«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Εἶχαν μαζευτεῖ ἐκεῖ μερικές χιλιάδες νεαροί φοιτητές. Ἦταν ἀπό ὅλη τήν Χώρα καί μόνο ρουμᾶνοι, ἐκτός ἀπό δύο ἑβραίους. Πολιτικά ὅλοι ἦταν ἀντικομμουνιστές. Εἶχαν τότε ὀργανωθεῖ γιά νά πολεμήσουν τήν κομμουνιστική δικτατορία, ἡ ὁποία μέ τήν συνέργεια τῶν Ἑβραίων, τήν προστασία τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ καί ὑπό τήν καθοδήγησι σοβιετικῶν συμβούλων εἶχε φθάσει στήν Ρουμανία. Τότε στήν Ρουμανία ὑπῆρχε μιά ἀηδία γιά τόν κομμουνισμό, ἡ ὁποία προερχόταν ἀπό δυτικές ὑποσχέσεις, ἀλλά ἐκεῖνες τελικά ἀπεδείχθησαν ψεύτικες καί προσποιητές. Εἴμασταν ἀντίθετοι στόν κομμουνισμό, ἀλλά μετά ἐγκαταλειφθήκαμε.
Οἱ περισσότεροι κρατούμενοι ἦταν ἀπό τήν Ἀδελφότητα τοῦ Σταυροῦ. Οἱ σταυραδελφοί ἀποτελοῦν μιά ξεχωριστή γενεά, μέ μιά χαρακτηριστική ὄψη. Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ νέοι πού τό 1940 ἦταν κάτω τῶν 21 ἐτῶν. Αὐτοί δέν εἶχαν ποτέ ἕναν πολιτικό ρόλο. Ὠρίμασαν σέ καιρό διωγμοῦ, ἀπό 1937 ἕως τό 1940. Δέχθηκαν μιά ἠθική καί ἡρωϊκή ἀγωγή, ἀλλά ὄχι πολιτική. Ἡ θρησκευτική παιδεία καί βίωση ἦταν ἡ βασική τους ἐπιδίωξη. Ἡ ἐθνική ἰδέα εἶχε συνταυτισθῆ μέ τήν χριστιανική ἰδιότητά τους. Τό βασικό βιβλίο τῆς διαπαιδαγώγησής τους ἦταν ἡ ἁγία Γραφή. Ἀφοῦ τό 1940 ἦταν κάτω τῶν 21 ἐτῶν, το 1949 ἦταν ἄνδρες περίπου 30 ἐτῶν. Ὅλοι ἦταν ρωμαλέοι, εἶχαν πολλά ὄνειρα γιά τό μέλλον καί κατείχοντο ἀπό μεγαλοψυχία καί δυναμικότητα. Ἔπαλλε ἐκεῖ ἡ ψυχή ἑνός χιλιετοῦς ἔθνους καί ἔπρεπε αὐτή νά χαλάσει, ὅπως τό ἤθελαν οι ἐχθροί του.
Ἀπόσπασμα ἀπό: Ἡ ἐπιστροφή στόν Χριστό (ΤΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ)
