Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου
Η Καινή Διαθήκη κηρύττει παγκόσμια αγάπη, αγάπη ακόμη καί πρός τούς εχθρούς. Αλλ΄ αυτό δέν αίρει την αγάπη πρός την Πατρίδα. Ο Χριστιανισμός δέν ξερριζώνει τό πατριωτικό συναίσθημα. Αντιθέτως το καθιστά πνευματικώτερο καί ευγενέστερο.
Γιά τούς πατριάρχες της Παλαιάς Διαθήκης η Καινή Διαθήκη γράφει: «Κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες, μὴ λαβόντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀλλὰ πόρρωθεν αὐτὰς ἰδόντες καὶ ἀσπασάμενοι, καὶ ὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶ παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆς γῆς. Οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντες ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσι. Καὶ εἰ μὲν ἐκείνης ἐμνημόνευον, ἀφ’ ἧς ἐξῆλθον, εἶχον ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι· νῦν δὲ κρείττονος ὀρέγονται, τοῦτ’ ἔστιν ἐπουρανίου» (Εβρ. ια’ 13-16).
Οι πατριάρχες, άνδρες πίστεως καί πνευματικού προσανατολισμού, ωμολογούσαν, ότι ήταν ξένοι καί προσωρινοί κάτοικοι επάνω στή γή. Αυτοί, οι οποίοι λέγουν τέτοια λόγια, φανερώνουν, ότι επιζητούν πατρίδα. Καί άν θυμόντουσαν καί νοσταλγούσαν τή Μεσοποταμία, από τήν οποία προήλθαν, θά είχαν καιρό νά επιστρέψουν σ΄ αυτήν. Αλλ΄ επιθυμούσαν σφοδρώς ανώτερη πατρίδα, δηλαδή επουράνια.
Τήν επουράνια βασιλεία, τόν Παράδεισο, ο θεόπνευστος συγγραφεύς της πρός Εβραίους Επιστολής ονομάζει «πατρίδα». Γιατί; Διότι η πατρίς είνε σπουδαία έννοια καί αξία, η δέ επουράνια βασιλεία, ο Παράδεισος, έχει ομοιότητες καί αναλογίες πρός τήν επίγεια πατρίδα. «Κρείττων» βεβαίως, ανώτερη δηλαδή, η επουράνια καί αιώνια πατρίς. Αλλ΄ αυτή ακριβώς η σύγκρισι καί αυτός ο χαρακτηρισμός φανερώνουν, ότι καί η επίγεια πατρίς είνε καλή. Καλή η επίγεια πατρίς, καλύτερη η επουράνια. Γλυκιά αυτή, γλυκύτερη εκείνη.
Απο τις σελ. 9-10, του κεφαλαίου «Η αγάπη πρός τήν Πατρίδα συμβατή μέ τόν Χριστιανισμό», του μικρού τεύχους «ΘΑ ΖΗΣΗ Η ΕΛΛΑΣ».
Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», Αθήνα 2006.
