Ἡ πρόσκλησις καὶ ἡ ἐπιλογή

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Ρωμ. β΄ 10-16
Εὐαγγέλιον: Ματθ. δ΄ 18-23
Ἦχος: α΄.-Ἑωθινόν: Β΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

“δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς

ἁλιεῖς ἀνθρώπων” (Ματθ. Δ΄ 19)

Ἡ πρόσκλησις καὶ ἡ ἐπιλογή

“Δεῦτε ὀπίσω μου”, σημαίνει, “ἀκολουθεῖστε με”. Σημαίνει – κατ’ ἐπέκτασιν – “ἐγὼ θὰ προηγοῦμαι καὶ ἐσεῖς θὰ μὲ ἀκολουθῆτε”! Σημαίνει δέ, τέλος, σὲ ἐκτεταμένη παράφραση, “θὰ κάνετε ὅ,τι σᾶς λέγω καὶ θὰ κινῆσθε, ὅπως σᾶς ὑποδεικνύω, διότι… ἐγὼ γνωρίζω ἐνῶ ἐσεῖς… ὄχι”! Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια, ἐκάλεσεν ὁ Κύριος τοὺς τέσσαρες ἐκείνους ἐκ τῶν μαθητῶν Του (τὸν Πέτρο, τὸν Ἀνδρέα, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη) νὰ τὸν ἀκολουθήσουν καὶ νὰ γίνουν συνοδοιπόροι Του εἰς τὴν τριετῆ ἐπίσημον παρουσίαν Του ἀνὰ μέσον τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ κλῆσις (πρόσκλησις), εἶναι, ἀσφαλῶς, τιμητική… Ὅμως, οἱ ὅροι καὶ οἱ περιορισμοὶ τοὺς ὁποίους θέτει ὁ Ραββί, εἶναι δύσ­κολοι καὶ ἴσως διὰ κάποιους ἀκατόρθωτοι! Ἐὰν ἀναλογισθῶμεν τὴν αὐτοπεποίθησιν καὶ ὑπερηφάνειαν τοῦ ἀνθρώπου, – ὄχι μόνον τοῦ πλουσίου καὶ δυνατοῦ, ἀλλά, ἀκόμη καὶ ἐκείνου τοῦ εὐτελοῦς καὶ πτωχοῦ καὶ ἀδυνάτου, – τότε θὰ καταλάβωμεν τὴν σημασίαν τοῦ Θείου τούτου λόγου.

Βεβαίως, ἴσως κάποιοι σκεφθοῦν ὅτι εἶναι αὐτονόητον, ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὅση σοφίαν καὶ ἂν διαθέτῃ καὶ ὅση δύναμιν καὶ ἄν ἐλέγχῃ, νὰ μὴ δύναται νὰ ἀντιπαρατεθῇ εἰς τὴν Παντοδυναμίαν καὶ Παγγνωσίαν τοῦ Θεοῦ! Θεωρητικῶς καὶ λογικῶς σκεπτόμενος, εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ σκεφθῇ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον… Ὅμως, ὁ ἐγωϊσμός του, σχεδὸν πάντοτε, δὲν τοῦ ἐπιτρέπει νὰ πράξῃ τά… αὐτονόητα καὶ δυστυχῶς ἐκτρέπεται! Θέλει τὸν Θεὸν εἰς τὴν ζωήν του, ἀλλὰ μὲ τοὺς περιορισμοὺς ποὺ θὰ Τοῦ θέσῃ… Συμφωνεῖ καὶ δέχεται τὴν Θείαν βοήθειαν, ἀλλά, ὄχι πάντοτε…! Ζητεῖ καί, πολλάκις μάλιστα, ἐναγωνίως τὸ “χέρι τοῦ Θεοῦ”, ἀλλά… ὅσον συμφωνεῖ καὶ ὁ ἴδιος…! Μὲ ἄλλα λόγια, …θέλουμε τὸν Θεόν, ἀλλὰ ὑπὸ ἔλεγχον καὶ τὴν αὐστηράν… ἐπιτήρησίν μας!!!

Ὁ Κύριος, ὅμως, δὲν ἐδέχθη ποτὲ συμβουλὰς καὶ ὑποδείξεις! Μαθητὰς εἶχε καὶ ὄχι… συμβούλους! Ἀκόμη καὶ εἰς τὰς ὥρας τοῦ Τιμίου Πάθους Του, δέχεται προσβολὰς καὶ βλασφημίας καὶ χυδαιότητας καὶ βαναύσους χειροδικίας καὶ ἐξευτελισμούς… ἀλλὰ ὄχι διδασκαλίας καὶ μαθήματα καὶ ὑποδείξεις…! Αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος Ραββὶ καὶ Διδάσκαλος, ὡς ὁ Ἴδιος εἶχεν εἴπει εἰς τοὺς μαθητάς Του: “Ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ραββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε. …Μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός“ (Ματθ. ΚΓ΄ 8-10).

Ἡ ἀποδοχή…!

Θὰ ἠδύναντο οἱ τέσσαρες ἐκεῖνοι μαθηταί, καθὼς καὶ οἱ ὑπόλοιποι, νὰ ἀρνηθοῦν τὴν προσχώρησίν των εἰς τὴν εὐλογημένην ἐκείνην ὁμάδα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἦσαν ἐλεύθεροι νὰ ἐπιλέξουν τὰς ἐργασίας των καὶ τὴν διαβίωσίν των μετὰ τῶν οἰκογενειῶν των καὶ νὰ στραφοῦν εἰς ἄλλα κοσμικὰ ἐνδιαφέροντα… Ὅμως ἐπιλέγουν τὴν μάθησιν καὶ συμβίωσιν μετὰ τοῦ Διδασκάλου! Ὡς ἤδη ἀνεφέραμεν, …ἐπιλέγουν τὸ δύσκολον καὶ κατὰ τὴν κοινὴν λογικήν, ἀκατόρθωτον καὶ ἀκολουθοῦν τὸν Κύριον, ἐπιλέγοντες ἕνα ἀνώτερον τρόπον ζωῆς… Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρουν αἱ κοσμικαὶ ἀνέσεις καὶ ἡδοναί, ἀλλὰ ἀναπαύονται εἰς τὴν αὐθεντίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ γλυκύτης τὴν ὁποίαν βιώνουν, τοὺς κάνουν νὰ ξεχνοῦν ἀκόμη καὶ τὴν θαλπωρὴν τῶν ἰδίων οἰκογενῶν των! Εἶναι χαρακτηριστικὸς ἐκεῖνος ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ἀπήντησεν ὁ Πέτρος, ὅταν ὁ Κύριος ἐκάλεσε δημοσίως τοὺς μαθητάς Του, ἐὰν θέλουν… νὰ φύγουν ἀπὸ κοντά Του. “Κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις· καὶ ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος“ (Ἰωάν. ΣΤ΄ 68-69).

Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία θέλγει καὶ σαγηνεύει τοὺς Ἀποστόλους νὰ χαίρονται καὶ νὰ παραμένουν πλησίον τοῦ Διδασκάλου των. Καὶ δὲν εἶναι μόνον… ἡ Ἀλήθεια! Εἶναι τὸ ἀκόμη σπουδαιότερον, κατὰ πόσον… θέλουν τὴν Ἀλήθειαν! Λέγομεν δὲ καὶ διευκρινίζομεν τοῦτο, διότι, ἅπαντες σχεδόν, ὁμιλοῦν καί… ὀμνύουν ὑπὲρ τῆς Ἀληθείας, ἀλλὰ ἐλάχιστοι τὴν ἐπιθυμοῦν ὡς τρόπον ζωῆς! Ἂς ἐνθυμηθῶμεν τὴν ἀπάντησιν  ἐκείνην τοῦ Πιλάτου εἰς τὸν Χριστόν, ὅταν Ἐκεῖνος τοῦ εἶπεν, “Ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ… Λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· τί ἐστιν ἀλήθεια;” (Ἰωάν. ΙΗ΄ 37-38). Δὲν ἐρωτᾷ διὰ νὰ μάθῃ, ἀλλά… εἰρωνεύεται καὶ περιφρονεῖ τὴν Ἀλήθειαν! Θὰ τὸ ἑρμηνεύομεν, “δὲν βαριέσαι! Μὲ τὴν ἀλήθεια θὰ ἀσχολούμεθα τώρα; Δὲν κοιτᾶς νὰ γλυτώσῃς τὸ θάνατο;”

Τοῦτο, θὰ ἐλέγομεν ὅτι ἦτο ἓν ἐκ τῶν κατορθωμάτων τῶν Μαθητῶν…, ὅτι προετίμησαν τὴν Ἀλήθειαν ἔναντι οἵουδήποτε ἄλλου ἀνταλλάγματος. Ἀπεδέχθησαν τὴν κλῆσιν…, διὰ νὰ εὑρίσκωνται πλησίον τῆς… Ἀληθείας! Καὶ τὸ νὰ εὑρίσκεται κανεὶς συνεχῶς πλησίον τῆς… Ἀληθείας, εἶναι ἀκατόρθωτον διὰ τὰς ἀνθρωπίνας δυνατότητας! Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀκολουθοῦν τὸν Κύριον μὲ ζῆλον καὶ αὐταπάρνησιν καὶ ὡς ἄνθρωποι καὶ αὐτοί, στεροῦνται ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα, ὁ κόσμος καὶ αἱ ἀνάγκαι τῆς ζωῆς αὐτῆς τῆς προσκαίρου, ἀπαιτοῦν! Ὅμως αὐτὴ ἡ ἐπιλογή τους καὶ ἡ προσαρμογή τους στὶς Θεῖες ἀπαιτήσεις, …ἀνέδειξαν τούτους… Ἁγίους Ἀποστόλους! Ἀξίζει, ἐν προκειμένῳ, νὰ θυμηθοῦμε μία ἐρωταπόκρισιν, μεταξὺ τοῦ Πέτρου καὶ τοῦ Χριστοῦ μας: “Εἶπε δὲ ὁ Πέτρος· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν ἢ γονεῖς ἢ ἀδελφοὺς ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἕνεκεν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὃς οὐ μὴ ἀπολάβῃ πολλαπλασίονα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον” (Λουκ. ΙΗ΄ 28-30).

“Δεῦτε ὀπίσω μου”

Ἡ τιμητικὴ ἐκείνη πρόσκλησις τοῦ Χριστοῦ μας πρὸς τοὺς μαθητάς Του, δὲν ἔπαυσε νὰ ἰσχύῃ καὶ νὰ ἀπευθύνεται πλέον πρὸς κάθε ἄνθρωπον! Τὴν ἐπανέλαβε, ἄλλωστε, ὁ Ἴδιος καὶ δύο καὶ τρεῖς φοράς, διὰ νὰ μᾶς βεβαιώσῃ ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν Του, …δὲν εἶναι πλέον περιορισμένος! “ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι” (Μᾶρκ. Η΄ 34). Ὅποιος ἐπιθυμεῖ καὶ νοσταλγεῖ τὴν ἐν Χριστῷ ζωήν, εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἀκολουθήσῃ καὶ νὰ βαδίσῃ εἰς τὰ ἴχνη τοῦ Διδασκάλου! Ἡ προϋπόθεσις, ὅμως, …πάντοτε θὰ ἰσχύῃ! Θὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε καὶ δὲν θὰ Τόν… προσπερνοῦμε!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν