ἔχουμε τόν Ἅγιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη, ὁ ὁποῖος ἀντιτάχθηκε -προσέξτε τώρα- ὄχι σέ θέμα δόγματος, ἀλλά σέ θέμα ζωῆς. Ἀντιτάχθηκε στόν τότε βασιλέα, ὁ ὁποῖος ἔκανε παράνομο γάμο, ἔδιωξε τήν γυναίκα του καί πῆρε μιά παλλακίδα. Καί μάλιστα ἔβαλε ἕναν ἱερέα ἐκεῖ, τόν Ἰωσήφ, νά τούς κάνει τόν γάμο, τόν παράνομο τόν γάμο. Καί ἀντιτάχθηκε σέ ὅλο αὐτό, ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Καί μάλιστα αὐτή πού πῆρε ὁ βασιλέας ἤτανε συγγενής του κατά σάρκα. Καί ὅταν πῆγε ὁ βασιλέας μέ πομπή κ.λ.π., μέ δῶρα, δέν τόν δέχτηκε, ἔκλεισε τίς πόρτες. Τήν ἄλλη μέρα βέβαια πυρπόλησε τό μοναστήρι! Ἀντιτάχθηκε δηλαδή σέ ἕνα θέμα πού ἦταν αἵρεση στό ἐπίπεδο τῆς ζωῆς. Ἀντιτάχθηκε στόν αὐτοκράτορα, πού θέλησε νά εἰσαγάγει στήν Ἐκκλησία μέ τόν τρόπο αὐτό τόν ἐτσιθελικό, μία παρανομία καί νά γίνει αὐτή ἀποδεκτή. Γιατί ὅ,τι γίνεται στήν Ἐκκλησία, δημιουργεῖ ἕνα προηγούμενο καί μιά παράδοση. Ἑπομένως, βλέπουμε καί ἐδῶ ξεκάθαρα, τήν ἀντίσταση πού ὀφείλει ὁ πιστός, ὅταν καταστρατηγεῖται καί τό ἦθος, τό ὀρθόδοξο ἦθος, ὄχι μόνο τό ὀρθόδοξο δόγμα.

π. Πέτρος : Στήν πραγματικότητα δέν χωρίζονται.

π. Σάββας : Εἶναι δύο ὄψεις τοῦ ἰδίου πράγματος. Τό ἦθος καί τό δόγμα εἶναι ἀχώριστα στήν Ὀρθοδοξία. Χωρίζονται δυστυχῶς στίς αἱρέσεις, στόν παπισμό καί στόν προτεσταντισμό, πού εἴπατε προηγουμένως. Καί δυστυχῶς ἐν πολλοῖς, τολμοῦμε νά ποῦμε, αὐτό πού λέγεται, ὄχι ἀπό μένα, ἀπό ἄλλους σοφούς ἀνθρώπους καί ἁγίους, ὅτι οἱ μέν κληρικοί μας ἐν πολλοῖς ἀκολουθοῦν τό παπικό πνεῦμα, ὁ δέ λαός τό προτεσταντικό πνεῦμα. Δυστυχῶς ἐν πολλοῖς.. Ὄχι ὅλοι εὐτυχῶς..

Ἑπομένως, ἔτσι ἀπαντᾶμε σ’ αὐτούς πού λένε γιά τό θέμα τῆς τυφλῆς ὑπακοῆς, μέ παραδείγματα ὅπως εἴπαμε τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ καί τέλος τρανταχτό παράδειγμα ἔχουμε τόν Ἅγιο πού ἀντιτάχθηκε στήν ψευτοένωση μέ τούς παπικούς, πού ἔγινε στήν Φεράρα-Φλωρεντία, πού ἦταν ἕνας καί μοναδικός, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί δέν ἔκανε ὑπακοή οὔτε στόν αὐτοκράτορα οὔτε στήν Σύνοδο κ.λ.π. πού ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι ὑπέγραψαν, καί οὐσιαστικά κράτησε τήν Ὀρθοδοξία καί ἔσωσε τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία! Ἕνας ἄνθρωπος!

Αὐτά ὡς πρός τό θέμα λοιπόν τῆς ὑπακοῆς, πού δέν πρέπει ποτέ νά εἶναι τυφλή καί ἀδιάκριτη καί στούς ποιμένες καί στούς ἡγουμένους καί στούς πνευματικούς ὁδηγούς. Αὐτά ὡς πρός αὐτό.

Κάτι ἄλλο τώρα μήπως θέλετε, γιά νά δώσουμε καί ἕναν τόνο ἐλπίδας, ἕναν τόνο ἔτσι αἰσιοδοξίας στούς ἀκροατές μας, γιατί πολλοί ρωτοῦνε γιά τό μέλλον. Τί ἔχει νά γίνει στό μέλλον;

π. Πέτρος : Ναί, πράγματι. Αὐτό θά ἤθελα νά τελειώσουμε τήν ὁμιλία μας. Τί μᾶς ἔχουνε πεῖ οἱ Ἅγιοι καί οἱ Γεροντάδες τῆς ἐποχῆς μας, οἱ Ἅγιοι τῆς ἐποχῆς μας, γιατί μέρα-νύχτα μᾶς ποτίζουν μέ καταστροφικά, ἀρνητικά.. καί αὐτό, μοῦ φαίνεται, εἶναι μέσα στό πρόγραμμα τῶν ἀνθρώπων τοῦ σκότους, ἀκριβῶς τόν ψυχολογικό πόλεμο πού γίνεται ἐναντίον τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου, νά μήν ζεῖ ἔντονα τήν πνευματική ζωή, ἀλλά νά φοβᾶται, νά στενοχωριέται καί νά σκέφτεται τό μέλλον. Πραγματικά μερικοί πιστοί χάνουν δουλειές αὐτή τήν στιγμή καί ὑπάρχει μεγάλη τάση νά ἔχω ἄγχος καί ἀπό τό ἄγχος νά ἀρρωσταίνω κιόλας. Δέν εἶναι καθόλου δευτερεῦον θέμα νά ἔχουμε τήν ἐλπίδα μας στόν Χριστό καί νά ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στόν Κύριο. Καί σίγουρα οἱ Ἅγιοι μᾶς ἔχουν πεῖ κάποια πράγματα νά μᾶς βοηθήσουν. Σίγουρα..

π. Σάββας : Βεβαίως μᾶς ἔχουν πεῖ, γιατί εἴμαστε, θά λέγαμε, πολύ ἀδικημένοι ὡς λαός, ὡς ἁπλός πιστός λαός, καί ἀπό τούς ἄρχοντές μας τούς πολιτικούς καί ἐν πολλοῖς θά ἔλεγα καί ἀπό τούς ἐκκλησιαστικούς. Βεβαίως φταῖμε κι ἐμεῖς. Ἀλλά ἔρχονται οἱ Ἅγιοί μας καί μᾶς παρηγοροῦν καί μᾶς λένε, γιά παράδειγμα ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὅτι ὁ Θεός θά ἐπέμβει. Καί ὅπως μοῦ ἔλεγε ἕνας σεβαστός ἱερομόναχος πού τόν εἶχε γνωρίσει πολύ τόν Ἅγιο Παΐσιο, τόν εἶχε ζήσει πολύ προσωπικά, τοῦ ἔλεγε, ὅτι ὁ Θεός θά κάνει ἕνα σημεῖο, μεγάλο σημεῖο, πολύ μεγάλο, τρομακτικό θά ἔλεγα.. ἐντυπωσιακό μᾶλλον! Γιατί τρομοκράτης, ὅπως εἴπατε, εἶναι ὁ διάβολος. Ὁ Θεός ποτέ δέν τρομοκρατεῖ! Ὁ διάβολος τρομοκρατεῖ καί φοβίζει καί ἀκριβῶς αὐτή εἶναι ἡ μεθοδολογία τῶν ἀνθρώπων τοῦ διαβόλου νά σοκάρουν. Ἔχουμε καί τό δόγμα τοῦ σόκ (εἶναι ὁλόκληρη ἐπιστήμη αὐτό). Γιά νά ἐπιτύχουν τά σχέδιά τους, σοκάρουν τούς ἀνθρώπους, καί ὑπό τό κράτος τοῦ φόβου πού δημιουργεῖ καί σύγχυση στόν ἄνθρωπο, περνοῦνε τά σχέδιά τους, ἐφαρμόζουνε τά προγράμματά τους.

Λοιπόν, μοῦ ἔλεγε αὐτός ὁ σεβαστός ἱερομόναχος, ὅτι ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε, ὅτι ὁ Θεός θά ἐπέμβει καί δέν θά εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία, ἀλλά θά εἶναι κάτι πάρα πολύ μεγάλο, ἐντυπωσιακό, σημεῖο! Καί ἀπό κεῖ καί μετά δέν θά βρίσκεις, τοῦ ἔλεγε, ἄπιστο ἄνθρωπο. Καί μάλιστα τοῦ ἔλεγε, καί ἔκανε καί τήν κίνηση ὁ Ἅγιος, -ἐπιτρέψτε μου λίγο νά τό δείξω- τόν ἔπιανε ἀπό τό μανίκι ὁ Ἅγιος Παΐσιος.. ἔτσι, λέει, θά σέ τραβᾶνε καί θά σοῦ λένε, πές μας γιά τόν Χριστό! Καί ἐσύ γιά νά τούς ἀποφύγεις, θά τούς λές, δέν ξέρω! Καί αὐτοί θά σέ πιέζουν καί θά σοῦ λένε, πές μας ὅ,τι ξέρεις!

Ἔχουμε καί ἄλλες μαρτυρίες. Καί τοῦ ἁγιασμένου Γέροντα, τοῦ π. Βασιλείου Καυσοκαλυβίτου, ὁ ὁποῖος ἔχει πεῖ πάρα πολλά καί γιά τό ἐμβόλιο καί γιά ὅλα αὐτά πού ζοῦμε (δέν εἶναι τοῦ παρόντος τώρα νά τά ποῦμε, δέν ἔχουμε χρόνο). Ἔλεγε πάντως, ὅτι πάρα πολλοί θά ἐπιστρέψουν καί θά βαφτιστοῦν καί ὁμαδικά καί στήν Εὐρώπη καί στά ποτάμια τῆς Εὐρώπης κ.λ.π. καί μάλιστα θά βαπτίζονται, διότι θά ἐντυπωσιάζονται ἀπό ἐμᾶς τούς Ἕλληνες τούς Ὀρθοδόξους, πού ἐνῶ ὑφιστάμεθα τέτοιο βομβαρδισμό ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ σκότους, μέ κάθε τρόπο, θά συνεχίσουμε νά ὑπάρχουμε! Καί θά λένε, καλά.. ἐμεῖς σᾶς ρίχνουμε τόσα πράγματα χημικά κ.λ.π., σᾶς βομβαρδίζουμε, πῶς ἀκόμα ζεῖτε;.. πῶς ὑπάρχετε; Καί ἐμεῖς θά τούς ἀπαντᾶμε, ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντας, ὅτι συνεχίζουμε νά ὑπάρχουμε γιατί πιστεύουμε! Ἐννοεῖται ὅτι πιστεύουμε στόν Τριαδικό Θεό. Καί αὐτό θά τούς παρακινήσει καί τούς Εὐρωπαίους, πού ἔχουν γίνει ἄθεοι καί δαιμονολάτρες σήμερα, νά πιστέψουν καί νά γυρίσουν στήν Ὀρθοδοξία.

Ὑπάρχουν κείμενα. Ρώτησαν κάποτε τόν Ἅγιο Παΐσιο (γιά νά μήν νομίσετε ὅτι αὐτά εἶναι δικά μας ἀποκυήματα, εἶναι καταγεγραμμένα), «Γέροντα, σ' αὐτά τά δύσκολα χρόνια θά ἐπέμβει ὁ Χριστός;». Καί ἀπαντάει ὁ Ἅγιος: «Ναί. Ἐδῶ βλέπεις, σέ ἕναν ἀδικημένο πού ἔχει καλή διάθεση, ἐπειδή δικαιοῦται τήν θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οἱ Ἅγιοι, ἡ Παναγία, ὁ Χριστός, γιά νά τόν σώσουν∙ πόσο μᾶλλον τώρα, πού θά βρίσκεται σέ τόσο δύσκολη κατάσταση ὁ καημένος ὁ κόσμος»[17]. Μήν ξεχνᾶμε, ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, εὐσπλαχνία.. ἄπειρη ἀγάπη, ἄπειρη εὐσπλαχνία! Καί τώρα πού μᾶς βλέπει ἔτσι, μᾶς πονάει. Καί ὁπωσδήποτε θά μᾶς βοηθήσει, θά μᾶς φροντίσει καί θά ἐπέμβει.

«Τώρα μιά μπόρα θά εἶναι, μιά μικρή κατοχή τοῦ ἀντίχριστου σατανᾶ». Αὐτό πού ζοῦμε τώρα. «Θά φάει μετά μιά σφαλιάρα ἀπό τόν Χριστό, θά συγκλονισθοῦν ὅλα τά ἔθνη καί θά ἔρθει ἡ γαλήνη στόν κόσμο γιά πολλά χρόνια». Κοιτάξτε, αὐτά εἶναι λόγια ἑνός ἁγιασμένου ἀνθρώπου, ἑνος Ἁγίου, πού τά λέει μέ τήν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Αὐτήν τήν φορά θά δώσει ὁ Χριστός μιά εὐκαιρία, γιά νά σωθεῖ τό πλάσμα Του». Θά μᾶς δώσει μία εὐκαιρία μετανοίας. «Θά ἀφήσει τό πλάσμα Του ὁ Χριστός; Θά παρουσιασθεῖ στό ἀδιέξοδο τῶν ἀνθρώπων, γιά νά τούς σώσει ἀπό τά χέρια τοῦ Ἀντίχριστου. Θά ἐπιστρέψουν στόν Χριστό καί θά ἔρθει μιά πνευματική γαλήνη σέ ὅλη τήν οἰκουμένη γιά πολλά χρόνια. Θά ἐπέμβει ὁ Χριστός. Θά δώσει μιά σφαλιάρα σέ ὅλο αὐτό τό σύστημα. Μερικοί», λέει ὁ Ἅγιος, «συνδυάζουν μέ αὐτήν τήν ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ τήν Δευτέρα Παρουσία. Ἐγώ δέν μπορῶ νά τό πῶ. Ὁ λογισμός μοῦ λέει, ὅτι δέν θά εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἔρθει ὡς Κριτής, ἀλλά μιά ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ, γιατί εἶναι τόσα γεγονότα πού δέν ἔχουν γίνει ἀκόμα»[18]. Θά ἐπέμβει ὁ Χριστός. Θά δώσει μιά σφαλιάρα σέ ὅλο αὐτό τό σύστημα, τό ὁποῖο ἔχει στηθεῖ καί εἶναι ἕτοιμο, τό ἀντίχριστο σύστημα, γιά τήν παγκόσμια κυβέρνηση καί δικτακτορία τοῦ Σιωνισμοῦ.

«Θά πατάξει ὅλο τό κακό», λέει ὁ Ἅγιος, «καί θά τό βγάλει σέ καλό τελικά». Κοιτάξτε τί λέει! Εἶναι ἐντυπωσιακό! «Θά γεμίσουν οἱ δρόμοι προσκυνητάρια. Ἔξω τά λεωφορεῖα θά ἔχουν εἰκόνες. Θά πιστέψουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Θά σέ τραβᾶν, γιά νά τούς πεῖς γιά τόν Χριστό»! Εἶναι αὐτό πού εἴπαμε∙ σᾶς τό κατέθεσα ὡς προσωπική μαρτυρία τοῦ ἱερομονάχου. «Ἔτσι θά κηρυχθεῖ τό Εὐαγγέλιο σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη καί τότε ὁ Χριστός θά ἔρθει ὡς Κριτής νά κρίνει τόν κόσμο. Ἄλλο Κρίση, ἄλλο μιά ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ, γιά νά βοηθήσει τό πλάσμα Του»[19]. Αὐτά νομίζω τά λέει ὅλα γιά τό μέλλον μας. Καί ἄς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὁ Χριστός μας θά μᾶς πάει ἀπό τό καλό στό καλύτερο πνευματικά. Μπορεῖ κοσμικά, ἴσως, νά δυσκολευτοῦμε ἀκόμα, καί ἴσως λίγο παραπάνω, ἀλλά νά ἔχουμε ἐλπίδα στόν Κύριό μας ὅτι πνευματικά θά χαροῦμε πάρα πολύ!

Καί ἤδη χαιρόμαστε, γιατί ἤδη ζοῦμε αὐτή τήν -θά ἔλεγα- φανέρωση τῆς πραγματικῆς Ἐκκλησίας. Φανερώνεται ὁ καθένας πλέον τί εἶναι. Δέν μπορεῖς νά κρυφτεῖς.

π. Πέτρος : Καί εἶναι καλός καρπός…

π. Σάββας : Εἶναι πολύ καλός καρπός καί ἀναπαυόμαστε, γιατί πλέον ἐπιβεβαιωνόμαστε γιά κάποια πρόσωπα, πού εἴχαμε κάποιους λογισμούς, καί καταλαβαίνουμε ποιός εἶναι τοῦ Θεοῦ καί ποιός δέν εἶναι τοῦ Θεοῦ τελικά.

π. Πέτρος : Αὐτά πού εἶπε καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος μοῦ θυμίζουν τά λόγια πού ἀκούστηκαν ἀπό τόν Ἅγιο Πορφύριο, ὅτι θά ἔχουμε ἕνα νέο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Προφανῶς γιά τήν ἱεραποστολή. Δηλαδή ὅτι ὁ Θεός φροντίζει γιά τήν σωτηρία, ὅ,τι κάνει γιά τήν σωτηρία μας, γιά τόν κόσμο.

Εἴχατε πεῖ νωρίτερα ὅτι πολύς κόσμος ἔχει ἀνησυχίες, ψάχνουν.. Ἐγώ εἶχα τόν λογισμό ὅτι ὁ λόγος πού θά ἐπεμβαίνει ὁ Χριστός στήν ἱστορία καί ὁ λόγος πού μπορεῖ νά γίνει νέο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀκριβῶς γιατί πάρα πολύς κόσμος ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία ψάχνουν….. αὐτό τό οὔτε κρύο οὔτε ζεστό πλέον δέν ὑπάρχει, γιατί φεύγει. Δέν μπορεῖς νά πάρεις μία θέση κάπου. Ἔχω τόν λογισμό ὅτι θά ἔρθουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού ψάχνουν τήν ἀλήθεια στό ὁριζόντιο ἐπίπεδο, ἐπί τῆς γῆς.. παρόλα αὐτά μποροῦν ψάχνοντας καί βλέποντας τήν πονηρία, νά ψάχνουν τότε τό ἀγαθό, τό ἀνώτερο, τό ὕψιστο. Πῶς τό βλέπετε;

π. Σάββας : Βεβαίως! Μέσα ἀπό τήν κατάσταση πού, νά τό ποῦμε λαϊκά, ἔχουμε πιάσει πάτο, ἔχουμε φτάσει στόν πάτο τῆς κακίας καί δέν πάει ἄλλο, κάποιοι θά βροῦν τό κουράγιο νά ἀνέβουν πάλι στήν ἐπιφάνεια, νά βγοῦνε στό φῶς, πού εἶναι ἡ άλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Ὁ Θεός δηλαδή, μέσα ἀπό τήν σπορά τήν δαιμονική, ὅπου πλέον τά χωράφια ἔχουν γεμίσει μέ κοπριά, ἡ γῆ ὁλόκληρη ἔχει ρυπωθεῖ ἀπό τά ἔργα τά πονηρά, ὁ Θεός θά βγάλει ἕναν πολύ καλό καρπό γιά τά χωράφια, γιατί ἕνα χωράφι πού ἔχει πολύ καλά λιπανθεῖ, κοπριστεῖ, μπορεῖ νά βγάλει πάρα πολύ καλό καρπό ὅταν καλλιεργηθεῖ. Δηλαδή, τώρα ὁ διάβολος σπρώχνει τούς ἀνθρώπους ὅλο καί πιό βαθιά στήν κακία καί στήν ἁμαρτία, ἀλλά πίσω ἀπ’ αὐτό εἶναι τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πού θά βγάλει πολλούς καρπούς μετανοίας. Καί εἶναι εὐκαιρία νά τό ποῦμε κι αὐτό, ὅτι δέν πρέπει ποτέ νά ἀπελπιζόμαστε, ὅσο βαθιά κι ἄν ἔχουμε πέσει στήν ἁμαρτία, γιατί ὁ Θεός συγχωρεῖ τά πάντα! Καί καταφεύγοντας στήν μετάνοια, στήν ἐξομολόγηση τήν ἀληθινή, μποροῦμε νά καθαριστοῦμε πλήρως καί τελείως μέσα στήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί νά βροῦμε τό φῶς, νά βροῦμε τήν ἀληθινή παρηγοριά καί χαρά, πού εἶναι ὁ Χριστός.

π. Πέτρος : Ἀμήν.

π. Σάββας : Ἀμήν.

[1] Πρβλ. https://katanixi.gr/synergates/dapergolas-nektarios/nektarios-dapergolas-tyfli-kai-aney-oron-ypakoi-to-apagoreyoyn-oi-pateres-tis-ekklisias/

[2] Γαλ. 1, 6-8.

[3] Ἑβρ. 13, 17.

[4] Ὅ.π.

[5] Ἑβρ. 13, 7.

[6] Ἑβρ. 13, 17.

[7] Μεγάλου Βασιλείου, Ἔργα 9, Ε.Π.Ε. σ. 381.

[8] Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Ἀπολογητικός περί τῆς φυγῆς εἰς τόν Πόντον ἤ περί Ἱερωσύνης, 82.

[9] Ματθ. 10, 34-35.

[10] Ματθ. 5, 29-30.

[11] Ἁγίου Ἱωάννου Χρυσοστόμου, Patrologia Graeca 63, 232-233.

[12] Ματθ. 23, 3.

[13] Ὅ.π.

[14] Ματθ. 7, 1.

[15] Ἁγίου Ἱωάννου Χρυσοστόμου, Patrologia Graeca 63, 232-233.

[16] Ματθ. 7, 1.

[17] Πνευματική Ἀφύπνιση, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Β΄, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/κης (στό ἑξῆς: Πνευματική Ἀφύπνιση, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου).

[18] Πνευματική Ἀφύπνιση, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.

[19] Ὅ.π.