ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Κλσ. α΄ 24 – β’ 1
24 Νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία, 25 ἧς ἐγενόμην ἐγὼ διάκονος κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι εἰς ὑμᾶς, πληρῶσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, 26 τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, νυνὶ δὲ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, 27 οἷς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς γνωρίσαι τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὅς ἐστι Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης· 28 ὃν ἡμεῖς καταγγέλλομεν νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντες πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· 29 εἰς ὃ καὶ κοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοὶ ἐν δυνάμει.
β΄ 1 Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασι τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. ιγ’ 1-9
1 Παρῆσαν δέ τινες ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἀπαγγέλλοντες αὐτῷ περὶ τῶν Γαλιλαίων, ὧν τὸ αἷμα Πιλᾶτος ἔμιξε μετὰ τῶν θυσιῶν αὐτῶν. 2 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο, ὅτι τοιαῦτα πεπόνθασιν; 3 οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε. 4 ἢ ἐκεῖνοι οἱ δέκα καὶ ὀκτώ, ἐφ᾿ οὓς ἔπεσεν ὁ πύργος ἐν τῷ Σιλωὰμ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτούς, δοκεῖτε ὅτι οὗτοι ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ἱερουσαλήμ; 5 οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐὰν μὴ μετανοήσητε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε. 6 Ἔλεγε δὲ ταύτην τὴν παραβολήν· συκῆν εἶχέ τις ἐν τῷ ἀμπελῶνι αὐτοῦ πεφυτευμένην, καὶ ἦλθε ζητῶν καρπὸν ἐν αὐτῇ, καὶ οὐχ εὗρεν. 7 εἶπε δὲ πρὸς τὸν ἀμπελουργόν· ἰδοὺ τρία ἔτη ἔρχομαι ζητῶν καρπὸν ἐν τῇ συκῇ ταύτῃ, καὶ οὐχ εὑρίσκω· ἔκκοψον αὐτήν· ἱνατί καὶ τὴν γῆν καταργεῖ; 8 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ· κύριε, ἄφες αὐτὴν καὶ τοῦτο τὸ ἔτος, ἕως ὅτου σκάψω περὶ αὐτὴν καὶ βάλω κόπρια. 9 κἂν μὲν ποιήσῃ καρπόν· εἰ δὲ μήγε, εἰς τὸ μέλλον ἐκκόψεις αὐτήν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ
Τήν 11η Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Μαξιμιανοῦ καί ἀνῆκε στό τάγμα τό ἀποκαλούμενο Νούμερα, τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ. Ἦταν εὐσεβής χριστιανός καί δέν ἄντεχε νά βλέπει τούς ἀνθρώπους νά ζοῦν στό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρείας, γι’ αὐτό πῆγε καί κατοικοῦσε σέ ἕνα βουνό, ἔχοντας σκοπό νά καθαρίσει τόν ἑαυτό του μέ νηστεία καί προσευχή. Ἡ ψυχή του γέμισε ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί θεῖο ζῆλο κι ἀποφάσισε νά κατεβεῖ καί νά ἀνακηρύξει τόν Χριστό, ἀληθινό Θεό στούς εἰδωλολάτρες. Ἐκείνοι, μήν ἀντέχοντας τόν ἔλεγχο, τόν ἔδειραν καί καταξέσκισαν τίς σᾶρκες του μέ τρίχινα πανιά. Κατόπιν τόν ἔκαψαν μέ φωτιά καί τόν ἔσυραν ἐπάνω σέ τριβόλους, ὥσπου διέλυσε τό σῶμα του. Τέλος τόν ἀποκεφάλισαν κι ἔλαβε τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε τήν χάρη νά πραγματοποιεῖ πάμπολλα θαύματα καί νά βοηθᾶ ὅλους ὅσοι βρίσκονται σέ ἀνάγκη.
Κάποτε πηγαίνοντας ἕνας χριστιανός στόν ναό τοῦ ἁγίου Μηνᾶ, κατέλυσε σέ ἕνα ξενοδοχεῖο. Ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ξενοδοχείου κατάλαβε ὅτι ὁ χριστιανός εἶχε πολλά χρήματα μαζί του, γι’ αὐτό σηκώθηκε τήν νύχτα καί τόν σκότωσε. Προκειμένου νά κρύψει τήν πράξη του, κατέκοψε τό πτῶμα σέ κομμάτια καί τά ἔβαλε σέ ἕνα ζεμπίλι. Προσπαθῶντας νά κρύψει τό ζεμπίλι, τοῦ παρουσιάστηκε ὁ ἅγιος Μηνᾶς ἔφιππος, ντυμένος μέ τήν στρατιωτική του στολή καί ρωτοῦσε τόν ξενοδόχο, ποῦ βρίσκεται ὁ ξένος. Ὁ δολοφόνος ψευδόμενος, ἰσχυριζόταν ὅτι δέν γνωρίζει τίποτα. Ὁ ἅγιος ὅμως κατέβηκε ἀπό τό ἄλογό του καί βρῆκε τό ζεμπίλι. Ὁ ξενοδόχος τότε παρέλυσε ἀπό τόν φόβο του καί ἄφωνος ἔπεσε στά πόδια τοῦ ἁγίου. Ὁ ἅγιος Μηνᾶς συνάρμοσε τά μέλη τοῦ χριστιανοῦ καί τόν ἀνέστησε, λέγοντάς του νά δοξάσει τόν Θεό. Πράγματι ὁ ἄνθρωπος ἀναλογιζόμενος τί τοῦ συνέβη, δόξαζε τόν Θεό καί προσκυνοῦσε τόν ἅγιο, ὁ ὁποῖος τοῦ ἐπέστρεψε τά χρήματά του καί ἔδειρε τόν ξενοδόχο. Ἀφοῦ τόν νουθέτησε, τοῦ ἔδωσε συγχώρηση καί προσευχόμενος γι’ αὐτόν ἔγινε ἄφαντος.
Ὁ μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ τέτοια καί μεγαλύτερα θαύματα ἐπιτελεῖ ἀκόμα καί σήμερα, γι’ αὐτό τόν τιμοῦν καί τόν εὐβλαβοῦνται ὅλοι οἱ χριστιανοί.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.)
Tρισάριθμον σύνταγμα, τῶν ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ, συμφώνως τιμήσωμεν ὡς καθαιρέτας ἐχθροῦ, Μηνᾶν τὸν ἀοίδημον, Βίκτωρα τὸν γενναῖον καὶ Βικέντιον ἅμα, τούτοις συνευφημοῦντες Στεφανίδα τὴν θείαν. Αὐτῶν, Χριστέ, ἱκεσίαις πάντας ἐλέησον.
Μεγαλυνάριον
Ὕμνοις φιλομάρτυρες ἱεροῖς, Μηνᾶν τόν γενναῖον, καί τόν Βίκτωρα τόν στερρόν, σύν τῷ Βικεντίῳ καί Στεφανίδι ἅμα, τούς ἀριστεῖς τοῦ Λόγου ἐγκωμιάσωμεν.
