ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Φιλιπ. β΄ 5-11
5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28
38 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.
ια΄ 27 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΥΛΑΚΙΩΤΗΣ
Στίς 8 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Ἀθανασίου. Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος καταγόταν ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί ἐπισήμους. Ὁ πατέρας του, ἀφοῦ τοῦ παρέδωσε ὁ ἴδιος τά πρῶτα γράμματα, τόν ἔστειλε σέ ἑλληνικό σχολεῖο, στό ὁποῖο ἦταν δάσκαλος ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος. Κατόπιν πῆγε στή Σχολή τοῦ Βατοπαιδίου, στό Ἅγιο Ὄρος καί στήν Κωνσταντινούπολη, γιά τελειότερη μόρφωση, ἐπειδή ἦταν ἐπιμελής καί εὐφυής. Ὅταν γύρισε στήν πατρίδα του συναναστρεφόταν μέ μορφωμένους ἀνθρώπους ἀπό διάφορα μέρη τοῦ κόσμου πρός ἀναζήτηση ὁμιλίας. Συνομιλώντας κάποτε μέ ἕνα τοῦρκο ἐμίρη σχετικά μέ τήν πίστη τοῦ εἶπε μέ ἁπλότητα ὅτι “ἡ δική σας πίστη στέκεται σέ αὐτά τά λόγια”, τότε αὐτός τόν κατηγόρησε ὅτι ἔκανε δημόσια ὁμολογία καί ὅτι τούρκεψε. Ὁ Ἀθανάσιος τότε τοῦ ἀνέφερε ὅτι οὔτε τούρκεψε ἀλλά καί οὔτε ὁμολόγησε ὅτι ἔγινε μωαμεθανός. Ὁ ἐμίρης ὅμως τόν ὁδήγησε στόν δικαστή στήν Θεσσαλονίκη, ὁ ὁποῖος πιεζόμενος ἀπό τούς τούρκους τόν κατηγόρησε ὅτι περιέπαιξε τήν θρησκεία τους. Ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ὁμολόγησε τότε δημόσια ὅτι εἶναι χριστιανός, μέ ἀποτέλεσμα νά τόν φυλακίσουν μήπως καί ἀλλάξει γνώμη. Μετά ἀπό ἀρκετές ἡμέρες ὁ δικαστής τόν βγάζει ἀπό τήν φυλακή καί τόν προτρέπει νά ἀλλαξοπιστήση. Ὁ Ἀθανάσιος ὅμως ἔμεινε σταθερός καί ἀμετάπιστος, γιά αὐτό οἱ Τοῦρκοι τόν κρέμασαν ἔξω ἀπό τήν πόλη. Ἔτσι ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἀθανάσιος σέ ἡλικία εἴκοσι πέντε ἐτῶν, στίς 8 Σεπτεμβρίου τοῦ 1774, τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου, ἔλαβε τόν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
