Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ μεγαλύτερος κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου, λέγει: «Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἐνοικείτω ἐν ὑμῖν πλουσίως» (Κολ. 3:16). Ἐπίσης δίνοντας παραγγελία στὸν ἐπίσκοπο Τιμόθεο λέγει: «Κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως» (Β' Τιμ. 4:2). Τὸ Εὐαγγέλιο πρέπει νὰ κηρύττεται πλουσίως. Σὲ περιπτώσεις εὐκαιρίας, ἀλλὰ καὶ μὴ εὐκαιρίας. Τακτικῶς καὶ ἐκτάκτως. Πυκνὰ - συχνά.
Σὲ κάθε ναό, σὲ κάθε θεία λειτουργία, σὲ κάθε ἑορτή, σὲ κάθε τέλεσι μυστηρίου, σὲ κάθε ἱερὴ ἀκολουθία πρέπει νὰ ἀκούεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σὲ μεγαλύτερα ἢ μικρότερα χρονικὰ ὅρια. Ἂν δὲν ὑπάρχῃ εὐχέρεια γιὰ κανονικὸ κήρυγμα, ἂς λέγωνται λίγα οὐσιώδη λόγια, ἐξηγητικὰ τῶν ἱερῶν ἀληθειῶν τῆς Πίστεώς μας καὶ προτρεπτικὰ σὲ πνευματικὴ ζωή.
Ν᾽ αὐξηθοῦν δὲ γιὰ τὰ παιδιά, τὰ ἀρνία τοῦ Χριστοῦ, τὰ κατηχητικὰ σχολεῖα, καὶ γιὰ τοὺς μεγάλους, τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, οἱ κύκλοι συμμελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ θέλουμε ν᾽ ἀπολαμβάνωμε πλουσίως. Πολὺ περισσότερο πρέπει νὰ θέλωμε ν᾿ ἀπολαμβάνωμε πλουσίως τὰ πνευματικὰ ἀγαθά, τὶς ἀλήθειες τοῦ θείου λόγου, τὰ ἱερὰ νοήματα τῆς Πίστεώς μας.
Τὸ Εὐαγγέλιο πρέπει νὰ κηρύττεται ἀπὸ πιστοὺς ἀνθρώπους μὲ ζῆλο γιὰ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, μὲ σοβαρότητα καὶ ἱκανότητα, μὲ ἀνιδιοτέλεια, μὲ πνεῦμα θυσίας, μὲ καλὸ παράδειγμα ζωῆς. «Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου», λέγει ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος (3:1). Ὁ κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου πρέπει νὰ διδάσκῃ καὶ μὲ τὸ λόγο καὶ μὲ τὴ ζωή του, πρῶτα δὲ μὲ τὴ ζωή του. «Ὃς ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ», εἶπεν ὁ Χριστός (Ματθ. 5:19).
Τὸ κήρυγμα πρέπει νὰ εἶνε ἐπιμελημένο. Ὁ κήρυξ νὰ κοπιάζῃ, μελετώντας καὶ σκεπτόμενος τὶ εἶνε ἀνάγκη κάθε φορὰ νὰ εἰπῇ, καὶ πῶς νὰ τὸ εἰπῇ. Πολλοὶ κηρύττουν μὲ προχειρότητα, ὑποτιμώντας τὴ νοημοσύνη τῶν ἀκροατηρίων. Καὶ ἄλλοι κηρύττουν μὲ ἀνθρωπίνους στοχασμοὺς καὶ μὲ ἀκατάληπτα λόγια, γιὰ νὰ δώσουν τὴν ἐντύπωσι, ὅτι αὐτοὶ ἔχουν βάθος καὶ σοφία! Ὁ Παῦλος προτιμοῦσε νὰ εἰπῇ στὴν ἐκκλησία πέντε λόγια ἁπλὰ καὶ κατανοητά, γιὰ νὰ ὠφελήσῃ τὸ ἐκκλησίασμα. Τὸ κήρυγμα πρέπει νὰ γίνεται μὲ τρόπο ἁπλὸ καὶ κατανοητό.
᾿Επίσης τὸ κήρυγμα πρέπει νὰ γίνεται μὲ παρρησία, μὲ τὸ θάρρος νὰ λέγεται ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια. Ὁ λόγος νὰ εἶνε παρακλητικός, ἀλλὰ καὶ ἐλεγκτικός. Νὰ οἰκοδομῇ τὸ καλό, ἀλλὰ καὶ νὰ γκρεμίζῃ τὸ κακό. Πολλοὶ κήρυκες κηρύττουν τὸ ἀκίνδυνο μέρος τῆς ἀληθείας, ὄχι καὶ τὸ ἐπικίνδυνο. Αὐτοὶ δὲν εἶνε καλοὶ κήρυκες. Ἡ ᾿Εκκλησία χρειάζεται ἐκλεκτοὺς κήρυκες καὶ ἐκλεκτὸ κήρυγμα.
Ν᾽ αὐξηθοῦν δὲ γιὰ τὰ παιδιά, τὰ ἀρνία τοῦ Χριστοῦ, τὰ κατηχητικὰ σχολεῖα, καὶ γιὰ τοὺς μεγάλους, τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, οἱ κύκλοι συμμελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ θέλουμε ν᾽ ἀπολαμβάνωμε πλουσίως. Πολὺ περισσότερο πρέπει νὰ θέλωμε ν᾿ ἀπολαμβάνωμε πλουσίως τὰ πνευματικὰ ἀγαθά, τὶς ἀλήθειες τοῦ θείου λόγου, τὰ ἱερὰ νοήματα τῆς Πίστεώς μας.
Τὸ Εὐαγγέλιο πρέπει νὰ κηρύττεται ἀπὸ πιστοὺς ἀνθρώπους μὲ ζῆλο γιὰ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, μὲ σοβαρότητα καὶ ἱκανότητα, μὲ ἀνιδιοτέλεια, μὲ πνεῦμα θυσίας, μὲ καλὸ παράδειγμα ζωῆς. «Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου», λέγει ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος (3:1). Ὁ κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου πρέπει νὰ διδάσκῃ καὶ μὲ τὸ λόγο καὶ μὲ τὴ ζωή του, πρῶτα δὲ μὲ τὴ ζωή του. «Ὃς ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ», εἶπεν ὁ Χριστός (Ματθ. 5:19).
Τὸ κήρυγμα πρέπει νὰ εἶνε ἐπιμελημένο. Ὁ κήρυξ νὰ κοπιάζῃ, μελετώντας καὶ σκεπτόμενος τὶ εἶνε ἀνάγκη κάθε φορὰ νὰ εἰπῇ, καὶ πῶς νὰ τὸ εἰπῇ. Πολλοὶ κηρύττουν μὲ προχειρότητα, ὑποτιμώντας τὴ νοημοσύνη τῶν ἀκροατηρίων. Καὶ ἄλλοι κηρύττουν μὲ ἀνθρωπίνους στοχασμοὺς καὶ μὲ ἀκατάληπτα λόγια, γιὰ νὰ δώσουν τὴν ἐντύπωσι, ὅτι αὐτοὶ ἔχουν βάθος καὶ σοφία! Ὁ Παῦλος προτιμοῦσε νὰ εἰπῇ στὴν ἐκκλησία πέντε λόγια ἁπλὰ καὶ κατανοητά, γιὰ νὰ ὠφελήσῃ τὸ ἐκκλησίασμα. Τὸ κήρυγμα πρέπει νὰ γίνεται μὲ τρόπο ἁπλὸ καὶ κατανοητό.
᾿Επίσης τὸ κήρυγμα πρέπει νὰ γίνεται μὲ παρρησία, μὲ τὸ θάρρος νὰ λέγεται ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια. Ὁ λόγος νὰ εἶνε παρακλητικός, ἀλλὰ καὶ ἐλεγκτικός. Νὰ οἰκοδομῇ τὸ καλό, ἀλλὰ καὶ νὰ γκρεμίζῃ τὸ κακό. Πολλοὶ κήρυκες κηρύττουν τὸ ἀκίνδυνο μέρος τῆς ἀληθείας, ὄχι καὶ τὸ ἐπικίνδυνο. Αὐτοὶ δὲν εἶνε καλοὶ κήρυκες. Ἡ ᾿Εκκλησία χρειάζεται ἐκλεκτοὺς κήρυκες καὶ ἐκλεκτὸ κήρυγμα.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ, Θεολόγου - Φιλολόγου "ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ", Ἔκδοσις
᾿Ορθοδόξου Ἱεραποστολικῆς ᾿Αδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ 2005
