Η εποχή της παγκοσμιοποίησης στην οποία ζούμε, δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά μια εποχή χωρίς όρια και φραγμούς. Ναι!
Είναι αυτή που χάρη στις νέες τεχνολογίες καταργεί τα σύνορα και διακινεί ελεύθερα μεταξύ των χωρών του κόσμου ανθρώπους, προϊόντα υπηρεσίες, κεφάλαια, πληροφορίες, ιδέες, αξίες. Σκοπός της είναι η με κάθε τρόπο διαμόρφωση του λεγόμενου «πλανητικού χωριού» στο οποίο όχι μόνο το οικονομικό σύστημα θα είναι ενιαίο, αλλά και η θρησκεία (μέσω της οποίας θα λατρεύεται ένας θεός, ποιος στ’ αλήθεια άραγε;), και οι αξίες και τα πολιτισμικά δεδομένα και γενικά ο όλος τρόπος ζωής!
Να γιατί το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης είναι συνολικό, ενοποιητικό, ομογενοποιητικό, ισοπεδωτικό και μ’ ένα λόγο πολτοποιητικό, και γι’ αυτό τέλεια επικίνδυνο!
Για να επικρατήσει δεν θέλει σύνορα μεταξύ των κρατών, δεν θέλει οποιαδήποτε όρια και φραγμούς σε οτιδήποτε διακινεί, δεν θέλει τις αρχές, τα πιστεύω, τις αξίες, και τις απόψεις του καθενός μας! Γιατί, απλούστατα, αυτή έχει σαφώς τις δικές της προς τις οποίες και πρέπει να υποκύψουμε όλοι, αμέσως και απολύτως!
Πρόκειται για κατάσταση δαιμονική ή για την απολυτοποίηση του κακού; Το ίδιο κάνει!
* * *
Αλλ’ αυτό ως τακτική το βλέπουμε πια σε οτιδήποτε!
Η τηλεόραση, για παράδειγμα, ως προς το περιεχόμενο των προγραμμάτων της συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχουν παιδιά και έφηβοι, δεν σέβεται κανέναν ούτε και τους μεγάλους, απευθύνεται το ίδιο προς όλους, ανεξάρτητα απ’ την ηλικία, την κουλτούρα, τις αξίες και τα πιστεύω που έχουν! Προς όλους μάλιστα έχει να πει το ίδιο, κι αυτή την οικογένεια ως σύνολο, γιατί όλοι θέλουν να γίνουν το ίδιο, να ενστερνιστούν τις δικές της αξίες, να αποκτήσουν τον δικό της τρόπο σκέψης που είναι και το ζητούμενο!
Τι να πει κανείς για το διαδίκτυο; Δεν είναι ότι μπορεί να βρει εκεί κανείς απ’ το απόλυτο καλό ως το απόλυτο κακό, είναι ότι κάθε ηλικία, ως και η πλέον μικρή, μπορεί να βρεθεί μπροστά σε όλο το κακό, το απόλυτο κακό, απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς να το καταλάβει, ζητώντας ακόμη κι αυτό το καλό ή και παίζοντας!
Μέσα χρήσιμα για τις δουλειές μας, όπως ο ηλ. υπολογιστής και το κινητό τηλέφωνο, απ’ τη μια στιγμή στην άλλη μπορούν να μεταβληθούν σε φοβερές παγίδες για όλους, περισσότερο δε για τη νέα γενιά!
Ανάγκες όπως αυτή της ξεγνοιασιάς και της ψυχαγωγίας, μπορούν να μεταβληθούν σε διασκεδαστικές βόμβες κατά της ηθικής μας ακεραιότητας και αξιοπρέπειας!
* * *
Οπότε τι μένει; Τι είναι εκείνο που μπορεί να το ακινητοποιήσει; Τι στ’ αλήθεια το εκμηδενίζει μπροστά μας, όσο και να κομπάζει, να απειλεί και να δείχνει πως μόνο αυτό υπάρχει; Μα αυτό που θέλει να μας καταργήσει, όπως τα σύνορα στα κράτη. Δηλαδή τα προσωπικά μας όρια και τους προσωπικούς μας φραγμούς!
Είναι τα όρια εκείνα που θέτουμε στον εαυτό μας απ’ την εφαρμογή των εντολών του Θεού στη ζωή μας, είναι οι φραγμοί εκείνοι που ορίζουν οι αρχές και αξίες μας, είναι τα σύνορα με βάση τα οποία λέμε τόσο στον εαυτό μας όσο και σε κάθε ξένον εισβολέα που δεν είναι άλλος απ’ την αμαρτία, «ως εδώ»!
Εν τέλει είν’ εκείνα που μας κάνουν να αναφωνούμε σαν τους μάρτυρες και τους αγίους: Για σένα Χριστέ μου δεν κάνω ούτε ένα βήμα. Για σένα Χριστέ μου δεν επιτρέπω σε κανέναν εισβολέα να μπει στο κάστρο της ψυχής μου. Βοήθησέ με!
Αυτή η τακτική δεν είναι ότι τάχα δεν είμαστε σύγχρονοι και ελεύθεροι!
Αυτή η τακτική δεν θέλει εκείνες τις αντιλήψεις που ανοίγουν τις κεκόπορτες, όπως το «μα έτσι κάνουν όλοι»!
Αυτή η τακτική απαιτεί την διάθεσή μας να μείνουμε ασυμβίβαστοι στην ισοπέδωση, τον αγώνα μας να μην γίνουμε πολτός!
Ναι, το κακό θέλει αντίσταση για να φύγει μακρυά μας, κι όχι συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. «Αντισταθείτε στον διάβολο και θα φύγει από σας», τονίζει ο Απόστ. Πέτρος.
Και τα όρια και οι φραγμοί που θέτει ο καθένας μας στον εαυτό του, τα όρια και οι φραγμοί εκείνοι που απορρέουν απ’ την πιστή τήρηση των εντολών του Θεού, είναι τα σύμβολα της αντίστασής μας, είναι η ίδια η αντίστασή μας φίλοι. Η αντίσταση που σώζει!
Με φραγμούς και όρια και αρχές απαράβατες λοιπόν…
