Η Μεταμόρφωση του Χριστού, όπως και κάθε άλλο γεγονός, γιορτάζεται από την Εκκλησία με τη θεία Λειτουργία, επειδή μ’ αυτήν φανερώνεται η βασιλεία του Θεού. Αυτό ομολογούμε κάθε φορά που βρισκόμαστε στην έναρξη της θείας Λειτουργίας: «Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος…»
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το γεγονός της Μεταμορφώσεως. Φανερώνεται η Βασιλεία τού εν Τριάδι Θεού.
Στο κέντρο όλης της ιστορίας ευρίσκονται τα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, ο Πατήρ που ομιλεί, ο Ιησούς Χριστός που μεταμορφώνεται και δείχνει τη θεία του δόξα, και το άγιο Πνεύμα με τη νεφέλη που σκεπάζει όλους.
Κοντά στην Αγία Τριάδα είναι οι δύο άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης ως αντιπρόσωποι των προφητών και οι τρεις μαθητές ως εκπρόσωποι των αποστόλων.
Όλα αυτά τα πρόσωπα, τα θεία και τα ανθρώπινα, είναι τα βασικά πρόσωπα που προσδιορίζουν την αληθινή Εκκλησία, τη Βασιλεία του Θεού, διότι η Βασιλεία του Θεού δεν είναι παρά η Εκκλησία του Χριστού στη δόξα της.
Τι σημαίνουν όμως όλες αυτές οι αλήθειες για μας, για τον καθένα απλοϊκό άνθρωπο που παλεύει μέρα και νύχτα μέσα στον κόσμο μας για την επιβίωσή του; Όπως η Ορθόδοξη Παράδοση μας εξηγεί:
Μας δείχνουν τον αληθινό προορισμό μας. Όλοι όσοι γεννηθήκαμε σ’ αυτόν τον κόσμο έχουμε ένα τελικό προορισμό. Κι αυτός δεν είναι απλώς να μεγαλώσουμε, να απολαύσουμε κάποιες χαρές, να ικανοποιήσουμε κάποιες προσωρινές γήινες επιθυμίες, αλλά να ζήσουμε αιώνια και για πάντα ευτυχισμένα.
Αυτό σημαίνει να είμαστε για πάντα μαζί με τον Θεό. Κι αυτό επιτυγχάνεται με την είσοδό μας και τη μόνιμη παραμονή μας στη Βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό περισσότερο από κάθε τι άλλο μας ενδιαφέρει στην πραγματικότητα η Βασιλεία του Θεού.
Βασική όμως προϋπόθεση για την είσοδό μας στη Βασιλεία του Θεού είναι η μεταμόρφωσή μας, δηλαδή η αλλαγή μας ώστε να μπορούμε να βλέπουμε τον Χριστό στη δόξα του και να ζούμε κοντά του. Και μόνον εάν αποκτήσουμε καθαρή καρδιά και ανακαινισμένο νου με τη μετάνοια και τη χάρη του Θεού, μόνον τότε μπορούμε να δούμε τη δόξα του Χριστού, όπως το είπε ο ίδιος ο Χριστός: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».
Όμως η ελευθερία, με την οποία είμαστε πλασμένοι, μας δίνει δύο δυνατότητες: ή να μεταμορφωθούμε υπακούοντας στο θέλημα του Θεού ή να παραμορφωθούμε αντιστεκόμενοι στο θέλημα του Θεού και υπακούοντας στο θέλημα του αντιχρίστου. Η μεταμόρφωση του ανθρώπου είναι έργο του Χριστού και η παραμόρφωση του ανθρώπου έργο του αντιχρίστου. Ο καθένας μας απλώς αποφασίζει με τίνος το μέρος θα πάει.
Όσο για τα αποτελέσματα, αυτά είναι ολοφάνερα σε κάθε περίπτωση. Η παραμόρφωση ως έργο του Σατανά φαίνεται καθαρά στο περιστατικό του δαιμονισμένου παιδιού, που συναντούν ο Χριστός και οι μαθητές του αμέσως μόλις κατεβαίνουν από το όρος της Μεταμορφώσεως. Είναι αυτό που φεύγει από το σπίτι, που άλλοτε πέφτει στη φωτιά και άλλοτε στο νερό, αυτό που σχίζει τα ρούχα του, που πετάει πέτρες, που αφρίζει και τρίζει τα δόντια του.
Αυτής της παραμόρφωσης είναι αποτέλεσμα και η παραμόρφωση και ο θάνατος τόσο του φυσικού περιβάλλοντος, όσο και αυτής της εξόντωσης του ανθρώπου.
Όλοι μας είμαστε καθημερινά μάρτυρες της ανυπολόγιστης οικολογικής καταστροφής στον πλανήτη μας με την αλόγιστη εκπομπή καυσαερίων, την τρύπα του όζοντος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την καταστροφή των δασών, την εξαφάνιση ζώων, την παρατεταμένη ξηρασία, τις ατέλειωτες πυρκαγιές, τι πλημμύρες, τη μόλυνση των υδάτων, αλλά και των τροφών.
Από το άλλο μέρος όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τη χαλάρωση των ηθών, την αύξηση της εγκληματικότητας, τη διάλυση της οικογένειας, την εξάπλωση των ναρκωτικών, την έλλειψη σεβασμού, την αδιαφορία για τον πλησίον, την ευκολία με την οποία οδηγούνται νέοι άνθρωποι στην αυτοκτονία.
Παραλάβαμε από τον Θεό ένα κόσμο παράδεισο και τον παραμορφώσαμε με τις αδίστακτες αμαρτίες μας, τον μετατρέψαμε σε αληθινή κόλαση.
Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει να γιορτάζει τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, για να μας πει ότι η Εκκλησία γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχει, για να μεταμορφώσει τον κόσμο και τον άνθρωπο. Κι αυτό μπορεί να το κάνει και το κάνει. Όμως αυτό το αντιλαμβάνονται και το βιώνουν μόνον εκείνοι που ζουν ενσυνείδητα κοντά της, υπακούν στις εντολές του Θεού και πορεύονται τον δρόμο της αγιότητας.
Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Μύρου
