Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Απόσπασμα γραπτοῦ κηρύγματος τῆς Κατοχῆς +Η ΑΛΗΘΕΙΑ+, ἀρ. φυλ. 1, 12 Μαρτίου 1944
Η ανθρώπινη ψυχή διψά την αλήθεια. Είναι έμφυτος η δίψα αυτή, βαθειά ριζωμένη μέσα μας. Είναι τόσον βαθειά, ώστε ο άνθρωπος ζητών και ερευνών να εύρη την αλήθεια παραμερίζει άλλας φυσικάς, επιτακτικάς ανάγκας που έχει το σώμα. Λησμονεί την τροφή, τον ύπνο, την ανάπαυσι και άϋπνος πιέζει τον εαυτόν του, εντείνει τὶς διανοητικὲς του δυνάμεις, αγωνίζεται να πλησιάσει να κατακτήσει την αλήθεια. Και όταν την βρει ή νομίσει ότι την βρῆκε, ώ! τότε ποίος μπορεί να περιγράψει την χαράν του; Σαν άλλος Αρχιμήδης γεμάτος χαρά είναι έτοιμος και αυτός να φωνάξει: Εύρον! Εύρον!
Τα μονοπάτια είναι πολλά και η
μυστική οδός που οδηγεί εις την κορυφή της αληθείας είναι κρυμμένη από
τους πολλούς. Γι’ αυτό ο άνθρωπος μόνος του ερευνών να λύσει τα ύψιστα
προβλήματα περί Θεού, περί ανθρώπου, περί άλλης ζωής πέραν του τάφου,
περιέπεσε και περιπίπτει εις λαβύρινθο αλληλοσυγκρουομένων γνωμών,
θεωριών και υποθέσεων, ώστε ο μελετών την ιστορία της φιλοσοφίας
αναγκάζεται πολλάκις να συμφωνήσει με την γνώμην εκείνου του σοφού, ὁ
οποῖος είπεν ότι η ιστορία της φιλοσοφίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά
ιστορία των πλανών του ανθρωπίνου πνεύματος. Και εάν ακόμη παραδεχθοῦμεν
ότι από την κοπώδη αυτή έρευνα βρίσκει ο άνθρωπος κάτι – τι, το κάτι
αυτό το μεγαλοποιεί τόσον πολύ, ώστε ενώ, όπως λέγει ο Νεύτων, αυτό που
βρῆκε είναι ένα κογχύλι αλιευμένο από τον αχανή της αληθείας ωκεανό, ο
υπερήφανος άνθρωπος το θεωρεί ότι είναι ολόκληρος αλήθεια, που θα
σαρώσει όλα τα ψεύδη. Αλλά δεν περνά πολύς χρόνος και νέα θεωρία
υποστηριζομένη από άλλους έρχεται να ενταφιάσει την προηγουμένη, ίνα και
αυτή η νέα μετ’ ολίγον γίνει παλαιά και αφού λάμψει ως προσωρινόν
μετέωρον εις τον ορίζοντα των ιδεών, ενταφιασθεί αδόξως κάτω από τα
ερείπια των ανθρωπίνων θεωριών, οι δε οπαδοί της Ύλης και Πυρρωνικής
φιλοσοφίας που αμφιβάλλουν εάν υπάρχει αλήθεια, εάν είναι δυνατόν να
ευρεθεί η αλήθεια θα είναι έτοιμοι με το στόμα ενός Ποντίου Πιλάτου να
κινήσουν χλευαστικώς την κεφαλήν των και να επαναλάβουν την ερώτησιν:
«Τι εστίν αλήθεια;»
Τι εστίν αλήθεια; Εις το ερώτημα αυτό της ανθρωπότητος ήλθε ν’ απαντήσει ο Ιησούς Χριστός.
Και εάν κατά την ώραν της Δίκης
Του δεν απήντησεν εις τον Πιλάτον, δι ούς λόγους γνωρίζει Εκείνος,
απήντησε όμως μυριάκις εις την ζωήν Του. Απήντησε ο Ιησούς με τα θαύματά
Του των οποίων ζωηράν εικόνα μας δίδουν οι ιεροί Ευαγγελισταί.
Απήντησεν με την διδασκαλίαν Του, η οποία παρ’ όλα τα πλήγματα των
ψευδοφιλοσόφων και των ψευδοεπιστημόνων εξακολουθεί να λάμπει ως ο ήλιος
και να ελκύει ολοέν ζωηρότερον από γενεάς εις γενεάν το ενδιαφέρον των
ευγενών ψυχών. Απήντησε με την Αγίαν Του ζωήν, ζωήν αφθάστου αγιότητος,
ενώπιον της οποίας αποκαλύπτονται και οι εχθροί Του, οι σταυρωταί Του.
Και δι’ αυτό ο Ιησούς έχων συνείδησιν της μοναδικής Του αποστολής εν τω
κόσμω, γνωρίζων πόθεν έρχεται και που υπάγει, Θεός άμα και άνθρωπος,
Θεάνθρωπος, απευθύνεται προς όλους που διψούν την αλήθειαν και λέγει,
χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος κανείς να τον διαψεύσει: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η
ΑΛΗΘΕΙΑ».
Νέοι! Όσοι, ζητούντες την πηγήν, αντί να εύρητε αυτήν, ευρήκατε
τέλματα θεωριών, ρυάκια ιδεολογικώς ακάθαρτα, όπου υπάρχουν τα νοσογόνα
του ψεύδους μικρόβια: όσοι, αντί να πίνετε το κρυστάλλινο νερό της
αλήθειας πίνετε το δηλητήριον, που σας προσφέρει η σημερινή έκφυλος
κοινωνία και που εις την αρχήν σας φαίνεται ηδύποτον, αλλά εις το τέλος
εγκλείει τον θάνατον: όσοι έχετε δοκιμάσει την απογοήτευσιν, διότι με τα
χάπια, που σου έδωκαν οι άνθρωποι δεν ευρήκατε καμμίαν εσωτερικήν
γαλήνην, καμμίαν λύσιν εις τα αγωνιώδη της ψυχής ερωτήματα, παραμερίσατε
τα εμπόδια, πλησιάσατε. Ιδού πηγή, ο Χριστός. Αυτός είναι ο Δρόμος, που
πρέπει όλοι να ακολουθήσωμεν. Αυτός είναι η Αλήθεια, που πρέπει να
ακούσωμεν: η Ζωή που αξίζει να ζήσωμεν. Έξω από τον Ιησούν και την αγίαν
Του θρησκεία δεν υπάρχει σωτηρία.
Το μικρόν αυτό φυλλάδιον μοναδικόν σκοπόν έχει: Να προσφέρει
ένα μικρό ποτήρι ανέτος από το αθάνατο εκείνο Νερό της αληθείας, που
έφερεν εις τον κόσμον ο Ιησούς Χριστός. Και μία ακόμη ψυχή νέου εάν
πρόκειται να δροσισθεί από τα ζωογόνα νάματα του Χριστού και να
αισθανθεί ότι δια κάτι ανώτερον εγεννήθη εις τον κόσμον τούτον, ο σκοπός
της εκδόσεως του φυλλαδίου θα έχει επιτύχει. Διότι ο κερδίζων μίαν
ψυχήν νέου υπέρ της Αληθείας κερδίζει μίαν μάχην διά μίαν καλλιτέρα ζωήν
της αύριον.