Πολύ ὀλίγον κοπιάζουμε Κύριε στήν προσευχή καί τόσο ἀκριβά μᾶς πληρώνεις, ὡσάν νά μᾶς χρεωστῆς. Ἐμεῖς εἴμεθα χρεῶστες καί ὀφειλέτες στήν ἄπειρη πατρική ἀγάπη σου καί ὄχι Ἐσύ. Σέ πληγώνουμε καθημερινά μέ τίς ἀδιακρισίες μας, τίς περιττολογίες μας, τούς ἀπρεπεῖς καί ἐλεεινούς λογισμούς μας καί δέν μᾶς καταδικάζεις, οὔτε ἀπομακρύνεσαι ἀπό κοντά μας.
Ἡ ἀγάπη σου Παναγιώτατε Πάτερ Ἰησοῦ, συνέχει τήν καρδιά μας καί ὅλη τήν ὕπαρξί μας. Ὅπως ἡ ὀμπρέλλα φυλάγει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν νεροποντή καί τόν ὑπερβολικον καύσωνα ἔτσι καί ἀκόμη περισσότερο μᾶς σκεπάζεις κι Ἐσύ μέ τήν ἀγάπη σου. Ἡ ἀγάπη σου εἶναι μία ὑπέρλογη καί οὐράνια δωρεά, ἡ ὁποία σάν ἄνθος ἀμάραντον ἀνθίζει στίς καρδιές μας καί καρποφορεῖ τά φροῦτα τῶν θείων σου ἀρετῶν. Δέν προέρχεται ἀπό τόν ἁμαρτωλόν αὐτόν κόσμον. Δέν μολύνεται ἀπό τίς ἀνθρώπινες καί ἐμπαθεῖς ἀγάπες. Δέν συγκρίνεται μέ καμμία τοῦ κόσμου ἀγάπη. Οἱ ἀγάπες τοῦ κόσμου προέρχονται κυρίως ἀπό τόν διάβολο. Γι᾿ αὐτό καί εἶναι ἐφήμερες, ἀνούσιες, ὀδυνηρές. Οἱ κοσμικές ἀγάπες ὁμοιάζουν μέ τό ἀγκάθι, τό ὁποῖον δέν τολμᾶς νά τό πιάσης, πολύ περισσότερο νά τό βάλης στόν κόρφο σου, διότι θά πληγωθῆς.
Καί ὅμως ὅλοι μας, Πολυεύσπλαχνε Κύριε, ἐπειδή εἴμεθα θνητοί καί ἐπιρρεπεῖς στήν κακία τοῦ κόσμου, ἐδοκιμάσαμε νά ἀγαπήσουμε αὐτά τά ἀγκάθια, καί τρυπηθήκαμε. Τά ἀγκάθια αὐτά εἶναι οἱ παντός εἴδους κοσμικές χαρές καί ἡδονές. Εἶναι τά τῶν ἀνθρώπων νυκτερινά μεθύσια καί ξεφαντώματα. Εἶναι οἱ πονηρές καί λησταρχικές πράξεις καί ἐπιθέσεις κακοποιῶν εἰς βάρος ἀθώων συνανθρώπων τους γιά τήν ἀπόκτησι εὐκόλου κέρδους. Εἶναι τά τῶν γυναικῶν προκλητικά θέλγητρα διά τῶν ὁποίων μέγα πλῆθος ἀνθρώπων τοῦ ἀνδρικοῦ φύλου αἰχμαλωτίζονται. Ὑποτάσσονται ἐν συνεχείᾳ στήν ἱκανοποίησι τῶν κατωτέρων σωματικῶν τους ἐπιθυμιῶν καί ἐκδιώκουν ἄμεσα τόν φύλακα ἄγγελό τους, πού τούς δόθηκε ὡς προστάτης καί ἀρωγός ἀπό τήν ἡμέρα τῆς βαπτίσεώς τους.
Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης, Παναγιώτατε Πάτερ Ἰησοῦ στενάζει κάτω ἀπό τά βαρειά καί ἀσήκωτα δεσμά τῆς ποικιλωνύμου ἁμαρτίας. Καί τολμᾶ ὁ διάβολος ἀπό τό στόμα δαιμονοπλήκτων ἀδελφῶν μας, νά καυχᾶται καί νά λέγει ὅτι εἶναι κοσμοκράτωρ. Καί ὅμως, γνωρίζουμε, ὅτι Ἐσύ, ἀγαθώτατε Ἰησοῦ, ἐπέτρεψες στόν δολοφόνο τῶν ψυχῶν μας διάβολο μία σχετική ἐξουσία του νά ἀσκεῖ στόν κόσμο. Καί ἀπό τίς ἐνοχλήσεις καί «σπρωξιές», πού μᾶς προκαλεῖ ὁ διάβολος, τρέχουμε κι ἐμεῖς σέ Σένα Ἰησοῦ, διότι μέ τά ἴδια μας τά μάτια καί τά αὐτιά διαπιστώσαμε ὅτι ὁ διάβολος εἶναι δολιοφθορεύς. Ὅτι δέν μᾶς ἀγαπᾶ. Καί δέν προσέφερε αὐτός ποτέ κάτι τό εὐεργετικό γιά τήν ζωή καί τήν σωτηρία μας. Καί ἐδῶ εἶναι τό τραγελαφικό τῆς ἀνθρωπότητος. Ὅτι τρέχουν σ᾿ αὐτόν οἱ ἄνθρωποι, ἐνῶ γνωρίζουν ὅτι θά ἀποκομίσουν ἄχυρα καί βρώμικα σκουπίδια. Αὐτά εἶναι τά δῶρα τοῦ σατανᾶ: Οἱ κοσμικές ἀπολαύσεις τοῦ βίου, πού ἐξωτερικά εἶναι στολισμένες μέ φανταχτερά χρώματα καί ὀνόματα καί μέσα εἶναι τάφος μέ παντός εἴδους δυσωδίες καί ἀκαθαρσίες.
Ἔτσι ζοῦσε ἡ ἀνθρωπότης, Κύριε, πρίν εὐδοκήσεις
μέ τοῦ Οὐρανίου Πατρός σου τήν ἀπόφασι, νά κατέλθης ὡς εὐπειθής Υἱός στήν
ματαιότητα τῆν ἀνθρωπίνης ζωῆς μας. Ἐπί χιλιάδες χρόνια ὁ διάβολος ἀνενόχλητος ἦταν
πράγματι ὁ μέγας κοσμοκράτωρ, ὁ ὁποῖος ἔστρεψε τίς θρησκευτικές τῶν ἀνθρώπων ἀναζητήσεις
στήν θεοποίησι διαφόρων κτισμάτων. Ὄχι μόνο τόν ἥλιο, τά ἄστρα, τήν σελήνη, ἐλάτρευσαν
οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά καί τά ποτάμια, τά δένδρα, τά ψάρια, τά ἀναίσθητα εἴδωλα καί ἄλλα
ὁρατά στοιχεῖα τῆς φύσεως. Ἐλάτρευσαν πέτρινα, χωμάτινα ἤ καί ξύλινα ἀγάλματα
μέ μορφές ἀνθρώπων καί ζώων καί πτηνῶν, διότι εἶχαν τόσο πολύ καταπέσει στήν αἰχμαλωσία
τοῦ σατανᾶ καί στήν λατρεία ὑλικῶν πραγμάτων. Τότε οἱ ἄνθρωποι τό θεωροῦσαν μία
ἐξαίσια ψυχαγωγία νά βλέπουν τούς πρώτους Χριστιανούς μας νά ρίπτωνται μέσα στά
ἀμφιθέατρα, καί νά κατατρώγωνται
ἀπό τά ἄγρια θηρία. Νά ἀληλλομάχωνται μεταξύ
τους μέ σπαθιά καί ἀκόντια. Νά σκοτώνουν μέ ἀπαίσια δολοφονικά μέσα τούς
δούλους τους, νά τούς κακοποιοῦν καί νά τούς πετοῦν στά θηρία γιά νά χαίρωνται
καί νά γελοῦν σαρκαστικά.
Καί ὅμως, Πολυεύσπλαχνε Κύριε, καταδέχθηκες νά ἔλθης μέσα σ᾿ αὐτόν τόν δαιμονοκρατούμενο κόσμο μας. Τό πρῶτο ἔργο σου ἦταν νά καταργήσεις τήν ἐξουσία πού εἶχε ὁ διάβολος ἐπάνω στόν ἄνθρωπο. Κι αὐτό τό ἐπετέλεσες μέ τήν νίκη σου ἐπάνω στόν θάνατο. Ἐνίκησες τόν θάνατο, πού ἦταν καρπός τῆς ἁμαρτίας τῶν Πρωτοπλάστων, διά τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεώς σου.
Ἔφερες στόν κόσμο μία πρωτάκουστη καί πρωτοφανῆ διδασκαλία, ἡ ὁποία δέν εἶχε ποτέ ἀκουστῆ ἤ διδαχθῆ ἀπό στόμα κάποιου φιλοσόφου ἤ πολιτικοῦ ἤ βασιλέως ἐκείνου τοῦ καιροῦ. Κι αὐτή τήν διδασκαλία τήν ἐθεμελίωσες νά παραμείνει αἰώνιος καί ἀδιάδοχος μέ τήν ὑποστήριξι καί ὑπηρεσία τῶν Ἁγίων Μυστηρίων σου.
Τί εἶναι αὐτά τά Μυστήρια; Εἶναι μέθοδοι οὐράνιοι, πού προσφέρθηκαν ἀπό Σένα Πάτερ Ἰησοῦ, στό ἀνθρώπινο γένος μας, γιά νά ἡμποροῦμε ὁσάκις μᾶς πληγώνουν τά ἀγκάθια τῆς ἁμαρτίας νά τρέχωμεν ὁλοταχῶς κοντά σου καί νά θεραπευώμεθα. Ἔτσι, ἐθεραπεύθηκαν στήν ἔρημο καί οἱ παλαιοί Ἰσραηλίτες, ὅταν μέ ἀρχηγό τόν Μωϋσῆ, ἐπέστρεφαν σάν φυγάδες ἀπό τήν Αἴγυπτο γιά τήν Γῆ τῶν Πατέρων τους. Ἀλλά στήν ἔρημο φαρμακερά φίδια τοῦ ἐδάγκωναν καί ἀπέθνησκον. Καί τότε πάλιν, ὦ Θεέ Πολυέλεε, ἐκάλεσες ἐγκαίρως τόν Μωϋσῆ νά ὑψώσει τό χάλκινο φίδι καί ὅσοι μόνο τό ἀτένιζαν ἔστω καί ἀπό μακριά, ἀμέσως ἐθεραπεύοντο ἀπό τίς δαγωματιές τῶν φιδιῶν. Τέτοια θεραπευτικά μέσα ἔδωσες καί εἰς ἡμᾶς, ἀγαθώτατε Ἰησοῦ, γιά νά θεραπευώμεθα ἀπό τά φίδια τῆς ἁμαρτίας καί ταυτόχρονα νά λαμβάνουμε μία ἔκτακτη καί οὐράνια δύναμι, πού εἶναι ἡ Θεία Χάρις σου γιά νά συνεχίζουμε τόν ὡραῖο ἀγῶνα μας γιά τήν ἀπόκτησι τῆς ἐλευθερίας μας τόσο ἀπό τόν διάβολο, ὅσο καί ἀπό τά ὀλέθρια πάθη μας.
Καί μᾶς λέγουν σοφοί διδάσκαλοι καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι τό Ἅγιο Βάπτισμα εἶναι ἡ ἐπίσημη σφραγίδα τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας Τριάδος, διά τῆς ὁποίας ὁ κάθε ἄνθρωπος, γίνεται γνήσιον τέκνον τοῦ Οὐρανίου Πατρός μας. Αὐτή τήν σφραγίδα τήν εἶχε δώσει ὁ Θεός καί στόν περιούσιο ἑβραϊκό λαό του, ἀλλά μόνο στούς ἄνδρες μέ τήν γνωστή σαρκική περιτομή, γιά νά ξεχωρίζουν ἀπό τούς ἄλλους γειτονικούς λαούς.
Τώρα ὅμως στήν περίοδο τῆς Νέας Διαθήκης, ὅπου ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά νά γίνη ὁ ἄνθρωπος θεός, αὐτή τήν σφραγίδα ἠμπορεῖ νά τήν ἀποκτήσει ὁ κάθε γεννηθείς ἄνθρωπος, ἀρκεῖ νά πιστεύσει στόν Ἰησοῦ Χριστό. Καί τί πρέπει νά πιστεύσει γιά νά πάρη αὐτή τήν αἰώνια σφραγίδα; Ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεός ἀληθινός, ὅτι προσέφερε θυσία τόν Ἑαυτό του στόν Σταυρό γιά νά λύση τά ἐπί τῆς γῆς ἔργα τοῦ διαβόλου καί νά χορηγήσει ὡς δωρεά στόν ἄνθρωπο τήν αἰώνια σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ὅτι χωρίς τόν Χριστό, τήν διδασκαλία του, τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία του μέ τά ἱερά της Μυστήρια εἶναι ἀδύνατον νά ὑπάρχει αἰώνια μετοχή τοῦ ἀνθρώπου στούς κόλπους τοῦ Οὐρανίου Πατρός, στήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Καί ὅμως ὑπάρχουν μέχρι σήμερα δισσεκατομμύρια ἀκόμη ἄνθρωποι στόν κόσμο, οἱ ὁποῖοι, μετά ἀπό 2000 χρόνια, δέν ἄκουσαν καί δέν εἰσῆλθαν σ᾿ αὐτή τήν Κιβωτό τῆς σωτηρίας πού εἶναι ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας.
Καί τί εἶναι ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας; Εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός πού συνεχίζει τό ἔργο του μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Τό σχέδιο τοῦ Χριστοῦ εἶναι νά ἀκουστῆ τό μήνυμα τῆς σωτηρίας καί ὁ ἐρχομός Του στήν γῆ μας ἀπό ὅλα τά ἑκατομμύρια τῶν ἐπί γῆς ἀνθρώπων. Δέν θέλει ὁ Χριστός νά στερηθῆ κανείς ἀπό τούς ἀνθρώπους αὐτοῦ τοῦ σωτηριώδους μηνύματος. Ὁ ἀληθινός Θεός ἔχει ἔλθει στήν γῆ. Κατοικεῖ πλέον πάντοτε στήν γῆ, μέσα στήν ἁγία Ἐκκλησία Του, τήν ὁποία ὠνόμασε Σῶμα Του. Ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἐπιστροφή στόν Οὐράνιο Πατέρα Του καί στήν Βασιλεία Του. Ὅτι ὅποιος ἀκολουθεῖ τόν Χριστό ἔχει ζωήν αἰώνιον ἀπό τήν παροῦσα ἐπί γῆς ζωή του. Ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή.
Καί διατί, ὦ Πανάγαθε Ἰησοῦ, δέν θέλουν οἱ ἄνθρωποι νά ἀφουγκράζωνται αὐτές τίς καταπληκτικές σέ νοήματα καί σπουδαιότητα ἅγιες ἀλήθειες καί ἐντολές σου; Ποῦ ἀλλοῦ εὑρῆκαν ἄλλες παρόμοιες καί ἀρνήθηκαν τίς ἰδικές σου ὡς ψεύτικες καί ἀπατηλές; Ποῦ ἀλλοῦ εὑρῆκαν ἔστω μία ἐλάχιστη ἀνάπαυσι τῆς ψυχῆς τους; Σέ ποιόν διδάσκαλο, σέ ποιόν ἐπίγειο βασιλέα σέ ποιό ἄλλο θρησκευτικό ἤ πολιτικό σύστημα εὑρῆκαν τέτοια διδασκαλία καί ἐγνώρισαν ἐμπειρικά τήν ἀξία της στήν ζωή τους;
Πουθενά, ἀγαπητέ μας Πάτερ Ἰησοῦ. Πουθενά, δέν εὑρέθηκε ἀπό τήν ἐποχή τῆς πτώσεως τῶν Πρωτοπλάστων ἄλλος, ὅμοιος καί ἰσάξιος μέ Σένα. Οἱ πάντες ἦσαν καί εἶναι ἄνθρωποι. Θύματα τῆς ἁμαρτίας, ὡς ἁμαρτωλοί ἀπόγονοι τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας. Κανείς δέν ἠμποροῦσε οὔτε τόν ἑαυτό του νά σώση ἀπά τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Δέν ἠμποροῦσε κανείς νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τά πάθη του. Νά κάνει ἔστω τήν παραμικρή πρόοδο σέ κάποια ἀρετή. Νά ἀπαλλαγῆ ἀπό κάποιο πάθος. Ὅλοι τους ἦσαν ἀπολωλοτά πρόβατα καί τό τέλος τους σφραγιζόταν μέ τήν παγερή πλάκα τοῦ Ἄδου. Σέ ἐλαχίστους ἀνθρώπους ὡμίλησε ὁ Θεός γιά τήν μοναδικότητά του καί γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου, μόνον ἀπό μία θεϊκή δύναμι καί παρουσία. Γι᾿ αὐτό, ὦ Ἰησοῦ, σέ ἐπερίμενε ὅλη ἡ ἀνθρωπότης, ὡς παγκόσμιον Μεσσία καί Λυτρωτή.
Καί ἔδωσες τήν δυνατότητα σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀρκεῖ νά σέ πιστεύσουν ὡς Σωτῆρα καί Λυτρωτή τους, νά γίνουν ἀγαπητά σου παιδιά καί ἄξιοι οἰκήτορες τοῦ αἰωνίου παραδείσου.
Τί παμμέγιστο καί ἀκατανόητο στήν ἀνθρώπινη λογική, Κυριέ μου τό ἔργο σου. Μόνον ἕνας Θεάνθρωπος, οὔτε μόνον Θεός καί οὔτε μόνον ἄνθρωπος, ἀλλά μία μοναδική στήν ἱστορία ὕπαρξις πού εἶχε μέσα της ὅλο τόν οὐρανό καί ὅλη τήν γῆ, ἠμπόρεσε χωρίς κόπο καί πολύ χρόνο νά ἀλλάξη τό ἀλλοτριωμένο πρόσωπο τῆς γῆς. Ἕνας Θεάνθρωπος μέ ὑπερφυσικές δυνάμεις, λόγω τῆς θείας του φύσεως καί μέ ἀνθρώπινες δυνάμεις, χωρίς τήν παραμικρή αἴσθησι τῆς ἁμαρτίας, ἄλλαξε τόν ροῦν τῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἀκόμη πιό θαυμαστό εἶναι τό γεγονός ὅτι ὅσοι ἀπό ἡμᾶς τούς μαθητάς καί χριστιανούς του διαθέτουμε πίστι ἔστω, ὅση ἕνα κόκκος σιναπιοῦ, ἠμποροῦμε κι ἐμεῖς νά ἐπιτελέσωμεν τά ἴδια καί ἀνώτερα ἀπό τά ἰδικά Του ἔργα. Ὁλόκληρα βουνά θά ὑπακούουν στήν ἐντολή μας ἐν Ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, καί θά μετατεθοῦν ἀπό τό ἕνα μέρος στό ἄλλο.
Πόσο τιμητική εἶναι ἡ πρόσκλησις πού μᾶς ἀπευθύνει ὁ Κύριός μας ὅτι ἠμποροῦμε νά γίνουμε τέκνα δικά του! Χωρίς τό Βάπτισμά του παραμένουμε ἄγνωστοι καί ξένοι γιά τόν Χριστό. Μένουμε ἔξω ἀπό τήν μάνδρα τῶν λογικῶν του προβάτων. Καί ὁμοιάζουμε μέ ἐκεῖνα τά ἀγριοκάτσικα, πού ἔβλεπα στό χωριό μου, ὄχι νά περπατοῦν, ἀλλά νά πηδοῦν. Εἴχαμε καί στό πατρικό μας σπίτι μερικά ἀπ᾿ αὐτά. Ἦταν τόσο ἀτίθασα πού ἡ μάννα μου τά ἐπούλησε καί ἡσύχασε.
Μέ τό Βάπτισμά μας, ἐγραφόμεθα ἐπισήμως στούς καταλόγους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἐπί γῆς Κιβωτός τῆς σωτηρίας μας. Εἶναι ἡ θύρα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀπ᾿ αὐτή τήν πόρτα ὀφείλουν νά εἰσέλθουν, ὅσοι ἐκ τῶν ἀνθρώπων θέλουν νά γίνουν γνήσια τέκνα τοῦ Ἐπουρανίου Πατρός. Καί ὄχι ἀπό τό παράθυρο, ὅπως ἐπιθυμοῦν νά μπαίνουν οἱ αἱρετκοί καί οἱ βλάσφημοι τῆς ἁγίας μας Πίστεως.
Μία καινούργια ζωή ξεκκινᾶ, μετά τό λουτρό τῆς παλιγγενεσίας, ὅπως τό ὀνομάζει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἐγκαταλείπουμε ὅ,τι μᾶς συνδέει μέ τό παρελθόν, μέ τήν ἁμαρτωλή καί ἀλλοπρόσαλλη ζωή μας. Βγάζουμε καί τά ροῦχα μας καί τά παπούτσια μας εἰς ἔνδειξιν ἀρνήσεως τοῦ παρελθόντος βίου μας, ἀφοῦ καί τά ροῦχα μας ἀκόμη ἦταν μολυσμένα ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Καί ἐνδυόμεθα τά λευκά, πού τό χρῶμα τους εἶναι σύμβολο καθαρότητος καί πνευματικοῦ ἀρραβῶνος τῆς ψυχῆς μας μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία μας. Γινόμεθα σωματικά καί ψυχικά φωτεινοί καί φωτόλουστοι. Ἐκπέμπεται ἀπό τό πρόσωπό μας ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τῆς Πηγή τῆς χάριτος. Ἐνδυόμεθα ὄχι ἁπλῶς λευκά ροῦχα γιά τήν κάλυψιν τοῦ σώματός μας, ἀλλά ἐνδυόμεθα τόν Ἴδιον τόν Χριστόν. Γι᾿ αὐτό καί ψάλλουμε ἐν ἀγαλλιάσει ψυχῆς, τό: «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε . Ἀλληλούϊα».
Ὁ ἱερεύς μᾶς κόβει τά μαλλιά μας στό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος γιά νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή δέν ἔχουμε δικό μας κεφάλι. Δέν ἠμποροῦμε νά κυβερνοῦμε τόν ἑαυτό μας μέ τά δικά μας θελήματα καί προγράμματα, ὅπως ἐκάναμε στό παρελθόν. Ἄλλος ἀπό τώρα θά εἶναι ὁ Κυβερνήτης καί ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς μας. Αὐτός μᾶς ἀναλαμβάνει μέ πατρική στοργή νά μᾶς ὁδηγήσει στόν δρόμο τῶν ἀρετῶν μέ τελικό προορισμό τήν ἐν οὐρανοῖς Βασιλεία Του. Αὐτοῦ τά θελήματα καί ὄχι τά ἰδικά μας, τά ἐγωϊστικά, θά ἀκολουθοῦμε. Ἔτσι σάν καλοί ὑποτακτικοί θά ζοῦμε καθημερινά κάτω ἀπό τήν σκέπη τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Πνευματικοῦ μας πατρός τήν ὁδηγία καί συμβουλή. Θά βιώνουμε καθημερινά ὅτι δέν εἶναι βαρύς ὁ ζυγός τῆς ζωῆς μας κοντά στόν Χριστό.
Ἀλλος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας λέγει ὅτι ἡ κοπή τῶν μαλλιῶν μας, τήν ὥρα τοῦ βαπτίσματός μας, εἶναι ἕνα συμβόλαιο πού κάνουμε μέ τόν Χριστό μας, ὅτι στό ἑξῆς δέν θά ἔχουμε ἄλλον Πατέρα στήν ζωή μας. Αὐτός θά εἶναι τό Ἀφεντικό μας. Ἔτσι γινόταν καί στήν παλαιά ἐποχή, ὅπου οἱ μεγάλοι γαιοκτήμονες καί πλούσιοι κρατοῦσαν κοντά τους μεγάλον ἀριθμόν δούλων. Ἔκαναν μέ τό ψαλίδι διάφορα σχήματα, ὅπως τρίγωνο ἤ τό κεφαλαῖο λάμδα τῆς ἀλφαβήτου μας, ἤ ἕνα κύκλο στό κεφάλι τους, οὕτως ὥστε, ὅπου νά ἐπήγαιναν νά γνωρίζωνται ἀπό τά σχῆμα στό κεφάλι τους ποιοῦ ἀφεντικικοῦ εἶναι δοῦλοι. Ἔτσι, δέν ἠμποροῦσαν οὔτε νά δραπετεύσουν, διότι θά ἐσυλαμβάνοντο καί ἀπό τό σχῆμα πού εἶχαν στό κεφάλι τους, θά ὡδηγοῦντο στό ἀφεντικό τους. Καί φυσικά θά ἐτιμωροῦντο εἴτε μέ βούρδουλα εἴτε ἀκόμη καί μέ θάνατο.
Στό δικό μας τό κεφάλι ὁ ἱερεύς μᾶς κόβει τά μαλλιά σταυροειδῶς εἰς τό ῎Ονομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού εἶναι ὁ Σταυρός ἱερό σύμβολο ὅτι ἀνήκουμε στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία του.
Μᾶς ἀλείφει ὁ Λειτουργός τοῦ Μυστηρίου μέ ἁγιάσμένον ἔλαιον. Πράγματι εἶναι ἔλαιον ἀγαλλιάσεως καί ἀπαλλαγῆς ἀπό τούς μολυσμούς τῆς ψυχῆς μας, ἡ ὁποία μέχρις ἐκείνης τῆς στιγμῆς ὑπηρετοῦσε, ἀκόμη καί ἄθελά της, τά ἁμαρτωλά της θελήματα. Μᾶς λέγουν οἱ σοφοί μας Ἅγιοι Πατέρες, ὅτι μᾶς ἀλείφει ὁ Λειτουργός μέ τό ἔλαιον, ὅπως αὐτό γινόταν παλαιά στούς παλαιστάς, γιά νά ἐμποδίζουν τήν εὔκολη καταβολή τοῦ σώματός τους ἀπό τόν ἀντίπαλο ἀγωνιστή. Ὁμοίως καί ἐμεῖς. Ἀλειφόμεθα σέ ὅλο μας τό σῶμα, οὕτως ὥστε νά καταστήσουμε ἀδύνατη τήν ἐπίθεσι καί προσπάθεια ὑποδουλώσεως τοῦ σώματός μας ἀπό τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος σάν λιοντάρι ὁρμᾶ νά καταπιῆ τά θύματά του.
Ἐπίσης μᾶς ἀλείφει ὁ ἱερεύς διά νά λάβουμε καί δι’αὐτῆς τῆς αἰσθητῆς ἐπαλείψεως τήν ἀόρατη ἐπίσκεψι τῆς Θείας Χάριτος, ἡ ὁποία κατακλύζει ὁλόκληρη τήν ὕπαρξί μας καί μᾶς προφυλάσσει ἀπό τίς ἄγριες προσβολές τῶν δαιμόνων.
Τό Ἱερό Χρῖσμα εἶναι τό δεύτερο καί ἐπίσημο Μυστήριο μετά τό ἅγιο Βάπτισμά μας, διά τοῦ ὁποίου λαμβάνουμε σάν σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τά χαρίσματα. Καί τότε μᾶς σφραγίζει ὁ ἱερεύς σέ διάφορα σημεῖα τοῦ σώματός μας, ἐπιλέγοντας: «Σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν». Μᾶς σφραγίζει μέ ἅγιον Μῦρον, τόι ὁποῖον παρασκευάζεται ἀπό 40 ἀρωματώδεις οὐσίες, πού ὑποδηλοῦν τό πλῆθος τῶν Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔκτοτε, εἴμεθα πλέον πλουτισμένοι μέ ὅλες τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ. Θά ἐξαρτηθῆ ἀπό τήν προαίρεσί μας, ἐάν θά ἀξιοποιήσουμε ὅλες αὐτές τίς δωρεές. Θά τίς ἐπαυξήσουμε; Θά τίς χρησιμοποιήσουμε γιά τήν σωτηρία μας καί γιά τήν σωτηρία τῶν συνανθρώπων μας; Διότι, συμβαίνει τό δυσάρεστο ἀπό τήν παιδική ἀκόμη ἤ τήν ἐφηβική ἡλικία ὁ ἄνθρωπος νά φθείρει μέ τά λόγια καί τίς παράλογες πράξεις του αὐτούς τούς θησαυρούς μέ τούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία μας τόν ἐπροίκισε καί τόν ἐδόξασε.
Γι᾿ αὐτό, οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς εἶναι ἡ συνέχεια τῆς προσφορᾶς καί τῆς ἀγάπης τῆς Ἐκκλησίας μας πρός αὐτά τά παιδιά μας. Τήν ἴδια φυσικά πατρική στοργή καί προστασία θά ἐπιδείξουν στά παιδιά μας καί οἱ ἱερεῖς μας, οἱ ὁποῖοι μέ τήν δύναμι καί τήν ἐξουσία τῆς ἱερωσύνης τους, γίνονται δοχεῖα τῆς Χάριτος καί ἠμποροῦν νά μεταλαμπαδεύουν τήν εὐλογία αὐτή σέ ὅλους αὐτούς πού τρέχουν κοντά τους νά ξεδιψάζουν.
Πρέπει ἐπίσης νά γνωρίζουμε ὅτι εἶναι τόσο ἀνεξάλειπτη αὐτή ἡ σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε μᾶς συνοδεύει καί πέραν τοῦ τάφου. Γι᾿ αὐτό καί μία φορά βαπτιζόμεθα. Μία φορά γεννώμεθα σαρκικά ἀπό τήν μητέρα μας καί μία φορά ἀναγεννώμεθα ἀπό τήν Μητέρα μας τήν Ἐκκλησία. Ἡ σαρκική μας γέννησις θά μᾶς ὁδηγήσει καί πάλι στόν τάφο, ἀπό ὅπου καί προῆλθε τό σῶμα μας. Ἐνῶ ἡ πνευματική μας γέννησις, ἀνοίγει τίς πῦλες τοῦ οὐρανοῦ καί μᾶς ἀνεβάζει πλησίον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ. Ἀνεβαίνουμε ἐκεῖ μέ δικαιώματα, διότι εἴμεθα χάριτι τοῦ Χριστοῦ, παιδιά τοῦ Ἐπουρανίου Βασιλέως μας. Καί ἐάν κάποιος ἀπό ὀρθόδοξος παραπλανηθῆ καί ἐπιστρέψει στήν παλαιά του πίστι ἤ σέ μία ἄλλη αἱρετική θρησκευτική ὁμάδα, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, θά κριθῆ ὡς ὀρθόδοξος χριστιανός. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ σφραγίς τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος παραμένει ἀνεξίτηλος στόν ἅπαντα αἰῶνα.
Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 3-1-2019
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
