Μια φορά κι έναν καιρό πολλοί λαγοί μαζεύτηκαν σ’ ένα ξέφωτο στο δάσος κι έλεγε ο καθένας τα βάσανά του:
– Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά, όταν με κυνηγούν οι άνθρωποι, που νομίζω πως φεύγει απ’ την ουρά μου…
– Και τα σκυλιά τους που μας κυνηγούν να μας κατασπαράξουν, αυτό πώς το αντέχουμε!
– Και δε μας κυνηγούν μόνο στη γη αλλά κι απ’ τον ουρανό! Ξεχνάτε τους αετούς που παραμονεύουν να μας γραπώσουν με τα νύχια τους;