Στὴν παραμονὴ τῆς εἰσόδου μας στὴν
Μεγάλη Τεσσαρακοστή, εὐσεβεῖς χριστιανοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς
ἐφοδιάζει μὲ τόσα συνθήματα πνευματικὰ καὶ σαλπίσματα πνευματικά. Πόσα
θὰ μποροῦσε νὰ πῆ κανεὶς τὴν σημερινὴ ἡμέρα, ποὺ εἶναι ἡ μνήμη τοῦ
ἀπολεσθέντος Παραδείσου, ποὺ εἶναι ἡ ἐνθύμηση ὅτι γιὰ τὴν παράβαση τῆς
ἐντολῆς τοῦ Κυρίου μας, ἐξωρίσθημεν τοῦ Παραδείσου καὶ ἐνῷ πρόκειται νὰ
μποῦμε στὸ στάδιο τοῦ ἀγῶνος πόσα δὲν μᾶς συμβουλεύει ἡ Ἁγία μας
Ἐκκλησία καὶ γιὰ τὴν συγγνώμη καὶ γιὰ τὴν θεοπρεπῆ καὶ κατὰ Θεὸν νηστεία
καὶ γιὰ τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἐπειδὴ καὶ
ἐλάχιστος εἶναι ὁ χρόνος, ἂς ἐπιτραπῆ μόνο νὰ ἐπιμείνουμε εἰς τὸ πρῶτον,
ὅτι δηλαδὴ ὅπως ἀκούσαμε στὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἐὰν δὲν συγχωρήσουμε τοὺς
ἀδελφούς μας, τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὔτε ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας θὰ
συγχωρήση τὰ δικά μας σφάλματα τὶς δικές μας ἁμαρτίες.
Πολλὰ βεβαίως πρέπει νὰ κάνη ὁ χριστιανὸς γιὰ τὴν τελείωσή του καὶ ἡ
νηστεία νὰ εἶναι κατὰ Θεὸν καὶ ἀγάπη ἔμπρακτη νὰ ἔχη, ἀλλὰ ἐὰν δὲν
τηρήσῃ ὅλως ἰδιαιτέρως αὐτὴ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου μας εἰς μάτην
κοπιάζει. Εἶναι ἀπαραίτητος ὅρος διὰ τὴν συγχώρησή μας, γιὰ τὴν ἄφεση
τῶν ἁμαρτιῶν μας, γιὰ τὴν εἴσοδο στὸ στάδιο τοῦ ἀγῶνος, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ
καταξιωθοῦμε τοῦ θείου ἐλέους ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ συγχώρηση.
Ἔλεγε ἕνας μεγάλος Ἅγιος τῆς τουρκοκρατίας, ὁ Πατροκοσμᾶς, ὁ Ἅγιος
Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός! «Ἦρθαν δύο ἄνθρωποι νὰ ἐξομολογηθοῦν σὲ μένα. Ὁ ἕνας
μοῦ εἶπε ὅτι ἔχω Πάτερ κάνει πολλὰ καλά, ἀλλὰ τὸν ἐχθρό μου δὲν τὸν
συγχωρῶ, ἐγὼ τὸν ἔβαλα στὴν κόλαση. Ἦρθε καὶ ἕνας ἄλλος καὶ μοὖπε, ὅτι
ἐγὼ ἔχω κάνει πολλὰ κακὰ καὶ πολλὲς ἁμαρτίες, ἀλλὰ τὸν ἐχθρό μου τὸν
συγχωρῶ μὲ ὅλη μου τὴν ψυχή, ἐγὼ τὸν ἔβαλα στὸν παράδεισο. Θέλετε καὶ
τὴν ἐξήγηση: ἐκεῖνος ποὺ εἶπε ὅτι ἔχω κάνει πολλὰ καλά, ἀλλὰ τὸν ἐχθρό
μου δὲν τὸν συγχωρῶ, μοιάζει σὰν νὰ βάλης μέσα στὸ γάλα, σ᾽ ἕνα δοχεῖο
ἀπὸ γάλα, δηλητήριο καὶ χάνεις ὅλο τὸ γάλα καὶ ἐκεῖνος ποὺ εἶπε ὅτι ἐγὼ
ἔχω κάνει πολλὲς ἁμαρτίες, ἀλλὰ τὸν ἐχθρό μου τὸν συγχωρῶ μὲ ὅλη μου τὴν
καρδιά, αὐτὸς εἶναι σὰν οἱ ἁμαρτίες του νἆναι λιανόξυλα, μικρὰ ξύλα καὶ
μὲ αὐτὸ ποὺ λέει βάζει μιὰ φωτιὰ καὶ τὰ κατακαίει ὅλα καὶ συγχωροῦνται
οἱ ἁμαρτίες του».
Νὰ γιατὶ εἶναι τὸσο σημαντικὸ αὐτὸ τὸ βασικὸ ἐγχείρημα. Πῶς εἶναι
δυνατόν, ἀδελφοί μου, νὰ μποῦμε στὸ στάδιο τοῦ ἀγῶνος, στὸ στάδιο τῆς
νηστείας καὶ τῆς μετανοίας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ποὺ θὰ ἀνοίξη.
Εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποσπάσουμε τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ μὲ μιὰ τέτοια κατάσταση.
Ἐὰν ὅμως ἀγωνισθοῦμε μὲ τὴν Χάρη τοῦ Κυρίου νὰ τηρήσουμε αὐτὴ τὴν βασικὴ
καὶ θεμελιώδη ἐντολὴ τοῦ Κυρίου μας, ὅπως μᾶς τὸ λέει καὶ εἰς τὸ Πάτερ
ἡμῶν τότε νἄμαστε βέβαιοι ὅτι τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου θὰ μᾶς ἐπισκιάση.
Εἶναι εὔκολο αὐτό; Τὸ ξέρω, ἀδελφοί μου, εἶναι ἀρκετὰ δύσκολο. Τόσοι
ἀγῶνες γίνονται, γιὰ νὰ πεισθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι καὶ οἱ ἀδελφοί μας ὅτι
πρέπει νὰ συγχωρεθοῦμε.
Χθὲς μόλις τὸ ἀπόγευμα ἐδῶ δύο μικρὰ παιδάκια μάλωσαν καὶ ἐνῶ
παρακαλέσαμε ὅλοι νὰ συγχωρεθοῦν μεταξύ τους τὸ ἕνα παιδάκι ἦτο
ἀνυποχώρητο, τὸ ἄλλο ζήτησε συγχώρηση καὶ ἐπάλευσε καὶ ἀγωνίστηκε• ἐνῶ
τὸ ἄλλο τὸ παρακαλούσαμε νὰ δώση συγχώρηση καὶ δὲν ὑποχωροῦσε. Ἐν τέλει
ὅμως μὲ τὴν Χάρη τοῦ Κυρίου νίκησε καὶ ἦλθε γεμάτο χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση
μέσα στὸ ἱερὸ καὶ λέει, Πάτερ, ἐζήτησα καὶ ἐγὼ συγγνώμη καὶ συγχώρεσα
καὶ ἐγὼ τώρα μὲ τὴν καρδιά μου. Ἦταν μία νίκη. Τέτοιες νίκες εἴθε νὰ
ἔχουμε καὶ ἐμεῖς στὸ στάδιο αὐτὸ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, γιὰ νὰ
ἀξιωθοῦμε θεαρέστως νὰ διέλθωμε αὐτὴ τὴν περίοδο, νὰ προσκυνήσουμε τὴν
Σταύρωση τοῦ Κυρίου μας καὶ τὴν ἔνδοξο Ἀνάστασή Του.
* Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μετὰ τὸ Εὐαγγέλιον τὴν Κυριακὴν τῆς Τυρινῆς εἰς τὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Γεωργίου Διονύσου.
