Από αριστερά ιερομάρτυς Αντρέας,στο μέσον ο ιερομάρτυς Παύλος και δεξιά ο ιερομάρτυς Νικόλαος
Πρωθιερέας Αντρέας Ζίμιν
Γεννήθηκε το 1872 και χειροτονήθηκε ιερέας το 1894. Το κηρυκτικό και κατηχητικό του έργο ήταν εντυπωσιακά, και δύο φορές βραβεύτηκε από τον τσάρο για την προσφορά του.
Οι μπολσεβίκοι τον συνέλαβαν τον Ιούνιο του 1919 και τον κράτησαν φυλακισμένο ένα μήνα όταν και υπέστη ξυλοδαρμούς και ταπεινώσεις. Τον συνέλαβαν ξανά τον Ιανουάριο του 1920, όταν οπλισμένοι μπολσεβίκοι μπήκαν στο σπίτι του και άρχισαν να βασανίζουν αυτόν και ολόκληρη την οικογένειά του. Έπειτα η σύζυγός του, η πεθερά του και οι κόρες του πυροβολήθηκαν εξ επαφής ενώ τον π. Ανδρέα τον πέταξαν κάτω. Ένας εύσωμος στρατιώτης κάθισε πάνω στο στήθος του μέχρι που ο π. Ανδρέας πέθανε από ασφυξία.
Συμφωνα με τον π. Ιωάννη Κονόπλεβ, ο π. Ανδρέας είχε δει στον ύπνο του την σκηνή του μαρτυρίου. Τα σώματά τους θάφτηκαν σ' έναν κοινό τάφο κοντά στην εκκλησία. Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε τον ακριβή τόπο που βρίσκεται ο τάφος τους. Η μνήμη του τιμάται στις 5/18 Ιανουαρίου
Ιερέας Γρηγόριος Νικόλσκι
Γεννήθηκε το 1854 και χειροτονήθηκε ιερέας το 1883 υπηρετώντας σε διάφορες ενορίες της επαρχίας Αστραχάν. Πολύ συχνά επισκεπτόνταν ένα τοπικό μοναστήρι για να απομονώνεται και να προσεύχεται.
Από το 1915 μέχρι την ημέρα του μαρτυρίου του λειτουργούσε στο μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής στο Κουμπάν. Πρόσφερε τις υπηρεσίες στο σχολείο του γυναικείου αναμορφωτηρίου που λειτουργούσε κοντά στην μονή, φροντίζοντας παράλληλα και τους τραυματισμένους στρατιώτες στο νοσοκομείο της μονής.
Οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν το Κουμπάν το 1918 και εκτέλεσαν πολλούς κληρικούς. Στις 27 Ιουνίου πήγαν στο μοναστήρι και συνέλαβαν τον π. Γρηγόριο που μόλις είχε τελειώσει την Θεία Λειτουργία. Τον ξυλοκόπησαν και όταν προσπάθησε να κάνει το σημείο του σταυρούτου χτύπησαν τα χέρια και έπειτα τον πυροβόλησαν στο στόμα. Η μνήμη του τιμάται στις 27 Ιουνίου/10 Ιουλίου.
Ιερέας Παύλος Κουσνίκωβ
Γεννήθηκε το 1880. Χειροτονήθηκε ιερέας το 1913 και υπηρέτησε στο Νόβγκοροντ μέχρι τον θάνατό του. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο οργάνωσε ένα δίκτυο βοήθειας προς τους στρατιώτες φροντίζοντας τόσο για τα σώματα όσο και για τις ψυχές τους.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1918 συνελήφθη με την κατηγορία ότι προμήθευε όπλα τον Λευκό Στρατό. Παρότι μετά από την έρευνα δεν βρέθηκαν όπλα, μεταφέρθηκε κοντά στον βάλτο όπου και τον σκότωσαν. Η μνήμη του τιμάται στις 23 Φεβρουαρίου/8 Μαρτίου
Ιερέας Νικόλαος Ζαβάριν
Γεννήθηκε το 1878. Ήταν ψάλτης και δάσκαλος στην περιοχή της Βολόγκντα. Έγινε διάκονος το 1916. Το 1926, στο μέσο των σκληρών διωγμών κατά της εκκλησίας, χειροτονήθηκε ιερέας. Το 1931 φυλακίστηκε για ληξιπρόθεσμες οφειλές, αλλά μετά από παρέμβαση της κόρης του Ναντέζντας τον άφησαν ελεύθερο.
Το 1932, συνελήφθη για αντισοβιετική δραστηριότητα και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακή. Το 1933 αφέθηκε ελεύθερος. Οι σοβιετικές αρχές πολλές φορές προσπάθησαν να κλείσουν την ενορία του, αλλά πάντα έβρισκαν τρόπο και ξανάνοιγαν τον ναό.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1937 ο πατέρας Νικόλαος και η κόρη του συνελήφθησαν για αντεπαναστική δράση. Κατά την διάρκεια της ανάκριση τον ρώτησαν εαν έχει όπλα κρυμμένα. Η απάντησή του ήταν ότι τα μόνα όπλα του ήταν το Ευαγγέλιο και η θρησκεία στο όνομα της οποίας αγωνίζεται. Αρνήθηκε κάθε κατηγορία. Τον εκτέλεσαν στις 19 Αυγούστου 1937
