Η σημερινή ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στον Ζακχαίο, μας
προετοιμάζει για την κατανυκτική και άκρως πνευματική περίοδο του τριωδίου. Μιλάει για την μετάνοια, το
διαρκές και σωτήριο μήνυμα του ευαγγελίου, για τη μεταφόρφωση ενός ανθρώπου,
που από κακός άνθρωπος, από λύκος έγινε αρνί του Θεού. Ουσιαστικά, ξεπέρασε τον
κακό του εαυτό, τον παλαιό άνθρωπο, όπως λένε οι άγιοι, που κρύβεται μέσα μας
και αντιστέκεται. Αντιστέκεται σε ποιον λέτε;
Αντιστέκεται στον Χριστό. Ο
Χριστός μάς κάλεσε να τον ακολουθήσουμε ελευθέρως, όχι όμως χωρίς προϋποθέσεις.
Όποιος θέλει να ακολουθήσει τον Χριστό, πρέπει να απαρνηθεί τον παλαιό του
εαυτό, να αγωνιστεί εναντίον του και να νικήσει τα πάθη που τον σκλαβώνουν και
τον δένουν στη γη, μη επιτρέποντάς του να ανεβεί στον ουρανό. Γι’ αυτό και η
άλλη προϋπόθεση είναι να σηκώσουμε το σταυρό μας, τις θλίψεις δηλ. που θα
επιτρέψει ο Χριστός μας, σαν καλός και σωτήριος χειρουργός για να μας σώσει!
Ειδικότερα, θα σταθούμε σε μια φράση: «καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον
λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι.».
Και όταν, δηλαδή, είδε το πλήθος το γεγονός αυτό,
όλοι εγόγγυζαν και σχολίαζαν μεταξύ τους και με αγανάκτησιν έλεγαν, ότι στο
σπίτι αμαρτωλού ανθρώπου πήγε για να μείνει.
Το πλήθος, ο κόσμος δηλαδή που
όλοι μετράμε τη γνώμη του, «τι θα πει ο κόσμος, και τι θα πει ο κόσμος», και
ποτέ δεν υπολογίζουμε το τι θα πει ο Θεός, είχε ήδη δικάσει και καταδικάσει τον
Ζακχαίο. Όπως όμως έλεγε ένας άγιος ιεροκήρυκας, στη ζωή μας υπάρχουν για μας
τρία πιστοποιητικά. Ένα πιστοποιητικό που μας δίνει ο κόσμος, ένα πιστοποιητικό
που δίνουμε εμείς για τον εαυτό μας, και το πιστοποιητικό που θα μας δώσει ο
Θεός και το οποίο είναι και το εγκυρότερο.
Λένε οι άγιοί μας, ότι όταν έρθει
η ώρα του θανάτου μας και βρεθούμε στο μέρος που από τώρα από αυτή τη ζωή
ετοιμάσαμε, θα εκπλαγούμε. Θα εκπλαγούμε, μάλιστα, πολύ, διότι θα
δούμε ανθρώπους που τους είχαμε για ξοφλημένους και καταδικασμένους, να βρίσκονται μετανοημένοι στην αγκαλιά του Θεού και εμείς που τους δίναμε
καταδικαστικα πιστοποιητικά να βρισκόμαστε στον τόπο που ετοίμασε ο Θεός για
τον διάβολο.
Κατάκριση· δεν υπάρχει χειρότερο
πράγμα. Ουσιαστικά, χωρίς να το
καταλαβαίνουμε, όντας τυφλοί και πορωμένοι από τον εγωισμό μας και την
περηφάνεια, κλέβουμε την κρίση από τον Μόνο Κριτη, τον Ιησού Χριστό και γινόμαστε
όπως ο διάβολος, που θέλησε να τον ξεπεράσει και να γίνει θεός στη θέση του
πραγματικού Θεού. Με άλλα λόγια την εντολή του Θεού προς εμάς «να γίνουμε
άγιοι», «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί», μας την υπαγορεύει με ανάποδο,
λανθασμένο τρόπο και αντί να γίνουμε άγιοι, γινόμαστε διάβολοι.
Η επιλογή είναι δική μας, ας
κάνουμε το μεγαλύτερο καλό στον εαυτό μας και ας σταματήσουμε να χύνουμε το
δηλητήριο της κατακρίσεως στην ψυχή μας. "Ὅποιος κατακρίνει τόν ἄλλο
δέν ἀγαπάει τόν Χριστό", λέει ο άγιος Πορφύριος. Ας βάζουμε καλούς λογισμούς, όπως
έλεγε ο άγιος Παΐσιος. Κάθε καλός λόγος, λέει κάποιος πατέρας της Εκκλησίας
μας, πού λέμε για τον άλλον, βγαίνει από μια καρδιά γεμάτη αγάπη. Κάθε κακός
λόγος, κάθε κατάκριση βγαίνει από μία πονηρή καρδιά και είναι ενέργεια
διαβολική. «Όταν κρίνει κανείς» έλεγε ένας αγιορείτης γέροντας, «φεύγει η χάρη
του Θεού. Γι’ αυτό ας μην κρίνουμε τον αδελφό μας, ας μην ανακατευόμαστε στην
ζωή του, ας μην τον κατηγορούμε για τίποτε, διότι για μας είναι άγιος».
ΙΧΘΥΣ
ΙΧΘΥΣ
