Του Γεωργίου Παυλίδη, Θεολόγου
"Σεβασμιώτατε, με πολύ σεβασμό στην αρχιερωσύνη σας επιθυμώ να υποβάλλω ορισμένα ερωτήματα σε σχέση με το κείμενό σας, που αναρτήθηκε στην Romfea.gr σήμερα Τρίτη 31 Αυγούστου και που η κατάρτιση και το επίπεδο των θεολογικών σας γνώσεων καθιστούν εύκολα απαντήσιμα.
Ερώτημα πρώτον: Σε περίπτωση σοβαρών παρενεργειών του οιουδήποτε φαρμακευτικού σκευάσματος εκείνος που το προτείνει φέρει ευθύνη για ενδεχόμενο θάνατο του υποβληθέντος σε αυτό; Αν ναι, ποιές είναι οι συνέπειες για έναν κληρικό οιοδήποτε βαθμού ιερωσύνης;
Ερώτημα δεύτερον: Γιατί δεν λαμβάνεται υπόψη η ιατρική γνώση και γνώμη διεθνώς έγκριτων και διακεκριμένων ειδικών εντός και εκτός επικρατείας που διαφοροποιούνται από την υποχρεωτική και επιβαλλόμενη χρήση της "αποκλειστικής" αυτής μεθόδου αντιμετώπισης του προβλήματος;
Ερώτημα τρίτον: Αγνοεί ένας Ιεράρχης της υμετέρας περιοπής και κατάρτισης τα γραφόμενα του προσφάτως ανακηρυχθέντος εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου; (Πνευματική αφύπνιση, Πνευματικός αγώνας. Εκδ.Ι.Ησ.Σουρωτής).
Ερώτημα τέταρτο: Εάν ο Χριστός μας σέβεται στο έπακρο την απόλυτη ελευθερία του ανθρώπου πώς μπορεί να ειδοθεί η υποχρεωτική αποδοχή -άνευ ανάληψεως ουδεμίας ευθύνης από τον εντολέα- μιας ιατρικής πράξης που μπορεί να επιφέρει το θάνατο ή σοβαρότατες συνέπειες στη ζωή ενός πλήρως υγιούς ανθρώπου και δη μικρών παιδιών...;
Ερώτημα πέμπτον: Γνωρίζετε καλά από την εκκλησιαστική ιστορία ότι και σύνοδοι και τοπικές κοινότητες αλλά και εκκλησιαστικά πρόσωπα υψηλού κύρους και αποδοχής την εποχή που δρούσαν καταδικάστηκαν είτε από οικουμενικές συνόδους είτε από τη συνείδηση του εκκλησιαστικού πληρώματος στην συνέχεια της ζωής της εκκλησίας μας. Ο μονοφυσιτισμός και ο αρειανισμός είναι ενδεικτικά παραδείγματα της εμμονής ενός ή περισσοτέρων ανθρώπων σε μία γνώμη που θεωρούσαν εκείνη τη χρονική στιγμή ως την μόνη αλήθεια. Αν αυτό συνέβη σε θεολογικά ζητήματα τι πιθανότητες απόκλισης της μόνης Αλήθειας υπάρχουν σε ένα ιατρικό ζήτημα στο οποίο ακόμη και οι καθ' ύλην αρμόδιοι εκφράζονται αντιφατικά;
Ερώτημα έκτον: Ποιός σας δικαιοδοτεί να χαρακτηρίζετε με ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς (προκατειλημμένους, συνομωσιολόγους κ.α.) ανθρώπους που είτε ακολουθούν πιο επιφυλακτική στάση απέναντι σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση εκφοβισμού και απειλών ως και στέρησης εργασιακών δικαιωμάτων είτε εμπιστεύονται πλήρως ("πάσαν την ζωήν ημών") τη ζωή τους στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό;
Υπενθυμίζουμε απλώς ότι και ο υποβληθείς στο σκεύασμα αυτό εξακολουθεί να μεταφέρει ιικό φορτίο στον συνάνθρωπο του, ως πιστοποιούν οι ειδικοί στα ΜΜΕ.
Εάν σεις, ο πνευματικός μας πατέρας, ως το στόμα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος διχάζετε τους ανθρώπους, πού θα απευθυνθούν όσοι για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους δεν συνάδουν με την τακτική αυτή;
Υπενθυμίζουμε εδώ με πολύ σεβασμό ότι άνθρωποι υψηλού πνευματικού κύρους και εγνωσμένης αξίας και εκτός των ορίων της πατρίδας μας εντός και εκτός Αγίου όρους -των οποίων τα ονόματα δεν θα αναφέρουμε για ευνόητους λόγους- έχουν πάρει δημοσία θέση και παραπέμπουν σε λόγους συγχρόνων Αγίων Πατέρων της εκκλησίας μας καθώς και στην προφητική παράδοση της εκκλησίας μας που συνιστά αναπόσπαστο μέρος της πίστεως μας.
Αναμένοντας με ειλικρινές ενδιαφέρον τη διασάφιση αυτών των θεμάτων από έναν ιεράρχη που θεωρούσαμε και θεωρούμε ως πατέρα μας. Ευλογείτε Σεβασμιώτατε.
