Μία Με­γά­λη Πα­ρα­σκευή...

 

Μία Με­γά­λη Πα­ρα­σκευή τήν ὥ­ρα τῆς Ἀ­πο­κα­θη­λώ­σεως μό­λις κα­τέ­βα­σε τό Σῶ­μα ἔ­κλαι­γε καί δά­κρυ­σε πο­λύ μέ με­γά­λη συγ­κί­νη­ση καί δέ­ος. Καί με­τά μᾶς εἶ­πε:

– «Πα­τέ­ρες μου, σή­με­ρα δέν κα­τέ­βα­σα σῶ­μα ἁ­γι­ο­γρα­φη­μέ­νο, ἀλ­λά σῶ­μα ἀν­θρώ­πι­νο, οἱ φλέ­βες του χτυ­ποῦ­σαν στή δι­κι­ές μου φλέ­βες. Ἡ σάρ­κα του ἀ­κο­ύμ­πα­γε στήν δι­κιά μου σάρ­κα. Κα­τα­λά­βαι­να τό αἷ­μα νά τρέ­χη στίς φλέ­βες του».

«συ­ζῶ καί συλ­λει­τουρ­γῶ μέ τήν ἁ­γί­α Τρι­ά­δα.

Ζεῖ Κύριος ὁ Θε­ός».

ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΊΤΕ