Ὁ Κύριος καί ὁ πιστός λαός θά ἐπιβάλουν τήν ἐκλογήν ἀξίου,
ἱκανοῦ καί μέ προσωπικότητα Ἐπισκόπου
ἤ καί χαρισματικοῦ Ἀρχιμανδρίτου;
ΕΝ ΑΓΙῼ ΠΝΕΥΜΑΤΙ
ΟΧΙ ΔΟΤΗ ΕΚΛΟΓΗ
Ἡ Κρήτη ἀνήκει εἰς τούς Κρῆτας
καί πρέπει νά διαφυλαχθῆ τό καθεστώς της ὡς κόρη
ὀφθαλμοῦ, μακράν ἐπεμβάσεων εἴτε τοῦ Φαναρίου
εἴτε πολιτικῶν ἤ οἰκονομικῶν παραγόντων.
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Ἡ ἔνδεια τῶν ἀνησυχιῶν καί τῶν ὁραματισμῶν τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας σέ μία ἐποχή ἱστορικῶν ἀνακατατάξεων, ἡ ἔλλειψη μαχητικότητας σέ ἕνα πεδίο μεγάλων ἀναμετρήσεων, ἀλλά καί ἡ ἀδυναμία ἀντιδράσεως τῶν ἐπισκόπων στήν σύγχρονη προκλητική πραγματικότητα, εἶναι σαφής ἔνδειξη τῆς βαρειᾶς ἀσθένειας πού πλήττει τήν διοικοῦσα Ἐκκλησία. Δυστυχῶς οἱ ὀργανωμένες ἐπιθέσεις τῶν ἀθέων συστημάτων καί τῶν ὑποχθόνιων σκοτεινῶν δυνάμεων δέν διαταράσσουν τόν ὑφησυχασμό τῶν Ἱεραρχῶν. Ταυτόχρονα, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀπροκάλυπτα πιά ἀγωνίζεται νά ἐπιβάλλη τό παπικό του πρωτεῖο καί νά καθυποτάξη ὑπό τήν ἐξουσία του ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, προσπαθώντας νά στήση ἕνα δεύτερο Βατικανό καί νά καταστήση τίς Ἱεραρχίες ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὑπό τήν ἄμεση δικαιοδοσία του.
Ἔτσι, ἐκ μέρους πατριαρχικῶν κύκλων ἐξαπολύονται κατά καιρούς διάφορες ἐπιθέσεις κατά τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἴτε μέ τήν μορφή ἀνακλήσεως τοῦ Πατριαρχικοῦ Τόμου τοῦ 1928, εἴτε μέ τήν μορφή εἰσπηδήσεως στά ἔργα τοπικῶν Μητροπόλεων, μέ τήν δημιουργία παράλληλων δικαιοδοσιῶν, ὅπως εἶναι ἡ μεθόδευση ἀναδημιουργίας σταυροπηγιακῶν μοναστηριῶν, ὅταν οἱ ἡγούμενοί τους χειροτονοῦνται ἐπίσκοποι. Εἴτε μέ τήν πίεση γιά παραίτηση λευκασμένων στήν ἱερωσύνη ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν πάσχουν πνευματικά, ἀλλά εἶναι καταβεβλημένοι σωματικά.
Ἐξελίξεις εἰς τό παρασκήνιον
δρομολογοῦνται εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κρήτης
Καί ἄς ἀρχίσουμε ἀπό τό τελευταῖο, ἀναφερόμενοι κυρίως στήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Ἐξελίξεις στό παρασκήνιο φαίνεται πώς δρομολογοῦνται στήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, σημειώνεται στό fonien.gr στίς 26/ 9, μέ τό Φανάρι νά διαδραματίζη σημαντικό ρόλο στό πῶς θά προχωρήσουν οἱ διαδικασίες. Ἤδη ὁ Πατριάρχης φέρεται νά ἔχη ζητήσει τήν ἄμεση παραίτηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Εἰρηναίου, γιά νά διευκολυνθῆ ἡ διαδικασία διαδοχῆς στήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Οἱ συζητήσεις γιά τήν διαδικασία τῆς διαδοχῆς ἔχουν ἀρχίσει ἐντός τῶν ἐκκλησιαστικῶν κύκλων, μέ τό ὄνομα τοῦ Μητροπολίτη Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου Εὐγένιου νά βρίσκεται πολύ ὑψηλά στήν λίστα, κάτι ἄλλωστε πού δέν εἶναι ἄγνωστο ἐδῶ καί καιρό καί στούς ἁπλούς πιστούς. Ἕνα ἀκόμα ὄνομα πού ἀκούγεται ἠχηρά, εἶναι αὐτό τοῦ Μητροπολίτη Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου Ἀνδρέα.
Τό ἱστολόγιο Ἐκκλησία online στίς 14/10 ἔγραφε ὅτι: «Σέ αὐτό τό βαρύ κλῖμα, λοιπόν, συνεδρίασε τήν περασμένη Δευτέρα, ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καί – ὅπως ἀποκαλύπτει σήμερα τό “Ράδιο Κρήτη” μέσα ἀπό τήν ἐκπομπή τοῦ Μανώλη Ἀργυράκη – ἀποφάσισε νά ἐνεργοποιήση τήν Παράγραφο 2 τοῦ Ἄρθρου 39 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης πού ὁρίζει ὅτι, ἄμεσα, τρεῖς γιατροί, παρουσίᾳ τοῦ προέδρου τῶν Πρωτοδικῶν Ἡρακλείου, θά ἐπισκεφθοῦν τόν Ἀρχιεπίσκοπο στόν εἰδικό χῶρο πού ἔχει διαμορφωθῆ γιά ἐκεῖνον στήν Ἀρχιεπισκοπή Κρήτης προκειμένου νά ἀποφανθοῦν, ἐάν ὁ Σεβασμιώτατος ἔχει τήν δυνατότητα νά ἀσκήση ἐπαρκῶς τά καθήκοντά του».
Ποτέ στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἡ σωματική ἀσθένεια, ὅταν ἀσφαλῶς δέν πειράζει τήν νοητική καί πνευματική ὑγεία, ἦταν λόγος ἀπομακρύνσεως ἐπισκόπου ἀπό τόν θρόνο του. Πρέπει νά τονισθῆ ὅτι ἡ βίαιη παραίτηση εἶναι ἀντιεκκλησιαστική πράξη. Πρώην πατέρας ποτέ δέν ὑπάρχει στήν οἰκογένεια πόσο μᾶλλον στήν Ἐκκλησία, ἀφοῦ ὁ βίαιος πατέρας εἶναι πρόσωπο χωρίς ἰδιότητες. Ὁ εὐσεβής Ἱεράρχης κ. Εἰρηναῖος, κατά κοινή ὁμολογία, μπορεῖ σωματικά νά ἀδυνατῆ νά ἀνταπεξέλθη στίς ἐπισκοπικές του ὑποχρεώσεις, ὅμως πνευματικά καί νοητικά ἀνταποκρίνεται πλήρως. Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησιας, ὅπως ὁ Μέγας Βασίλειος ἀλλά καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἴσως λόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς ἀσκήσεώς των, δέν ἐμποδίστηκαν οὔτε νά εἶναι ‟χρυσορρήμονες” οὔτε ‟οὐρανοφάντορες”.
Ἐπίσης, μέ μεγάλη συγκίνηση ὁ εὐσεβής λαός τοῦ Θεοῦ βλέπει ἀνθρώπους, ὅπως ἦταν ὁ μακαριστός Σερβίας Παῦλος, γηρασμένος βέβαια ἀπό τά χρόνια, ὅμως μέ τόση ἔντονη τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ σέ αὐτόν, λόγῳ τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὥστε μέσῳ αὐτοῦ τοῦ προτύπου νά ἐπικυρώνεται ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ἡ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Ὅπως τονίζει τό Γεροντικό, στήν Ἐκκλησία θέλουμε γέροντες ‟σοφούς”, σθεναροὺς καὶ ἁγιοπνευματικούς, οἱ ὁποῖοι διά τῆς σοφίας τους, εἰδικά στήν ἐποχή μας, τήν ἐποχή τῶν πολλῶν πειρασμῶν καί τῆς συγχύσεως, μποροῦν νά μᾶς δώσουν λόγο ἀσφαλέστερο ὡς πρός ‟τί ποιείσω ἵνα ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω”. Καλύτερα, λοιπόν, εἶναι οἱ δελφῖνοι νά προσπαθήσουν νά κοιτάξουν πῶς θά ὠφεληθοῦν περισσότερο ἀπό τήν πνευματική σοφία τῶν γηραιῶν Ἐπισκόπων, ὅπου καί ὅταν αὐτή ὑπάρχη, παρά νά μεθοδεύεται ἡ διαδοχή τους, γιά νά πάρη σειρά ὁ ἑπόμενος φίλαρχος ὅποτε καί ὅπου καί ἄν αὐτό συμβαίνη. Καί στήν περίπτωση τοῦ γηραιοῦ Ἀρχιεπισκόπου Εἰρηναίου εἶναι ἔκδηλη αὐτή ἡ πνευματική σοφία.
Ὑψηλά ἱστάμενα πρόσωπα θέλουν
νά ἔχουν ρόλον εἰς τήν τελικήν ἐπιλογήν
Σχετικά μέ τά σταυροπηγιακά μοναστήρια, θά πρέπη νά τονισθῆ ὅτι αὐτά στό παρελθόν ἐξυπηρετοῦσαν ἄλλους σκοπούς καί δέν ἦταν ἔκφραση Πατριαρχικῶν συγκεντρωτικῶν ἐξουσιασμῶν, ἀλλά μέθοδοι προστασίας ἀπό προβληματικές καταστάσεις σέ συγκεκριμένες ἱστορικές περιόδους. Ἄν αὐτός ὁ σκοπός λησμονηθῆ θά ἀναβιώνουμε καταστάσεις, οἱ ὁποῖες ὄχι μόνον δέν ἐπιλύουν προβλήματα, ἀλλά δημιουργοῦν ζητήματα καί τριγμούς στήν ἤδη ὑπάρχουσα κατανομή τοῦ μητροπολιτικοῦ συστήματος στήν Ἑλλάδα. Χαρακτηριστικά ἔγραφε ἡ Πατρίς τοῦ Ἡρακλείου στίς 23/12/19 «Ἡ ἐκλογή τῶν ἡγουμένων δύο Πατριαρχικῶν Σταυροπηγίων τῆς Κρήτης, τῆς Μονῆς Γουβερνέτου καί τῆς Μονῆς Τζαγκαρόλων, σέ Βοηθούς Ἐπισκόπους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη στήν πραγματικότητα ἔχει προκαλέσει μούδιασμα στήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, σύμφωνα μέ ὅσα συζητοῦνται παρασκηνιακά καί… χαμηλόφωνα τίς τελευταῖες ἑβδομάδες.
Ἐκκλησιαστικοί κύκλοι διερωτῶνται τί ἦταν ἐκεῖνο πού ὤθησε τόν Παναγιώτατο, μετά ἀπό 200- 300 χρόνια, ὅπως λένε, νά ἐκλέξει καί νά χειροτονήσει Ἐπισκόπους κληρικούς ἐπί κρητικοῦ ἐδάφους. Ἀνησυχοῦν ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτή ἔρχεται νά σηματοδοτήσει ραγδαῖες ἐξελίξεις καί ἀλλαγές στά ἐκκλησιαστικά πράγματα τῆς Κρήτης, ἀφοῦ ἤδη ἡ συγκεκριμένη ἐκλογή ἔχει δημιουργήσει ἕνα ἰδιότυπο, πρωτοφανές, καθεστώς».
Τό μεγάλο νομοκανονικό καύχημα εἶναι τό αὐτοδιοίκητο τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τό ὁποῖο πηγάζει ἀπό τό ‟αὐτεξούσιον τοῦ ἀνθρώπου”. Ὅταν ἔχουμε κατάργηση τοῦ αὐτοδιοικήτου καί τοῦ αὐτεξουσίου, τότε ἔχουμε συγκεντρωτισμό κατά θλιβερή μίμηση τοῦ παπισμοῦ, τό ὁποῖο εἶναι τελείως ξένο ἀπό τό ὀρθόδοξο φρόνημα. Κατά γενική παραδοχή, ὅσο θά ὑποβαθμίζεται τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα, τόσο καί θά ἀλλοιώνεται τό αὐτοδιοίκητο τῆς Ἐκκλησίας καί θά ἐκφυλίζεται ὁ θεσμός, μέ ἀποτέλεσμα τά κέντρα ἀποφάσεων στά ἐκκλησιαστικά ζητήματα νά μεταφέρωνται ἐκτός τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή στό Φανάρι καί ἄλλες φορές σέ πολιτικούς ἤ οἰκονομικούς παράγοντες. Χαρακτηριστικά ἔγραφε τό fonien.gr «Παρ’ ὅλα αὐτά, ἐπειδή ἡ θέση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης θεωρεῖται ἐξόχως σημαντική, φαίνεται πώς Κρητικοί ἐπιχειρηματίες καί ὑψηλά ἱστάμενα πρόσωπα πού ἕλκουν τήν καταγωγή τους ἀπό τήν Κρήτη, θέλουν νά ἔχουν ρόλο στήν τελική ἐπιλογή τοῦ προσώπου. Μέ δεδομένο βέβαια τό γεγονός πώς ὁ ἴδιος ὁ πρωθυπουργός ἕλκει ἐπίσης τήν καταγωγή του ἀπό τήν Κρήτη, σέ συνδυασμό μέ τό ὅτι ἡ δυτική Κρήτη ἐμφανίζεται παραδοσιακά περισσότερο διεκδικητική στό θέμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου σέ σχέση μέ τήν Ἀνατολική, εἶναι πολύ πιθανό νά δημιουργηθοῦν νέοι συσχετισμοί, ἀλλά καί νά ἀναδειχθοῦν πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐνδεχομένως καί νά βρίσκωνται προσωρινά, ἐκτός κάδρου». Ποτέ ἡ πολιτική ἐξουσία δέν παραιτεῖται ἀπό τό νά ἐκλέγη ἐπισκόπους καί μάλιστα Προκαθημένους καί τό ἐπιτυγχάνει συχνά, ὅταν γλοιώδεις ἐπίσκοποι κολακεύουν τόν κάθε πολιτικό τυραννίσκο. Κοινό μυστικό εἶναι ὅτι ὁ νῦν πρωθυπουργός ἀπαιτεῖ τήν ἐκλογή ἐκλεκτοῦ του γιά τήν Ἀθήνα, ἀνθρώπου παντελῶς ἀκαταλλήλου, ἀλλά καί γιά τήν Κρήτη τά πράγματα εἶναι τό ἴδιο ἄσχημα, μᾶλλον χειρότερα.
Οἱ γεωπολιτικές συνθῆκες μέ τήν γείτονα Τουρκία δυστυχῶς δέν εἶναι καλές καί ἔτσι δέν μπορεῖ νά ἀποκλεισθῆ ὅτι ὁ ἐκκλησιαστικός παράγοντας μπορεῖ νά χρησιμοποιηθῆ, ἄν ὄχι γιά ἄμεση ἐπέμβαση στά ἐσωτερικά τῆς Ἑλλάδος, τουλάχιστον γιά ἔμμεση. Δηλαδή, γιά τήν κάμψη τοῦ πατριωτικοῦ καί ἀκριτικοῦ φρονήματος τῶν ἀκριτικῶν περιοχῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι καί ἡ Κρήτη, μέ τό ψευτοδίλημμα ὅτι γιά νά εἶσαι ὑποψήφιος γιά τόν πατριαρχικό θρόνο καί ὑπαγόμενος στό πατριαρχικό κλῖμα, πρέπει νά τά ἔχης καλά μέ τόν Νομάρχη Κωνσταντινουπόλεως, μέ τίς τουρκικές μυστικές ὑπηρεσίες καί τό βαθύ τουρκικό κράτος. Γιά αὐτό τέτοια παιχνίδια στήν πλάτη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ δέν μποροῦμε νά τά ἀνεχθοῦμε. Δέν θά πρέπη νά ξεχνᾶμε τήν πρόσφατη προδοτική πράξη, μέ τήν παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρου στά ἐγκαίνια τοῦ “Τουρκικοῦ Σπιτιοῦ” στήν Νέα Ὑόρκη τήν 21η Σεπτεμβρίου, παρουσίᾳ τοῦ προέδρου τῆς Τουρκίας Ταγίπ Ἐρντογάν καί τοῦ κατοχικοῦ ἡγέτη, τήν στιγμή μάλιστα πού πραγματοποιοῦνταν ἐπίσημες ἀλλά καί παρασκηνιακές συζητήσεις στά περιθώρια τῆς Γενικῆς Συνέλευσης τοῦ ΟΗΕ γιά τό Κυπριακό.
Τέλος, θέλουμε νά σημειώσουμε ὅτι ὅλη ἡ παραφιλολογία περί πατριαρχικῶν Τόμων ἀνακλήσεώς τους καί περί διευρυμένων ἁρμοδιοτήτων βάσει αὐτῶν τῶν Τόμων ἀπό τό Πατριαρχεῖο, πρέπει νά γνωστοποιοῦνται καί νά ἀνταπαντῶνται μόνον βάσει τῆς νομολογίας τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῆς Χώρας, δηλαδή τοῦ ΣτΕ, τό ὁποῖο τέσσερις φορές ἐν ὁλομελείᾳ ἔκρινε ἀπό αὐτούς τούς τόμους «τό μόνον πού ἰσχύει εἶναι ἡ ἀπαγόρευση δημιουργίας ἀριστίνδην Συνόδων». Γιά αὐτό δέν χρειάζεται νά διαλεγώμεθα ἐπί ἀνυπάρκτων νομικῶν ἀξιώσεων, διότι δίνουμε τήν ἐντύπωση στούς ἐξουσιομανεῖς τοῦ Φαναρίου ὅπου καί ὅποτε αὐτοί δραστηριοποιοῦνται, ὅτι εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀνταλλάξουμε τήν ἐλευθερία μέ νέες μορφές ἐκκλησιαστικῆς δουλείας. Γιά αὐτό ἡ Κρήτη ἀνήκει στούς Κρητικούς καί θά πρέπη νά διαφυλαχθῆ τό καθεστώς της ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, μακριά ἀπό τίς ὅποιες ἐπεμβάσεις εἴτε τοῦ Φαναρίου εἴτε πολιτικῶν ἤ οἰκονομικῶν παραγόντων.
Ὁ Κύριος καί ὁ πιστός λαός θέλουν, ἐκλογή ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μακράν πιέσεων καί ραδιουργιῶν, τοῦ ἀξίου, ἱκανοῦ καί μέ προσωπικότητα Ἐπισκόπου, ἀλλά καί χαρισματικοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Οἱ ὑποψήφιοι εἶναι ὄχι μόνον ὀκτώ, ἀλλά σύν οἱ ἀξιόλογοι Ἀρχιμανδρίτες, Ἱεροκήρυκες, Καθηγούμενοι, κτλ.
