ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Τά κουταλάκια καί ἡ λαβίδα
Ὑπάρχουν χριστιανοί πού φοβοῦνται νά μεταλάβουν γιά νά μήν κολλήσουν μικρόβια! Ἄν ἦταν ἔτσι, δέν θά ζοῦσε κανένας ἀπό τούς ἱερεῖς, ἐπειδή στό τέλος καταλύουν τό περιεχόμενο τοῦ ἁγίου ποτηρίου, ἀπό τό ὁποῖο κοινωνοῦν συχνά ἑκατοντάδες πιστοί μέ ποικίλες ἀρρώστιες. Κι ὅμως, κανένας ἱερέας δέν ἔπαθε ποτέ τίποτα.
Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου εἶναι «πῦρ καταναλίσκον». Ἕνα ἀπό τά πολλά περιστατικά πού ἀποδεικνύουν περίτρανα τήν ἀλήθεια αὐτή εἶναι καί τό ἀκόλουθο:
Ὅταν ὁ μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης (†1962) ἦταν ἱεροκήρυκας Ἀττικῆς, πῆγε κάποτε νά λειτουργήσει στό φθισιατρεῖο τῆς «Σωτηρίας». Ἐκεῖ τοῦ ἔφεραν οἱ νοσοκόμοι μιά μεγάλη πιατέλα μέ πολλά κουταλάκια.
― Τί τά φέρατε αὐτά; τούς ρώτησε.
― Μᾶς εἶπαν οἱ γιατροί νά κοινωνήσετε μ’ αὐτά τούς ἀσθενεῖς, ἀρχίζοντας ἀπό τούς πιό ἐλαφρά καί προχωρώντας στούς πιό βαριά.
― Δέν χρειάζονται αὐτά, ἀπάντησε μέ πίστη ὁ ἱερέας. Ἔχω τήν ἁγία λαβίδα.
Πραγματικά, στή θεία λειτουργία κοινώνησε κανονικά τούς ἀσθενεῖς καί ὕστερα πλησίασε στήν ὡραία πύλη γιά νά καταλύσει. Τό ἔκανε αὐτό γιά νά τόν βλέπουν ὅλοι, καί νά μάθουν οἱ γιατροί ὅτι ἡ θεία Κοινωνία εἶναι φωτιά πού καίει τά πάντα.
«Ὁ τρελλός»
Ἕνα σχετικό περιστατικό συνέβη καί τό 1942 στά Ἰωάννινα. Ὁ ἱεροκήρυκας π. Βενέδικτος Πετράκης (†1961), μετά τή θεία λειτουργία στό ἐκκλησάκι τοῦ Κάστρου, πῆγε στό ἐκεῖ νοσοκομεῖο, ὅπου στεγαζόταν καί τό φθισιατρεῖο, γιά νά κοινωνήσει τούς ἀρρώστους. Ἕνας βαριά φυματικός, μόλις μετέλαβε, ἔκανε αἱμόπτυση πάνω στό σεντόνι.
Ἀμέσως ὁ πατήρ Βενέδικτος τήν πῆρε μέ τήν ἁγία λαβίδα, τήν ἔφαγε καί εἶπε νά κάψουν τό σεντόνι. Οἱ γιατροί τό εἶδαν καί τρόμαξαν. “Τί κάνει αὐτός ὁ τρελλός”; φώναξαν. “Σέ λίγο θά τόν δεῖτε μέ καλπάζουσα φυματίωση”!
Μά οὔτε σέ λίγο οὔτε σέ πολύ τόν εἶδαν μέ καλπάζουσα. Ἡ χάρη τοῦ μυστηρίου δέν ἐπέτρεψε νά πάθει τίποτα.
Ἀπό τό στόμα τοῦ λεπροῦ
Στήν ἐνορία τοῦ παπα-Νικόλα τοῦ Πλανᾶ (†1932), σ’ ἕνα στενό δρομάκι, κρυβόταν ἕνας λεπρός σέ προχωρημένο βαθμό. Τά χείλη του εἶχαν φαγωθεῖ ἀπό τή φοβερή ἀρρώστια. Κάποτε ὁ ὅσιος πῆγε νά τόν κοινωνήσει, ἀλλά τό σαπισμένο στόμα του δέν μπόρεσε νά παραλάβει τό ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου, πού παράπεσε στό πλάι. Χωρίς κανένα, μά κανένα δισταγμό, ὁ ὅσιος ἔσκυψε, πῆρε μέ τό δικό του στόμα τόν θεῖο Μαργαρίτη καί τόν κατέλυσε, χωρίς νά πάθει τίποτα. Ὅσο γιά τόν λεπρό, τελικά τόν ἀνακάλυψε ἡ ἀστυνομία καί τόν ἔστειλε στό λεπροκομεῖο.
Ὁ δύσπιστος γιατρός
Ὁ μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος (1916–1982), ὁ θεοφώτιστος λαϊκός ἱεροκήρυκας, κήρυσσε ἀκόμα καί στό νοσοκομεῖο «Σωτηρία», ὅπου ἄλλοι δέν πλησίαζαν ἀπό τό φόβο τῆς φυματιώσεως. Ἐκεῖ τόν ἀκολουθοῦσε ὁ ἱερέας π. Δημήτριος Παπαντώνης, πού ἐξομολογοῦσε τούς φυματικούς καί τελοῦσε τή θεία λειτουργία.
Μιά μέρα ἕνας γιατρός, πού παρακολουθοῦσε τίς ὁμιλίες προβληματισμένος, πλησιάζει τόν ἱεροκήρυκα καί τοῦ λέει:
― Κύριε Παναγόπουλε, ὁ ἱερέας εἶναι ἀδύνατον νά καταλύει τό περιεχόμενο τοῦ ἁγίου ποτηρίου. Κοινωνοῦν τόσοι ἀσθενεῖς ἀπ’ αὐτό, κι ὅπως εἶναι γνωστό, τό μικρόβιο τῆς φυματιώσεως μεταδίδεται μέ τό σάλιο. Τί κάνει λοιπόν ὁ ἱερέας τό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου πού περισσεύει; Τό χύνει στό χωνευτήρι; Αὐτό ὅμως δέν εἶναι μεγάλη ἁμαρτία;
― Τέτοιο πράγμα δέν γίνεται ποτέ, ἀντέτεινε ὁ ἱεροκήρυκας. Ὁ Χριστός δέν μολύνεται ἀπό μικρόβια. Κι ἀπό τά ἄχραντα Μυστήρια δέν ὑπάρχει κανένας κίνδυνος μολύνσεως. Ὁ γιατρός ὅμως δέν μποροῦσε νά τό πιστέψει. Τότε ἐκεῖνος τόν προέτρεψε νά παρακολουθήσει τήν ἑπόμενη θεία λειτουργία, καί στό τέλος νά σταθεῖ κάπου, ὥστε νά βλέπει τίς κινήσεις τοῦ ἱερέα τήν ὥρα τῆς καταλύσεως.
Ἔτσι κι ἔγινε. Ὁ γιατρός εἶδε μέ τά μάτια του τό λειτουργό νά καταλύει τό περιεχόμενο τοῦ ἁγίου ποτηρίου. Τόν εἶδε μάλιστα νά ρίχνει νάμα δυό–τρεῖς φορές, φροντίζοντας νά μή μείνει οὔτε ἴχνος ἀπό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου. Ἀπό τότε ὁ γιατρός ὄχι μόνο πίστευε, ἀλλά καί ἐκκλησιαζόταν καί κοινωνοῦσε μαζί μέ τούς ἀσθενεῖς.
Ἀπό τό βιβλίο “Θαύματα καί ἀποκαλύψεις ἀπό τή θεία Λειτουργία”, ἔκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, Ὠρωπός Ἀττικῆς 2018
