Γράφει ὁ Μοναχὸς Νικόλαος Ἁγιορείτης
Τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια μὲ τὴν ψήφιση τῶν ἀντιχρίστων παρὰ φύσιν νόμων, καὶ μάλιστα, χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἀντίδραση ἀπὸ τοὺς πνευματικούς μας καθοδηγητὰς καὶ ποιμένας, ὁδηγούμεθα, ὄχι μόνον οἱ ἀδιάφοροι πνευματικά, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ Ὀρθόδοξο πλήρωμα, μακριὰ ἀπὸ τὴν σώζουσα ἀλήθεια τοῦ ἐνανθρωπήσαντος καὶ θυσιασθέντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀπὸ τὶς παρακαταθῆκες τῶν Ἁγίων Πατέρων μας. Ἀπεμπολήσαμε τὰ ἀνωτέρω τιμαλφῆ ἀντὶ πινακίου πικρᾶς ἡδονῆς ἢ γιὰ νὰ μὴ τὰ χαλάσωμε μὲ τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου, καὶ συνταχθήκαμε μὲ τὸ δαιμονικὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, ποὺ μᾶς παρέσυρε στὴν ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη μας Θεό. Συνέπεια τῆς ἀποστασίας μας αὐτῆς εἶναι καὶ ὁ ἔντονος τραυματισμὸς τῆς ἑνότητος στὴν ἁγία μας Ὀρθοδοξία, ποὺ διαρκῶς ἐπιδεινώνεται. Ἐξαφανίζεται ἡ γλώσσα τῆς ἀγάπης καὶ κυριαρχεῖ ἡ γλώσσα τῆς φιλαρχίας ἀλλὰ καὶ τῆς ἀδιαφορίας. (Πρβλ. τὴν σχετικὴ φράση: «σκασίλα μου» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου).
Στὸ τριακοστὸ (ἀπὸ τὰ τελευταῖα τριάντα) ἔτος (2021) ποὺ μόλις διανύσαμε, τὸ κερασάκι στὴν δυσώδη καὶ δαιμονικὴ τούρτα τὸ ἔβαλαν ὁ Πρόεδρος τῆς Ἀμερικῆς Μπάϊντεν καὶ ὁ «ἀλάθητος» Πάπας Φραγκίσκος. Ὁ μὲν πρόεδρος τῆς Ἀμερικῆς δήλωσε μὲ μεγάλη ἔμφαση ὅτι στὸ ἑξῆς ὅλος ὁ μήνας Ἰούνιος (καὶ ὄχι μόνον μία ἡμέρα του, ὅπως γινόταν ἕως τώρα) θὰ εἶναι ἀφιερωμένος στοὺς ὁμοφυλόφιλους! Ὁ δὲ «ἀλάθητος σὲ δηλώσεις του ἦταν φανατικὰ ὑπέρμαχος τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ τῆς υἱοθεσίας τῶν παιδιῶν ἀπὸ τὰ ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια! Καὶ ἐνῷ εἶχε δηλώσει πολὺ ἔντονα τὴν ἐπιθυμία του νὰ βαδίση στὰ ἴχνη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὴν Ἑλλάδα, προσποιεῖται ἄγνοια γιὰ τὰ ὅσα φοβερὰ ἔχει βροντοφωνάξει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὸ βδελυκτὸ αὐτὸ πάθος. Ὄντως κατέχει -ἄνευ ἀνταγωνισμοῦ- τὸ πρωτεῖον τῆς ὑποκρισίας. Ἐξ ἴσου, ἄλλωστε, ἀποκαλυπτική τοῦ ὅτι ὁ «ἀλάθητος» εἶναι φερέφωνο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, τῆς Νέας Ἐποχῆς, εἶναι καὶ ἡ δήλωσή του -καὶ μάλιστα τέσσερις φορὲς- ὅτι οἱ Κυβερνήσεις ὅλων τῶν κρατῶν δὲν ἀνταποκρίνονται στὶς σημερινὲς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητη μία παγκόσμια κυβέρνηση! Αὐτὴ ἡ κυβέρνηση εἶναι ποὺ θὰ ἀναδείξη τὸν ἀναμενόμενο «Μεσσία» τῶν Ἑβραίων, τὸν Ἀντίχριστο. Συνεπῶς ὁ «ἀλάθητος» συντελώντας καὶ προετοιμάζοντας τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου ἀναδεικνύεται ὁ ἴδιος ὡς Πρόδρομός του!!!
Καὶ οἱ μὲν δύο ἀνωτέρω (Μπάϊντεν καὶ Φραγκίσκος), πιστοὶ στὸ ἀφεντικό τους, κάνουν καλὰ τὴν δουλειά τους. Ἡ ἔμπονος ὅμως ἀπορία μου εἶναι ἡ ἑξῆς: Γιατί οἱ ποιμένες μας ἀφήνουν τοὺς ἀνωτέρω λύκους νὰ ἁλωνίζουν μέσα στὸ μαντρί, καὶ ὄχι μόνον δὲν ἀντιδροῦν, ἀλλὰ καὶ συνευωχοῦνται μαζί τους;! Πῶς ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὡς πνευματικὸς ἡγέτης, στὴν πρόσφατη συνάντηση, ποὺ εἶχε μὲ τὸν Μπάϊντεν, δὲν ἐξέφρασε οὔτε τὴν παραμικρὴ πικρία του, ἀλλὰ συζήτησε μαζί του ὡς ὁμόφρων μόνον γιὰ τὴν… κλιματικὴ ἀλλαγή;!
Μόνον γιὰ τὸ παγκόσμιο προφίλ του ἐνδιαφέρεται καὶ γιὰ τὴν κατοχὴ τοῦ τίτλου: «ὁ πράσινος Πατριάρχης»! Πὼς δὲν χάνει εὐκαιρία νὰ συναντηθῆ, νὰ συζητήση, καὶ νὰ συμπροσευχηθῆ ἀκόμη καὶ μὲ τὸν Πάπα, χωρὶς κἄν τὴν ἐλαχίστη ἀντίδραση καὶ διαμαρτυρία πρὸς αὐτὸν γιὰ τὰ ὅσα ἀντίχριστα διακηρύσσει, ἀπεναντίας, μάλιστα, δηλώνοντας ἀνερυθρίαστα «διαπίστωσα ὅτι ταιριάζει ἡ χημεία μας»!
Ὅταν ἀποδεχώμαστε ὅλα τὰ παρὰ φύσιν ἀντίχριστα νομοσχέδια ποὺ ἐψηφίσθησαν τὰ τελευταῖα χρόνια καὶ ὅλες τὶς παρόμοιες διακηρύξεις τῶν «μεγάλων» τοῦ Κόσμου, χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἀντίδραση, φανερώνουμε ὅτι ὁ νοῦς μας ἐσκοτίσθη καὶ ἀποδέχεται ὅλα τὰ παρὰ φύσιν ὡς φυσιολογικά! Παρεμπιπτόντως, ἀναφέρω ὅτι ἀνέγνωσα μὲ ἱερὰ ἀγανάκτηση παρόμοιες ἀπόψεις, ποὺ δικαιολογοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία, τοῦ Σεβ. Ν. Ἰωνίας στὸ ὑπ’ ἀριθμό, 2383 φύλλο τοῦ Ο.Τ. Ἀδυνατῶ νὰ πιστεύσω στὰ μάτια μου!
Τὰ προαναφερθέντα μοῦ θύμισαν ἕνα κείμενο, μὲ τίτλο «Θεωρία τοῦ Ἁγίου Νήφωνος περὶ τῆς δευτέρας Παρουσίας», τὸ ὁποῖο εἶχα διαβάσει καὶ ἀντιγράψει πρὸ πενῆντα ἐτῶν, ἀπὸ ἕνα παλαιὸ βιβλίο σὲ Ἱ. Μονὴ στὸ Ἅγιον Ὄρος. Παραθέτω μερικὰ ἀποσπάσματα: «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Ἀρχαγγέλῳ Μιχαήλ: «Ἐγὼ ἀνταποδώσω καὶ παραδώσω τοὺς μισθωτοὺς καὶ ὄχι ποιμένας, οἱ ὁποῖοι τὸν “ἀμπελῶνα μου διέφθειραν” καὶ τὰ πρόβατά μου διεσκόρπισαν, οἱ ὁποῖοι χρυσίον καὶ ἀργύριον ἐποίμαναν καὶ διὰ τιμὴν τὸ ἱερατεῖον ἐξεζήτησαν. Πόση γὰρ τούτων ἡ κόλασις καὶ πόσος ὁ ὀδυρμός; Ἐγὼ ἐν ὀργῇ καὶ ἐν θυμῷ ταράξω αὐτούς. Πρόβατα καὶ βόας (σήμερον πολυκατοικίας καὶ λίρας) ἀπέκτησαν, τὰ φθειρόμενα καὶ τὰ ἐμὰ πρόβατα οὐκ ἐπεμελήθησαν. Ἐπισκέψομαι ἐν ράβδῳ τὰς ἀνομίας αὐτῶν καὶ ἐν μάστιξῃ τὰς ἀδικίας αὐτῶν. Τοὺς δὲ γελοιάζοντας ἱερεῖς καὶ φιλονεικοῦντας ἐν ταῖς ἁγίαις μου Ἐκκλησίαις τί οὖν ποιήσω; Ὡς σκεύη κεραμέως αὐτούς. Καὶ ἐγὼ ἐλθὼν τὴν κρίσιν μου ἐπιφέρω. Ἐγὼ ἔρχομαι, καὶ εἴ τις εὗρε δύναμιν, ἂς μὲ ἀπαντήση. Οὐαὶ δὲ τῷ ἐν ἀνομίαις εἰς χεῖρας μου ἐμπεσόντι, διότι πάντες θὰ ἐμφανισθῶσι γυμνοὶ καὶ τετραχηλισμένοι ἐνώπιόν μου. Πάντες ἐντραπήσονται καὶ φοβηθήσονται ἐνώπιον τῶν ἀχράντων δυνάμεων. Καταλάβω δὲ καὶ τοὺς μονάζοντας, οἵτινες ἐν πολλῇ ἀμελείᾳ πορευόμενοι ἐψεύσαντο τῷ Θεῷ καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις, ὅτι ἄλλα ἔταξαν καὶ ἄλλα εἰργάσθησαν. Ἐγὼ τούτους ἀγκιστρώσω καὶ τινάξω ὥσπερ τὸν ἀέρα ἐκ τῶν νεφελῶν, καὶ εἰς τὴν ἄβυσσον παραπέμψω, ὅτι δὲν τοὺς ἔφθασεν ἡ ἰδική τους ἀπώλεια, ἀλλὰ σκάνδαλον ἀπωλείας ἐγένεντο τοῖς ἄλλοις. Ἐγὼ ἀνταποδώσω εἰς τοὺς μὴ θελήσαντας μετανοῆσαι καὶ κρινῶ ὡς Δικαιοκρίτης».
»Ταῦτα τοῦ Κυρίου λέγοντος πρὸς τὸν Ἀρχάγγελον Μιχαήλ, τρόμος ἔλαβε πάσας τὰς ἐπουρανίους δυνάμεις. Μετὰ δὲ τὸ διεξελθεῖν τὰς ἕξι βίβλους τῶν αἰώνων, λαβὼν τὸ βιβλίον τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος λέγει: Ἀρχὴ ἑβδόμου αἰῶνος τέλος αἰῶνος. Ἀρχὴ κακίας καὶ πονηρίας. Καὶ προβὰς (ἀφ’ οὗ ἐξεφύλλισε περαιτέρω τὸν τόμον) λέγει: «Οἱ ἄνθρωποι τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, πονηροί, φθονεροί, ψεῦσται, ψευδῆ ἀγάπην ἔχοντες, φίλαρχοι καὶ τῇ σοδομιτικῇ ἀσελγείᾳ δεδουλωμένοι». Προβὰς δὲ ὀλίγον τοῦ βιβλίου ἐσήκωσε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ μὲ τὸ χέρι αὐτοῦ σὺν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐστάθη ὀλίγον ὥσπερ νενοημένος, καὶ λέγει: «Ἀληθῶς ὑπερέβη ὁ ἕβδομος αἰὼν εἰς τὴν ἀνομίαν καὶ πονηρίαν τοὺς ὄπισθεν αἰῶνας». Ὅτε δὲ ἦλθεν ἕως τοῦ μεσασμοῦ τοῦ βιβλίου, λέγει: «Πολλὴν δυσωδίαν περιέχει ἀπὸ ἁμαρτιῶν τὸ ὑπόλοιπον τοῦ βιβλίου τούτου, καὶ ἀρκεῖ. Διὰ τοῦτο μεσασμῶ συντελέσω αὐτό».
»Ταῦτα εἰπών ὁ Κύριος, διέταξε τὸν Μιχαὴλ σὺν τῷ τάγματι αὐτοῦ ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν κρίσιν. Ἐξῆλθε δὲ Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγος, καὶ διὰ τὸ εἶναι τὸ τάγμα αὐτοῦ πολύ, ἡ γῆ δὲν ἔφθασε νὰ τὸ χωρέση. Ἐρχόμενοι δὲ ἔλεγον: «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος φοβερός, μέγας, ὑψηλός, θαυμαστὸς καὶ δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων…».
Καὶ αἱ δύο ἱεραὶ Διαθῆκαι προτρέπουν τὴν παγκόσμιον ἀνθρωπότητα πρὸς τὴν σωτήριον ὁδὸν τῆς μετανοίας. Ἡ μὲν ἀρχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶναι: «Μετανοεῖτε ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Εἰς δὲ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη μετὰ τὴν ἀπειλὴ τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ. «Ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νινευΐ καταστραφήσεται» μετενόησαν οἱ κάτοικοι τῆς Νινευΐ καὶ ἐσώθησαν. Ὅταν καὶ αἱ δύο Διαθῆκαι καθρεπτίζουν τὴν ὁδὸν τῆς μετανοίας, γιατί ἐμεῖς ὡς παράφρονες, ἀκολουθοῦμε μὲ μεγάλο μένος τὴν σκοτεινὴν ὁδὸν τῆς ἀπωλείας; Πρὶν λοιπὸν κλείση ἡ θύρα, ἂς ἐπιστρέψωμε διὰ τῆς σωτηρίου μετανοίας πρὸς τὸν Δημιουργὸν καὶ Πλάστη Θεὸν ἡμῶν. Ἕνα παράδειγμα ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα εἶναι τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ. Τὸ κατανυκτικὸ δοξαστικὸ τῶν αἴνων τῆς Κυριακῆς τοῦ ἀσώτου ἀναφέρει τὰ ἑξῆς «Πάτερ ἀγαθέ, ἐμακρύνθην ἀπὸ σοῦ μὴ ἐγκαταλίπῃς με, μηδὲ ἀχρεῖον δείξῃς τῆς Βασιλείας σου· ὁ ἐχθρὸς ὁ παμπόνηρος ἐγύμνωσέ με, καὶ ᾖρέ μου τὸν πλοῦτον· τῆς ψυχῆς τὰ χαρίσματα ἀσώτως διεσκόρπισα· ἀναστὰς οὖν ἐπιστρέψας πρὸς σὲ ἐκβοῶ· Ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου, ὁ δι’ ἐμὲ ἐν Σταυρῷ τὰς ἀχράντους σου χεῖρας ἁπλώσας, ἵνα τοῦ δεινοῦ θηρὸς ἀφαρπάσῃς με, καὶ τὴν πρώτην καταστολὴν ἐπενδύσῃς με, ὡς μόνος πολυέλεος».
