Πας ωφελούμενος εστί ζημιούμενος!
Δεν χωρεί πλέον η παραμικρή αμφιβολία ότι η κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας αντιγράφει πιστά την μέθοδο που εφαρμόζει ένα οργουελικού τύπου ολοκληρωτικό καθεστώς:
Πρώτα εισάγει νέα ορολογία και μετά την σερβίρει στις ξεπουπουλιασμένες κότες παριστάνοντας τον φιλεύσπλαχνο κόκορα.
Αφού η δαιμονική κυβέρνηση του πατερ(κ)ούλη-σούπερμαν επέτρεψε να εκτιναχθούν σε δυσθεώρητα ύψη οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών, άρχισε να προσφέρει στους κοτο-πολίτες πρόστυχα πίτουρα με την σέσουλα, προκειμένου να τους κρατά ευχαριστημένους: επιδόματα, κουπόνια, pass και voucher – αν μη τι άλλο, η οργουελική Νεομιλία της ελληνικής Ωκεανίας διαθέτει γλωσσική ποικιλία!
Ήρθε, λοιπόν, και η ώρα του voucher για αλλαγή θερμοσίφωνα:1
Φυσικά, η διαδικασία της εξαργύρωσης θα πραγματοποιηθεί με τον γνωστό ψηφιακό τρόπο, στον οποίο εκγυμνάζονται από καιρό οι κοτο-πολίτες, που, παρεμπιπτόντως, ακολουθώντας παρόμοια λογική, δέχθηκαν να γίνουν πειραματόζωα της βελόνας: με αποστολή SMS, έκδοση επιταγών μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας, κωδικούς μίας χρήσης κ.λπ.
Σε αντίθεση με τον εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού, ο οποίος αρχικώς έπρεπε να γίνει με το εμβόλιο που επέλεγε τυχαία το σύστημα (ενώ αργότερα υπήρχε δυνατότητα αλλαγής, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα επιλεγόταν κάποιο από τα γνωστά εμβόλια που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα), οι «ωφελούμενοι» μπορούν να προμηθευθούν ηλιακό θερμοσίφωνα της επιλογής τους από έμπορο λιανικής ομοίως της επιλογής τους.
Όποιος κοτο-πολίτης, όμως, δελεασθεί από την μεγαλόψυχη εξαγγελία για την παροχή voucher και επιχειρήσει να αναγνώσει τις οδηγίες για την διαδικασία εξαργύρωσης, είναι πολύ πιθανό ότι σύντομα θα αποθαρρυνθεί από τα περίπλοκα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει για να ολοκληρώσει επιτυχώς την συμμετοχή του στην «επιχείρηση: ηλιακός θερμοσίφωνας», εκτός κι αν πρόκειται για κάποια ιδιαιτέρως πειναλέα φραγκόκοτα ή για κάποιον απαράμιλλο φραγκοφονιά, που θα κάτσει μέχρι τέλους να ξεστραβωθεί, ώστε να γραφτεί στην λίστα των «ωφελούμενων»!
O εμπαιγμός των Ελλήνων κοτο-πολιτών δεν έχει τελειωμό: Επιδόματα, κουπόνια, pass και voucher είναι τα ψηφιακά πίτουρα που τους ταΐζει ο μητσοτακικός Λεβιάθαν, για να τους κρατά υπό τον απόλυτο έλεγχό του χωρίς να βγάζουν κιχ!
Έτσι, το ψυχοπονιάρικο, αλλά στην πραγματικότητα σαδιστικό κράτος καταφέρνει να έχει και την πίτα ολάκερη και την κότα χορτάτη: Aπό την μια πλευρά μπορεί να επαίρεται ότι μοιράζει από 510 μέχρι 970 ευρώ στους κοτο-πολίτες, από την άλλη πλευρά, αν αυτοί δεν πέσουν με τα μούτρα στα ψηφιακά πίτουρα λόγω βαρεμάρας, τότε «κακό του κεφαλιού τους» – σύμφωνα με την τεχνική ορολογία του οργουελικού κράτους, θα εφαρμοσθεί εκ νέου η περίφημη αρχή της ατομικής ευθύνης.
Αν ισχύει και εδώ η θεωρία του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, τότε:
«πας ωφελούμενος εστί ζημιούμενος».
Η ζημία προέρχεται από τον εθισμό των κοτο-πολιτών στο αδιαμαρτύρητο ξεπουπούλιασμά τους και στην επακόλουθη ζητιανιά της εκάστοτε κρατικής ψωρο-επιδότησης.
Ο βραβευμένος Κύπριος λογοτέχνης Κυριάκος Πλησής, σε ένα δοκίμιό του για την «ιστορική μνήμη και την σημασία των λέξεων»2, ολοκληρώνει τις σκέψεις του που διατυπώνει με αφορμή το «1984» του Τζωρτζ Όργουελ ως εξής:
«Χάσαμε την αίσθηση των ορίων μεταξύ ελευθερίας και ανελευθερίας. Κι έτσι τη φαινομενική μας ελευθερία τη θεωρούμε πραγματική ελευθερία και επιχαίρουμε γι’ αυτήν. Και σε μας η “εἰωθυῖα ἀξίωσις τῶν ὀνομάτων”3
διασαλεύτηκε και πολλές φορές αντιστράφηκε. Θα μπορέσουμε, άραγε, να δώσουμε στις λέξεις την σωστή τους σημασία;»4.
Δίπλα σε αυτό το ερώτημα, όμως, τίθεται κι ένα δεύτερο, εξίσου κρίσιμο:
Ακόμη κι αν δώσουμε την σωστή σημασία στις λέξεις, άραγε οι κοτο-πολίτες θα βρουν τελικώς την δύναμη να δραπετεύσουν από το τυραννικό κοτέτσι τους ή θα αποδειχθεί ότι πάσχουν από το σύνδρομο της κακοποιημένης γυναίκας (battered woman syndrome), η οποία, παρότι ο τυραννικός σύζυγος την κακομεταχειρίζεται συστηματικά, εξακολουθεί να χορεύει μαζί του ένα σαδομαζοχιστικό τανγκό;
Για ένα άλλο voucher που προκάλεσε τριγμούς στην αρχή της πανδημίας του κορωνοϊου βλ. https://www.pronews.gr/opinion-makers/869622_perifimo-voucher-ton-600-eu-doroepitagi-apohaynosis-kai-exeytelismoy-me-osmi/amp/
Εις: του ιδίου, Μετά τη χρεωκοπία του δόγματος. Δοκίμια πολιτικού και κοινωνικού προσανατολισμού, εκδ. Αστέρος, 1992, σελ. 83 επ., 85.
Η πλήρης φράση από την Θουκυδίδειο Ιστορία, την οποία αξιοποιεί ο Κ. Πλησής, έχει ως εξής:
«Καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει» (= Και κατήντησαν να μεταβάλουν αυθαιρέτως την καθιερωμένην σημασίαν των λέξεων, διά των οποίων δηλούνται τα πράγματα).
Το πλήρες χωρίο του κατά Θουκυδίδη Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, στο οποίο είναι ενταγμένη η παραπάνω φράση (Ιστορίαι, 3, 82), είναι το ακόλουθο:
«[3.82.3] ἐστασίαζέ τε οὖν τὰ τῶν πόλεων, καὶ τὰ ἐφυστερίζοντά που πύστει τῶν προγενομένων πολὺ ἐπέφερε τὴν ὑπερβολὴν τοῦ καινοῦσθαι τὰς διανοίας τῶν τ᾽ ἐπιχειρήσεων περιτεχνήσει καὶ τῶν τιμωριῶν ἀτοπίᾳ. [3.82.4] καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει. τόλμα μὲν γὰρ ἀλόγιστος ἀνδρεία φιλέταιρος ἐνομίσθη, μέλλησις δὲ προμηθὴς δειλία εὐπρεπής, τὸ δὲ σῶφρον τοῦ ἀνάνδρου πρόσχημα, καὶ τὸ πρὸς ἅπαν ξυνετὸν ἐπὶ πᾶν ἀργόν· τὸ δ᾽ ἐμπλήκτως ὀξὺ ἀνδρὸς μοίρᾳ προσετέθη, ἀσφαλείᾳ δὲ τὸ ἐπιβουλεύσασθαι ἀποτροπῆς πρόφασις εὔλογος. [3.82.5] καὶ ὁ μὲν χαλεπαίνων πιστὸς αἰεί, ὁ δ᾽ ἀντιλέγων αὐτῷ ὕποπτος. ἐπιβουλεύσας δέ τις τυχὼν ξυνετὸς καὶ ὑπονοήσας ἔτι δεινότερος· προβουλεύσας δὲ ὅπως μηδὲν αὐτῶν δεήσει, τῆς τε ἑταιρίας διαλυτὴς καὶ τοὺς ἐναντίους ἐκπεπληγμένος. ἁπλῶς δὲ ὁ φθάσας τὸν μέλλοντα κακόν τι δρᾶν ἐπῃνεῖτο, καὶ ὁ ἐπικελεύσας τὸν μὴ διανοούμενον».
Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου:
«Αι πόλεις λοιπόν ήρχισαν μαστιζόμεναι από στάσεις, και όσαι τυχόν περιέπιπταν εις αυτάς βραδύτερον, επειδή εμάνθαναν τα αλλαχού γινόμενα, εφιλοτιμούντο να υπερβάλουν εις εξεύρεσιν νέων επινοήσεων, διά της πολυμηχάνου υπουλότητος των επιθέσεών των και του πρωτοφανούς των εκδικήσεών των. [4] Και κατήντησαν να μεταβάλουν αυθαιρέτως την καθιερωμένην σημασίαν των λέξεων, διά των οποίων δηλούνται τα πράγματα. Τωόντι, η μεν παράλογος τόλμη εθεωρήθη ως ανδρεία, ετοίμη εις θυσίαν χάριν των πολιτικών ομοφρόνων, η προνοητική διστακτικότης ως εύσχημος δειλία, η σωφροσύνη ως πρόσχημα ανανδρίας, η διά κάθε τι σύνεσις ως βραδυκινησία. Η τυφλή παραφορά εκρίθη ως ανδρική αρετή, ενώ η χάριν ασφαλείας περαιτέρω σκέψις ως εύσχημος πρόφασις υπεκφυγής. [5] Ο τα πάντα επικρίνων και τους πάντας κακολογών εθεωρείτο άξιος εμπιστοσύνης εις κάθε περίστασιν, ενώ ο αντιτιθέμενος προς αυτόν, ύποπτος. Ο στήνων επιτυχή παγίδα εθεωρείτο άνθρωπος ευφυής, αλλά πολύ περισσότερον ικανός, ο οσφραινόμενος εγκαίρως αυτήν. Ενώ εκείνος που εφρόντιζε να μην ευρεθή εις την ανάγκην να κάμη ούτε το εν, ούτε το άλλο, εθεωρείτο διαλυτής του κόμματος και πανικόβλητος απέναντι των αντιπάλων. Με μίαν λέξιν, ο προτρέχων άλλου εις την διάπραξιν κακού εκρίνετο άξιος επαίνων, καθώς και ο παρακινών άλλον εις διάπραξιν κακού, το οποίον εκείνος δεν είχε διανοηθή».
