Εκείνο που συνιστούσε ο Γέροντας Παΐσιος σ’ όλους όσους τον επισκέπτονταν ήταν το ν’ αποκτήσουν πνευματικό πατέρα. Γι’ αυτό βλέπατε, ότι, αφού έδινε κάποιες απαντήσεις ή συμβουλές σε ερωτήματα ή προβλήματα, που του έθεταν οι άνθρωποι, τους παρέπεμπε εν τέλει στον πνευματικό πατέρα για να αποθέσουν εκεί, κάτω από το πετραχήλι του, το βάρος των αμαρτιών, που ήταν η αιτία των προβλημάτων. Έτσι, πολλοί, πάρα πολλοί χριστιανοί, που ζούσαν αυτόνομα, εγωιστικά, ορφανεμένα, «ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα» (Ματθ. 9:36), άκουγαν την προτροπή του, αποκτούσαν πνευματικό πατέρα, ζούσαν εκκλησιαστικά, άλλαζε η ζωή τους και η ζωή των γύρω τους.
Πάνω σ’ αυτήν την ενότητα θέλω να αναφέρω κάτι, που ο Γέροντας συνιστούσε πάντοτε στους εγγάμους επισκέπτες του. «Να έχετε, έλεγε, τον ίδιο πνευματικό με την σύζυγό σας. Γιατί, όπως ο ξυλουργός πλανίζει δύο ξύλα με την ίδια “πλάνη” και τα κάνει να εφαρμόζουν, έτσι και ο πνευματικός θα πλανίζει με την ίδια “πλάνη” τον χαρακτήρα του ενός και του άλλου συζύγου και θα τους ταιριάζει. Ενώ, αν έχετε άλλον πνευματικό ο ένας και άλλον ο άλλος θα έχετε δυσκολίες».
Θέλω να αναφερθώ και σε κάτι άλλο πολύ σημαντικό, που είπε ο Γέροντας σε κάποια ευκαιρία. Βρισκόμουν με παρέα στο «υπαίθριο αρχονταρίκι», όταν έφθασε μία άλλη συντροφιά, ανάμεσα στην οποία ήταν κι ένας τότε επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος έχει πλέον κοιμηθεί, που ευλαβείτο πολύ τον Γέροντα.
Ο καθηγητής ερώτησε κάποια στιγμή τον π. Παΐσιο με πόνο, ενδιαφέρον και αγάπη: «Υπάρχουν, Γέροντα, συνάδελφοί μου γιατροί, που έχουν καλή προαίρεση, καλά αισθήματα, “σπλάγχνα οικτιρμών” (Κολ. 3:12), αλλά δεν πιστεύουν. Τι να κάνουμε γι’ αυτούς;».a
«Άκουσε», του λέγει ο Γέροντας, «να προσεύχεσθε γι’ αυτούς, γιατί μ’ αυτές τις προϋποθέσεις δικαιούνται το έλεος του Θεού». Παρόμοια είχε πει σε άλλη ευκαιρία για κάποιους καθηγητές και διδασκάλους.
Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Χρ. Ευθυμίου
