Επιτέλους έγινα 15 χρονών! Δεν είμαι πια το νιάνιαρο που ξέρατε! Μεγάλωσα! Βρίσκομαι στην εφηβεία! Κι αυτό πρέπει όλοι να το καταλάβουν. Με πρώτους τους γονείς μου!
Στ’ αλήθεια, ποιος δεν το έχει πει αυτό, καλοί μου φίλοι; Ποιος δεν έχει νοιώσει υπερήφανος γι’ αυτήν την ηλικιακή … κατάκτηση; Ακόμη κι απ’ τις μικρότερες ηλικίες το λέγαμε, ακόμη και τότε που είμαστε παιδιά! Σας θυμίζω… "Θα πάμε στο σχολείο", δηλαδή την πρώτη τάξη δημοτικού, λέγαμε και καμαρώναμε πολύ! Το ίδιο και στις επόμενες τάξεις, και στην έκτη του δημοτικού ιδιαίτερα! Το 15άρης, όμως, είναι κάτι άλλο! Όπως και το 16άρης, το 17άρης και το 18άρης, γιατί όχι;
Κι είναι κάτι το διαφορετικό, και το λέμε για να το ακούσουν όλοι, με την έννοια ότι ως μεγάλοι πια που είμαστε, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε! Να ορίζουμε εμείς τη ζωή μας κι όχι να μας την ορίζουν! Να κινούμαστε όπως μας κατέβει, να δρούμε όπως μας αρέσει, υιοθετώντας απολύτως συμπεριφορές και πρακτικές των μεγάλων!
Ωστόσο, αυτή ακριβώς η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε φίλοι, θέλει πάρα πολύ προσοχή και ιδιαίτερα στην εποχή μας. Από μας εξαρτάται να γίνει ή για το καλύτερο ή για το χειρότερο! Και να στιγματίσει για πάντα τη ζωή μας!
Να τι θέλουμε να πούμε…
Δεν μεγαλώσαμε και γίναμε 15άρηδες, ή και 16άρηδες, 17άρηδες και 18άρηδες για … την αμαρτία! Για να ξενυχτάμε δηλαδή, να γυρίζουμε εδώ κι εκεί ανεξέλεγκτα, μόνοι ή και με την όποια παρέα και τον όποιο φίλο, να κάνουμε αυτό ή εκείνο το αμαρτωλό, που ανήκει σαφώς στην κακή και την αμαρτωλή συμπεριφορά κάποιων μεγάλων και όχι όλων των μεγάλων.
Μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε για να είμαστε πιο ώριμοι, πιο σοβαροί, πιο μετρημένοι, πιο υπεύθυνοι, πιο ολοκληρωμένοι ως προσωπικότητες, δρώντας ανώτερα, παίρνοντας σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή και το μέλλον μας, βοηθώντας την οικογένειά μας, τους γονείς αλλά και τα μικρότερα αδέλφια μας. Όπως κάνει εξάλλου το σύνολο των μεγάλων. Γιατί δεν βλέπουμε αυτή την πλευρά των πραγμάτων, που είναι ασφαλώς και η ουσιαστική;
Κάποτε ρώτησαν μια γιαγιά, τι κάνουν τα παιδιά της και ιδιαίτερα ο Γιωργάκης, το εγγονάκι της. Κι εκείνη απάντησε ως εξής: "Ο Γιωργάκης τώρα πιά μεγάλωσε … Είναι 15άρης! Ξενυχτάει, πίνει, καπνίζει, βρίζει…" Και μ’ αυτό τα είπε όλα η γιαγιά! Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση στην οποία θέλει να βρεθεί καθένας που λέει πως μεγάλωσε!
Στη σύγχρονη γλώσσα αυτό λέγεται… «τουίνς» (tweens)! Πρόκειται για Αμερικανικό σύγχρονο όρο για το φαινόμενο των παιδιών που υιοθετούν όλο και περισσότερο «μεγαλίστικες» συνήθειες εκδιώκοντας όσο γίνεται πιο γρήγορα απ’ τη ζωή της την παιδικότητα και την αθωότητα!
Το βλέπει κανείς αυτό ακόμη και στα παιδιά, για να μην πούμε και τα νήπια, απ’ όπου αρχίζει όλο αυτό το κακό. Εκεί στο 8χρονο κοριτσάκι που η μαμά του το πηγαίνει στο πάρτι με στρασάκια στο πρόσωπο και τα μαλλιά και με μικροσκοπικό πλουζάκι που του αφήνει έξω την κοιλιά και τον ένα ώμο!
Μάλιστα, για να μείνουμε στα παιδιά, στα καταστήματα των παιχνιδιών, υπάρχει το ιδιαιτέρως δημοφιλές χρωματιστήριο νυχιών, το σετ για χτενίσματα μαλλιών, η συλλογή κοσμημάτων, τα σύνεργα του μακιγιάζ! Στις δε κρεμάστρες παιδικών παιχνιδιών όλο και συναντά κανείς ρούχα με σκληρά ενήλικα χρώματα! Πέραν του ότι τα παιδιά αυτά παίζουν ροκ και ποπ εκδοχές παιδικών τραγουδιών!
Τι να πούμε και για την … Μπάρμπι; Κάποτε τα παιδιά με έπαιζαν με κούκλες ...
Οι εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι αποκαλούν τα παιδιά αυτά «μικρομέγαλα», αφού όλα πάνω τους είναι … μικρομέγαλα! Κι αφού έτσι «μικρομέγαλη» είναι η εμφάνισή τους, γιατί να μην είναι «μικρομέγαλα» και τα λόγια τους, και η σκέψη τους και η συμπεριφορά τους; Και μάλιστα χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνουν τα άσχημα αυτά λόγια που λένε ή και οι αμαρτωλές συμπεριφορές των μεγάλων που πιθηκίζουν;
Η αντίληψη αυτή είναι καρπός μιάς σκληρά ανταγωνιστικής καταναλωτικής κοινωνίας, που δεν διαχωρίζει πλέον τις ηλικίες! Την ενδιαφέρει μόνο να πουλήσει και θέλει αυτό να το πουλήσει στους πάντες!
Κάποτε, πριν έναν αιώνα, αυτοί που κάπνιζαν και έπιναν ήταν μόνον οι άντρες. Αμέσως η «αγορά» διπλασιάστηκε με τις προσπάθειες που έκαναν οι έμποροι να καπνίζουν και να πίνουν και οι γυναίκες. Τώρα η «αγορά» πολλαπλασιάζεται αν το ίδιο συμβεί και με τα παιδιά! Και πολύ περισσότερο μ’ αυτά μάλιστα, γιατί αν μάθουν να καπνίζουν ας πούμε, θα καπνίζουν μια ζωή, τη συγκεκριμένη μάρκα τσιγάρων κ.λπ., οπότε θα είναι οι τέλειοι πελάτες τους! Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα αμαρτωλά καταναλωτικά «αγαθά»!
Αντίθετα, τα καλλυντικά που ήταν κάποτε το γνώρισμα των γυναικών, έχουν περάσει πια με την ίδια λογική και στους άνδρες. Τώρα δε επιχειρείται να γίνει και στα «μικρομέγαλα» παιδιά!
Οι επιπτώσεις απ’ αυτή την κατάσταση είναι πλείστες, τις οποίες βέβαια δεν μπορούμε να τις αναλύσουμε εδώ. Τούτο μονάχα θα πούμε, για να είμαστε και στο θέμα:
Κάποτε συγκεκριμένα πράγματα και συμπεριφορές και αξίες χώριζαν την παιδική ηλικία, την εφηβεία, την ενηλικίωση και τα γηρατειά. Σήμερα ο ηλικιωμένος μπορεί να «νεανίζει», ο ανήλικος να είναι ένα κακέκτυπο κακού ενηλίκου κι ένας γέρος να γίνεται καταγέλαστος συμπεριφερόμενος σαν νέος ή και έφηβος ακόμη! Δηλαδή έχουμε την ισοπέδωση των ηλικιών!!!
Οι κοινωνιολόγοι, αντιμέτωποι μ’ αυτή την εμπορευματοποίηση των πάντων, υποστηρίζουν πως ειδικά η «γενιά των μικρομέγαλων», είναι σαφώς μια «κατασκευασμένη γενιά νέων καταναλωτών», με σύγχυση ταυτότητας!
Και ο έφηβος, μπαίνοντας στην αλεστική μηχανή του παιχνιδιού αυτού του είδους, αργά ή γρήγορα χάνει την ωραιότητα της εφηβείας και της νιότης του, συμπεριφερόμενος σαν ένας κακομαθημένος μεγάλος!
Πόσο ακριβά δεν το πληρώνουν αυτό οι έφηβοι, για να μείνουμε σ’ αυτούς! Όλη η διαφθορά απ’ αυτό το παραπόρτι μπαίνει στη ζωή τους! Οι αμαρτωλές διασκεδάσεις και το λεγόμενο «κλάμπινγκ», το αλκοόλ και το κάπνισμα, τα ναρκωτικά και η πρώϊμη σεξουαλική δραστηριότητα κ.λπ. Και μαζί τους η κακή ψυχολογική κατάσταση που επιτείνει το πρόβλημα, η πρόωρη γήρανση, η εγκατάλειψη των σπουδών, η απαξίωση του μέλλοντος!
Να γιατί έξοχα είπαν: «Μη χαραμίζεις τη νιότη σου ... μεγαλώνοντας»!
Το μάρκετινγκ που χρησιμοποιεί η «διεθνής των πονηρών» θέλει τα παιδιά να μεγαλώνουν όλο και νωρίτερα. Υπό την έννοια να χάνουν όσο γίνεται νωρίτερα την παιδική τους αθωότητα. Τα είδωλα που κατασκευάζονται για τα πλήθη και προβάλλονται από παντού είναι όλο και νεότερα κι αυτά, για να συμβεί το ίδιο με όλους τους θαυμαστές τους. Μην το ξεχνάμε!
Σε καμμιά περίπτωση φίλοι, επειδή οι μικροί συμπεριφέρονται ως μεγάλοι, δεν σημαίνει ότι έγιναν κιόλας μεγάλοι! Αντίθετα παιδιά δείχνει πως είναι σε όλα τους, που παρασύρθηκαν!
Λοιπόν που καταλήγουμε; Θα λέγαμε σ’ έναν άλλο όρο, που μου ταιριάζει πολύ ως Ορθόδοξος, και αποκαλείται «παιδογέρων»! Κι εννοεί τούτο ακριβώς, σε αντίθεση με αυτόν του «μικρομέγαλου»:
Πως το παιδί, ο έφηβος, ενώ είναι 15χρονος ή και 16χρονος και 17χρονος και 18χρονος στην ηλικία, σκέφτεται και ενεργεί τόσο σοβαρά, τόσο ώριμα και τόσο υπεύθυνα, όσο ένας μεγάλος κι ένας σοφός γέροντας ακόμη. Ναι!
Λοιπόν, γίναμε 15χρονοι; 16χρονοι; 17χρονοι; Ποτέ να μην είμαστε τα «μικρομέγαλα» εκείνα θύματα των πολυεθνικών και της «διεθνούς των πονηρών», αλλά οι γεμάτοι σοφία και υπευθυνότητα «παιδογέροντες» όπως μας αναδεικνύει η Ορθοδοξία μας…
