Διότι και τον πατέρα μας αγαπάμε, αλλά τη μητέρα μας περισσότερο.
Όπου να πάμε, «μαμά»!
Και η μητέρα ασκεί μεγαλύτερη επίδραση στο παιδί.
Γιατί αυτό από μικρό είναι όλο στην αγκαλιά της.
Ο πατέρας πάει κι έρχεται. Βλέπει μια φορά, δύο, το παιδί, ενώ η μητέρα όλη την ημέρα.
Ώσπου να πάει το παιδί έξι ετών, όλο στη μητέρα πηγαίνει.
Έπειτα πάει στο σχολείο, γυρίζει πάλι στη μητέρα.
Ε, πάλι μεγαλώνει, αλλά πάλι στη μητέρα, πάλι στη μητέρα.
Πηγαίνει και στον πατέρα, αλλά περισσότερο στη μητέρα.
Ο πατέρας δίνει και κανένα μπάτσο στα παιδιά.
Η μάνα δεν δίνει. Ε, δεν δίνει.
Δεν μπορεί να δώσει, δεν μπορεί να δώσει… έχει το μητρικό φίλτρο βλέπεις.
Οι Απόστολοι που ήσαν άνδρες και μετά τη σταύρωση του Χριστού πήγαν και κλείστηκαν και κλείσαν και τις πόρτες. Άνδρες όντες!
Οι γυναίκες; Το μητρικό.
Ούτε φόβο των Ιουδαίων, ούτε φόβο των φυλάκων.
Πήγαν να μυρίσουν [να αλείψουν με μύρα] το σώμα του Χριστού, γι’ αυτό και πρώτες είδαν την Ανάσταση.
Ενώ οι Απόστολοι κρύφτηκαν, κλείσαν και τις πόρτες, να μην παν οι Εβραίοι. Έτσι είναι.
Το μητρικό, να πούμε, έτσι.
Το μητρικό δεν λογαριάζει τίποτε, ούτε φόβο, ούτε τίποτε.
Γι’ αυτό περισσότερη επίδραση έχει η μητέρα, να τους παραδώσει το καλό.
Κι ο πατέρας, αλλά όχι στο βαθμό που μπορεί η μητέρα!
Από Το Βιβλίο Του Καθηγητή Γεωργίου Κρουσταλάκη, “Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, Ο Θεολόγος Και Παιδαγωγός Της Ερήμου”, Των Εκδόσεων Εν Πλω.
