Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019

Απάντηση Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ στούς εκπροσώπους της Αρμενικής Κοινότητος: "κατανοεῖτε ὅτι εὐχαρίστως δύναμαι νά συναντήσω Ὑμᾶς ὡς συνέλληνας καί συναθρώπους καί ἀγαπητούς ἀδελφούς, ἀλλά ὄχι ὡς ἐκπροσώπους κακοδόξου καί αἱρετικῆς θρησκευτικῆς Κοινωνίας"


Αποτέλεσμα εικόνας για πειραιώς σεραφείμ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν Ἐπειδή ὑπῆρξε σχετική ἀρνητική πληροφόρησις ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἠρνήθη νά δεχθῆ ἐκπροσώπους τῆς Ἀρμενικῆς Κοινότητος, δημοσιοποιοῦμε τόσον τό ὑποβληθέν αἴτημα τῆς «Μητρόπολης Ὀρθοδόξων Ἀρμενίων Ἑλλάδος», ὅσον καί τήν ἀπάντησιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου, ἡ ὁποία δέν ἔγινε δεκτή ἀπό τήν Ἀρμενική Κοινότητα.


 Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως





᾿Αριθμ. Πρωτ. 131                       ᾿Εν Πειραιε τ 25 Φεβρουαρίου 2019

 Πρός Τόν


Ἐλλογιμώτατον Κύριον


Dr. Παῦλον Τσολακιάν


Πρόεδρον


Ἐθνικοῦ Κεντρικοῦ Συμβουλίου


Μητροπόλεως Ὀρθοδόξων Ἀρμενίων Ἑλλάδος


Κριεζ 10


105 35 ΑΘΗΝΑΙ




λλογιμώτατε κ. Πρόεδρε,

                  Ες πάντησιν τς δι’ λεκτρονικο ταχυδρομείου πό 20/2/2019 ποσταλείσης μετέρας πιστολς, δι’ ς ατεσθε συνάντησιν μεθ’ μν, συνοδευόμενος πό το μετέρου θρησκευτικο γέτου κ. Κεγάμ καί τριν μελν τς «ερς Συνόδου τς Μητροπόλεως»μν, μετά πολλς δελφικς γάπης  ναφέρομεν μν τι διαιτέρως κτιμμεν τόν δελφόν ρμενικόν λαόν καί στάμεθα μετ’ ελαβείας καί δέους νώπιον τν μαρτύρων  τς ρμενικς Γενοκτονίας, τν διά πολυωδύνων βασάνων τελειωθέντων πό τς Τουρκικς θηριωδίας. Ασθανόμεθα ο Πανέλληνες πρός τόν μέτερον λαόν βαθυτάτην δελφικήν γάπην, διότι μς νώνουν δεσμοί φιλίας καί κοινοί γνες.

                    Τελοντες ν κοινωνί γάπης μεθ’ μν, δυστυχς δέν ερισκόμεθα ες εχαριστιακήν κοινωνίαν καί μετοχήν, διότι μετέρα θρησκευτική παραδοχή πεκόπη κ τς Μις, γίας, Καθολικς καί ποστολικς κκλησίας πό τό 491 μ.Χ., τε διά πολιτικούς κυρίως λόγους καί δί νεκα τς μή βοηθείας τς Βυζαντινς Ατοκρατορίας ες τούς κατά τν Περσν γώνας, τό ρμενικόν θνος πέρριψε τά ποφάσεις τς γίας Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου καί δέχθη τάς κακοδοξίας καί αρέσεις το Μονοφυσιτισμο, το Μονοθελητισμο καί το Μονοενεργητισμο πό τόν θεοπασχητικόν ατν χαρακτρα, μέ τάς Συνόδους το Βαγκαρσαπάτ (491 μ.Χ.) καί τήν Α΄καί Β΄ ν Δοβίν (525-527 μ.Χ.). δυναμία τς ρμενικς γλώσσης νά διακρίνη μεταξύ τν ννοιν φύσεως καί ποστάσεως φ’ σον φίσταται μόνον μία λέξις καί διά τάς δύο ννοίας, λέξις pnuthiun (bnouthiun) καί το γεννν καί τίκτειν, σως νά ποτελ πιπροσθέτως καί τήν «θεολογικήν» ατίαν τς ποσχίσεως τς μετέρας θρησκευτικς Κοινωνίας κ τς Μις, γίας Καθολικς καί ποστολικς κκλησίας. Α μολογίαι πίστεως το Γρηγορίου κ Ναρέκ (951 μ.Χ.), το Ναρσ Ε΄ (1170 μ.Χ.), το Ναρσ κ Λαμπράν (1196 μ.Χ.), τς Συνόδου τς Ταρσο καί κθεσις πίστεως το Ναρσ Δ΄ Σνορχαλ, κφράζουν τήν δογματικήν θέσι τς μετέρας θρησκευτικς Κοινωνίας, ποία συμπυκνοται ες τήν φράσιν τήν παγγελομένην κατά τάς χειροτονίας: « Χριστός εναι μία νωθεσα φύσις» (miavorial mi Bnouthiun) πού καταδεικνύει τόν Μονοφυσιτικόν χαρακτρα τς μετέρας θρησκευτικς Κοινωνίας.

                  Τά ερά καί φρικώδη μως γεγονότα τς Γεσθημαν ποδεικνύουν πληρέστατα τήν πλάνην τς μετέρας θρησκευτικς Κοινωνίας καί τν ρνουμένων τάς Δ΄, Ε΄, Στ΄ καί Ζ΄ Οκουμενικάς Συνόδους, διότι Θεάνθρωπος Κύριος ησος Χριστός κατέδειξε τι πάρχει ες τό να πρόσωπο-πόστασι το Θεο Λόγου νωμένες «συγχύτως, τρέπτως, διαιρέτως καί χωρίστως» μέ τήν ντίδοση τν διωμάτων, θεία καί νθρωπίνη φύσις, θέλησις καί νέργεια. πί το Σταυρο Θυσία, κ νεκρν νάστασις καί ες ορανούς νάληψις τι ναργέστερον ποδεικνύουν τά νωτέρω.    

                   Κατά τατα οσιώδης λλειψις νότητος ες τήν πίστιν καί μή εχαριστιακή κοινωνία καί μετοχή καθιστον δυστυχς δύνατον τήν ναγνώρισιν πό τς ρθοδόξου Καθολικς κκλησίας τς μετέρας θρησκευτικς Κοινωνίας, ς κκλησιαστικο σώματος χοντος ποστολικήν διαδοχήν καί μυστηριακήν φύσιν καί δομήν καί ατό προκύπτει κ το μεγαλειώδους ρισμο το ποστόλου τν θνν θείου Παύλου περί τς ντολογίας καί τς φύσεως τς κκλησίας (φ. Α΄17-22). Διότι τυγχάνει πέραν πάσης λογικς νά ποδεχθ τίς τι φίσταται μία κκλησία-Σμα μέ κεφαλήν τόν Χριστόν, ποία κηρύσσει τι ησούς Χριστός εναι τέλειος Θεός καί τέλειος νθρωπος καί μετά τήν νωσι τν δύο φύσεων καί χει Θεία καί νθρωπίνη φύση, θέληση καί νέργεια καί τήν δία στιγμή τι φίσταται μία λλη κκλησία-Σμα μέ κεφαλή τόν διον Χριστό, ποος χει «μία νωθεσα, φύση θέληση καί νέργεια» λαυνομένη πό τήν πρόταση «Μία φύσις το λόγου σεσαρκωμένη» το κατεγνωσμένου αρετικο πολλιναρίου, πού παρενεβλήθη δολίως ες κείμενον το γίου θανασίου καί τήν ποία γιος Κύριλλος λεξανδρείας ξέλαβε ς δθεν ρθόδοξον.

                  Ες τήν ξόχως συγκεχυμένην ποχήν μας παναιρετικός συγκρητιστικός Οκουμενισμός, ντί ν μετανοί νά θ ες τήν πιστροφήν ες τήν ποστολικοπαράδοτη Πίστι καί νότητα το Παναγίου Πνεύματος φηρε τό δόλιο καί πατηλό σύνθημα τς «νότητος ν τ διαφορετικότητι». Τό πόσον ωλον καί νεπέρειστον τυγχάνει τό συγκεκριμένον πρόταγμα, πού δθεν πηγάζει πό τήν πρός λλήλους γάπην, διαφορώντας τι δέν πάρχει γάπη χωρίς τήν λήθεια, διότι λήθεια δέν εναι προσωπική δεοληψία δεολογία λλά πρόσωπο, νσαρκωθείς Θεός Λόγος (ω. ΙΔ, 6), ποδεικνύεται κ το πασιδήλου γεγονότος τι ν φραστικς ποδίδεται πό τούς οκουμενιστάς «κκλησιαστικότητα» καί ναγνωρίζεται «ερατική διότητα» ες τεροδόξους δέν χωρον ες τήν μπρακτη πόδειξι τν λόγων τους, ες τήν εχαριστιακή κοινωνία (intercommunio) πού εναι μόνη πόδειξι τς νότητος τν ες Χριστόν πιστευόντων.

                  λλογιμώτατε κ. Πρόεδρε,

                  Κατόπιν τν νωτέρω κτεθέντων ες τήν μετέραν μφρονα γάπην καί εγένειαν, κατανοετε τι εχαρίστως δύναμαι νά συναντήσω μς ς συνέλληνας καί συναθρώπους καί γαπητούς δελφούς, λλά χι ς κπροσώπους κακοδόξου καί αρετικς θρησκευτικς Κοινωνίας.

                  Εελπιστν τι θά κτιμήσετε τήν ελικρίνειάν μου καί τήν πραγματικήν μου γάπη, πού δέν ποκρύπτει τήν λήθειαν καί δέν πιχειρε διά προφανες λόγους ψευδεπιγράφου εγενείας καί καθωσπρεπισμο, νά συγκαλύψη τό πρόβλημα, εχόμενος κάθε παρά Θεο δύναμι καί ελογία ες μς καί τήν οκογένεια μν, διατελ μετά πολλς τιμς,  



+ Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ