Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2022

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΘΕΟΔΟΤΗ

17 Σεπτεμβρίου

 ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Α’ Κορ. α’ 26-β’ 5

   26 Βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν, ἀδελφοί, ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς· 27 ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφούς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, 28 καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καί τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, 29 ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 30 ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ, ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις, 31 ἵνα καθὼς γέγραπται, ῾Ο καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω.

   β΄ 1 Κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἦλθον οὐ καθ᾽ ὑπεροχὴν λόγου ἢ σοφίας καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μαρτύριον τοῦ Θεοῦ. 2 οὐ γὰρ ἔκρινά τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ ᾽Ιησοῦν Χριστὸν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον. 3 καί ἐγὼ ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς, 4 καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ᾽ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως, 5 ἵνα ἡ πίστις ὑμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλ᾽ ἐν δυνάμει θεοῦ.

 

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ω. η΄ 21-30

   21 Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ ὑπάγω καὶ ζητήσετέ με͵ καὶ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ ὑμῶν ἀποθανεῖσθε· ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν. 22 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι͵ μήτι ἀποκτενεῖ ἑαυτόν͵ ὅτι λέγει͵ που ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν; 23 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς͵ Ὑμεῖς ἐκ τῶν κάτω ἐστέ͵ ἐγὼ ἐκ τῶν ἄνω εἰμί· ὑμεῖς ἐκ τούτου τοῦ κόσμου ἐστέ͵ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. 24 εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν· ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγώ εἰμι͵ ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν. 25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ͵ σὺ τίς εἶ; εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς͵ τὴν ἀρχὴν ὅ,τι καὶ λαλῶ ὑμῖν· 26 πολλὰ ἔχω περὶ ὑμῶν λαλεῖν καὶ κρίνειν· ἀλλ΄ ὁ πέμψας με ἀληθής ἐστι͵ κἀγὼ ἃ ἤκουσα παρ΄ αὐτοῦ ταῦτα λαλῶ εἰς τὸν κόσμον. 27 οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸν πατέρα αὐτοῖς ἔλεγεν. 28 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ταν ὑψώσητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου͵ τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι͵ καὶ ἀπ΄ ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν͵ ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέ με ὁ πατὴρ μου ταῦτα λαλῶ. 29 καὶ ὁ πέμψας με μετ΄ ἐμοῦ ἐστιν· οὐκ ἀφῆκέ με μόνον ὁ πατὴρ͵ ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ποιῶ πάντοτε. 30 Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.

 

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΘΕΟΔΟΤΗ

   Στίς 17 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Θεοδότης. Ἔζησε στήν Καππαδοκία στίς ἀρχές τοῦ 3ου αἰώνα. Τήν ἔφεραν στόν ἡγεμόνα Σιμπλίκιο λόγῳ τῆς πίστης στόν Χριστό κι ἐπειδή δέν τόν ἀρνήθηκε ξεκίνησαν σκληρά βασανιστήρια. Ἡ ἁγία δέν παραπονιόταν καθόλου γιά τούς πόνους καί τίς πληγές· δόξαζε μάλιστα τόν Θεό. Τήν ἔβαλαν στή φυλακή, ἀλλά μετά ἀπό ὀκτώ ἡμέρες οἱ δεσμοφύλακες εἶδαν ὅτι οἱ πόρτες τῆς φυλακῆς ἄνοιξαν μόνες τους καί ἡ μάρτυς ἦταν ἐντελῶς ὐγιής. Ὁ ἡγεμόνας δέν πίστευε στά μάτια του καί πρόσταξε νά τήν βάλουν μέσα σέ πυρωμένο φοῦρνο. Ὅταν μπῆκε ἡ ἁγία, ἡ φωτιά ξεχύθηκε ἔξω καί ἔκαψε ἑβδομήντα ἀνθρώπους. Ὅσοι δέν κάηκαν ἀσφάλισαν τήν πόρτα τοῦ φούρνου καί πῆγαν μέ ἐντολή τοῦ ἱερέα τῶν εἰδώλων τήν ἑπομένη ἡμέρα γιά νά βροῦν, ὅπως νόμιζαν, τήν στάχτη τῆς ἁγίας. Ὅταν ὅμως ἄνοιξαν τήν πόρτα τοῦ φούρνου, ἡ φλόγα ξεχύθηκε καί πάλι ἔξω καί κάηκαν οἱ εἰδωλολάτρες ἱερεῖς ἐνῶ ἡ Μάρτυς καθόταν μεταξύ δύο λευκοφορεμένων νέων καί ἔψαλε. Ὁ Σιμπλίκιος τήν ξαναφυλάκισε καί πρόσταξε νά τόν ἀκολουθεῖ δεμένη στό ταξείδι του πρός τό Βυζάντιο. Ὅταν ἔφθασαν στήν Ἄγκυρα τήν ἔφερε καί πάλι ἐνώπιόν του καί τήν ἀπείλησε ὅτι θά τήν βάλει πάνω σέ πυρωμένη σχάρα. Ἡ ἁγία ἀπάντησε ὅτι θά μπεῖ ἐάν μπεῖ καί ὁ ἀξιωματικός τοῦ Σιμπλικίου, Λιβελλήσιος καί νικήσει τήν φωτιά. Μπῆκαν καί οἱ δύο στή φωτιά καί ὁ μέν Λιβελλήσιος κατακάηκε, ἡ δέ ἁγία παρέμεινε καί πάλι ἀβλαβῆς. Ὁ σκληρόκαρδος Σιμπλίκιος τήν ὑποχρέωσε καί πάλι νά τόν ἀκολουθεῖ πεζή καί στήν Νίκαια τήν διέταξε νά μπεῖ σέ εἰδωλολατρικό ναό γιά νά προσευχηθεῖ. Ἡ ἁγία μέ τήν προσευχή της κονιορτοποίησε τά εἴδωλα καί ὁ ἄφρων ἡγεμόνας διέταξε νά τήν πριονίσουν. Αὐτό ὅμως στάθηκε ἀδύνατον, διότι τό πριόνι ἀμέσως ἀμβλύνθηκε καί οἱ δήμιοι δέν μπορῦσαν νά κάνουν τίποτα. Τέλος ὁ τυφλός στήν ψυχή Σιμπλίκιος διέταξε νά τήν ἀποκεφαλίσουν καί μέ αὐτόν τόν τρόπο ἡ γενναία Θεοδότη ἔλαβε τόν οὐράνιο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.