ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ
Η εξήγηση σχετικά με τα τρία ημερόνυχτα της ταφής του Κυρίου είναι η εξής. Έχει γραφεί: «Όπως ο Ιωνάς έμεινε μέσα στην κοιλιά του κήτους τρεις μέρες και τρεις νύχτες, έτσι και ο Υιός του ανθρώπου θα μείνει στην καρδιά της γης για τρεις μέρες και τρεις νύχτες». Αυτός λοιπόν που υποσχέθηκε να εκπληρώσει τον τύπο του Ιωνά, γνωρίζοντάς τον με ακρίβεια (αφού βρισκόταν μαζί με τον Ιωνά όταν τον έριχναν στο βυθό και όταν εκβραζόταν από αυτόν), τον εκπλήρωσε με ασφάλεια, μένοντας τόσο χρόνο στον τάφο, όσον ο Ιωνάς μέσα στο κήτος.
Αν όμως ζητάς και δεύτερη εξήγηση, έχεις την εξής. Ο Κύριος σταυρώθηκε την έκτη ώρα της Παρασκευής. Από την ώρα αυτή μέχρι την ενάτη έγινε σκοτάδι, και αυτό να το θεωρήσεις ως νύχτα. Και πάλι από την ενάτη και εξής έγινε φως, αυτό να το θεωρήσεις ημέρα. Και αμέσως ακολούθησε η νύχτα της Παρασκευής και κατόπιν το Σάββατο, η νύχτα του Σαββάτου και το ξημέρωμα της Κυριακής, σύμφωνα με τον ευαγγελιστή που λέγει: «Ξημερώνοντας η πρώτη μέρα της εβδομάδας…».
Αν απαιτείς να μάθεις και τρίτη εξήγηση, έχεις την εξής. Ο Κύριος παρέδωσε το πνεύμα την Παρασκευή. Αυτή είναι η πρώτη μέρα. Ολόκληρο το Σάββατο έμεινε στον τάφο και κατόπιν τη νύχτα του Σαββάτου. Όταν ξημέρωνε η Κυριακή αναστήθηκε από τον τάφο, και αυτή είναι η μέρα, επειδή, όπως γνωρίζεις, το όλον αναγνωρίζεται από το επί μέρους. Με τον τρόπο αυτό συνηθίζουμε και εμείς να τελούμε τη μνήμη των νεκρών. Όποια ώρα της ημέρας πεθάνει κάποιος, αφήνουμε να περάσει ολόκληρη μόνον η επόμενη, και την άλλη μέρα το πρωί θεωρούμε ότι βρίσκεται στην τρίτη μέρα. Έχεις λοιπόν, νομίζω, την απάντηση σ’ αυτό που ζήτησες. Αν όμως οι κακόβουλοι ζητούν τρεις ολόκληρες ημέρες και νύχτες, απάντησέ τους, ότι ακόμη και ο βασιλιάς, όταν δέχεται την αντιπροσωπεία και την αίτηση χάριτος από τους αλυσοδεμένους και τους φυλακισμένους, υπόσχεται να τους αφήσει μετά την τρίτη ημέρα. Αν τους ελευθερώσει πριν από τη λήξη της προθεσμίας, αποδεικνύεται περισσότερο ειλικρινής με την επίσπευσή του αυτή. Έτσι λοιπόν και ο Κύριος, αν αναστήθηκε νωρίτερα από ό,τι υποσχέθηκε, πολύ σωστά θα προσκυνηθεί από όλους.
ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΤΙΜΟΘΕΟ
Απορώ πάρα πολύ και εκπλήσσομαι με τη μωρία εκείνων που ζητούν να μάθουν για ποιο λόγο ο Χριστός αναστήθηκε πριν από τις τρεις ημέρες. Γιατί, εάν κηρύττουν ότι αυτός ούτε καν αναστήθηκε, γιατί ακριβολογούν για τον χρόνο; Εάν πάλι αναστήθηκε βέβαια, ενωρίτερα όμως από ό,τι υποσχέθηκε, τότε ας πιστέψουν, ότι από το ότι αναστήθηκε αποδείχθηκε μαζί με αυτό οπωσδήποτε αληθινό και εκείνο. Γιατί, αφού κατόρθωσε αυτό που φαίνεται και είναι αδύνατο, σε σχέση με την αδυναμία των ανθρώπων, δεν θα ήταν δυνατόν να αδυνατήσει αυτό που ήταν δυνατόν, αν και το να αναστηθεί αργότερα θα ήταν απόδειξη αδυναμίας, ενώ το ότι αναστήθηκε γρηγορώτερα είναι απόδειξη πολύ μεγάλης δύναμης. Έπρεπε λοιπόν αυτοί, επειδή και εξαφάνισε τους μύριους θεούς από τους ελληνικούς καταλόγους, και κατάστρεψε όλους τους ειδωλολατρικούς ναούς, και έσβεσε τους ανίερους βωμούς που βάφονταν από ανθρώπινα αίματα, αλλά και επειδή αποδυνάμωσε τον διάβολο και έδιωξε τους δαίμονες, και επίσης επειδή δάμασε τα άγρια φύλα και περιέβαλε τους Ιουδαίους σε πολύ μεγάλες συμφορές, και εκείνους που πίστεψαν σ’ αυτόν τους ανέβασε ψηλότερα και από τον ουρανό, έπρεπε για όλα αυτά να προσκυνήσουν τη θεία και ακατανίκητη δύναμή του, και να μη ενδιαφέρονται για τις ώρες. Γιατί αυτά που είναι πάρα πολύ μεγάλα και βρίσκονται πάνω από τη λογική, δεν είναι δυνατόν να ανατραπούν από τα μικρά. Πλην όμως, επειδή η αφθονία της αλήθειας είναι μεγάλη, θα προσπαθήσω να προχωρήσω και στο θέμα αυτό.
Για λόγους λοιπόν αψιμαχίας θα ειπωθεί σ’ αυτούς· Άραγε, εάν κάποιον χρεώστη, ο οποίος υποσχέθηκε στον δανειστή του, ότι μετά τρεις μέρες θα του πληρώσει το χρέος, τον βλέπαμε να έχει πληρώσει αυτό πριν λήξει η προθεσμία, θα τον κρίναμε ως ψεύτη, ή θα τον θαυμάζαμε ότι φάνηκε περισσότερο αληθής; Εγώ βέβαια νομίζω αυτό, και οπωσδήποτε και αυτοί. Γιατί λοιπόν είναι άτοπο, εάν και ο Χριστός, είπε βέβαια ότι θα αναστηθεί την τρίτη ημέρα, αλλά αναστήθηκε ενωρίτερα, από τη μια βέβαια για να δείξει τη δύναμή του, και από την άλλη για να νεκρώσει τους φρουρούς και να αποστομώσει τους Ιουδαίους; Γιατί, το ότι αναστήθηκε γρηγορώτερα, δεν μπορούσε να κατηγορηθεί, ενώ η καθυστέρηση θα ήταν γεμάτη υποψίες. Έπρεπε δηλαδή η ανάσταση να γίνει ενώ αυτοί κάθονταν και φύλαγαν τον τάφο, γιατί, εάν περνούσαν οι ημέρες και αναχωρούσαν οι φύλακες, επρόκειτο το πράγμα να δημιουργήσει υποψίες. Εάν πάλι δεν αναστήθηκε, πως οι Απόστολοι στο όνομά του έκαναν τέτοια θαύματα; Και πως δεν θα ήταν αξιόπιστοι μάρτυρες αυτοί που μέσα από μύριους κινδύνους και θανάτους επιβεβαίωσαν την αλήθεια της ανάστασης, και σφράγισαν τη μαρτυρία τους όχι με μελάνη, αλλά με το αίμα τους;
Εάν όμως χρειάζεται να ασχοληθούμε και με την ίδια την ακρίβεια του πράγματος, θα μπορούσαμε να πούμε το εξής· Είπε ότι θα αναστηθεί την τρίτη ημέρα. Έχεις την Παρασκευή, έχεις το Σάββατο μέχρι τη δύση του ήλιου, και μετά το Σάββατο αναστήθηκε, οπότε τις δύο ημέρες τις διήνυσε μερικώς, ενώ τη μεσσαία ολόκληρη. Γιατί είπε ότι θα αναστηθεί σε τρεις ημέρες, και όχι μετά από τρεις ημέρες. Γιατί λέγει: «Γκρεμίστε αυτόν τον ναό, και σε τρεις ημέρες θα τον ανοικοδομήσω». Αλλά και ο προφήτης, προλέγοντας την ανάστασή του, έλεγε: «Τότε ο θάνατος θα πενθήσει, δεμένος με ισχυρότερο θάνατο. Θα μας θεραπεύσει μετά από δύο ημέρες, και την τρίτη θα αναστηθούμε και θα ζήσουμε μαζί του». Εφόσον λοιπόν μίλησε για τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, θα μπορούσα να πω, ότι, αφού τις συμπεριέλαβε και τις τρεις, εκπλήρωσε την υπόσχεσή του. Γιατί μία μέρα λέγεται το διάστημα των εικοσιτεσσάρων ωρών. Και είτε κατά την πρώτη ώρα γεννηθεί κάποιος ή πεθάνη, αυτή η ημέρα του υπολογίζεται. Για παράδειγμα: Εάν κάποιος γεννηθεί την ώρα που πρόκειται να δύσει ο ήλιος, και εκείνη η ημέρα είναι η πρώτη του μηνός, αυτή η ημέρα υπολογίζεται σ’ αυτόν. Εάν όμως άλλος γεννηθεί αφού δύσει ο ήλιος, του υπολογίζεται η δεύτερη ημέρα. Πως λοιπόν, ενώ μεσολάβησε μια μόνο ώρα, ίσως μάλιστα ούτε και μία, ανάμεσα στις δύο γεννήσεις, ο ένας λέγεται ότι γεννήθηκε την πρώτη του μηνός, και ο άλλος τη δεύτερη; Επομένως έγινε σε όλους φανερό και σαφές, ότι απλώς και μόνο με το που άγγιξαν ο ένας το προηγούμενο εικοσιτετράωρο και ο άλλος το επόμενο, συμπλήρωσαν το ημερονύκτιο, το οποίο ολοκληρώνεται σε εικοσιτέσσερες ώρες. Εφόσον λοιπόν και η ακριβής κατανόηση των χρόνων αυτό φωνάζει δυνατά, γιατί κόπτονται άδικα αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν επαληθεύθηκε η αλήθεια;
ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ ΕΡΓΑ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ – ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΘΕΟΓΝΩΣΤΟ – ΕΠΕ
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
