«Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα» (:Καὶ ὑπάρχουν βέβαια διακρίσεις διαφόρων χαρισμάτων, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα, ποὺ διαιρεῖ καὶ διανέμει τὰ χαρίσματα, εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτό).
«ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δὲ προφητεία, ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δὲ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν» (: Σὲ ἄλλον δίδονται κατορθώματα καὶ ἔργα δυνάμεων ὑπερφυσικῶν· σὲ ἄλλον δίδεται χάρισμα προφητείας· σὲ ἄλλον δίδεται χάρισμα, μὲ τὸ ὁποῖον διακρίνει τοὺς ἀληθινοὺς προφῆτες ἀπὸ τοὺς ἀπατεῶνες καὶ τὰ πραγματικὰ χαρίσματα τοῦ Πνεύματος ἀπὸ τὰ ψεύτικα, ποὺ κρύβουν ἀπατηλὰ τὴν πλάνη· σὲ ἄλλον δίδεται τὸ χάρισμα νὰ ὁμιλῆ διάφορες γλῶσσες· σὲ ἄλλον τὸ χάρισμα νὰ ἑρμηνεύη τὶς γλῶσσες καὶ νὰ κάνη καταληπτὰ σὲ ὅλους ἐκεῖνα, ποὺ λέγονται σὲ ἄλλες γλῶσσες) (Α΄ Κορ. ιβ΄ 4,10).
Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ δέχονται τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Οἱ Ἅγιοί μας, οἱ ὁποῖοι ἂν καὶ ἔφεραν τὴν σάρκα τους, ὅμως ζοῦσαν ὡς ἄσαρκοι καί, ὅπως ἔλεγε ἕνας γέροντας Ἁγιορείτης, πετοῦσαν σὰν πουλιά. Τέτοια παραδείγματα ἔχουμε πολλά. Τὰ βλέπουμε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων. Στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Ρῶσο, στὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Καυσοκαλυβίτη, στὸν Ἅγιο Πορφύριο, τὸν Προφήτη Ἀββακούμ, ποὺ πῆγε τὸ φαγητὸ στὸν προφήτη Δανιήλ, ὅταν ἦταν στὸ λάκκο τῶν λεόντων κ.ἄ.
- Τὸ Γεροντικὸ καὶ ὁ Εὐεργετινὸς εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ τέτοια γεγονότα.
Ἀναφέρουμε ἕνα τέτοιο παράδειγμα ἀπὸ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου πατρὸς ἡμῶν Γεωργίου τοῦ Σιναΐτου (14/3).
Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ὁ Σιναΐτης ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰουστινιανοῦ τοῦ Α'(527-565) καὶ ὅταν ἦταν Πατριάρχης ὁ Πέτρος ὁ Α΄ (524-552).
Κατοικοῦσε στὸ Ὄρος Σινᾶ καὶ ἦταν νηστευτὴς καὶ ἐνάρετος. Ὑπάρχουν διηγήσεις γιὰ τὸν Ὅσιο, ὅτι κάποτε ἐπεθύμησε νὰ κοινωνήση στὸν Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως στὰ Ἱεροσόλυμα ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως. Καὶ ἔγινε θαῦμα καὶ βρέθηκε τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ κοινώνησε τὰ Θεῖα Μυστήρια ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Πατριάρχου Πέτρου. Μετὰ τὴν Θεία Κοινωνία, ρώτησε ὁ Πατριάρχης τὸν οἰκονόμο του Μηνᾶ πότε ἦλθε ὁ Σιναΐτης αὐτὸς Γέροντας. Ὁ οἰκονόμος ἀπάντησε ὅτι μόλις τὸν εἶχε δεῖ κι ἐκεῖνος. Ὁ Πατριάρχης εἶπε τότε στὸν οἰκονόμο νὰ προσκαλέση στὴν τράπεζα τὸν Ὅσιο, γιὰ νὰ συμφάγουν. Προσκάλεσε λοιπὸν ὁ Μηνᾶς τὸν Ὅσιο καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ἂς γίνη τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ» καὶ ἀφοῦ προσευχήθηκε καὶ προσκύνησε τὸν Ναό, βρέθηκε πάλι ἀμέσως στὸ κελλί του στὸ Ὄρος Σινᾶ.
Ὁ Πατριάρχης ἀναζήτησε τὸν Ἀββᾶ Γεώργιο, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε πουθενά. Τὸν κατηγόρησε λοιπὸν ὡς ἀπείθαρχο. Ἔγραψε στοὺς Πατέρες τοῦ Σινᾶ γιὰ τὸ συμβάν. Ὅταν ὅμως πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Ἅγιος δὲν βγῆκε ποτὲ ἀπὸ τὸ κελλί του, τότε κατάλαβε ὅτι πρόκειται περὶ Ἁγίου ἀνδρός καὶ δόξασε τὸν Θεό.
Ὁ Ὅσιος πράγματι δὲν εἶχε βγῆ ποτὲ ἀπὸ τὸ Σινᾶ καὶ δὲν πῆγε στὴν Παλαιστίνη, διότι πῆγε ἐκεῖ, ὄχι μὲ φυσικὴ δύναμη καὶ κινώντας τὰ πόδια του, ἀλλὰ μὲ ξένη καὶ ὑπερφυσικὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πραγματοποιήθηκε μάλιστα ἡ προφητεία τοῦ Ὁσίου, διότι ἀφοῦ πέρασαν ἕξι μῆνες, κοιμήθηκαν καὶ οἱ δύο εἰρηνικά.
Τὸ Συναξάρι αὐτὸ μᾶς πείθει ὅτι οἱ Ἅγιοι, ἂν καὶ σὲ αὐτὴν τὴν ζωή ἐνδύονται τὸ βαρὺ καὶ παχὺ αὐτὸ σῶμα, ὡστόσο μὲ τὴν παντοδύναμη καὶ ζωοποιὸ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐνδυναμώνονται, μεταμορφώνονται καὶ ἀποβάλλουν τὴν βαρύτητα καὶ παχύτητα τοῦ σώματος καὶ γίνονται ἐλαφροὶ σὰν ἀετοί, σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία Γραφή: «Σαοὺλ καὶ Ἰωνάθαν οἱ ἠγαπημένοι καὶ ὡραῖοι, οὐ διακεχωρισμένοι, εὐπρεπεῖς ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν καὶ ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῶν οὐ διεχωρίσθησαν, ὑπὲρ ἀετοὺς κουφοὶ» (Β΄ Βασιλειῶν α΄ 23).
Ἐπίσης στὸ Γεροντικὸ τοῦ Ἁγίου Ὄρους διαβάζουμε:
«Γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ ἔδωκε τὸ χάρισμα νὰ πετάη σὰν πουλάκι στὸν ἀέρα καὶ νὰ διανύη «ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ» μεγάλες ἀποστάσεις, ὅπως βεβαιώνει τοῦτο τὸ θαῦμα, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου ἱερομόναχος Ἰωαννίκιος, ὁ ὁποῖος μετέπειτα ἔγινε Ἐπίσκοπος Περιθεωρίου. Αὐτὸς μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Ἁγίου Μαξίμου περιέγραψε τὸ θαῦμα τοῦτο ὡς ἑξῆς:
«Εἶχα ἀκούσει, γιὰ τὴ μεγάλη ἀρετὴ τῆς νηπτικῆς προσευχῆς καὶ θεωρίας, τὴν ἄκρα ἀκτημοσύνη καὶ τὶς ἄλλες ἀρετὲς τοῦ Ὁσίου Μαξίμου, ποὺ ζοῦσε στὴν ἔρημο τοῦ Ἄθω καὶ κίνησα νὰ πάω στὰ μέρη ἐκεῖνα, γιὰ νὰ τὸν συναντήσω. Ὅταν ἀπὸ τὴν Κερασιὰ προχώρησα ἀνατολικὰ καὶ μὲ πολὺ κόπο ἔφτασα στὸ τέλος σχεδὸν μίας μεγάλης χαράδρας, ποὺ καταλήγει στὴ θάλασσα, τότε ξάφνου βλέπω σὰν σύννεφο νὰ κατεβαίνει ἀπὸ τὸ μέρος τῆς κορυφῆς τοῦ Ἄθω ἕνα πρᾶγμα καὶ πρὶν προλάβω νὰ ἀνοιγοκλείσω τὰ μάτια μου, βρέθηκε μπροστά μου, ὁ εὐλογημένος Ὅσιος Μάξιμος. Πέσαμε καὶ οἱ δύο κάτω καὶ ζητούσαμε ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον εὐχὴ καὶ εὐλογία, ἀλλὰ στὴν ἐπιμονή μου, ἔλαβα τὴν εὐχὴ καὶ τὴν εὐλογία ἀπὸ τὸν ἅγιο Μάξιμο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ μοῦ ἑρμήνευσε τὸν τρόπο τῆς νοερᾶς προσευχῆς καὶ μὲ δίδαξε πολλὰ ἄλλα ἀπαραίτητα πράγματα, πρακτικὰ καὶ θεωρητικά, μὲ παρεκαλεσε νὰ μὴ εἰπῶ σὲ κανένα οὔτε λέξη, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ εἶδα καὶ ἄκουσα, πρὶν νὰ τὸν πάρη τελικὰ ὁ Πανάγαθος Θεός, ἀπὸ τὰ γήινα, καὶ ἀφοῦ εἶπε αὐτά, ἀσπασθήκαμε ἀλλήλους καὶ ὅπως ἦλθε ξαφνικά, ἔτσι καὶ πάλι τὸν ἔχασα ἀπὸ μπροστά μου, γιὰ νὰ μὴ γνωρίσω τὴν κατοικία ποὺ μένει».
Τὸ θαῦμα αὐτὸ ἔγινε τὸ 1360 περίπου, λίγο πρὶν νὰ τὸν πάρη ὁ Κύριος στὰ οὐράνια Σκηνώματα, τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν στὶς 13 Ἰανουαρίου.
