Γέροντας ἀσκητὴς τοῦ Παγγαίου: Ποιοὶ καὶ γιατί φταῖνε γιὰ τὴν τραγωδία στὸ Μάτι;
Πῶς ἐξηγεῖ τὴ μεγάλη συμφορὰ καὶ τί προτείνει γιὰ νὰ ἀποφύγουμε νέες παρόμοιες πιθανὸν καὶ μεγαλύτερες συμφορὲς
-Τί λέγει γιὰ τοὺς Ἱεράρχες καὶ τὴν μεγάλη θεολογικὴ τραγωδία, αὐτὴ δηλαδὴ τῆς ἀπουσίας τῆς πίστης.
-Μὲ τρεῖς διδακτικὲς ἱστορίες ἀπαντᾶ σὲ καυτὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὰ αἴτια τῆς συμφορᾶς
Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς
-Γέροντα, ἐσεῖς τί πιστεύετε γιὰ τὴν τελευταία τραγωδία; Μᾶς τιμώρησε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν ἀποστασία μας ἢ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ δὲν συμμετέχει σὲ τέτοιου εἴδους τραγωδίες;
«Θέλω νὰ μοῦ ἐπιτρέψεις νὰ σοῦ διηγηθῶ τρεῖς ἱστορίες ποὺ ἐμμέσως θὰ ἀποτελοῦν τὴν ἀπάντηση στὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔθεσες. Ὁ Θεὸς παιδί μου ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ χῶμα καὶ ἐνεφύσησε σ’ αὐτὸν πνοὴ ζῶσα. Τὸ ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι λοιπὸν μέρος καὶ τῆς γῆς. Εἶναι ἕνα μικρὸ κομμάτι της. Ἐὰν λοιπὸν κατὰ τὴ διάρκεια ἑνὸς γεύματος ὁ ἄνθρωπος καταναλώσει καὶ μία χαλασμένη τροφή, τότε τὸ σῶμα του ἀναστατώνεται. Προκαλεῖται πόνος στὴν κοιλιά, διάρροιες, ἐφιδρώσεις καὶ ὅλα τὰ συναφῆ ποὺ προκαλεῖ ἡ δηλητηρίαση, ὅπως τὴν ὀνομάζουμε. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο λειτουργεῖ καὶ ἡ γῆ. Λειτουργεῖ ὡς Παράδεισος ὅταν ὑπάρχει ἁρμονία μεταξὺ αὐτῆς καὶ τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, μέσω φυσικά τοῦ πιὸ τέλειου δημιουργήματος τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ λειτουργεῖ ὡς Κόλαση ὅταν ὑφίσταται δυσαρμονία, τὴν ὁποία θεολογικὰ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὀνομάζουν παρακοή ἢ ἁμαρτία. Ὁ καλὸς Θεὸς ὅταν δημιούργησε τὸν κόσμο, προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἁρμονία αὐτὴ καὶ τὴν παραδεισένια ζωὴ ἔδωσε μέ άγάπη τὸ νόμο Του, τὸ λειτουργικὸ σύστημα τῆς ἐπιχείρησης τοῦ Ἀμπελώνα Του γιὰ νὰ ζεῖ ὁ ἄνθρωπος στὸν Παράδεισο, τὶς δέκα δηλαδή ἐντολές. Ὁ νόμος Του εἶναι μὲ ἀνεξίτηλα γράμματα γραμμένος στὶς ψυχὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀνεξαρτήτου θρησκεύματος καὶ φυλῆς. Ἡ παραβίαση αὐτοῦ τοῦ νόμου κάνει τὴ γῆ νὰ ὑποφέρει, νά δηλητηριάζεται δηλαδὴ καὶ νὰ ἀντιδρᾶ περίεργα ἢ ἀφύσικα, νὰ γίνεται κόλαση. Κι αὐτὸ γιατί ἀπουσιάζει ὁ Θεὸς ποὺ τῆς προσφέρει τὴν ἁρμονία μέσα ἀπὸ τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπη Του. Ὁ προφητάναξ Δαυὶδ καὶ ὄχι μόνο ἐπιχειρώντας νὰ δείξει τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸ δημιούργημά του, τὸν ἄνθρωπο σὲ πλῆθος ψαλμῶν τὴν παρομοιάζει ὡς ὀργὴ ἢ ἀποστολὴ πονηρῶν ἀγγέλων, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μὲ καταστροφικὲς συνέπειες, σεισμούς, αἰχμαλωσίες, ἀνομβρίες, φωτιές, καταπιέσεις, πολέμους κ.ο.κ. Γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθεῖ λοιπὸν ἡ δηλητηρίαση τῆς γῆς καὶ νὰ ἐπανέλθει ἡ ἁρμονία χρειάζεται ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸ Θεὸ ἢ ἡ ἐπάνοδος τοῦ Θεοῦ στὴ σχέση γῆς καὶ οὐρανοῦ, ποὺ ἀντικατοπτρίζει τὸ δημιούργημα ποὺ λέγεται ἄνθρωπος. Καὶ τὸ φάρμακο ποὺ δίνει τέλος στὴ δηλητηρίαση αὐτὴ στὴν Ἁγία Ἐκκλησία μας τὸ ὀνομάζουμε μετάνοια. Αὐτὴ λογίζεται ὡς ἐπιστροφὴ στὸν Παράδεισο. Δὲν θέλω νὰ ἐπεκταθῶ μὲ παραδείγματα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ γιατί θὰ καταστῶ κουραστικὸς παιδί μου.
Ὁ ἀναμάρτητος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπιβαλλόταν ἄλλωστε στὰ φαινόμενα τῆς φύσης, μέσα ἀπὸ τὴν ἀγαπητικὴ σχέση μαζί Της. Ἔτσι, ἀρκοῦσε ἕνας λόγος γιὰ νὰ γιατρέψει χρόνιες ἀρρώστιες ἢ νὰ ἀναστήσει νεκρούς. Περπατοῦσε πάνω ἀπὸ τὰ κύματα καὶ ἕνας λόγος Του ἀρκοῦσε γιά νά δαμάζονται οἱ κάθε λογῆς ἄνεμοι ποὺ προκαλοῦσε ἡ ἀποστασία, ἡ ἁμαρτία. Κατόπιν τούτων θὰ σᾶς διηγηθῶ τὴν πρώτη ἱστορία, ποὺ ἀφορᾶ τὸν Ἅγιο Μάρκο τὸν Ἀθηναῖο. Αὐτὸς ἦταν συμφοιτητὴς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ ἐπέλεξε νὰ προσεγγίσει τὸ Θεὸ ἀπὸ τὴν κάθετη ὁδό, τὴν ὁδὸ τοῦ μοναχισμοῦ. Μετέβη λοιπὸν στὸ ὄρος Θράκη, στὴν Ἄνω Αἴγυπτο καὶ ἐπέλεξε ὡς κατοικία μία σπηλιά, τὴν ὁποία καθάρισε πολεμώντας μὲ πολλὰ δαιμόνια ποὺ τὴν χρησιμοποιοῦσαν ὡς κατοικία τους. Στὸ τέλος τῆς ἐπίγειας παρουσίας του ὁ καλὸς Θεὸς ὄχι μόνο τὸν ἐνημέρωσε νὰ ἑτοιμασθεῖ γιὰ τὴν ἔξοδό του ἀλλὰ ἔφερε μὲ θαυμαστὸ τρόπο κοντά του, τὸν Ἅγιο Σεραπίωνα γιὰ νὰ φροντίσει τὰ τῆς ἐξόδου του. Κατὰ τὴ συζήτηση ποὺ ἔγινε τὸ δειλινό, παραμονὴ τῆς ἀναχώρησής του στὶς οὐράνιες μονὲς καὶ κατοικίες, ὁ Ἅγιος Μάρκος ρώτησε τὸν μετέπειτα βιογράφο του Ἅγιο Σεραπίωνα ἐὰν στὸν κόσμο ἔχει ἀπομείνει πίστη ἴση μὲ κόκκο σινάπεως, ἔτσι ὥστε νὰ πεῖ κάποιος στὸ ἀπέναντι βουνὸ νὰ μετακινηθεῖ πρὸς τὴ θάλασσα καὶ αὐτὸ νὰ τὸ κάνει (Ματθ. ιζ, 20)! Καὶ ξαφνικὰ ἡ γῆ ἄρχισε νὰ τρέμει, σὰν νὰ γινόταν μεγάλος σεισμὸς καὶ τὸ βουνὸ ποὺ ἔδειξε ὁ Ἅγιος Μάρκος ἄρχισε νὰ μετακινεῖται. «Ἔ! κάτσε στὴ θέση σου. Παράδειγμα ἔφερα», εἶπε στὸ ἄψυχο βουνὸ (βλ. φύση) ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἐκεῖνο ἐπανῆλθε στὴ θέση του.
Ἡ δεύτερη ἱστορία μου ἀφορᾶ τὸν Ἅγιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη. Ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου του ὄχι μόνο λειτουργοῦσε εὐεργετικὰ γιὰ τοὺς χιλιάδες πιστοὺς ποὺ ἔτρεχαν νὰ πάρουν λίγο ἀπὸ τὴ γύρη του, στὸ γεμάτο ἄνθη λουλούδι αὐτὸ τῆς ἐρήμου ἀλλὰ εἶχε μεταβάλλει σὲ ἕναν ἐπίγειο παράδεισο καὶ τὴν περιοχὴ γύρω ἀπὸ τὸ κελί του, τὴν Παναγούδα. Θὰ θυμίσω μόνο τὴ δεντρογαλιά, τὸ δίμετρο ἐκεῖνο φίδι, τὸ ὁποῖο τάϊζε ὁ ἅγιος αὐτὸς γέροντας. Ἀκόμη καὶ μετάνοιες ἔκανε μαζί του γιὰ νὰ δοξάζουν ἀπό κοινοῦ τὸ Θεό, μπροστὰ στὰ μάτια τῶν ἔκπληκτων προσκυνητῶν. Τὰ πουλάκια ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ χέρια του. Καὶ ἕνας γλάρος ἐκπλήρωσε μία φορὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἁγίου φέρνοντας ἕνα ψάρι στὴν καλύβη του ἀνήμερα τῆς Παναγίας μας. Κάτι παρόμοιο παρατηρεῖτο καὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο Τσαλίκη καὶ στὸν Ἅγιο Πορφύριο καὶ σὲ πολλοὺς σύγχρονους γεροντάδες, ὅπως τὸν π. Βασίλειο τὸν Καυσοκαλυβίτη, γιὰ τὸν ὁποῖο προσφάτως ἔγραψες στὴν ἐφημερίδα. Παλιὰ ποὺ οἱ ἄνθρωποι εἶχαν μεγαλύτερη πίστη ἔφερναν λείψανα ἁγίων καὶ διόρθωναν μὲ τὴν παρουσία τῶν ἁγίων τὴ φύση ἐξαλείφοντας συμφορές. Σύννεφα ἀπὸ ἀκρίδες ποὺ ἔτρωγαν τὶς καλλιέργειες ψοφοῦσαν ἢ ἡ ἀνομβρία ἐξαφανιζόταν καὶ ὁ οὐρανὸς ἔφερνε εὐεργετικὴ βροχή. Ρωτῆστε τοὺς παλιοὺς νὰ σᾶς ποῦν.
Τὴν τρίτη ἱστορία παιδί μου θὰ τὴν καταγράψεις ἐσὺ γιατί ἐσὺ ἤσουν αὐτὸς πού μοῦ τὴν ἐξιστόρησες λίγα χρόνια πρίν».
-Τί σᾶς εἶπα γέροντα, δὲν θυμᾶμαι.
«Μοῦ εἶπες γιὰ τὸν π. Παναγιώτη, τὴν ἁγία αὐτὴ μορφὴ ποὺ στολίζει τὶς τελευταῖες δεκαετίες τὰ Ἄγραφα ὄρη, γιὰ τὸ πῶς ἔσβησε κάποτε μία μεγάλη πυρκαγιὰ ποὺ εἶχε ξεσπάσει στὴν περιοχή του».
-Ναὶ γέροντα, αὐτόπτες μάρτυρες, ὄχι μόνο ἕνας ἀλλὰ δύο ποὺ ἦταν παρόντες στὴν κατάσβεση τῆς φωτιᾶς μοῦ τὴν ἐξιστόρησαν. Ἡ φωτιὰ ἔκαιγε ἔλατα σὲ μία πλαγιὰ καὶ ὁ ἄνεμος τὴν ἔφερνε πρὸς τὰ κάτω. Οἱ πυροσβέστες καὶ οἱ στρατιῶτες ποὺ εἶχαν μεταβεῖ στὸ σημεῖο εἶχαν πέσει μὲ τὰ μοῦτρα γιὰ νὰ δημιουργήσουν ζῶνες πυρασφάλειας, ἔτσι ὥστε νὰ ἐμποδίσουν τὴ φωτιὰ νὰ περάσει στὴν ἄλλη πλαγιά. Τὸ ἐπίπονο ἔργο τους παρακολουθοῦσε διακριτικὰ καὶ ὁ παππούλης μας. Κανεὶς μάλιστα ἐκ τῶν παρόντων δὲν ἔδωσε σημασία, ὅταν ἐκεῖνος χάθηκε. Πίστεψαν πὼς γύρισε στὸ χωριό. Μετὰ ὅμως ἀπὸ 10-15 λεπτὰ τὸν εἶδαν νὰ κατεβαίνει ἀπὸ τὴν καιόμενη πλαγιά, μέσα ἀπὸ τὶς φωτιές. Ἔμειναν ὅλοι ἔκθαμβοι, μ’ αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν. Καθὼς κατέβαινε τὴν πλαγιὰ ἡ φωτιὰ αὐτομάτως ἔσβηνε. Λὲς καὶ ἔπεφτε νερὸ πάνω στὰ δέντρα. Αὐτὸ διήρκησε περὶ τὰ πέντε περίπου λεπτά. Τόσο ἔκανε ὁ παππούλης γιὰ νὰ κατέβει τὴν πλαγιά. Καὶ μόλις κατέβηκε γιὰ νὰ ἀποσπάσει τὴν προσοχή τους, τοὺς φώναξε λέγοντας: «Τρέξτε βρὲ παιδιὰ τί μὲ κοιτᾶτε. Δὲν βλέπετε πὼς πῆρε φωτιὰ τὸ ράσο μου». Πράγματι τὸ ράσο σὲ μία ἄκρη του κάπνιζε. «Παπὰ ἡ φωτιὰ ἔσβησε», εἶπε τότε κάποιος γιὰ νὰ λάβει τὴν ἀπάντηση τοῦ παππούλη. «Ἡ Παναγιὰ μας παιδιά μου εἶδε τὸν κόπο σας καὶ τὴν ἀγωνία σας καὶ θέλησε νὰ σᾶς ἀπαλλάξει. Γύρισε τὸν ἄνεμο πρὸς τὰ πίσω, στὸ μέρος ποὺ εἶχε ἤδη καεῖ καὶ ἡ φωτιὰ σταμάτησε»! Μερικοὶ πίστεψαν τὰ λόγια τοῦ ταπεινοῦ λευΐτη, οἱ περισσότεροι ὅμως εἶδαν τὸ θαῦμα.
«Τὸ πέρασμα τοῦ ἁγίου αὐτοῦ, μὲ τὴ θερμὴ πίστη καὶ προσευχὴ του, παιδί μου μέσα ἀπὸ τὶς φλόγες ἦταν τὸ φάρμακο ποὺ ἐπανέφερε τὴν ἁρμονία στὴν φλεγόμενη περιοχή. Πιστεύω νὰ πῆρες καὶ ἐσὺ καὶ οἱ ἀναγνῶστες τῆς καλῆς αὐτῆς ἐφημερίδας τὶς ἀπαντήσεις σας. Ἡ ἔντονη παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ μας ἐκδιώκει τὰ δαιμόνια ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν καὶ δυστυχῶς ἔχουν πιάσει σήμερα ἀπὸ τὸ σβέρκο καί πολλοὺς ἄρχοντες πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς. Ἐκδιώχθηκε ὁ Θεὸς καὶ ἡ προστασία ποὺ παρεῖχε στὴν οἰκογένεια ποὺ λέγεται Ἑλλάδα, χάθηκε. Τὸ σπίτι ποὺ λέγεται Ἑλλάδα παιδί μου δὲν ἔχει πλέον οὔτε στέγη, οὔτε πόρτα, οὔτε παράθυρα γιὰ νὰ μᾶς προστατεύουν ἀπὸ τὶς λεγεῶνες τῶν δαιμόνων ποὺ δροῦν ἀνεξέλεγκτα στὴν εὐλογημένη πατρίδα μας. Κυριαρχεῖ πλέον ὁ νόμος τοῦ Ἀντιδίκου σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς μας καὶ ἡ ἀποστασία προστατεύεται τώρα μὲ νόμους ποὺ ψηφίζει τὸ Κοινοβούλιο. Οἱ συνέπειες τῶν πράξεων αὐτῶν θὰ ἔφερναν μεγαλύτερες συμφορὲς ἐὰν δὲν ἐπέμβαινε ὁ δίκαιος Θεός. Μερίδιο εὐθύνης φέρουμε φυσικά ὅλοι καὶ κυρίως ὁ ὁμιλών γιατί ἡ προσευχή μας καὶ ἡ πίστη μας ἀδυνάτησαν, εὐτελίστηκαν. Ἡ ἰδιοτέλεια κυριαρχεῖ στὶς σχέσεις μας, στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις. Θὰ βοηθοῦσε πολὺ σήμερα οἱ ἱερεῖς ἀντὶ γιὰ ὑλικὲς βοήθειες νὰ προτάξουμε τὶς πνευματικὲς βοήθειες καὶ νὰ συστήσουμε σ’ ὅλους τὸ φάρμακο, ποὺ διορθώνει τὴ δηλητηρίαση καὶ ἀπομακρύνει τὰ δαιμόνια, τὸ φάρμακο τῆς μετάνοιας. Προσωπικὰ ζητῶ συγγνώμη ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ τὰ θύματα τῆς μεγάλης τραγωδίας στὸ Μάτι. Προσεύχομαι στὸν Χριστὸ νὰ ἀναπαύσει τὶς ψυχές τους. Κλαίγοντας τόν ἱκετεύω νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ μετάνοια ὥστε νὰ ἀποφύγουμε ἄλλες μεγαλύτερες ἢ παρόμοιες συμφορές. Μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια».
-Μὲ τρεῖς διδακτικὲς ἱστορίες ἀπαντᾶ σὲ καυτὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὰ αἴτια τῆς συμφορᾶς
Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς
Τί εἶναι τελικὰ ὁ Θεός; Εἶναι τιμωρός; Εἶναι παιδαγωγός; Εἶναι ἀγάπη;
Οἱ καταστρεπτικὲς πυρκαγιὲς στὴν Κινέττα καὶ τὸ Μάτι καὶ ἡ ἀπώλεια 100
καὶ πλέον συνανθρώπων μας ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἔδειξαν γιὰ μία ἀκόμη φορά τὴ
γύμνια τοῦ σύγχρονου μεταπατερικοῦ λόγου καὶ τὴ θεολογικὴ σύγχυση ποὺ
ἐπικρατεῖ ἀκόμη καὶ στὴν ἀνώτατη βαθμίδα τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὰ εὔλογα
ἐρωτηματικὰ ποὺ δημιούργησε ἡ νέα τραγωδία σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν πόνο τῆς
ἀπώλειας δεκάδων συνανθρώπων μας προκάλεσαν ἀνίερες συζητήσεις ἐπὶ
συζητήσεων. Ἀκόμη καὶ ἡ ἀρθρογραφία ἢ οἱ δηλώσεις Ἱεραρχῶν μας στὴν
προσπάθειά τους νὰ αἰτιολογήσουν ἢ νὰ προσεγγίσουν τὴν τραγωδία φανέρωσε
μία ἄλλη τραγωδία ποὺ παρατηρεῖται ἐδῶ καὶ λίγες δεκαετίες στὸν ἱερὸ
κλῆρο. Τραγωδία ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ἀπουσία τῆς πίστης, τὴν ἀπουσία
θεολογικοῦ λόγου, τὴν ἀπουσία κατήχησης. Πολὺ ὀρθὰ γνωστὸς γέροντας
ἀσκητὴς τοῦ Παγγαίου Ὄρους τόνιζε:
«Παιδί μου γιὰ κάθε ἀπώλεια ψυχῆς, ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς θὰ δώσουμε λόγο
στὸν Θεό. Γιατί ἐμεῖς εἴμαστε οἱ μόνοι ποὺ φταῖμε. Ἀφήσαμε βλέπεις τὸν
Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ζευτήκαμε τὸν χρυσό. Γιὰ ὅτι συμβαίνει στὴν πατρίδα μας
δὲν φταῖνε οἱ ἄθεοι ἢ οἱ μασῶνοι πολιτικοί. Ἐμεῖς φταῖμε ποὺ
σταματήσαμε νὰ ἐξαγιάζουμε μὲ τὰ μυστήρια τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας καὶ τὸ
παράδειγμά μας τὸν εὐλογημένο τοῦτο τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ
κατοικοῦν σ’ αὐτόν. Παλιὰ οἱ μοναχοὶ ἀναζητοῦσαν τὰ δαιμόνια στὶς
σπηλιὲς καὶ στὶς ἐρήμους προκειμένου νὰ ἀναμετρηθοῦν μαζί τους. Τώρα τὰ
δαιμόνια δὲν ζοῦν πλέον στὶς σπηλιὲς καὶ στὶς ἐρήμους. Ζοῦν μέσα στὶς
ἐκκλησίες μας, ζοῦν στὰ σχολεῖα μας, ζοῦν στὰ σπίτια μας. Συγκατοικοῦν
μαζί μας καὶ μᾶς ταλαιπωροῦν, μετατρέποντας τὴ ζωή μας σὲ κόλαση»!-Γέροντα, ἐσεῖς τί πιστεύετε γιὰ τὴν τελευταία τραγωδία; Μᾶς τιμώρησε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν ἀποστασία μας ἢ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ δὲν συμμετέχει σὲ τέτοιου εἴδους τραγωδίες;
«Θέλω νὰ μοῦ ἐπιτρέψεις νὰ σοῦ διηγηθῶ τρεῖς ἱστορίες ποὺ ἐμμέσως θὰ ἀποτελοῦν τὴν ἀπάντηση στὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔθεσες. Ὁ Θεὸς παιδί μου ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ χῶμα καὶ ἐνεφύσησε σ’ αὐτὸν πνοὴ ζῶσα. Τὸ ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι λοιπὸν μέρος καὶ τῆς γῆς. Εἶναι ἕνα μικρὸ κομμάτι της. Ἐὰν λοιπὸν κατὰ τὴ διάρκεια ἑνὸς γεύματος ὁ ἄνθρωπος καταναλώσει καὶ μία χαλασμένη τροφή, τότε τὸ σῶμα του ἀναστατώνεται. Προκαλεῖται πόνος στὴν κοιλιά, διάρροιες, ἐφιδρώσεις καὶ ὅλα τὰ συναφῆ ποὺ προκαλεῖ ἡ δηλητηρίαση, ὅπως τὴν ὀνομάζουμε. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο λειτουργεῖ καὶ ἡ γῆ. Λειτουργεῖ ὡς Παράδεισος ὅταν ὑπάρχει ἁρμονία μεταξὺ αὐτῆς καὶ τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, μέσω φυσικά τοῦ πιὸ τέλειου δημιουργήματος τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ λειτουργεῖ ὡς Κόλαση ὅταν ὑφίσταται δυσαρμονία, τὴν ὁποία θεολογικὰ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὀνομάζουν παρακοή ἢ ἁμαρτία. Ὁ καλὸς Θεὸς ὅταν δημιούργησε τὸν κόσμο, προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἁρμονία αὐτὴ καὶ τὴν παραδεισένια ζωὴ ἔδωσε μέ άγάπη τὸ νόμο Του, τὸ λειτουργικὸ σύστημα τῆς ἐπιχείρησης τοῦ Ἀμπελώνα Του γιὰ νὰ ζεῖ ὁ ἄνθρωπος στὸν Παράδεισο, τὶς δέκα δηλαδή ἐντολές. Ὁ νόμος Του εἶναι μὲ ἀνεξίτηλα γράμματα γραμμένος στὶς ψυχὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀνεξαρτήτου θρησκεύματος καὶ φυλῆς. Ἡ παραβίαση αὐτοῦ τοῦ νόμου κάνει τὴ γῆ νὰ ὑποφέρει, νά δηλητηριάζεται δηλαδὴ καὶ νὰ ἀντιδρᾶ περίεργα ἢ ἀφύσικα, νὰ γίνεται κόλαση. Κι αὐτὸ γιατί ἀπουσιάζει ὁ Θεὸς ποὺ τῆς προσφέρει τὴν ἁρμονία μέσα ἀπὸ τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπη Του. Ὁ προφητάναξ Δαυὶδ καὶ ὄχι μόνο ἐπιχειρώντας νὰ δείξει τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸ δημιούργημά του, τὸν ἄνθρωπο σὲ πλῆθος ψαλμῶν τὴν παρομοιάζει ὡς ὀργὴ ἢ ἀποστολὴ πονηρῶν ἀγγέλων, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μὲ καταστροφικὲς συνέπειες, σεισμούς, αἰχμαλωσίες, ἀνομβρίες, φωτιές, καταπιέσεις, πολέμους κ.ο.κ. Γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθεῖ λοιπὸν ἡ δηλητηρίαση τῆς γῆς καὶ νὰ ἐπανέλθει ἡ ἁρμονία χρειάζεται ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸ Θεὸ ἢ ἡ ἐπάνοδος τοῦ Θεοῦ στὴ σχέση γῆς καὶ οὐρανοῦ, ποὺ ἀντικατοπτρίζει τὸ δημιούργημα ποὺ λέγεται ἄνθρωπος. Καὶ τὸ φάρμακο ποὺ δίνει τέλος στὴ δηλητηρίαση αὐτὴ στὴν Ἁγία Ἐκκλησία μας τὸ ὀνομάζουμε μετάνοια. Αὐτὴ λογίζεται ὡς ἐπιστροφὴ στὸν Παράδεισο. Δὲν θέλω νὰ ἐπεκταθῶ μὲ παραδείγματα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ γιατί θὰ καταστῶ κουραστικὸς παιδί μου.
Ὁ ἀναμάρτητος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπιβαλλόταν ἄλλωστε στὰ φαινόμενα τῆς φύσης, μέσα ἀπὸ τὴν ἀγαπητικὴ σχέση μαζί Της. Ἔτσι, ἀρκοῦσε ἕνας λόγος γιὰ νὰ γιατρέψει χρόνιες ἀρρώστιες ἢ νὰ ἀναστήσει νεκρούς. Περπατοῦσε πάνω ἀπὸ τὰ κύματα καὶ ἕνας λόγος Του ἀρκοῦσε γιά νά δαμάζονται οἱ κάθε λογῆς ἄνεμοι ποὺ προκαλοῦσε ἡ ἀποστασία, ἡ ἁμαρτία. Κατόπιν τούτων θὰ σᾶς διηγηθῶ τὴν πρώτη ἱστορία, ποὺ ἀφορᾶ τὸν Ἅγιο Μάρκο τὸν Ἀθηναῖο. Αὐτὸς ἦταν συμφοιτητὴς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ ἐπέλεξε νὰ προσεγγίσει τὸ Θεὸ ἀπὸ τὴν κάθετη ὁδό, τὴν ὁδὸ τοῦ μοναχισμοῦ. Μετέβη λοιπὸν στὸ ὄρος Θράκη, στὴν Ἄνω Αἴγυπτο καὶ ἐπέλεξε ὡς κατοικία μία σπηλιά, τὴν ὁποία καθάρισε πολεμώντας μὲ πολλὰ δαιμόνια ποὺ τὴν χρησιμοποιοῦσαν ὡς κατοικία τους. Στὸ τέλος τῆς ἐπίγειας παρουσίας του ὁ καλὸς Θεὸς ὄχι μόνο τὸν ἐνημέρωσε νὰ ἑτοιμασθεῖ γιὰ τὴν ἔξοδό του ἀλλὰ ἔφερε μὲ θαυμαστὸ τρόπο κοντά του, τὸν Ἅγιο Σεραπίωνα γιὰ νὰ φροντίσει τὰ τῆς ἐξόδου του. Κατὰ τὴ συζήτηση ποὺ ἔγινε τὸ δειλινό, παραμονὴ τῆς ἀναχώρησής του στὶς οὐράνιες μονὲς καὶ κατοικίες, ὁ Ἅγιος Μάρκος ρώτησε τὸν μετέπειτα βιογράφο του Ἅγιο Σεραπίωνα ἐὰν στὸν κόσμο ἔχει ἀπομείνει πίστη ἴση μὲ κόκκο σινάπεως, ἔτσι ὥστε νὰ πεῖ κάποιος στὸ ἀπέναντι βουνὸ νὰ μετακινηθεῖ πρὸς τὴ θάλασσα καὶ αὐτὸ νὰ τὸ κάνει (Ματθ. ιζ, 20)! Καὶ ξαφνικὰ ἡ γῆ ἄρχισε νὰ τρέμει, σὰν νὰ γινόταν μεγάλος σεισμὸς καὶ τὸ βουνὸ ποὺ ἔδειξε ὁ Ἅγιος Μάρκος ἄρχισε νὰ μετακινεῖται. «Ἔ! κάτσε στὴ θέση σου. Παράδειγμα ἔφερα», εἶπε στὸ ἄψυχο βουνὸ (βλ. φύση) ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἐκεῖνο ἐπανῆλθε στὴ θέση του.
Ἡ δεύτερη ἱστορία μου ἀφορᾶ τὸν Ἅγιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη. Ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου του ὄχι μόνο λειτουργοῦσε εὐεργετικὰ γιὰ τοὺς χιλιάδες πιστοὺς ποὺ ἔτρεχαν νὰ πάρουν λίγο ἀπὸ τὴ γύρη του, στὸ γεμάτο ἄνθη λουλούδι αὐτὸ τῆς ἐρήμου ἀλλὰ εἶχε μεταβάλλει σὲ ἕναν ἐπίγειο παράδεισο καὶ τὴν περιοχὴ γύρω ἀπὸ τὸ κελί του, τὴν Παναγούδα. Θὰ θυμίσω μόνο τὴ δεντρογαλιά, τὸ δίμετρο ἐκεῖνο φίδι, τὸ ὁποῖο τάϊζε ὁ ἅγιος αὐτὸς γέροντας. Ἀκόμη καὶ μετάνοιες ἔκανε μαζί του γιὰ νὰ δοξάζουν ἀπό κοινοῦ τὸ Θεό, μπροστὰ στὰ μάτια τῶν ἔκπληκτων προσκυνητῶν. Τὰ πουλάκια ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ χέρια του. Καὶ ἕνας γλάρος ἐκπλήρωσε μία φορὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἁγίου φέρνοντας ἕνα ψάρι στὴν καλύβη του ἀνήμερα τῆς Παναγίας μας. Κάτι παρόμοιο παρατηρεῖτο καὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο Τσαλίκη καὶ στὸν Ἅγιο Πορφύριο καὶ σὲ πολλοὺς σύγχρονους γεροντάδες, ὅπως τὸν π. Βασίλειο τὸν Καυσοκαλυβίτη, γιὰ τὸν ὁποῖο προσφάτως ἔγραψες στὴν ἐφημερίδα. Παλιὰ ποὺ οἱ ἄνθρωποι εἶχαν μεγαλύτερη πίστη ἔφερναν λείψανα ἁγίων καὶ διόρθωναν μὲ τὴν παρουσία τῶν ἁγίων τὴ φύση ἐξαλείφοντας συμφορές. Σύννεφα ἀπὸ ἀκρίδες ποὺ ἔτρωγαν τὶς καλλιέργειες ψοφοῦσαν ἢ ἡ ἀνομβρία ἐξαφανιζόταν καὶ ὁ οὐρανὸς ἔφερνε εὐεργετικὴ βροχή. Ρωτῆστε τοὺς παλιοὺς νὰ σᾶς ποῦν.
Τὴν τρίτη ἱστορία παιδί μου θὰ τὴν καταγράψεις ἐσὺ γιατί ἐσὺ ἤσουν αὐτὸς πού μοῦ τὴν ἐξιστόρησες λίγα χρόνια πρίν».
-Τί σᾶς εἶπα γέροντα, δὲν θυμᾶμαι.
«Μοῦ εἶπες γιὰ τὸν π. Παναγιώτη, τὴν ἁγία αὐτὴ μορφὴ ποὺ στολίζει τὶς τελευταῖες δεκαετίες τὰ Ἄγραφα ὄρη, γιὰ τὸ πῶς ἔσβησε κάποτε μία μεγάλη πυρκαγιὰ ποὺ εἶχε ξεσπάσει στὴν περιοχή του».
-Ναὶ γέροντα, αὐτόπτες μάρτυρες, ὄχι μόνο ἕνας ἀλλὰ δύο ποὺ ἦταν παρόντες στὴν κατάσβεση τῆς φωτιᾶς μοῦ τὴν ἐξιστόρησαν. Ἡ φωτιὰ ἔκαιγε ἔλατα σὲ μία πλαγιὰ καὶ ὁ ἄνεμος τὴν ἔφερνε πρὸς τὰ κάτω. Οἱ πυροσβέστες καὶ οἱ στρατιῶτες ποὺ εἶχαν μεταβεῖ στὸ σημεῖο εἶχαν πέσει μὲ τὰ μοῦτρα γιὰ νὰ δημιουργήσουν ζῶνες πυρασφάλειας, ἔτσι ὥστε νὰ ἐμποδίσουν τὴ φωτιὰ νὰ περάσει στὴν ἄλλη πλαγιά. Τὸ ἐπίπονο ἔργο τους παρακολουθοῦσε διακριτικὰ καὶ ὁ παππούλης μας. Κανεὶς μάλιστα ἐκ τῶν παρόντων δὲν ἔδωσε σημασία, ὅταν ἐκεῖνος χάθηκε. Πίστεψαν πὼς γύρισε στὸ χωριό. Μετὰ ὅμως ἀπὸ 10-15 λεπτὰ τὸν εἶδαν νὰ κατεβαίνει ἀπὸ τὴν καιόμενη πλαγιά, μέσα ἀπὸ τὶς φωτιές. Ἔμειναν ὅλοι ἔκθαμβοι, μ’ αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν. Καθὼς κατέβαινε τὴν πλαγιὰ ἡ φωτιὰ αὐτομάτως ἔσβηνε. Λὲς καὶ ἔπεφτε νερὸ πάνω στὰ δέντρα. Αὐτὸ διήρκησε περὶ τὰ πέντε περίπου λεπτά. Τόσο ἔκανε ὁ παππούλης γιὰ νὰ κατέβει τὴν πλαγιά. Καὶ μόλις κατέβηκε γιὰ νὰ ἀποσπάσει τὴν προσοχή τους, τοὺς φώναξε λέγοντας: «Τρέξτε βρὲ παιδιὰ τί μὲ κοιτᾶτε. Δὲν βλέπετε πὼς πῆρε φωτιὰ τὸ ράσο μου». Πράγματι τὸ ράσο σὲ μία ἄκρη του κάπνιζε. «Παπὰ ἡ φωτιὰ ἔσβησε», εἶπε τότε κάποιος γιὰ νὰ λάβει τὴν ἀπάντηση τοῦ παππούλη. «Ἡ Παναγιὰ μας παιδιά μου εἶδε τὸν κόπο σας καὶ τὴν ἀγωνία σας καὶ θέλησε νὰ σᾶς ἀπαλλάξει. Γύρισε τὸν ἄνεμο πρὸς τὰ πίσω, στὸ μέρος ποὺ εἶχε ἤδη καεῖ καὶ ἡ φωτιὰ σταμάτησε»! Μερικοὶ πίστεψαν τὰ λόγια τοῦ ταπεινοῦ λευΐτη, οἱ περισσότεροι ὅμως εἶδαν τὸ θαῦμα.
«Τὸ πέρασμα τοῦ ἁγίου αὐτοῦ, μὲ τὴ θερμὴ πίστη καὶ προσευχὴ του, παιδί μου μέσα ἀπὸ τὶς φλόγες ἦταν τὸ φάρμακο ποὺ ἐπανέφερε τὴν ἁρμονία στὴν φλεγόμενη περιοχή. Πιστεύω νὰ πῆρες καὶ ἐσὺ καὶ οἱ ἀναγνῶστες τῆς καλῆς αὐτῆς ἐφημερίδας τὶς ἀπαντήσεις σας. Ἡ ἔντονη παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ μας ἐκδιώκει τὰ δαιμόνια ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν καὶ δυστυχῶς ἔχουν πιάσει σήμερα ἀπὸ τὸ σβέρκο καί πολλοὺς ἄρχοντες πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς. Ἐκδιώχθηκε ὁ Θεὸς καὶ ἡ προστασία ποὺ παρεῖχε στὴν οἰκογένεια ποὺ λέγεται Ἑλλάδα, χάθηκε. Τὸ σπίτι ποὺ λέγεται Ἑλλάδα παιδί μου δὲν ἔχει πλέον οὔτε στέγη, οὔτε πόρτα, οὔτε παράθυρα γιὰ νὰ μᾶς προστατεύουν ἀπὸ τὶς λεγεῶνες τῶν δαιμόνων ποὺ δροῦν ἀνεξέλεγκτα στὴν εὐλογημένη πατρίδα μας. Κυριαρχεῖ πλέον ὁ νόμος τοῦ Ἀντιδίκου σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς μας καὶ ἡ ἀποστασία προστατεύεται τώρα μὲ νόμους ποὺ ψηφίζει τὸ Κοινοβούλιο. Οἱ συνέπειες τῶν πράξεων αὐτῶν θὰ ἔφερναν μεγαλύτερες συμφορὲς ἐὰν δὲν ἐπέμβαινε ὁ δίκαιος Θεός. Μερίδιο εὐθύνης φέρουμε φυσικά ὅλοι καὶ κυρίως ὁ ὁμιλών γιατί ἡ προσευχή μας καὶ ἡ πίστη μας ἀδυνάτησαν, εὐτελίστηκαν. Ἡ ἰδιοτέλεια κυριαρχεῖ στὶς σχέσεις μας, στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις. Θὰ βοηθοῦσε πολὺ σήμερα οἱ ἱερεῖς ἀντὶ γιὰ ὑλικὲς βοήθειες νὰ προτάξουμε τὶς πνευματικὲς βοήθειες καὶ νὰ συστήσουμε σ’ ὅλους τὸ φάρμακο, ποὺ διορθώνει τὴ δηλητηρίαση καὶ ἀπομακρύνει τὰ δαιμόνια, τὸ φάρμακο τῆς μετάνοιας. Προσωπικὰ ζητῶ συγγνώμη ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ τὰ θύματα τῆς μεγάλης τραγωδίας στὸ Μάτι. Προσεύχομαι στὸν Χριστὸ νὰ ἀναπαύσει τὶς ψυχές τους. Κλαίγοντας τόν ἱκετεύω νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ μετάνοια ὥστε νὰ ἀποφύγουμε ἄλλες μεγαλύτερες ἢ παρόμοιες συμφορές. Μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια».
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ, Θεολόγος, Δημοσιογράφος
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018
http://www.orthodoxia.gr/show.cfm?id=2127&obcatid=1Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018
