Ἡ φιλαργυρία

Προφητεύει ὁ θεῖος Παῦλος: «Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι…», δηλαδὴ «Γνώριζε δὲ καλὰ τοῦτο, ὅτι δηλαδὴ κατὰ τίς τελευταῖες αὐτές ἡμέρες θὰ ἔλθουν καιροὶ δύσκολοι καὶ ἐπικίνδυνοι.

Διότι οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶναι φίλαυτοι καὶ θὰ ἀγαπᾶ ὁ καθένας τους μόνον τὸν ἑαυτόν του, θὰ εἶναι φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀπειθεῖς στούς γονεῖς τους, ἀχάριστοι, ἀσεβεῖς μὴ ἔχοντες ἱερὸ καὶ ὅσιο». (Β΄ Τιμ. Γ΄ 1,2).

Ἀνάμεσα στὶς μεγάλες ἁμαρτίες συγκαταλέγει καὶ τὴν φιλαργυρία. Τί εἶναι ἡ φιλαργύρια;

• Ὁ Ἅγ. Ἰωάννης τῆς Κλίμακος λέγει: «Ἡ φιλαργυρία εἶναι προσκύνησις τῶν εἰδώλων, θυγατέρα τῆς ἀπιστίας, προφασίστρια νόσων, μάντις γηρατειῶν, ὑποβολεὺς ἀνομβρίας, προμηνυτὴς λιμῶν.
• Ὁ θεῖος Χρυσόστομος μᾶς τονίζει τὸ πόσο μεγάλο κακὸ εἶναι ἡ φιλαργυρία. «Πράγματι εἶναι φοβερὸ πρᾶγμα ἡ φιλαργυρία! Καὶ τὰ μάτια καταστρέφει καὶ τ’ αὐτιὰ καὶ κάνει τοὺς ἀνθρώπους φοβερώτερους ἀπὸ θηρίο, μὴ ἐπιτρέπουσα αὐτοὺς οὔτε τὴ συν­είδησή τους νὰ σκεφτοῦν οὔτε τὴ φιλία οὔτε τὴν κοινωνία οὔτε τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, ἀλλά, ἀφοῦ τοὺς ἀπομακρύνει ἀπ’ ὅλα, κάνει δούλους της αὐτοὺς ποὺ θὰ συλλάβη, σὰν ἀκριβῶς κάποια φοβερὴ τυραννία [Ἀπ’ τὴν ΞΕ΄ Ὁμιλία του «ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ»].
• Στὸ Γεροντικὸ διαβάζουμε γιὰ τὴν Ὁσία Μελάνη τήν Ρωμαία: «Ὅταν ἡ ὁσία ἀρχόντισσα τῆς Ρώμης Μελάνη ἡ Πρεσβυτέρα (349- 410) ἔκανε περιοδεία στὶς σκῆτες τῆς Αἰγύπτου, ἐπισκέφθηκε καὶ τὸν ὅσιο Παμβώ, φημισμένο γιὰ τὴν ἀκτημοσύνη του.

Ἐπειδὴ ὁ πρεσβύτερος τῆς σκήτης τῆς Νιτρίας Ἰσίδωρος τῆς εἶχε μιλήσει γιὰ τὴν ἀρετή του, τοῦ πρόσφερε μία θήκη μὲ τριακόσιες λίτρες ἀσημικά! Ὁ ὅσιος, καθὼς ἦταν καθισμέος καὶ ἔπλεκε βλαστοὺς φοινίκων, ἀρκέστηκε νὰ τὴν εὐλογήση καὶ νὰ τῆς πῆ:

– Ὁ Θεὸς νὰ σὲ ἀνταμείψη.

Ἔπειτα πρόσταξε τὸν οἰκονόμο του Ὠριγένη:

– Πάρε αὐτὰ τὰ ἀσημικὰ καὶ μοίρασέ τα σὲ ὅλες τὶς ἀδελφότητες τῆς Λιβύης καὶ τῶν νησιῶν, γιατί αὐτὲς ἔχουν περισσότερη ἀνάγκη. Νὰ μὴ τὰ μοιράσης σὲ ἀδελφότητες τῆς Αἰγύπτου, γιατί βρίσκονται σὲ εὔφορη χώρα καὶ δὲν ἔχουν ἀνάγκη.

Ἡ μακαρία Μελάνη περίμενε, σὰν ἄνθρωπος, νὰ τιμηθῆ καὶ νὰ ἐπαινεθῆ ἀπὸ τὸν ὅσιο Παμβώ γιὰ τὸ πολύτιμο δῶρο ποὺ τοῦ ἔκανε. Ἀφοῦ ὅμως δὲν ἄκουσε τίποτε, εἶπε ἡ ἴδια:

– Γιὰ νὰ ξέρης, γέροντά μου, τὰ ἀσημικὰ εἶναι τριακόσιες λίτρες.

Καὶ ὁ ὅσιος τῆς ἀποκρίθηκε:

– Ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο τὰ δώρισες, δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ζυγαριά. Αὐτὸς ποὺ ζυγίζει τὰ βουνά, γνωρίζει πολὺ καλύτερα ἀπὸ σένα τὴν ποσότητα τῶν ἀσημικῶν. Ἂν τὰ δώριζες σὲ μένα, καλὰ θὰ ἔκανες νὰ μοῦ πῆς τὴν ποσότητά τους.
orthodoxostypos