Αρχικά πρέπει να διευκρινίσουμε τι εννοούμε με τον όρο «πιστεύουμε».
Η πίστη δεν είναι κάτι θεωρητικό αλλά
βίωμα. Πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη στο Θεό. Να θέλεις να ακουμπάς πάνω
Του, να ενώνεσαι μαζί Του. Και αυτή την ένωση μας την έχει χαρίσει
ολοκληρωτικά με τη Θεία Κοινωνία, ένα μυστήριο που συντελείται μέσα στην
Εκκλησία.
Στη συνέχεια πρέπει να διευκρινίσουμε τι εννοούμε με τον όρο «Εκκλησία».
Εκκλησία είναι, κατά τον ιερό
Αυγουστίνο, «ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας». Ο Απ. Παύλος
γράφει στην επιστολή του προς Κολασσαείς «καὶ αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ
σώματος, τῆς ἐκκλησίας (α’ 18)», δηλαδή ότι ο Χριστός είναι η κεφαλή της
Εκκλησίας.
Μόνο, λοιπόν, μέσα στην Εκκλησία
μπορούμε να απολαμβάνουμε την κοινωνία με τον Χριστό. Κι επειδή μόνο ο
Χριστός μπορεί να μας σώσει, γι’ αυτό και οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε
ότι «έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία».
Συμπεραίνουμε λοιπόν από αυτά ότι η
εκκλησία δεν είναι κάτι αφηρημένο, γενικό, χωρίς νόημα. Όλοι εμείς
αποτελούμε το σώμα της Εκκλησίας και ο Χριστός την κεφαλή. Είμαστε η
ποίμνη και Αυτός ο Ποιμήν.
Ιδιαίτερα κατά την ώρα της Θ.
Λειτουργίας, η εκκλησία (ο ναός δηλαδή) μετατρέπεται σε ουρανό μιας και ο
Κύριος είναι αοράτως παρών «προσφέρων και προσφερόμενος» και άγγελοι
περικυκλώνουν την Αγία Τράπεζα και όλη η Εκκλησία (το Σώμα Χριστού)
λατρεύει με την ύψιστη λατρεία τον Κύριο.
Και υπήρχαν άγιοι που αξιώθηκαν να τα
δουν αυτά, όπως ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης που αναφέρει μια τέτοια
εμπειρία που είχε. Κάποτε καθώς λειτουργούσε σε μια Θεία Λειτουργία,
πλησίαζε η ώρα για τη Μεγάλη Είσοδο και το ιερό Βήμα είχε γεμίσει από
Αγγέλους! Και ήταν τόσοι πολλοί που αναγκάστηκε να τους πει «Κάντε τόπο,
παρακαλώ, για να περάσω!»…
Γι’ αυτό το λόγο και ο διάβολος μας
πολεμά ιδιαίτερα τις Κυριακές και μας πολιορκεί με διάφορες σκέψεις όπως
«κάτσε ξεκουράσου, μια μέρα έχεις να κοιμηθείς», «έχεις αγώνα μετά που
να τρέχεις στην εκκλησία», «Δεν καταλαβαίνω τίποτα, όλο τα ίδια και τα
ίδια», «Δεν θα πάω εκκλησία το πρωί, αλλά κατηχητικό το απόγευμα», «πήγα
την προηγούμενη εβδομάδα. Θα πάω όταν νιώσω την ανάγκη», «έχω κάνει
πολλές αμαρτίες… πως να πάω;» και πολλές άλλες προκειμένου να μας
παρασύρει και να μην πάμε στην εκκλησία.
Την απάντηση επομένως στο ερώτημα μας τη δίνουν οι Άγιοι.
«Μη μένεις έξω και μακριά από την
Εκκλησία. Αυτή είναι ταμιούχος της Θείας Χάριτος. Αυτή είναι «στύλος και
εδραίωμα της αληθείας» (Α’ Τιμ. γ’15), γιατί έχει μέσα της το Λόγο του
Θεού που όλα μας τα μαθαίνει, μας χορηγεί την ειρήνη και την ανάνηψη
μέσα από τη Θεία Λατρεία και ιδίως μέσα από τα Άγια Μυστήρια και μας
διδάσκει την αληθινή ζωή που πρέπει να ακολουθήσουμε για να βγούμε στην
αιώνια ζωή.» (Αγ. Ιωάννης Κρονστάνδης)
