Ἀκάθαρτοι ἐθεωροῦντο οἱ Δέκα λεπροί ἄνδρες καί δέν ἐπετρέπετο νά πλησιάσουν κανέναν συνάνθρωπο· γι’ αὐτό ζοῦσαν μακριά ἀπό κατοικημένες πόλεις καί χωριά. Διπλός ὁ πόνος· ἀφ’ ἑνός ἀσθενεῖς, ἀφ’ ἑτέρου περιφρονημένοι καί ἐγκαταλελειμμένοι.
Ἐν τούτοις, τό πανσθενές γλυκό βλέμμα τοῦ Χριστοῦ, συναντιέται μέ τίς ἀπελπισμένες καρδιές τους, σέ θεανθρώπινη ἀλληλοπεριχώρηση. Οἱ ψυχές φτερουγίζουν στό ἄκουσμα ὅτι ὁ Θεάνθρωπος εἰσέρχεται στόν χῶρο καί στόν χρόνο, κοντά ἐκεῖ πού βιώνουν τό δράμα τους. Μέ φωνή δυνατή Τόν παρακαλοῦν: «Ἰησοῦ ἐπιστάτα ἐλέησον ἡμᾶς».
Ἐπιστάτα· δηλαδή Κύριε ὅπου ἐπίστασαι-γνωρίζεις, κατέχεις καί θεραπεύεις σώματα ἀσθενῆ καί ἐξουθενημένα· ἴασέ μας, χάρισε καί πάλι τήν ζωή καί σέ ἡμᾶς. Ἠδύνατο ἀδελφοί μου ὁ Μεσσίας νά ἀρνηθεῖ; Ὄχι βέβαια. Ἐπιδιώκει ὅμως μέ τήν σωτηρία τοῦ σώματος, νά εὐεργετηθοῦν καί οἱ ψυχές· «πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτούς τοῖς ἱερεῦσι».
Καί συνέβη, ἁγία Γερόντισσα, ὅταν οἱ Δέκα πορεύονταν πρός τούς ἱερεῖς τοῦ Νόμου, εὐθύς ἐκαθαρίσθησαν ἀπό τή λέπρα. Ὦ, ἁγία ὑπακοή, στόν λόγο τοῦ Λόγου!! Σημεῖον μέγα χριστιανοί μου ἡ πίστις στόν Ἀρχιερέα Χριστόν, στίς ἐντολές Του· χάρισε στούς δέκα ἄνδρες τήν ὑγεία τήν σωματική, παραχρῆμα· ἡ ψυχή ὅμως;
Ἀκριβῶς ἐδῶ ἔγκειται τό ἐνδιαφέρον καί ἡ ἀρχοντιά τοῦ Ἰησοῦ· δηλαδή ἡ πορεία πρός τήν σωτηρία καί τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία περνάει μέσα ἀπό τήν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν καί τῆς ἐμπιστοσύνης στό Θεανδρικό πρόσωπό Του. Δηλαδή, στήν εὐχαριστία καί δοξολογία, μέ πίστη στόν Ἰησοῦν Χριστόν γιά τίς πολλές δωρεές Του· (Πίστις ἄνευ ἔργων, νεκρά ἐστι)[1]. Ἡ πίστις ἐν προκειμένῳ στόν Ἰησοῦν, τόν μόνον Ἰατρόν, σηματοδοτοῦσε καί τήν ἴασιν κοντά στό συνημμένο σῶμα καί τῆς ψυχῆς, πού ἦταν καί τό ζητούμενο.
Ὁ Σαμαρείτης ἕνας ἐκ τῶν δέκα, τό ἀντελήφθη καί μέ εὐγνωμοσύνη, ὅταν διαπίστωσε τήν ἴασή του, ἐπέστρεψε καί προσκύνησε τόν Θεάνθρωπον Χριστόν. Ἡ πορεία του πρός τήν σωτηρία, διά τῆς πίστεως, κατέστη δεδομένη. Λέγει ὁ Κύριος: «πορεύου· ἡ πίστίς σου, σέσωκέ σε».
Ἐν τούτοις ἀδελφοί γεννᾶται αἴφνης ἡ ἀπορία στόν Ἰησοῦν Χριστόν, πού ἀπευθύνεται διαχρονικά καί πρός πάντας ἀνθρώπους.
Διατί δέν ἔνοιωσαν τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσουν καί οἱ ἄλλοι ἑννέα καθ’ ὅτι καί αὐτοί σωματικά ἐθεραπεύτηκαν; Ὁ Χριστός βεβαίως γνώριζε καί γνωρίζει· καί προσπάθησε σέ ὅλη τήν ἐπίγεια δράση Του, ἀλλά καί εἰς τούς αἰῶνας διά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, νά βοηθήσει τούς Ἰουδαίους καί νά τούς πείσει νά ἀνανήψουν, ὥστε νά διορθωθεῖ-θεραπευθεῖ ὁ χαλασμένος τους λογισμός. Πίστευαν λανθασμένα οἱ Ἰουδαῖοι, ὅτι ἐφ’ ὅσον εἶναι ἀπόγονοι τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, τόν ὁποῖον ἀποκαλοῦν Πατέρα, δέν χρειάζεται ἡ πίστις καί ἡ ὑπακοή στόν Μεσσίαν Ἰησοῦν· διαστρεβλώνοντας ἔτσι τίς προφητεῖες τῆς Π. Διαθήκης, οἱ ὁποῖες προβάλλουν- δεικνύουν ἀκριβῶς τό Θεανδρικό πρόσωπό Του.
Ὦ!! τῆς πλάνης τό ἀνάγνωσμα καί τῆς τραγικότητος, στήν ὁποία ὑποπίπτουν διαχρονικά οἱ σκληρόκαρδοι καί ἀλαζόνες. Ὁ Ἀβραάμ, ὅπως καί ὁ Ἰσαάκ καί ὁ Ἰακώβ, μίλησαν καί προεφήτευσαν γιά τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσίου. Μαρτυρεῖται δέ κατά τάς γραφάς, ἀπό καί τήν πρό Χριστοῦ παράδοση, ἡ προετοιμασία πού ὁ Τριαδικός Θεός ἔκανε διά τῶν προφητῶν, ὥστε ἡ ἀνθρωπότης νά προετοιμαστεῖ καί νά δεχτεῖ τήν θείαν Ἐνανθρώπησιν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν ἔλευσή Του στόν κόσμο.
Ἀπ’ ἀρχῆς δηλαδή ὁ Θεός παρέδωσε τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, διά τοῦ λεγομένου Πρωτευαγγελίου· κάτι πού διαρκῶς ἀνανέωνε μέ τήν ἀποστολή τῶν προφητῶν καί τήν ἐπιλογή ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, ἀνά τίς γενεές· ἐκείνων δηλαδή πού θά κρατοῦσαν αὐτήν τήν ὑπόσχεση. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἀβραάμ πίστεψε στόν Τριαδικό Θεό καί ἐλογίσθη ἡ πίστις αὐτή εἰς δικαιοσύνην.
Ἔτσι καί ὁ πιστεύσας σήμερα Σαμαρείτης, δια τῆς πίστεως στόν Χριστό, συγκαταλέγεται στούς γνησίους κατά χάριν ἀπογόνους τοῦ Ἀβραάμ· καί ἀναδεικνύεται αἰώνιον πρότυπον γιά ὅλους ἐμᾶς. Προφανῶς οἱ, ἐν πλάνῃ, Ἰουδαῖοι, ὅπως καί οἱ ἑννέα ἰαθέντες καθώς ἀκούσαμε σήμερα, ἄν πράγματι ἐδέχονταν τόν Ἀβραάμ ὡς πατέρα τους, θά ἐγνώριζαν ὅτι ὁ Πατριάρχης καθώς καί ὁ Μωϋσῆς, ἀλλά καί ἕτεροι ἀπεσταλμένοι τοῦ Θεοῦ, ἀνέμεναν, εἰς τούς αἰῶνας, τόν Μεσσίαν Ἰησοῦν[2] καί γι’ Αὐτόν προεφήτευσαν.
Ἐπειδή ὅμως οἱ ἀντιλέγοντες ζητοῦσαν καί ζητοῦν τήν δική τους δόξα, ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία καί ἀντάλλαξαν τόν ἀληθινόν Τριαδικόν Θεόν καί τόν Χριστόν, μέ τόν Ἑωσφόρο. Ἔτσι σαφῶς ὁ Χριστός τούς ἀπεκάλεσε υἱούς διαβόλου[3]. Θεωροῦμε χριστιανοί μου, ὅτι ἐάν πίστευαν ἀληθῶς τούς προφήτας καί εἴχαν ὄντως πατέρα τόν Ἀβραάμ, θά γνώριζαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Ἐνανθρωπήσας ἀγαπητός Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου καί τότε δέν θά Τόν σταύρωναν, ἀλλά θά Τόν προσκυνοῦσαν.
Ἀκούοντας λοιπόν καί διαβάζοντας τά ἀνωτέρω, λύεται ἡ ἀπορία γιατί σήμερα οἱ εὐεργετηθέντες ἑννέα λεπροί, ὁμοεθνεῖς τοῦ Ἰησοῦ, δέν ἐπέστρεψαν νά Τόν εὐχαριστήσουν καί νά Τόν προσκυνήσουν. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ὡς Παντογνώστης, γνώριζε, γνωρίζει καί θά ἀποκαλύπτει τούς λογισμούς στίς καρδιές τῶν ἀπίστων ἀνθρώπων ὅτι εἶναι μάταιοι· καί ὡς δίκαιος Κριτής, θά κρίνει στό τέλος δικαίως.
Σ’ Αὐτόν τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν, ἡ δόξα, τό κράτος, ἡ βασιλεία, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
