Προγαμιαίες σχέσεις, πορνεία και Ορθόδοξη Πίστη

«Δοξάσατε δη τον Θεὸν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινά εστι του Θεού»

Είναι κοινός τόπος πλέον, ότι ζούμε σε έσχατους καιρούς· η πίστη σβήνει, η πλάνη φουντώνει, η αγάπη έχει ψυχθεί «δια το πληθυνθήναι την ανομίαν» και η αποστασία από τον Θεό θεριεύει! Στο πλαίσιο αυτό, δρέπουμε τους καρπούς που παράγονται από το συγκεχυμένο αυτό κλίμα· ένας απ’ αυτούς είναι η διαστροφή. Ονομάζεται το κακό καλό, το σκοτάδι φως, το «παρά φύσιν» «κατά φύσιν». Η αμαρτία, επειδή είναι υπόθεση των πολλών, φαντάζει φυσιολογική, «αφού έτσι κάνουν όλοι»! Αυτό μας θυμίζει την προφητεία του αγράμματου Καθηγητή της ερήμου, του Μεγάλου Αντωνίου: «Έρχεται καιρός, που θα γίνουν οι άνθρωποι μανιακοί κι αν ίδουν κανέναν (φρόνιμον), που δεν θάναι, θα εξεγερθούν εναντίον του, λέγοντάς του, ότι, Συ μανιάζεις, επειδή δεν θάναι όμοιός τους.

Έτσι λοιπόν, δεν θα μπορούσε, ο «άρχων του κόσμου τούτου», ν’ αφήσει αγνούς τους νέους· γι’ αυτό, παρουσίασε τις προγαμιαίες σχέσεις και όλα τα συναφή, όχι ως πορνεία, αλλά σαν κάτι το φυσιολογικό, θέλοντας να παρασύρει, τις εν αγνοία και, εν πολλοίς, αδιάφορες ψυχές, στον τόπο που του  ετοίμασε ο Κύριός μας. Και ενώ οι «ελεύθερες σχέσεις» έχουν παγιωθεί από την κοινωνία μας ως κάτι το φυσικό, οι ευαγγελικές αρετές, δηλαδή η αγνότητα, η εγκράτεια και η σωφροσύνη, κατακρίνονται σαν «κουσούρια»!

Μέσα σ’αυτόν τον κυκεώνα, ο δρόμος χωρίς τον Χριστό δεν αντέχεται· πώς ν’αντέξουν οι νέοι; Μεγαλώνουν με παιδαγωγό τον «υπ’ αριθμόν ένα διαφθορέα της κοινωνίας», την τηλεόραση (!) και επιπλέον, είναι λίγες οι φωνές που ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας του Χριστού. Πολλοί, ακόμη και θεολόγοι, όπως γράφει και ο, οσιακής μνήμης, γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, διδάσκουν μια ‘‘βολική’’ και ‘‘έξυπνη’’ θεωρία, ότι πορνεία είναι μόνο η «επί χρήμασι» και εκτός γάμου σαρκική ικανοποίηση, ενώ εάν υπάρχει αγάπη, δεν είναι αμαρτία. Έτσι, οδηγούν τη νεότητα σε «ΑΤΥΠΟΝ ΠΟΛΥΓΑΜΙΑΝ», τραυματίζοντας, πολλαπλώς, σώμα και ψυχή! Είναι, πράγματι θλιβερό, η πλανεμένη αυτή άποψη να προέρχεται από χείλη Καθηγητών θεολόγων και, αλίμονο, από χείλη Ιερέων!

Για ένα τέτοιο μείζον θέμα, το οποίο μας στερεί, άνευ πραγματικής μετανοίας, τον Παράδεισο, η Αγία Γραφή και οι Άγιοι Πατέρες μας, δεν μας άφησαν έρμαιο στα έμπειρα χέρια του διαβόλου. Ολόκληρο το Ευαγγέλιο αποπνέει άρωμα αγνείας και εγκρατείας. Τονίζει, ότι δύο είναι οι ασφαλείς δρόμοι που οδηγούν στο ποθούμενο: της παρθενίας και του γάμου. Η παρθενία είναι για τους λίγους και εκλεκτούς. Οι υπόλοιποι, μέσω του Μυστηρίου του Γάμου, αλληλοβοηθούνται στον ανοδικό δρόμο για τον Παράδεισο.

Ο λόγος του Θεού, δεν αφήνει πουθενά περιθώρια ότι ευλογούνται ή, έστω, επιτρέπονται οι σαρκικές σχέσεις εκτός γάμου. Ο Χριστός μας, ο «Σπορέας της αγνείας», γεννηθείς από την αειπάρθενο Μαρία, την Παναγία μας, είπε χαρακτηριστικά στην επί του Όρους ομιλία Του, «Ακούσατε, ότι ελέχθη στους αρχαίους, Μη μοιχεύσης.  Αλλ’ εγώ σας λέγω, ότι καθένας, που βλέπει γυναίκα με διάθεσι να την απολαύση, ήδη τη μοίχευσε μέσα στην καρδιά του». Εάν ένα πονηρό βλέμμα αναδεικνύει την ακαθαρσία της καρδιάς μας, και φυσικά δεν είναι ευλογημένο από τον Χριστό μας, πώς είναι δυνατόν να αμνηστεύεται η πονηρή πράξη; Αρκεί μόνο με το περιτύλιγμα της «αγάπης»; Είναι αγάπη αυτή, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς θυσιαστική διάθεση, χωρίς την ευλογία του Θεού, με μοναδική επιδίωξη την ικανοποίηση των ανθρωπίνων παθών; Πραγματοποιούμε έτσι,  την προτροπή του Κυρίου μας, να είμαστε «το άλας της γης», «το φως του κόσμου»; Λάμπει το φως μας έμπροσθεν των ανθρώπων, ώστε να βλέπουν τα καλὰ μας έργα και να δοξάζουν τον Πατέρα μας τον «εν τοις ουρανοίς»;

Ο Απόστολος Παύλος, το στόμα Χριστού, τονίζει σαφέστατα, ότι καλόν είναι στον άντρα να μην αγγίζει γυναίκα· για να αποφευχθούν όμως, οι πορνείες, καθένας ας έχει τη γυναίκα του και καθεμιά τον άντρα της! Χωρούν κάπου στα λόγια του αυτά, οι ελεύθερες σχέσεις; Υπάρχει κάπου η επιλογή των προγαμιαίων σχέσεων; Κάποιος λόγος που να διακρίνει τη σαρκική, εκτός γάμου, σχέση, σε πορνεία που γίνεται με χρήματα ή σε ευλογία όταν είναι δωρεάν; Μήπως ορίζει την πορνεία ως πράξη που γίνεται μόνο με χρήματα; «Στους αγάμους δε και στις χήρες λέγω, ότι είναι καλό γι’  αυτούς να μείνουν όπως και εγώ. Αν όμως δεν εγκρατεύωνται, ας έλθουν σε γάμο. Διότι είναι καλλίτερο να έρχεται κανείς σε γάμο, παρά να καίεται από τη σαρκική επιθυμία». Αγνότητα ή γάμος· αυτός είναι ο καθάριος λόγος του Ευαγγελίου. Όλα τα άλλα, είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις»!

Τη σκυτάλη του λόγου δίνουμε στους σύγχρονους Αγίους μας, οι οποίοι είναι πλήρως ευθυγραμμισμένοι με τον Ευαγγελικό λόγο, όπως άλλωστε, όλοι οι άγιοι διαχρονικά. Η Αγία Γραφή, δεν γράφτηκε μόνο για «τω καιρώ εκείνω», αλλά είναι διαχρονικά εφαρμόσιμη, επειδή είναι Θεόπνευστη!  Κι ας λένε κάποιοι σήμερα ότι ο κόσμος έχει «προοδεύσει», έχει «ανοίξει» το μυαλό του και αυτά δεν ισχύουν! Πρόοδος μπορεί να είναι, όχι όμως κατά Θεόν! Επίσης, πραγματικά ανοικτόμυαλοι, είναι αυτοί που είναι σταθερά προσανατολισμένοι προς τον απειράγαθο, πάνσοφο, αθάνατο, και τέλειο Θεό. Πώς μπορούμε να περιορίσουμε το νου μας στα πεπερασμένα, στη «σοφία» του κόσμου τούτου, στα πρόσκαιρα και στον θάνατο;

Έλεγε λοιπόν, ο Άγιος Παΐσιος «ότι η Εκκλησία μαs δυο δρόμους διδάσκει. Τον μοναχισμό και τον γάμο. Θεω­ρούσε αφύσικο να μην ακολουθήση κάποιος ένα από τα δύο. ‘‘Το βόδι που δεν πάει ούτε στον ζυγό ούτε στην αυλακιά πάει στον χασάπη’’. Βοήθησε πολλούς νέους να ακολουθήσουν την κλίση τους και να γίνουν είτε μοναχοί είτε να κάνουν οικογένεια. Πολ­λούς αvαποφάσιστουs που δεν ήταν για μοναχοί τους  προέτρεπε να προχωρήσουν στον γάμο.»

«Αν ο νέος σκέφτεται κάποια κοπέλα σοβαρὰ για σύζυγο, νομίζω, καλύτερα είναι πρώτα να το κάνη γνωστὸ με κάποιο συγγενικό του πρόσωπο στους γονείς της και κατόπιν να το συζητήση και ο ίδιος μαζί τους και με την κοπέλα. Στην συνέχεια, αν δώσουν λόγο και κάνουν αρραβώνες – καλὸ είναι ο αρραβώνας να μη διαρκή πολύ ‐, να προσπαθήση, στο διάστημα που θα μεσολαβήση μέχρι τον γάμο, να βλέπη τὴν κοπέλα σαν αδελφή του και να την σέβεται. Αν αγωνισθούν και οι δύο φιλότιμα να διατηρήσουν την παρθενία τους, τότε στο Μυστήριο του γάμου, όταν τους στεφανώση ο ιερέας, θα λάβουν πλούσια την Χάρη του Θεού. Γιατί, όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τα στέφανα είναι σύμβολα της νίκης κατὰ της ηδονής».

«Τη γενετήσια ορμή πρέπει να τη βάζουμε στο ψυγείο μέχρι το γάμο και να κάνουμε τίμιο αγώνα ενώπιον του Θεού, για την αγάπη του Θεού. Και μόνο έτσι θα βρούμε λύση στο πρόβλημα αυτό.»

Ο Άγιος Πορφύριος «στο σοβαρό, αλλὰ και λεπτὸ θέμα των σχέσεων των δύο φύλων, ήταν πατερικὰ διακριτικός. Δεν μπορούσε κανεὶς να του προσδώσει το συμβατικὸ χαρακτηριστικό του αυστηρού ή του επιεική, διότι απλὰ ήταν σωστός... Ακολουθούσε τον ίσιο δρόμο του Χριστού, όπως προκύπτει απὸ την Αγία Γραφὴ και την ορθόδοξη πατερικὴ παράδοση. Επισκεπτόνταν το κελὶ του ψυχὲς καταπτοημένες απὸ τα φόβητρα των ‘‘διστακτικών’’ συντηρητικών, αλλὰ και ψυχὲς τσακισμένες απὸ τις εμπειρίες των ‘‘τολμηρών’’ νεωτεριστών. Όλες τις περιέβαλλε με την ίδια αγάπη καί για όλες είχε κατάλληλο φάρμακο. Σεβόμενος την ιδιαιτερότητα κάθε ψυχής, της άνοιγε το δρόμο της αυτογνωσίας, της μετανοίας, της καθάρσεως και, στη συνέχεια, της ήρεμης και εκούσιας επιλογής μεταξύ της συζυγικής αγάπης του ευλογημένου γάμου ή του θείου έρωτος της εν Χριστώ παρθενίας και αφιερώσεως».

Η αγία Γερόντισσα Σοφία, η εκ Πόντου, ζώσα σε διαρκή επικοινωνία με την Παναγία, επεδίδετο σε υπεράνθρωπη άσκησι, προσεποιείτο την δια Χριστόν σαλή και συμβούλευε όλους όσους την επισκέπτονταν και ιδιαιτέρως τους νέους ανθρώπους να προσέχουν το θέμα της αγνότητας. Για όλη αυτήν την εν σκληραγωγία και ασκήσει ζωή της το Παράκλητο Άγιο Πνεύμα της δώρισε τα χαρίσματα της διοράσεως, της προοράσεως και της θαυματουργίας.

Στις μαννάδες, με πολύ πόνο, έλεγε: «Συμβουλέψτε τα κορίτσια σας να φυλάξουν την τιμή τους, μέχρι τον γάμο τους, να βαδίσουν τον δρόμο του Χριστού. Τα αγόρια να μένουν καθαρά μέχρι τον γάμο. Όταν ο παπάς ανοίγει το Ευαγγέλιο στον γάμο, στέλνει ο Χριστός τον άγγελο και στεφανώνει την παρθενία.»

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, μας κάλεσε, ελευθέρως, να τον ακολουθήσουμε, αλλά με προϋποθέσεις· να απαρνηθούμε τον παλαιό μας εαυτό, να σηκώσουμε τον δικό μας σταυρό και να τον ακολουθήσουμε. Διότι, σταυρός είναι η αγνότητα σήμερα, σταυρός ο ευλογημένος γάμος, σταυρός η θυσιαστική αγάπη, σταυρός η πορεία ενάντια στο τεράστιο κύμα που σε χλευάζει και σε πολτοποιεί! Ταυτοχρόνως, μας κάλεσε: «Ελάτε προς εμένα, όλοι οι κουρασμένοι και καταπονημένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω. Πάρετε το ζυγό μου επάνω σας, και δια της πείρας μάθετε για μένα, ότι είμαι συγκαταβατικός και ταπεινός στο πνεύμα. Ναι, οι ψυχές σας θα βρουν ανάπαυσι. Διότι ο ζυγός μου είναι απαλός, και το φορτίο μου ελαφρό. «Όστις θέλει…»!

Φοιτητές Θεολογικής Α.Π.Θ.

Περιοδικό «Ρωμνιός», Τ. 24/Απρίλιος - Ιούνιος 2016