Ο Επιτάφιος δεν είναι απλά ένα έθιμο όπως νομίζουν πολλοί. Μπορεί να είναι έθιμο και παράδοση ο στολισμός του κουβουκλιου αλλά ο επιτάφιος είναι μια πραγματικότητα ένα συγκλονιστικό γεγονός που πενθεί μέχρι και η δημιουργία εκείνες τις μέρες.
Καταρχήν, ο επιτάφιος είναι λειτουργικό άμφιο που χρησιμοποιείται
στην ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής. Η περιφορά του ξεκινά από το ιερό
βήμα ακολουθώντας μία πορεία γύρω από το ναό ή την ευρύτερη περιοχή,
για να αποτεθεί τελικά στο κέντρο του ναού, όπου και παραμένει μέχρι το
πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, ώστε να μπορούν να το προσκυνήσουν οι πιστοί.
Ο επιτάφιος προέρχεται από τον μεγάλο αέρα, τον πέπλο δηλαδή με τον
οποίο ο λειτουργός κάλυπτε τα ιερά σκεύη. Ως και τον 15ο αιώνα οι ιερείς
και διάκονοι έφεραν τον επιτάφιο ως ουρανό πάνω από τα κεφάλια τους
κατά την τελετή της Μεγάλης Εισόδου. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κάθε
χρόνο, κυρίως γυναίκες της ενορίας στολίζουν τον κουβούκλιο
του επιταφίου με λουλούδια την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ ώστε την Μεγάλη
Παρασκευή να είναι έτοιμος για να γίνει η Λιτάνευση στην ενορία.Mην
ξεχνάμε ιδιαίτερα στο Άγιον Όρος και στα μοναστήρια τον επιτάφιο τον
λιτανεύουν κληρικοί και μοναχοί, οπότε δεν ειναι κάτι απλό να κρατάς τον
Χριστό.
Σημείωση: Κουβούκλιο εννοούμε την ξύλινη κατασκευή που
μοιάζει με μικρό ναό και έχει συνήθως και ένα μικρό τρούλο και διάφορα
σκαλίσματα εκκλησιαστικής τέχνης.
Συμβαίνουν όμως πολλά ευτράπελα εκείνες τις Άγιες ημέρες. Συνήθως
κάθε χρόνο εμφανίζονται μία ή δυο κυρίες ως στιλίστριες του επιταφίου.
Στην Εκκλησία μπορεί να μην πατάνε το πόδι τους αλλά εκείνες τις μέρες
θα έρθουν και πολλές φορές με στόμφο προς τον Ιερέα για να μπούνε
μπροστά για το σχέδιο του επιταφίου , για την επιλογή των λουλουδιών
και να κατευθύνουν τις υπόλοιπες. Φυσικά όλα αυτά γίνονται για κοσμική ,
κοινωνιολογική δόξα και όχι από έρωτα για τον Νυμφίο Χριστό.
Οι Κύριες αυτές έρχονται μια φορά το χρόνο και επιδιώκουν με πολλούς
τρόπους να κάνουν κουμάντο και αν τις ρωτήσεις για τον λόγο που
στολίζουν η απάντηση που θα λάβεις είναι : «Για ευλογία». Ποια ευλογία
όμως όταν δεν εξομολογούνται , δεν μεταλαμβάνουν τα άχραντα Μυστήρια και
αν έρχονται στην ενορία κάθονται σε ένα στασίδι που το θεωρούν και
πληρωμένο και λειτουργούνται με το αχανές βλέμμα λες και βρίσκονται στο
Θέατρο. Ποια ευλογία όταν δημιουργούν πρόβλημα στον Ιερέα από την
ηγετική και πολλές φορές ειρωνική τους στάση; . Ποια ευλογία όταν
πηγαίνουν στην Θεία Κοινωνία «για το καλό » λες και πάνε στην γιορτή του
μελιού και του κρασιού χωρίς την κατάλληλη πνευματική προετοιμασία.
Ποια ευλογία όταν δεν έχουν πνεύμα ευλάβειας και υπακοής και όταν τους
πεις μια κουβέντα θα λάβεις την απάντηση : «Εμείς έτσι τα μάθαμε, είμαι
στην Εκκλησία 20 χρόνια και θα μου πεις εσύ το σωστό; Εγώ πάτερ μου
πιστεύω με τον τρόπο μου».
Με λίγα λόγια οι Κυρίες αυτές βλέπουν την Εκκλησία σαν πολιτιστικό
σύλλογο ή σαν λέσχη που έχουν κάποιο αξίωμα και τον Χριστό στα λυχνάρι
του Αλαντίν. Όταν τους συμβεί κάποιο τραγικό γεγονός θα κοιτάξουν στον
ουρανό και θα πουν «Γιατί σε μένα ; Εγώ τόσα χρόνια ήμουνα μέσα στις
Εκκλησίες»
Οι περισσότερες γυναίκες με αυτό το πνεύμα που στολίζουν τον επιτάφιο
δεν έχουν καταλάβει καν ποιος είναι ο Χριστός. Ας μην μιλήσουμε για
τους τσακωμούς την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ : Ποια έβαλε περισσότερα
λουλούδια, ποια έκατσε περισσότερο και ξενύχτισε τον Χριστό, ποια είχε
την ιδέα για το σχέδιο που τελικά πέτυχε στο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ. Καλά διαβάσετε
αγαπητοί μου, τον άγραφο διαγωνισμό για τον καλύτερο επιτάφιο της
Μητροπόλεως ή των άνω και κάτω χωριών!!
Δυστυχώς , αυτοί οι άνθρωποι ζουν σε μια πλάνη. Αντί η περίοδος αυτή
να είναι περίοδος κατάνυξης , κραυγή μετανοίας, εξομολογήσεως ,
προσευχής και σιωπής μετατρέπεται σε διενέξεις κοσμικής δόξας από τους
αποκαλούμενους «ανθρώπους της Εκκλησίας». Αυτά βλέπουν οι νέοι και
απομακρύνονται. Οι άνθρωποι με τους μεγάλους σταυρούς που λένε ότι έχουν
κολλήσει ένσημα στην σχέση με τον Χριστό και μέσα στην καρδιά τους
βασιλεύουν οι δαίμονες.
Θέλουμε «αυτόματες» ευλογίες χωρίς άσκηση, χωρίς πόνο , χωρίς κόπο.
Θέλουμε ευλογίες χωρίς ταπείνωση, μετάνοια και εξομολόγηση αλλά με
υποκριτικό Φαρισαϊσμό απλά για να φανούμε. Αυτές τις μέρες ο διάβολος
χορεύει και μερικοί πιστοί ακολουθούν το χορό του Ζαλόγγου μεθυσμένοι
από τον εγωϊσμό και την ματαιοδοξία με τα γνωστά αποτελέσματα.
Υπάρχουν όμως και οι Μυροφόρες του Κυρίου. Οι Κυρίες
που αυτές τις μέρες θα εξομολογηθούν θα έρθουν σε όλες τις ακολουθίες
και στις ομιλίες που θα γίνονται στην ενορία. Θα τρέξουν στα άχραντα
μυστήρια και η άσκηση θα γίνει το κέντρο της ζωής τους. Δεν θα
δημιουργήσουν προβλήματα , θα βάλουν ένα λουλουδάκι στο Χριστό με σιωπή
και δάκρυ και η Μεγάλη βδομάδα θα γίνει για αυτές τις Κυρίες η βδομάδα
που κλαίει ο ουρανός, πενθούν τα σύμπαντα, αιμορραγούν οι καρδιές , και
τα δάκρυα που θα ξεχυθούν από τον πόνο των καρφιών του Κυρίου θα
μεταβληθούν σε χαμόγελο Αναστάσεως το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ.
Εύχομαι σε όλες τις Κυρίες που θα στολίσουν τον Επιτάφιο να γίνουν οι
Μυροφόρες του Κυρίου και ο Κύριος να τις φωτίσει να προσέλθουν στο
μυστήριο μετανοίας και εξομολογήσεως ώστε να γνωρίσουν την χαρά της
Χάριτος του Χριστού.
