Το λέμε όλοι. Η νεολαία είναι το μέλλον ενός τόπου, ενός έθνους, μιας πατρίδας. Και της ανθρωπότητας! Είναι το αύριο, η προοπτική τους. Κι είναι πράγματι έτσι. Μόνο που πρέπει να εμβαθύνουμε σ’ αυτή τη λέξη: «Μέλλον»! Γιατί απ’ την ύπαρξη και περισσότερο βέβαια απ’ την ποιότητα της νεολαίας, εξαρτάται το ποιοτικό αύριο.
* * *
O Γκαίτε έλεγε πως «η τύχη των εθνών, σ’ οποιαδήποτε εποχή, εξαρτάται απ’ τις ιδέες των νέων τους». Νάτη η ουσία του θέματος, που δεν είναι άλλη απ’ την ποιότητα και την αξία του φρονήματος των νέων. Κάτι που οπωσδήποτε έχει απόλυτα σχέση, προέρχεται, απ’ την αγωγή και την όλη ανατροφή τους. Απ’ αυτή δε εξαρτάται αποκλειστικά. Ο Φίχτε το τόνιζε ξεκάθαρα αυτό, όταν έγραφε: «Η τύχη ενός λαού, η ακμή και η παρακμή του, εξαρτάται μόνο απ’ την αγωγή που δίνεται στη νεολαία». Κι άλλοι πνευματικοί άνθρωποι είπαν: «Οι φυλακές είναι μνημεία αφιερωμένα στην παραμελημένη νεολαία μας». Και να ήταν μόνον οι φυλακές! Δυστυχώς υπάρχουν και τόσα άλλα τέτοια «μνημεία» γύρω μας για να μας το θυμίζουν…
Συνεπώς όσοι αγαπούν και αγωνιούν για το μέλλον τους, δεν έχουν άλλη επιλογή απ’ την αγωγή, την κατά πάντα ορθή αγωγή της νεολαίας.
Εξάλλου, το ίδιο κάνουν και οι εχθροί ενός τόπου, ενός έθνους, μιας πατρίδας. Και της ανθρωπότητας ακόμη. Το πασχίζουν δε αυτό με πολλούς τρόπους. Που όλοι όμως σ’ ένα καταλήγουν: Στη γήρανση της νεολαίας!
* * *
Αλλά ποια μπορεί να είναι αυτή η γήρανση της νεολαίας, η οποία μάλιστα ηχεί κάπως παράξενα;
Κατ’ αρχήν είναι η μη αριθμητική αύξησή της, κάτι που ζούμε σε έκταση σήμερα, οπότε έχουμε τη λεγόμενη δημογραφική γήρανση. Δυστυχώς ζούμε σε ένα κόσμο και μια εποχή που απεχθάνεται τα παιδιά. Πολλές φορές δε έχουν διαμορφωθεί έτσι οι συνθήκες, που το επιβάλλουν ή αναγκάζουν σε αυτό!
Ύστερα την όποια αριθμητικά νεολαία υπάρχει, μπορείς να την καταστρέψεις με την πολύμορφη διαφθορά (ναρκωτικά, ανεργία, διασκέδαση, πορνεία, εγκληματικότητα, θέαμα κλπ.). Αυτή δεν είναι άλλη, απ’ τη λεγόμενη ηθική γήρανση!
Όμως υπάρχει και μια τρίτη. Είναι η πνευματική γήρανση! Πρόκειται για το εγκληματικό λάθος, η ίδια η αγωγή της νεολαίας, η τόσο σημαντική γι’ αυτήν και το μέλλον ενός τόπου, να ανατίθεται ή έστω να αφήνεται σε τρίτους (τηλεόραση, διαδίκτυο κλπ.). Θυμίζει τον τσοπάνο εκείνο (υποθετικά μόνο, γιατί στην πραγματικότητα ποτέ δεν έγινε) που αφήνει τη διαποίμανση των αρνιών του στους… λύκους!
* * *
Με αυτού του είδους τη γήρανση της νεολαίας, τι μέλλον μπορεί να έχει ένας τόπος; Στ’ αλήθεια μπορούμε να λέμε πως (θα) υπάρχει;
Γιατί και οι τρεις περιπτώσεις είναι σοβαρότατες. Αρκεί και η μια απ’ όλες να φέρει τον όλεθρο. Δεν έχουν όμως την ίδια επικινδυνότητα. Στη δημογραφική γήρανση υπάρχει, έστω, μια παρηγοριά. Ότι και στα λίγα παιδιά, αν η αγωγή είναι πραγματικά η σωστή, αναμένεται η ποιότητα να νικήσει την ποσότητα, οπότε και θα επέλθει η αναγέννηση των πάντων.
Τι γίνεται, άραγε με την ηθική γήρανση, όταν μάλιστα συνοδεύεται απ’ την πνευματική, όπως συμβαίνει στις μέρες μας;
Η πνευματική γήρανση, υπόψη, είναι η παλιά δοκιμασμένη μέθοδος της μετατροπής της νεολαίας ενός τόπου, ενός έθνους, μιας πατρίδας, σε γενίτσαρους! Η δε ηθική γήρανση έρχεται να διευκολύνει αυτή την κατάντια, αφού ως πνευματικός ιός αποχαυνώνει τη νεολαία, την αποδυναμώνει απ’ το σφρίγος και τη ζωντάνια της, κάμπτει τις όποιες ηθικές αντιστάσεις διαθέτει, αφαιρεί την ορμή της και την παραδίδει άβουλη στους εχθρούς!
Με τέτοιου είδους νεανικά γεράματα, ναι, τίποτα, δεν μπορεί αν πάει μπροστά. Να προοδεύσει. Να προκόψει. Να μεγαλουργήσει.
* * *
Όσοι ονειρεύονται και ποθούν το αύριο να γίνει καλύτερο απ’ το σήμερα και το χθες, να η λύση. Η μόνη διέξοδος. Η νιότη της νιότης! Η δημογραφική, ηθική και πνευματική δηλαδή ακμή και προκοπή της νεολαίας μας.
