Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Εὔλογα ἐρωτήματα πρὸς τοὺς σεπτοὺς Ἱεράρχας τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου



Τοῦ κ. Λέοντος Μπράνγκ, Δρος Θεολογίας
...Μὲ βάση τὰ παραπάνω δημιουργοῦνται εὔλογα ἐρωτήματα στοὺς πιστούς, τὰ ὁποῖα θέλουμε στὴ συν­έχεια νὰ ἀπευθύνουμε στὴν σεβαστὴ Ἱεραρχία μας. Καὶ ξεκινᾶμε μὲ τὸ τελευταῖο, τὴ ἀναγκαστικὴ σιωπὴ ποὺ ἐπιβάλλει ἡ ΔΙΣ στοὺς Κληρικούς, Μοναχοὺς καὶ Λαϊκοὺς ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὴ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὴ τὴ σιωπὴ δὲν τὴν ἔχει ἀπαιτήσει ἡ Πολιτεία. Πουθενὰ ὥς τώρα δὲν ἐμφανίστηκε φορέας τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας ποὺ νὰ ἀπαιτήσει ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Κλῆρο αὐτὴ τὴν ἀπαγόρευση δημόσιων δηλώσεων στὰ μέσα Ἐνημέρωσης ἢ στὸ Διαδίκτυο. 

Ἡ Ἱεραρχία μας, ἡ ὁποία διαχρονικὰ σύμφωνα μὲ τὴν δισχιλιετῆ Ὀρθόδοξη Παράδοση διοικεῖ τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Σῶμα μὲ βάση τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, καὶ ὀφείλει νὰ τὸ κάνει μὲ βάση τὸν Πατριαρχικὸ Τόμο τοῦ 1850, στὸν ὁποῖο ἀναφερθήκαμε παραπάνω, σὲ ποιὸν Ἱερὸ Κανόνα στηρίζει αὐτὴ τὴν ἀπαγόρευση; Δεδομένο εἶναι ὅτι δὲν ἀναφέρει οὔτε ἕνα Ἱερὸ Κανόνα, προκειμένου νὰ στηρίξει αὐτὴν τὴν ἀνίερη, καὶ ἐπὶ πλέον ἀντισυνταγματική, φίμωση τῶν ποιμένων τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι σ’ αὐτοὺς τοὺς δύσκολους καιροὺς ἀποτελοῦν μὲ τὸ ἀνάστημά τους παρηγοριὰ τῶν πιστῶν. Μήπως θὰ πρέπει νὰ ὑποθέσουμε ὅτι μὲ αὐτὴ τὴ λογοκρισία ἡ ΔΙΣ μετατρέπεται σὲ πρόθυμη θεραπαινίδα τῶν κρατούντων καὶ ἐπιτελεῖ τὸ ἔργο ἐκεῖνο, ποὺ ἐκεῖνοι ἐπιμελῶς ἀποφύγανε;
Οἱ 12 Ἱεράρχες καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ΔΙΣ μοιάζουν μὲ τὴν ἀπόφαση τῆς 1ης Ἀπριλίου νὰ ἀποδέχονται τὴ συλλογιστικὴ τῶν ὑγειονομικῶν ἀρχῶν καὶ εἰδικῶν ἐπιστημόνων, ὅπως βέβαια καὶ τῆς Κυβέρνησης, ὅτι κατὰ τὴ Θεία Λατρεία οἱ Ἱεροί μας Ναοὶ ὡς τόποι συνάθροισης θὰ ἀποτελοῦν, στὴν περίπτωση ποὺ βρίσκονται φορεῖς τοῦ κορωναϊοῦ στοὺς συναθροισμένους, τόπους μολύνσεως. Μοιάζουν νὰ ἀποδέχονται ὅτι ἡ φιλοξενία τῶν πιστῶν στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς κατὰ τὶς Ἱερὲς Ἀκολουθίες μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει ἐνδεχομένως αἰτία θανάτου γιὰ τοὺς πιστοὺς ἢ καὶ γι’ αὐτοὺς ποὺ τοὺς συναναστρέφονται. Μάλιστα μοιάζουν νὰ ἀποδέχονται ὅτι οἱ Ἱεροὶ Ναοὶ εἶναι πολὺ περισσότερο ἐπικίνδυνοι ἀπ’ ὅ,τι οἱ «ναοὶ» τῆς ὑλικῆς μας τροφοδοσίας, τὰ Σοῦπερ Μάρκετ –ἐκεῖ ἐπιτρέπεται ἡ συνάθροιση φυσικῶν προσώπων μὲ τὴν προϋπόθεση τῆς ἀπόστασης τῶν 2 μέτρων καὶ μὲ τὴν ἀναλογία τῶν 15 τετραγωνικῶν μέτρων ἀνὰ ἐπισκέπτη– καὶ οἱ Λαϊκὲς Ἀγορές. Καὶ ἡ ἐρώτησή μας: Ὄντως πιστεύουν οἱ σεπτοὶ Ἱεράρχες, ὅτι οἱ Ἱεροὶ Ναοὶ ποὺ εἶναι οἱ Οἶκοι τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας, γιὰ τοὺς ὁποίους ἀποδεχόμαστε σὲ πολλὲς περιπτώσεις, ὅτι μὲ θαυματουργικὸ τρόπο μᾶς λύτρωσαν στὸ παρελθὸν ἀπὸ μολυσματικὲς ἀσθένειες (ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά: ἀπὸ τὴν πανώλη στὴν Κέρκυρα τὸ 1673, στὴ Μυτιλήνη τὸ 1832, ἀπὸ τὴν ἀνεμοβλογιὰ στὸν Πειραιὰ τὸ 1895 κ.ἄ.) μποροῦν νὰ ἀποτελοῦν ἑστίες μόλυνσης; Θεωροῦμε αὐτονόητο, ὅτι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι στὰ σπίτια μας φροντίζουμε νὰ κάνουμε τὰ πάντα, ὥστε οἱ φιλοξενούμενοί μας νὰ μὴ ἐκτεθοῦν σὲ κανένα κίνδυνο. Γιὰ τὸν φιλάνθρωπο Χριστὸ καὶ Θεό μας, γιὰ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, γιὰ τοὺς Ἁγίους μας δὲν θὰ δεχθοῦμε, ὅτι μὲ πολὺ περισσότερη φροντίδα θὰ προστατεύσουν τοὺς δικούς τους φιλοξενούμενους στὸ δικό τους Οἶκο; Ἐμεῖς, ὅπως εἴπαμε, κάνουμε τὰ πάντα. Σὲ Ἐκείνους ποὺ στὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ μας ἄπειρες φορὲς μὲ ἱστορικὰ γεγονότα –δηλαδὴ ἐπιστημονικά, προσιτὰ στὴ δική μας παρατήρηση– ἔχουν ἀποδείξει μὲ τὴ δική τους θαυματουργικὴ λύση ἐπιστημονικὰ ἀνεπίλυτων δικῶν μας προβλημάτων (ὑγείας, πανδημίας, ἁλώσεως ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ πολλῶν ἄλλων) τὴν πρόνοια καὶ φροντίδα τους, θὰ ἀμφισβητήσουμε τὴ δυνατότητα νὰ ἀντιμετωπίσουν ἕνα κορωναϊὸ στὸ σπίτι τους; Μὲ συγχωρεῖτε γιὰ τὰ λόγιά μου, ἀλλὰ ἐὰν τὰ πράγματα εἶναι ὄντως ἔτσι καὶ στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ὑπάρχει κίνδυνος μόλυνσης, τότε τί θέλουμε αὐτὸν τὸν Θεό, αὐτὴν τὴν Παναγιὰ καὶ αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους, ποὺ δὲν εἶναι ἱκανοὶ νὰ φροντίζουν ἔστω τὸ σπίτι τους. Ἄπαγε τῆς βλασφημίας.
Τέλος νὰ μᾶς ἐπιτραπεῖ καὶ ἕνα τρίτο ἐρωτήματα. Ἡ ΔΙΣ ἐπικαλεῖται συχνὰ στὴν ἀνακοίνωση τῆς 1ης Ἀπριλίου τὴν ἔγκυρη ἐπιστημονικὴ ἐνημέρωση, ἐπὶ τῆς ὁποίας στηρίζονται οἱ ἀποφάσεις της. Τὴν πρώτη ἀπόφασή της (16η Μαρτίου) στήριξε σὲ ἐνημέρωση ποὺ εἶχε ἀπὸ τὸν κ. Τσιόδρα, τὸν ἐντεταλμένο λοιμωξιολόγο τῆς Κυβέρνησης. Δὲν ἔχει φθάσει σὲ ἐκείνη ἡ εἴδηση, ὅτι πολλοὶ ἐπιστήμονες διεθνοῦς κύρους (ὅπως λ.χ. οἱ Dr. Sucharit Bhakdi, Dr. Wolfgang Wodarg, Dr. Joel Kettner, Dr. John Ioannidis, Dr. Yoram Lass, Dr. Pietro Vernazza, Frank Ulrich Montgomery, Prof. Hendrik Streeck, Dr. Yanis Roussel et. al., Dr. David Katz κ.ἄ [βλ. oliverjanich.de]) θεωροῦν ὅτι τὰ μέτρα ποὺ ἔχουν ληφθεῖ εἶναι δυσανάλογα (ἰδίως στὴ Ἑλλάδα ποὺ ἔχει ἕνα συγκριτικὰ μικρὸ ἀριθμὸ θυμάτων, μὲ ἀπόσταση μικρότερο ἀπὸ ἐκεῖνον τῆς ἐποχικῆς γρίππης) μὲ τὴν πραγματικὴ ἀπειλὴ ποὺ ἀποτελεῖ αὐτὸς ὁ ἰός; Νὰ ἀναφέρω καὶ ἄλλο ἕνα σημεῖο ἀπὸ τὴν παραπάνω συνέντευξη τοῦ κ. Hendrik Streeck. Στὴ συζήτησή του μὲ τὸν δημοσιογράφο κ. Markus Lanz ἐπισημαίνεται καὶ τὸ ἀκατανόητο λάθος ἐκ μέρους τῆς Κυβέρνησης τῆς Γερμανίας, νὰ συμβουλεύεται καὶ νὰ στηρίζει τὰ μέτρα σχετικὰ μὲ τὸν κορωναϊὸ βασικὰ μόνο ἕνα λοιμωξιολόγο, τὸν κ. Drosten, ἀντί, ὅπως θὰ ἦταν φυσικό, νὰ σχηματίσει ἕνα συμβούλιο ἐπιδημιολόγων. Διότι ὁ κάθε εἰδικὸς ἐπιστήμονας προσεγγίζει τὸ θέμα μὲ βάση τὸ δικό του ἰδιαίτερο ἐρευνητικὸ πεδίο. Μὲ βάση αὐτὰ τὰ δεδομένα ρωτᾶμε τοὺς σεπτοὺς Ἱεράρχες τῆς ΔΙΣ: Γιατί παραβλέπουν τὴν ἐπιστημονικὰ ἄριστα θεμελιωμένη ἐπιχειρηματολογία τόσων κορυφαίων τῆς ἐπιστήμης καὶ συμμερίζονται τόσο δυσανάλογα καὶ δραστικὰ μέτρα εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας;
Απόσπασμα από ΕΔΩ