Κατήχησις μυσταγωγικὴ Δ΄:
«ΠΕΡΙ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ»
Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων
3ον- Τελευταῖον
Η΄. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Σολομώντας στὸ βιβλίο τοῦ Ἐκκλησιαστῆ, ὑπονοώντας αὐτὴ ἀκριβῶς τὴ Χάρη, ἔλεγε: «Δεῦρο, φάγε ἐν εὐφροσύνῃ ἄρτον σου (:ἔλα, λοιπόν, καὶ φάε μὲ εὐφροσύνη τὸν ἄρτο σου)» [Ἐκκλ. 9,7], τὸν πνευματικὸ ἄρτο σου. «Δεῦρο(:ἔλα!)». Προσκαλεῖ μὲ τὴ σωτηριώδη κλήση, ποὺ γίνεται πρόξενος μακαριότητας· «καὶ πίε ἐν καρδίᾳ ἀγαθῇ οἶνόν σου (:καὶ πιὲς μὲ ἀγαθὴ καρδιὰ τὸν οἶνο σου)»[Ἐκκλ.9,7], τὸν πνευματικὸ οἶνο, «καὶ ἔλαιον ὑπὲρ κεφαλῆς σου ἐκχύσθω (:κι ἂς χυθεῖ λάδι πάνω στὸ κεφάλι σου)» [πρβ. Ἐκκλ. 9,8]. Βλέπεις πὼς ἐδῶ ὑπονοεῖ καὶ τὸ Μυστήριο τοῦ Χρίσματος;
Καὶ «διαπαντὸς ἔστω σου τὰ ἱμάτια λευκά, ὅτι ηὐδόκησε Κύριος τὰ ποιήματά σου (:ἂς εἶναι γιὰ πάντα λευκὰ τὰ ἐνδύματά σου, γιατί ὁ Κύριος εὐαρεστήθηκε καὶ ἀναπαύτηκε ἀπὸ τὰ ἔργα σου)»[πρβ. Ἐκκλ. 9,8,7]. Τώρα ἀναπαύθηκε καὶ εὐαρεστήθηκε ὁ Κύριος ἀπὸ τὰ ἔργα σου· διότι πρὶν νὰ προσέλθεις καὶ νὰ λάβεις τὴ Χάρη μὲ τὰ μυστήρια τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος, τὰ ἔργα σου ἦταν «ματαιότης ματαιοτήτων (:γεμάτα ματαιότητα καὶ ἐξυπηρετοῦσαν μάταιους σκοποὺς)» [Ἐκκλ. 1,2].
Τώρα ὅμως ἔβγαλες τὰ παλαιὰ ἐνδύματα καὶ ἀφοῦ φόρεσες τὰ πράγματι λευκά, δηλαδὴ τὰ πνευματικά, πρέπει νὰ εἶσαι ἔτσι λαμπροφορεμένος σὲ ὅλη σου τὴ ζωή. Λέγοντας βέβαια αὐτό, δὲν ἐννοῶ ὅτι πρέπει νὰ φορᾶς πάντοτε λευκὰ ροῦχα, ἀλλὰ νὰ περιβάλλεις τὸ σῶμα σου μὲ τὴν πραγματικὰ λευκή, λαμπρὴ καὶ πνευματικὴ περιβολή, γιὰ νὰ λές, ὅπως καὶ ὁ μακάριος Ἡσαΐας εἶπε: «Ἀγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου ἐπὶ τῷ Κυρίῳ· ἐνέδυσε γὰρ με ἱμάτιον σωτηρίου, καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης περιέθηκέ μοι (:ἂς γεμίσει ἀπὸ ἀγαλλίαση ἡ ψυχή μου γιὰ τὸν Κύριό μου, γιατί μὲ ἔντυσε μὲ ἔνδυμα, ποὺ χαρίζει τὴ σωτηρία καὶ μὲ χιτώνα, ποὺ μὲ γεμίζει εὐφροσύνη)»[Ἡσ.61,10].
Θ΄. Τώρα λοιπὸν ποὺ πληροφορήθηκες αὐτά, ὅτι δηλαδὴ ὁ ἄρτος ποὺ βλέπουμε κατὰ τὴ Θεία Μετάληψη, ἂν καὶ εἶναι ἄρτος κατὰ τὴ γεύση, ὅμως δὲν εἶναι ἁπλὸ ψωμί, ἀλλὰ Σῶμα Χριστοῦ, καὶ ὁ οἶνος ποὺ μεταλαμβάνουμε, παρόλο ποὺ ἡ γεύση Του εἶναι τέτοια, ὅμως δὲν εἶναι ἁπλὸ κρασί, ἀλλὰ εἶναι Αἷμα Χριστοῦ καὶ ὅτι, μιλώντας γι’ αὐτά, ἔψαλε παλιὰ ὁ Δαβίδ: «Καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει, τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ (:καὶ ὁ ἄρτος στηρίζει τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ δίνει δύναμη στὸ σῶμα του, ὥστε νὰ γίνει ἁπαλὸ καὶ ἱλαρὸ τὸ πρόσωπο ποὺ ἀλείφτηκε μὲ λάδι)»[Ψαλμ.103,15], στηρίξου πνευματικά, καθὼς μεταλαμβάνεις αὐτὸ ὡς πνευματικὸ ἄρτο καὶ κάνε ἱλαρὸ τὸ πρόσωπο τῆς ψυχῆς σου. Ἄς σοῦ χαρίσει ὁ Θεὸς αὐτὴ τὴ δωρεὰ νὰ ἔχεις τὸ πρόσωπό σου πάντα ἀκάλυπτο, ἀπὸ τὴν καθαρὴ συνείδηση ποὺ θὰ σοῦ χαρίζει τὴν παρρησία.
Καὶ νὰ ἀντιφεγγίζεις τὴ δόξα τοῦ Κυρίου[πρβ. Β΄ Κορ.3,18: «ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος (:καὶ ὅλοι ἐμεῖς μὲ ξέσκεπο τὸ πρόσωπο τοῦ ἐσωτερικοῦ μας ἀνθρώπου σὰν καθρέφτες πνευματικοὶ δεχόμαστε καί ἀντανακλοῦμε τὴ δόξα τοῦ Κυρίου. Κι ἔτσι μεταμορφωνόμαστε καὶ παίρνουμε τὴν ἴδια ἔνδοξη εἰκόνα τοῦ Κυρίου. Καὶ προοδεύομε ἀπὸ ἕνα βαθμὸ δόξας σὲ ἄλλο ἀνώτερο βαθμό, ὅπως εἶναι ἑπόμενο νὰ προοδεύει ὁ ἄνθρωπος ποὺ φωτίζεται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ Ὁποῖος εἶναι ὁ Κύριος)»] καὶ νὰ ἀνεβαίνεις ἀπὸ δόξα σὲ δόξα, ἑνωμένος μὲ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, στὸν Ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
– Κατηχήσεις ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, ἐκδόσεις «Ἑτοιμασία» Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Καρέας 1999[β΄ἔκδοση], μετάφραση: ἀρχιμανδρίτου Ἀντωνίου Ρωμαίου καὶ τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Καρέας, σελίδες 618-627.
– Π. Τρεμπέλα, Ἡ Καινὴ Διαθήκη μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν κοινὴ νεοελληνική), ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2014.
– Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Κείμενον καὶ ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τριακοστὴ τρίτη, Ἀθήνα 2009.
– Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα, Κείμενον καὶ σύντομος ἀπόδοσις τοῦ νοήματος ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2005.
– Π.Τρεμπέλα, Τὸ Ψαλτήριον μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν κοινὴ νεοελληνική), ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἔκδοση τρίτη, Ἀθήνα 2016.
