Ἀναφέρεται στὴν Γένεση/ 6, στ. 5-7: Γιατί ἔγινε ὁ κατακλυσμὸς τοῦ Νῶε; «Εἶδε Κύριος ὁ Θεός, ὅτι ἐπληθύνθησαν οἱ κακίες τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ὁ κάθε ἕνας «διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας· …Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὅν ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους, καὶ ἀπὸ ἑρπετῶν ἕως τῶν πετεινῶν τοῦ Οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην (μετενόησα) ὅτι ἐποίησα αὐτούς».
«Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητας, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνὸς» (Ρωμ. 3,12).
(: Ὅλοι παρεκτράπηκαν ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς, καὶ συγχρόνως ἐξαχρειώθηκαν. Δὲν ὑπάρχει κανείς, ποὺ νὰ ἐνεργῆ τὸ ἀγαθό. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας).
Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης ἀναφέρει γιὰ κάποιον διεφθαρμένο δημότη κάποιας πόλεως ποὺ ξαφνικὰ ἀπέκτησε κάποια κατάνυξη καὶ πῆγε καὶ ἐκάρη μοναχός· ὅμως δὲν ἔπαυσε καθόλου νὰ κάνη τὶς πονηρὲς πράξεις του (κοίταξε τὸ ἀπροσποίητο τοῦ ὁσίου πατέρα, ὁ ὁποῖος δὲν ἀκριβολογεῖ στὴ σύνταξη). Συνέβη λοιπὸν νὰ πεθάνη ὁ ἐπίσκοπος τῆς πόλεως, ὁπότε ἐμφανίζεται σὲ κάποιον ἅγιο ἄντρα ἄγγελος τοῦ Κυρίου λέγοντάς του. Πήγαινε καὶ προετοίμασε τὴν πόλη, νὰ χειροτονήσουν ἐπίσκοπο ἕνα ἀπὸ τὴν πόλη. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔφυγε ἔκανε αὐτά, ποὺ τοῦ διατάχθηκαν. Καὶ ἀφοῦ χειροτονήθηκε αὐτός, ποὺ προαναφέρθηκε, ἀπὸ τοὺς δημότες, ἢ μᾶλλον ὁ δημότης, ἄρχισε μὲ τὸν νοῦ του νὰ φαντάζεται καὶ νὰ ἀλαζονεύεται. Καὶ ἐμφανίστηκε σ’αὐτὸν ἄγγελος τοῦ Κυρίου καὶ εἶπε: «Γιατί ἀλαζονεύεσαι ἄθλιε, πού, ἐνῷ ἤσουν ἀνάξιος τῆς ἱερωσύνης, ἔγινες ἐπίσκοπος; Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ πόλη τέτοιου ἐπισκόπου εἶναι ἄξια. Μάθε λοιπὸν ὅτι χειρότερος ἀπὸ σένα δὲν ὑπῆρχε γι’ αὐτὴ τὴν πόλη.
Γιατί ἆραγε ἐπέτρεψεν ὁ Θεὸς
τὴν πτῶσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως;
Λέγεται γιὰ κάποιον ἀσκητή, ποὺ λίγο μετὰ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλεως εἶδε ἐπάνω στὴν ἁγία Πρόθεση ἐρειπωμένου Ναοῦ μία γουρούνα μὲ τὰ νεογνά της καὶ ἄρχισε νὰ κλαίη καὶ νὰ ὀδύρεται. Τότε ἐνεφανίσθη Ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέγει: «Ἀββᾶ, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ὅτι αὐτό, ποὺ εἶδες, εἶναι πιὸ εὐάρεστο στὸν Κύριο ἀπὸ τὴν ἀναξιότητα τῶν ἱερέων, ποὺ λειτουργοῦσαν προηγουμένως;». Καὶ ὁ Ἄγγελος ἔγινε ἄφαντος. Τέτοια ἦταν ἡ πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ πτώση τοῦ Κλήρου τότε.
Ἀναφέρεται ἐπίσης ὅτι τὴν παραμονὴ τῆς πτώσεως τῆς Πόλεως 28 Μαΐου 1453 ἔβλεπαν Ἕλληνες καὶ Τοῦρκοι καὶ ὁ ἴδιος ὁ Μωάμεθ ἕνα σύννεφο μὲ μία φωτεινὴ στήλη (γραμμὴ) νὰ περιφέρεται ἐπὶ τρεῖς ὧρες πάνω ἀπὸ τὴν Πόλη καὶ μετὰ νὰ ἀνεβαίνη στὸν Οὐρανό. Ὁ Μωάμεθ κατάλαβε τί συνέβαινε, ἐπειδὴ ἡ μητέρα του ἦταν Ὀρθόδοξη καὶ εἶπε: «τοὺς ἐγκατέλειψε ἡ Παναγία, σήμερα ἡ Πόλη θὰ πέση». Καὶ ἔτσι καὶ ἔγινε. Ἀναφέρεται δὲ ὅτι ἡ Κυρία Θεοτόκος παρουσιάσθηκε σὲ κάποιον εὐλαβῆ Γέροντα καὶ τοῦ εἶπε: «Γιὰ δύο λόγους ἐγκατέλειψα τὴν Πόλη. Ὁ ἕνας λόγος ἦταν ὅτι πωλοῦσαν τὸν Υἱόν μου (δηλαδὴ ὅταν οἱ ἱερεῖς κοινωνοῦσαν κάποιον, ζητοῦσαν χρήματα), καὶ ὁ ἄλλος ἦταν ὅτι δὲν στηρίχθηκαν σὲ μένα, ἀλλὰ στὸν Πάπα». Λέγεται ὅτι τὴν ἔκαναν τὴν «ἕνωση» μὲ τὴν τέλεση τῆς κοινῆς θ. Λειτουργίας τὴν 13ην Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1452 παρουσίᾳ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ἀρχῶν καὶ τοῦ Αὐτοκράτορος.
Κάθε λοιπὸν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ πτώση ὁδηγεῖ στὴν ὑποδούλωση καὶ τὴν γενικὴ καταστροφή. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς λυπηθῆ καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήση στὴν μετάνοια, διότι ὅλα τὰ ὡς ἄνω πάλι συμβαίνουν καὶ σήμερα.
