Και τι δεν μας λένε οι Πατέρες για την εξομολόγηση! Βασισμένοι σε πλήθος χωρίων της Αγ. Γραφής, αλλά και προσώπων (όπως ο Δαβίδ, ο ληστής, η πόρνη κ.λπ.) και παραβολών του Χριστού (όπως του Τελώνη και του Φαρισαίου, του Ασώτου, των μυρίων ταλάντων), μας τονίζουν πως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπήρξε ομολογία και εξομολόγηση των αμαρτιών, με αποτέλεσμα να επιτύχουν στο τέλος τη δικαίωση. Γιατί σε κάθε περίπτωση τα δάκρυα της μετάνοιας καθαρίζουν, η εξομολόγηση δικαιώνει!
Ναι, η συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας είναι πάρα πολύ σημαντική, όμως πρέπει να έχει και συνέχεια, που είναι η ομολογία και η εξομολόγηση των ίδιων των αμαρτιών μας όσων μεγάλων κι αν είναι. Εκείνοι, ελεήθηκαν απ’ τον Θεό, γιατί εξομολογήθηκαν! Δεν έγινε όμως το ίδιο με τον Καίν, τους Ιουδαίους κ.λπ., αν και τους κάλεσε προς τούτο ο Θεός. Γι’ αυτό και ο Άγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος ζητούσε από εκείνους που πήγαιναν να βαπτισθούν την εξομολόγηση πριν από το βάπτισμα, όχι επειδή τη χρειαζόταν αυτός ο ίδιος, αλλά επειδή κατ’ εντολή του Θεού φρόντιζε για τη σωτηρία τους.
Επιπλέον οι Πατέρες μας αναλύουν τις ιδιότητές της, μας εξηγούν γιατί αυτή είναι εξαιρετικά αναγκαία και απαραίτητη για όλους μας, τις μεγάλες ωφέλειες που έχουμε απ’ αυτήν, το πώς ακριβώς πρέπει να γίνεται (την θέλουν να είναι ως τη θυσία του Αβραάμ, δηλαδή ως θυσία της συντετριμμένης καρδιάς μας!), σε ποιους πρέπει να γίνεται, πώς να τους αναζητούμε και ποια η στάση μας απέναντί τους, μας ενθαρρύνουν να μην απογοητευόμαστε όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, απαντούν σε πολλές απορίες κι αντιρρήσεις μας, αλλά και το πώς να υπερβαίνουμε τα εμπόδια του πονηρού, όπως τη ντροπή για παράδειγμα.
Γιατί, όπως υποστηρίζουν, οι δαίμονες πολλές φορές συνηθίζουν ή να μας πείθουν να μην εξομολογούμαστε, ή να παρουσιάζουμε ότι δήθεν άλλοι διέπραξαν τα πλημμελήματά μας, ή να κατηγορούμε κάποιους άλλους ως αίτιους των αμαρτιών μας!
Μας τονίζουν ακόμη πως το να εξομολογείται κανείς και να κατηγορεί τα αμαρτήματα του, είναι δικαιοσύνη κι αρετή. Γιατί αν δεν ήταν, δεν θα έδινε γι’ αυτήν αμοιβή ο Θεός. Tο ότι πράγματι έχει αμοιβή η εξομολόγηση το λέγει ο ίδιος ο Θεός δια του προφήτη Του: «Λέγε πρώτος εσύ τα αμαρτήματά σου για να δικαιωθείς» (Hσ. 43, 25). Πες την αμαρτία, για ν’ απαλλαγείς απ’ την αμαρτία σου!
Ναι «η ομολογία των σφαλμάτων αφανίζει τα σφάλματα», συνεπώς και το όποιο τους βάρος, το τόσο θλιβερό τους φορτίο! Μήπως σήμερα, στην τόσο αγχωτική εποχή μας, που τα ψυχολογικά προβλήματα μας καταδυναστεύουν λίγο ως πολύ όλους, τελικά αυτό που μας λείπει είναι η λύτρωση της εξομολογήσεως; Ας το σκεφτούμε!
Και μην ξεχνάμε! Η μεγάλη, ανυπόφορη και διαρκής λύπη που προκαλεί η αμαρτία, τελικά εξαλείφεται με τη μικρή εκείνη λύπη, ας πούμε, που έχει η εξομολόγηση! …
[Απ’ το πρόλογο του βιβλίου «ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ Η ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ» του Κ.Γ.Παπαδημητρακόπουλου]
