«Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης. Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων τὸ κραταίωμα. Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα.
Σταυρός, ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα»
Τὸν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνοῦμεν καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. Δεῦτε πάντες οἱ πιστοὶ προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν Ἀνάστασιν· ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.
Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν τὴν Ἀνάστασιν αὐτοῦ· Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι’ ἡμᾶς θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.
Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε: ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον (Α΄ Κορ. 1,23).
Ἀδελφοί μου Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἐπάνω στὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, στηρίζεται ὅλη ἡ Ὀρθοδοξία μας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὑπομένοντας τὸ μαρτύριο τοῦ διωγμοῦ καὶ τῆς ἐξορίας, διότι ἦταν ὁ καλὸς καὶ φλογερὸς ποιμένας ποὺ ἔθετε τὴν ψυχή του ὑπὲρ τῶν προβάτων καὶ ἤλεγχε κατὰ πρόσωπον τοὺς ἀνάξιους ἄρχοντες, ὅπως τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοκία. Τὸν πηγαίνανε οἱ στρατιῶτες στὴν ἐξορία, γέρος καὶ ταλαιπωρημένος, ἀλλὰ γίγαντας καὶ ἀσυμβίβαστος σὲ λόγους φλογεροὺς καὶ πράξεις.Κάθησε κάτω, μὴ δυνάμενος νὰ συνεχίσει στὰ βάθη τῆς Κουκουσό, σήκωσε τὸ χεράκι του καὶ σταύρωσε τὰ 4 σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα, λέγοντας «δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν».
Ὁ Σταυρὸς Τοῦ Κυρίου ὁ Παντοδύναμος ποὺ δὲν ἀντέχουν τὴν θέα του τὰ δαιμόνια, φρίττουν, τρέμουν καὶ ἐξαφανίζονται. Ὅλα τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅλες οἱ προσευχές, οἱ ἁγιασμοί, τὰ θεμέλια, τὰ θυρανοίξια, οἱ ἀτομικὲς προσευχές, ὅ,τι ὑπάρχει στὴν Ὀρθοδοξία μας, τὸ θεμέλιο τῆς εὐλογίας εἶναι Ὁ Σταυρὸς Τοῦ Κυρίου. Καὶ σᾶς δίνω καὶ μία ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, ποὺ πῆγε νὰ σταυρώσει ἕνα προσκυνητὴ γιὰ κάποιο πρόβλημα ποὺ εἶχε, κι ἐκεῖνος πῆγε νὰ ξεκουμπωθεῖ, γιὰ νὰ ἀκουμπήσει ὁ Ἅγιος τὸν Σταυρὸ νὰ πιάσει ἡ εὐλογία, καὶ ὁ Ἅγιος ἀπάντησε: Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ξεκουμπωθεῖς. Ὁ Σταυρὸς δὲν ἐμποδίζεται οὔτε ἀπὸ ἀποστάσεις, οὔτε ἀπὸ τίποτα.
Ὁ γράφων εἶμαι 84 ἐτῶν, λατρεύω Τὸν Τριαδικὸ Θεό, τὴν πίστη μου τὴν Ὀρθόδοξη, Τὸν Χριστόν μου καὶ Τοῦτον Ἐσταυρωμένον ἀπὸ παιδιόθεν. Ὅταν πῆγα στὸν Ἅγιο Πορφύριο ποὺ εἶχα τὴν εὐλογία νὰ τὸν γνωρίσω, εἶχα ἕνα πόνο πολὺ καιρὸ στὸν ὦμο μου. Τοῦ εἶπα νὰ μὲ σταυρώσει, τὸ κοίταξε καὶ μοῦ εἶπε: εἶναι ἐπαγγελματικό, ἔχεις ὑπερκόπωση καὶ σταύρωσε τὸν ὦμο μου λέγοντας: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον τὸν δοῦλο σου Νικόλαο. Καὶ ἔγινε ἀμέσως καλά. Ἀπὸ τὸ 1979 δὲν μὲ ξαναπόνεσε, παρόλο ποὺ συνέχισα τὴν ἴδια σκληρὴ δουλειά. Ὁ διάβολος τρέμει τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου καὶ ὅπου τὸν δεῖ μπροστά του ἀλλάζει πόρτα καὶ ἐξαφανίζεται. Αὐτὸν τὸν Σταυρό, τὸν πανίσχυρο καὶ παντοδύναμο, ποὺ καὶ στὴν Δευτέρα Παρουσία θὰ προηγεῖται Τοῦ Κυρίου μας.
Αὐτὸν τὸν σταυρὸ εἶδε καὶ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ὁ ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας στὸν οὐρανό, λέγοντας ‘ἐν τούτῳ Νίκα’ καὶ νίκησε. Ἀκοῦστε ἀδερφοί μου, κατάπτωσις πνευματική. Ἀρχιερέας μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας, τὴν Ἑλλάδα μας, τὸ φῶς τοῦ κόσμου, δὲν μποροῦσε νὰ ἀντικρύσει τὸν Σταυρὸ μέσα στὸ Ἅγιο Βῆμα δίπλα στὴν Ἁγία Τράπεζα. Ὁ Σταυρὸς συμβολίζει τὸ Γολγοθᾶ καὶ ἡ Ἁγία Τράπεζα τὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ μας. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ ἰδιαίτερες θεολογίες του. Αὐτὸς ὁ ἀρχιερέας εἶναι μεγάλης μορφώσεως, ἔχει στοίβα τὰ πτυχία τὰ θεολογικὰ καὶ πάμπολλες γλῶσσες. Αὐτὸς ὁ ἀρχιερέας τόσο πολὺ ἐντρύφησε στὰ θεολογικὰ καὶ δὲν μπόρεσε νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ βούλιαγμα τῆς πατρίδας μας στὴν ἀνηθικότητα, στὰ ἐγκλήματα, στὴ διάλυση τῆς οἰκογένειας, στοὺς βιασμούς, στὶς παιδεραστίες, στὶς παρελάσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων. Μέχρι φαινόμενο παγκόσμιο, 200 τέρατα βιάσανε ἕνα μωρὸ 12 ἐτῶν. Αὐτὸς ὁ ἀρχιερέας μας δὲν τὸ θεώρησε τόσο σημαντικὸ καὶ δὲν ἄξιζε τὸν κόπο νὰ ἀσχοληθεῖ, γιατί πίστευε καὶ πιστεύει ὅτι ἐφόσον ἐδίωξε τὸ παντοδύναμο ὅπλο τῆς Ὀρθοδοξίας τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου “ὅλα τὰ ἄλλα θὰ διορθωθοῦν”. Αὐτὸ ποὺ κάνατε ἐσεῖς Σεβασμιώτατε, οὔτε ποὺ ἀπασχόλησε ποτὲ κανένα, οὔτε ἐνοχλοῦσε σὲ τίποτα καὶ μόνο ἡ παρουσία του ἁγίαζε. Ἐσεῖς, Σεβασμιώτατε, ἔχετε τὸ πρόβλημα ἀπὸ τὴν πολὺ τὴ μόρφωση. Τὸ λέει καὶ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς αὐτὸ ὅτι ἀπὸ τοὺς διαβασμένους θὰ ἔρθει τὸ κακό.
Νὰ σᾶς ρωτήσω Σεβασμιώτατε; Αὐτὴ ἡ ἐνέργειά σας βοήθησε σὲ τίποτα ὅσον ἀφορᾶ τὴν πίστη καὶ τὴν μετάνοια τοῦ λαοῦ μας; Βοήθησε τίποτα γιὰ τὴν ἀγάπη, γιὰ τὴν οἰκογένεια; Μοῦ θυμίζει κάτι, Σεβασμιώτατε: τὸ μῖσος τοῦ ἀρχισυναγώγου τῆς Ναζαρέτ, ποὺ Ὁ Κύριός μας ἐπίτηδες θεράπευε τὸ Σάββατο, γιὰ νὰ βγάλει τὸν κάλο ἀπὸ τὸ κεφάλι τους, ποὺ κόλλησαν στὸν τύπο καὶ δὲν ἐνδιαφέρονταν γιὰ τὸ θαῦμα, γιὰ τὴν θεραπεία τῶν συνανθρώπων του, ἀλλὰ γιὰ τὴν παραβίαση τοῦ νόμου τοῦ Σαββάτου. Ἐσεῖς τὰ μπερδέψατε μὲ τὴν θεολογία. Καὶ τί εἶπε ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἄλλη φορὰ νὰ μὴ ἔρχεστε τὸ Σάββατο νὰ θεραπεύεστε, ἀλλὰ ἄλλη μέρα. Ἐγὼ ἕνας ἁπλοϊκὸς παπποὺς καὶ ὀλιγογράμματος θὰ τὸν ρωτοῦσα: Ποιὰ μέρα θεραπεύετε ἐσεῖς, γιὰ νὰ ἔλθουμε νὰ θεραπευτοῦμε; Ἐκεῖ πιστεύω θὰ τὸ βούλωνε τὸ στόμα του.
Καὶ τώρα θὰ ρωτήσω καὶ ἐσᾶς. Μὲ αὐτὸ ποὺ κάνατε, σώσατε τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ χάλι τῆς χαβούζας ποὺ βρίσκεται; Σεβασμιώτατε, εἶμαι παπποὺς πολύτεκνος, μὲ παιδιὰ ἐγγόνια καὶ δισέγγονα. Στὴ ζωή μου μάτωσα, μὲ κόπους, μὲ ἱδρῶτες, μὲ προσευχές,μὲ ξενύκτια, μὲ τρεχάματα, νὰ βγάλω τὸ μεροκάματο, γιὰ νὰ ζήσω τὴν οἰκογένεια καὶ τοὺς γονεῖς μου μαζί. Ἡ ζωὴ στὴν πράξη, στὴ θυσία, στὸ βίωμα καὶ ἔνιωσα τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ μικρὸ παιδί. Εἶμαι παιδὶ τῆς κατοχῆς μὲ χίλιες εὐθύνες καὶ ὁ κόπος μου δόξα τῷ Θεῷ ἀμείφθηκε. Ὄχι οἱ θεωρίες τῶν Φαρισαίων. Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια εἴχαμε Ἅγιους ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς ποὺ ἐνδιαφέρθηκαν γιὰ τὴ μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καὶ τοῦ ποιμνίου τους. Δὲν τοὺς ἐμπόδισε ὁ Σταυρὸς Τοῦ Κυρίου μας. Ἐμεῖς οἱ ἐκκλησιαζόμενοι, βλέποντας ἀπὸ μακριὰ τὸν Ἐσταυρωμένο μέσα στὸ ἱερό, συγκινούμαστε καὶ σκεπτόμαστε ἀμέσως τὰ πάθη τοῦ Κυρίου. Ἐκεῖ στὸν Ἐσταυρωμένο πολλὲς φορὲς εὐλαβέστατοι ἱερεῖς μας γονατίζουν μὲ δάκρυα καὶ παρακαλοῦν γιὰ τὸ ποίμνιό τους. Σεβασμιώτατε, στὴν Ὀρθοδοξία μας δὲν ὑπάρχουν ἀλάθητοι, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὶ μετανοημένοι. Ὅποιος νομίζει ὅτι δὲν σφάλλει, ὅταν σκανδαλίζει τὸν μικρὸ καὶ ἀδύνατο, βρίσκεται σὲ πλάνη. Ἡ προτεραιότητά σας πρέπει νὰ εἶναι ἡ μετάνοια καὶ ἀφύπνιση τοῦ ποιμνίου σας τὴν σήμερον ἡμέρα ποὺ βρισκόμαστε σὲ αὐτὸ τὸ χάλι. Αὐτὸ θὰ ζητήσει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν καλὸ ποιμένα.
Εἶμαι 84 ἐτῶν μὲ πολλὰ ἐγκόσμια καὶ θεϊκὰ βιώματα, Δόξα σοι ὁ Θεός. Πίστις, πατρίς, οἰκογένεια. Κι ἐσεῖς στὴν πράξη μὲ γόνατα, προσευχὴ καὶ δάκρυα αὐτὸ νὰ γίνει βίωμά σας. Καὶ ἕνα ταξίδι στὴν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στὴν ἡσυχία,νὰ συναντήσετε ἕνα Ἅγιο γέροντα. Κι ἐκεῖ ἐσεῖς ξέρετε τί θὰ πεῖτε καὶ ὁ γέροντας ξέρει τί θὰ σᾶς πεῖ. Ἡσυχία οὖν ἀρχὴ καθάρσεως».
Αὐτὸ πράττω μία ζωή, ὡς γέρος, πατέρας, παπποὺς καὶ προπάππος. Καὶ δοξάζω Τὸν Θεὸ μέρα νύκτα.
Υ.Γ.: Σεβασμιώτατε σεβόμαστε τὴν ἀρχιερωσύνη σας καὶ τὸ πρόσωπό σας ποὺ εἶναι εἰκόνα Θεοῦ, ἀλλὰ ἀπορρίπτουμε τὴν ἐνέργειά σας αὐτή, τὴν ἄκαρπη θεολογίστικη, ποὺ προκαλεῖ καὶ δὲν ὠφελεῖ σὲ τίποτα. Καὶ θὰ πάρετε τὴν ἀπάντηση ἀπὸ ἕνα θεολόγο καθηγητὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Κάποτε βρεθήκαμε μὲ ἄλλους πολλοὺς ἄγνωστους στὸν Ἅγιο Παΐσιο, τὸν ποιμένα τὸν καλὸ καὶ ὅπως μοῦ εἶπε κάποιος γέροντας ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Ἅγιος μέχρι τῆς θυσίας αἵματος.Ἀκοῦστε Σεβασμιώτατε, ὅπως καθόμαστε στὰ κουτσουράκια στὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι, σηκώθηκε ὁ Ἅγιος νὰ μᾶς φέρει κέρασμα. Ὁ ταπεινὸς καθηγητὴς τότε μᾶς εἶπε: Ἂν εἶχα αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἐδῶ τὰ πτυχία μου θὰ τὰ ἔσκιζα, διότι αὐτὸς εἶναι πραγματικὸς Θεολόγος, γιατί ζεῖ καὶ βιώνει Χριστὸ καὶ μεταδίδει. Ἐμεῖς εἴμαστε τῆς ἄκαρπης θεωρίας.
Σεβασμιώτατε, δὲν θὰ ἦταν καλύτερο καὶ πιὸ ἀρεστὸ στὸν Θεὸ νὰ γονατίζατε μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα, Στὸν Ἐσταυρωμένο καὶ νὰ δέεστε μὲ ὑψωμένα τὰ χέρια χύνοντας δάκρυα γιὰ ὅλο τὸ ποίμνιο καὶ γιὰ ὅλη τὴν Ἑλλάδα μας; Αὐτὸ εἶναι πίστη, θυσία, ἀγάπη, θεολογικὸ καρποφόρο βίωμα. Σὲ αὐτὸ πήρατε ἀπάντηση ἀπὸ τὸν ταπεινὸ καθηγητὴ καὶ τελειώνω μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο:
«Ἡμεῖς κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον»
Καλὴ μετάνοια γιὰ ὅλους μας
Μὲ σεβασμὸ ἀσπάζομαι τὴν δεξιά σας
Μὴν ἀκοῦτε ποιὸς σᾶς τὸ λέει, μόνο ἀκοῦτε τί σᾶς λέει.
